Mor dünyam

---> Mor dünyam

ozgur20' Alıntı:

Evet bunu herkes söylüyor. Kalemime güveniyorum
Herkesin içini boşaltmak için kullandığı bir yöntem var. Kimisi ağlar, kimisi kendini filmlere müziklere verir bense kağıtlara... Sayfalarca yazıp hayatta güvenebildiğim tek şeye her şeyimi anlatırım. Eğer unutmam gereken bir şeyse buruşturup çöpe atarım. Ve sadık dostumla birlikte yola devam ederiz

Kişisel sayfana baktım da Sende bende farklı değilsin...
Neyse daha fazla kirletmeyeyim sayfanı Takipteyim, sende güzel yazıyorsun

Genişletmek için tıkla ...

Sayfayı kirletmek ne demek duymamış olayım. Yazabilirsin hiç sorun yok.
Ayrıca evet bende seviyorum yazı yazmayı o ayrı bir dünya.:eda:
Hep kendine güven yazı konusunda. :hi:

---> Mor dünyam



Sensiz olmaz Galatasaray... Yensen de yenilsen de kalbim seninle...

---> Mor dünyam

Güne biraz buruk başladım. Olsun. Yenildiğinde vazgeçmek için gönül vermedik biz bu takıma. Yense de yenilse de yanında olmaya söz verdik her zaman.
Dershaneye gidince ders yoktu. Haftaya sınav olacak. Bir güzel edebiyat çalıştım iki saat. Daha sonra trigonometriyi tekrar ettim. Anlamışım. geçen seneden de kalmış bilgiler aklımda. Sevindim buna. Korkulu rüyam olunca matematik, yaptığımı görünce seviniyorum.
Aslında önemli bir şey de olmamış yazınca farkettim. Sadece insanları takmamaya başladım artık. Kimse için üzülmeye değmez diyorum. Ve dünkü mutluluğu belki bir müddet yaşamayacağım. Üzüntü de yaşadım dün ama başları güzeldi.
Belki beni üzenleri bir kenara bırakıp beni mutlu edenlere kocaman sarılıp hiç bırakmamam gerekiyor. Uğurum iyi ki var. Yaşama sebebim o benim. Beni hayata bağlayan insan. Sana hayatıma kattığın mutluluk için ne kadar teşekkür etsem az. Hep benimle kal lütfen. hayat seninle yaşayınca güzel.

---> Mor dünyam

Sıradan bir gün. Sanki normalde her gün dolu dolu geçiyor da bugüne sıradan dedim. Dershaneye gidip dersleri gördüm. Geo. yapamamak canımı sıktı. Herkesin şu görme olayını bi ben göremiyorum zaten. edebiyata geçen sene nasıl çalıştıysam bütün konular aklımda. Teneffüste ve öğle arasında bir yere çıkmayıp test çözdüm. Bayağı bir konu bitirdim. Dün de çokça soru çözdüğüm için kitabı yakın zamanda bitirmeyi düşünüyorum hadi bakalım. Inşallah.
Aslında uzun süredir iyi olduğum bir arkadaş ile bir ay oldu konuşmuyoruz. Mesaj paketi yok mesaj atmıyor, sosyal medyada konuşamıyoruz. Sınavları var sanırım. Değilse o böyle yapmazdı. Benimde sınavlarım olsa bende ilgilenemem. Şimdi sadece sıkıntıdan dertleşmek için rahatsız ediyorum insanları. Değilse kimseyi rahatsız etmek istemem.
E önemli bir şey olmadığına göre görüşürüz günlük.

---> Mor dünyam

Şereftir Seni Sevmek senle Ağlayıp Gülmek
Galatasaray Sevgisi sürecek SonsUza Dek...

Yetmiyor ki statlar kalbimiz senle çarpar
Layıksın bu sevgiye şanlı Galatasaray...

Nasıl ki bu Milletin tacıdır yıldızla ay
Yüksel ta arşa kadar şanlı Galatasaray...

---> Mor dünyam

Sıfır beklenti sonsuz mutluluk demişler. Ya da en güzel şeyler beklemeden gerçekleşir falan filan. Öyle bir takım sözler ışte. Beklenti içinde değilim. Ve güzel şeyler beklesem de beklemesem de gerçekleşmiyor zaten. Çok şey istiyorum ben anladım. Insan sınırlarını zorlamamalı bazen. Ne yapalım mutluluk herkese uğramıyor. Bana da uğramayacak bu belli. Hiçbir konu da beklentim gerçekleşmeyecek. Ben hep iyi şeyler düşünürken olan şeyler beni mutlu etmeyecek. Alıştım artık. Kayıtsız kalıyorum çoğu şeye. Kader mi şans mı bu ya da adı her neyse. Bilmiyorum ben hiçbir şeyi. Anlam veremiyorum artık yaşanılanlara. Sanırım böyle kaybediyor insan inancını. Kendini sevmezsen kim sever seni. Ya da kendine inanmazsan kimse de inanmaz sana böyle. Değil mi ama! Anla artık çoğu şeyi. Sen mutsuzsun umrunda değil kimsenin. Içinde kopan fırtınaları kimse bilmiyor bilmeyecek. Hep gülen yüzünün altında çok çok acı var. Ve kimse ulaşamayacak acılarına. Kimse bilmeyecek her gece beynini kemiren düşünceleri. Kimse umursamayacak kaybolan seni. Yalnızsın bu hayatta. Yapayalnız.

---> Mor dünyam

Son yazdığını koplayayıp yapıştırsam mı günlüğüme diye düşündüm aslında...
Yapmam öyle bir şey tabi ki ama hissettiklerimi yazmışsın resmen.
Her günlüğünü okuduğum da kendimi mi göreceğim acaba böyle.

"Mutlu mu olmak istiyorsun? Kimseden bir şey bekleme..." demiş Bob Marley mi ne varya bonus kafalı bir şey işte o Çok doğru aslında...

Hayat beni çok üzdü. Beklediğim, istediğim hiç bir şey gerçekleşmedi. Hayatım boyunca hiç bir şey yolunda gitmedi. Sürekli bir şeyleri telafi edeyim diye uğraştım. İnancımı yitirdiğim, yaşamaktan vazgeçtiğim çok zaman oldu. Ama zamanla bir şeyin farkına daha vardım. Her şeyin mimarı bizleriz. Mutlu mu olmak istiyorsun ? O zaman en ufak şeylere dahi gülümsemesini öğreneceksin.
Huzura mı ermek istiyorsun ? Kafanı boşaltmayı öğreneceksin.
Üzülmek istemiyor musun ? Hiç kimseye sıkıca bağlanmayacaksın.
Yalnızlık çekmek istemiyor musun ? Kendini yalnız hissetmene neden olan insanları hayatına almayacaksın. Varsa da çıkaracaksın.

Peki sen başarabiliyor musun diye sorma. Başarabilseydim şu an yazdıklarını bende hissediyor olmazdım... Hayat işte, herşeye izin vermiyor nihayetinde...

Sen yinede inancını, hırsını kaybetme Umarım yarın gözlerini daha güzel bir dünyaya açarsın... İyi geceler. :hi:

---> Mor dünyam

[MENTION=156189]ozgur20[/MENTION] O kadar güzel şeyler yazmışsın ki ne desem boş gelecek gibime geliyor. Çok teşekkür ederim. Kopyala hiç sorun değil. Aynı şeyleri yaşayan insanlar anlarmış birbirini. Burçtan kaynaklanıyor galiba bilemedim.

Dilerim sen de çok mutlu olursun. Bunu hak ediyorsun.

---> Mor dünyam

Puurple' Alıntı:

[MENTION=156189]ozgur20[/MENTION] O kadar güzel şeyler yazmışsın ki ne desem boş gelecek gibime geliyor. Çok teşekkür ederim. Kopyala hiç sorun değil. Aynı şeyleri yaşayan insanlar anlarmış birbirini. Burçtan kaynaklanıyor galiba bilemedim.

Dilerim sen de çok mutlu olursun. Bunu hak ediyorsun.

Genişletmek için tıkla ...

Seni çok iyi anlıyorum. Bu yollardan kısa süre önce ben geçmiştim. Yazdıkların çok tanıdık geliyo açıkçası İnşallah sonumuz benzemez. Mutluluğu hak etmeyen onca insan mutluluk denizinde yol alırken biz hak edenler, o denizde boğuluyoruz. Ben mutlu olacağımı pek sanmıyorum. Ama senin için dua edebilirim Salıcakla kal...

Ayrıca günlüğünü takip ediyorum Sürekli yaz

---> Mor dünyam

[MENTION=156189]ozgur20[/MENTION] çok doğru söyledin. Biz hak edenlere neden uğramıyor şu mutluluk anlamıyorum. Hayır ne yaptık acaba. tabii ki yazarım yazmak güzel şey. Sıkıntısını alıyor insanın. Sende sağlıcakla kal. Çok iyi davran kendine.

---> Mor dünyam

Sabah bir garip uyandım. Test kitaplarının arasındaydım çözemediğim bir sorunun cevabını rüyamda çözdüm var mı böyle bir şey ya Dershaneye gidince hemen kitaptan o soruyu buldum ve çözdüm. Cevap da doğru çıktı iyice korktum kendimden bayağı bir soru çözdük bugün kızlarla. Yapamadığım soruları sordum. Bana da sordular da çözüm yolu saçma diye anlatmıyordum meğersem öyle çözülüyormus. E kural olunca uygula geç. Başka neden arama demi ama.
Aslında rüya demişken bir yıl oldu aynı rüyayı değişik mekanlarda görüyorum. Bi gün dershane bi gün yol hep aynı kişiyi görüyorum. Tanıdığım biri de değil. Ya da tanıdığım biri de hiç göremeyeceğim, görmenin imkansız olduğu biri mi bilemiyorum. Hayırlısı. Bilinçaltından bir şeyler sinyal veriyordur. Vermesin artık! Ben iyiyim Onunla. Hoş o da bazen işleri olduğu için konuşamıyoruz buna kızıyorum o da buna sitem ediyor ya o da ayrı. Ne yapayım özlüyorum. Elimdekinin kıymetini biliyorum. Çok şey de istemiyorum ki ben. Bugün diğer günler gibi karamsar değildim. Ama hak etmedigim şeyler yaşadığım için kırgın olduğum şeyler var. Hiç çalışmadan benden iyi olanlara gıcığım mesela. Hayır ders de dinlemiyorlar. Nasıl oluyor anlamıyorum. Galiba çalışmak önemli tamam da stres alıyor tüm bilgileri. Rahat olmak gerek. Konudan konuya atladım. Kusura bakma günlük. uzattım lafı görüşeceğiz yine. Hoşça kal.

---> Mor dünyam

Tak kulaklığı kendine bi kahve yap müzik dinlerken başka dünyalara git. En güzeli bu hayat bu sanırım. Hiçbir şeyi düşünmeden derdini tasanı umursamadan müzik ile kaybolmak güzel oluyor.
Dün alışveriş yaptım. Fazla bir şey almadım ama kendimi iyi hissettirdi. Gün boyu konuşmadık onunla, bugün de konuşmuyoruz işleri var. Bende takmamak için kendi dünyamı kuruyorum. Keşke benim de kendime ayırdığım vakitlerde kimse gelmese aklıma! Ama nafile bütün aşk şarkıları onu hatırlatıyor. Pardon unutmuyorum ki hiç onu.
Zaman da hızlı geçiyor. Konular çok. Ama ben artık sıkıntı stres yapıp kendimi üzmek istemiyorum. Bu zamana kadar kalbime de beynime de ettiğim zulümler yeter. Zaten bütün bunlar yüzünden gülüşlerimi kaybettim ya neyse. Insan çocukluktan uzaklaşınca belki de biraz büyüyünce her şeye gülen kahkaha atan yönünü kaybediyor. Bu çok kötü. Hayattan tek beklentisi oyun oynamayı isteyen bir çocuk olmayı isterdim. Imkansız evet. Bende içimdeki çocuğa sahip çıkıyorum işte. Onu benden başka kimse bilmiyor ya. Bakarsın yeri geldiğinde o çocuk konuşur benim yerime, delilikleri falan hep o çocuk yapar ne malum. Düşüncesi bile hoş. Çünkü bu buhranlı hali sevmiyorum, mecburiyetten öyle oluyorum. Öyle işte günlük.

---> Mor dünyam

Insanlardan niye bu kadar beklenti içindeyim? Cevapsız sorular işte bunlar. Akışına bırak işte. Kimsenin umrunda değilsen değilsin boş ver. Sevdiğin kalbinde ama yanında değil olsun buna şükür. Kimse konuşmuyor mu seninle yukarıda sesini duyan biri var boş ver boş ver. De... Insan kafaya takıyor. Sıcak dost gülüşünü istiyor. Sahi benim dostum oldu elbet. Ama yine uzaktaydı. Uzaklıktan bu yüzden nefret ediyorum. Çünkü herkes orada. Yanyana olsak kıymet bilirdim elbette. Ben insana kendimden daha çok önem veririm. Bunun için kaybettim çoğu zaman belki ama olsun. Allah'ın yaratığı her şeyi seviyorum dedim bi kere. Lafdan geri dönüş olmaz.
Günler bu şekilde geçiyor günlük. Kitaplara gömülmüş bir vaziyette. En iyi dostlarımla bir olmuş bir durumda. hoş test kitapları bana hep yabancı gelmiştir ama neyse. görüşürüz günlük.

---> Mor dünyam

Bütün gün ders çalıştım. Bıraktığım bir ara deneme almaya gittim. Dönüşte teyzelere selam verdim, yardım ettim onlara. Bütün gün bi huzur vardı üstümde. Dün bütün gün ders çalıştım ya ondan da içim rahattı. Tabii 5 dakika öncesine kadar da çalışmaya çalışıyordum o biraz canımı sıktı. Begenmedim performansımı ama sağlık olsun. Kızlarla ders çalıştık bugün. Edebiyat anlattım onlara. Pek seviyorum şu edebiyatı. Geçen gene nasıl çalıştıysam tüm konular aklımda. Karıştırmaktan korksam da belli etmiyorum sınıftakilere. İyi gelir umarım. Bir yandan müzik dinleyip bir yandan günlük yazmak da hoş oluyor. Ne yapalım mesaj atmayan bi hayırsız var. Hayır anlamıyorum nasıl dayanıyor ben hiç duramıyorum ondan haber almadan. Erkekler işte aman. Bi de bize anlaşılmaz derler kendileri daha çok anlaşılmıyor. Neyse yıllarca benim gibi bir çatlağın (hoş şu sıralar olamasam da) yıllardır yanında ya buna şükür olsun ama pek seviyorum onu. Ilk günkü gibi.

---> Mor dünyam

Kenar süsü oldum hayatında yani olmasam da olurdu. Bilmem nedendir bunu düşünüyorum günlerdir. Emin değilim çoğu şeyden. Bu kadar fedakarlık fazla. Onu düşüne düşüne ortada bir ben kalmadı. Sanırım bencil olsam, ben aramasam o arasa beni daha kıymet bilirdim. Bilemiyorum. Yapmacık olamıyorum. Üzülüyorum canım yanıyor. Ama bunu anlamıyor. Her şeyi abartan ben oluyorum sonra. Anlamıyorum. Her şey iyi giderken bu mutsuzluk ne? Hayat yeteri kadar mutsuzluk veriyorken bana bi de sen? Anlamıyorum. Anlayamıyorum bu durumu. İçim buruk, kırık dökük. Beni sen de anlayacaksan! Sustum.
Ve o kadar iyi dostlarım var ki benim. Sırf beni düşündükleri için selam vermeyip, aramıyorlar. Ne iyi insanlar? Allah'ın selamını bile esirgeyen kişiler var. Bugün yalnızlığa gömüldüm. Sanırım aşırı yalnızlık denizinde yakında boğulacağım. Fazla bu. Ben herkesi düşünürken bir kere iyi misin diyen hiç mi olmaz? Değilim iyi değilim diye bağırmam çağırmam mı gerekiyor? Sessiz çığlıklarımı duymasına izin verdiğim insanlar da anlamıyorlar artık beni. Ne diyeyim. Gerçi bazı insanları geçtim sevdiğim insan beni anlasa. Çok şey istemiyorum ondan. Sevgi de dilenecek değilim çünkü güveniyorum. Ama beni bir anlasa! Neyse bakalım. Konuşursak düzelir bu durum. Konuşursak!

---> Mor dünyam

Bugün çok güzel bir gün geçirdim. Tesadüfendi hepsi Abimle Sen Aydınlatırsın Geceyi filmine gittik. Bilmediğimiz bir yerde gösterim olacaktı filmin geleceği saati bekleyelim diye oturduk. Bir de ne göreyim Amirim tam karşımda. Çekim falan var herhalde. Erdal Beşikçioğlu'nu hayran hayran seyrettim uzaktan. sonra filme girdik. Ali Atay Demet Evgar ve niceleri oynuyordu. Güzeldi film. Tam bitti diye kalıyorduk ki Onur Ünlü yani Leyla Ile Mecnun'un yönetmeni, bu filmin senaristi ve yönetmeni söyleşi yapacakmış. Kalkar mıyız kalkmadık tabii. O ne zeki adam öyle ya. Çok güzel konuştu esprileri havada uçurdu adam. Yine konuşturdu zekasını. Sonrasında yemek yedik abimle ve döndük evimize. Çok güzel bir gündü. Keşke çok dursalardı da fotoğraf çekinebilseydim. Ankara dizimiz bitecek zaten o üzüyor beni, de neyseki diğer dizi LM duracak daha buna şükür.
Sanırım bütün biriken stresleri üzüntüleri atmam Allah bana ödül verdi bugün. O kadar mutlu oldum ki daha ne isterim. Sevdiğim adamları gördüm yuppi.

---> Mor dünyam

Bol matematikli bir gün geçirdim. 4 saat ders vardı. Eve geldiğimden beri (buraya takıldığım süre hariç) matematik çalıştım. Deneme çözdüm Edebiyatla ilgili. Tüm soruları doğru yaptım da sınavda ben aşırı heyecandan yine rahatsızlanırım, sonra ağlar sızlanırım gene aynı tablo. Kendimi, sınava karşı duramayışımı biliyorum.
Dünyada ne dertler var demi. Benim ki de dert mi evet değil belki. Daha büyük problemler de oluyor hayatta. En yakınım dediğinin seni anlamaması, sesini duymak istediğin insanın senden başka her şeye vakit bulup sana bulamaması sınav belasından daha da hırpalıyor kalbimi, beynimi. Sonra lafa gelince abartıyorum ben.
Içinde kopan fırtınaların ne olduğunu bilmediği kişileri çok kolay yargılıyor insanlar. Aman canım ailesi düzgün yok değil yoksul değiller ne derdi var daha yaşı ne başı ne! Iyi de o diyenler bizim yaşımızdayken daha kolay yaşamışlar o zaman. Kötülüğün olduğu ama bu denli insanları bulmadığı bir zamanda yaşamışlar. Gece yarılarına kadar kapılarının önünde oturabilmişler. Büyüklerinin bahçesinden organik besinler tüketebilmişler o zaman. Bende bu yönünü görürüm hayatlarının. O zaman insanlar daha samimiymiş ona bakarsan. Yıkmak için gelmezmiş bir kalbi bana göre. O çok methettikleri evin dört duvar arasında kalan duyguları kaosları belki de yıkıntıları zar zor ayakta tutulan umutları kimse bilemez. Bugün aman canım ne derdi var dediğin insanın küçümsenmeyecek bir derdi çıkar ortaya. Öyle bir derdi olur ki seni beni sollar hem de.
Insanlar "ınsan" olmanın önemini ne zaman anlayacaklar. Sözüm meclisten dışarı. Ama niceleri var herkes görüyor. Insanlık moda olsa ya bir kere de, bir kere de iyi niyet güler yüzlülük samimiyet moda olsa. Yanına gittiğimiz insan bizi sıcak gülümsemesi ile karşılasa, karşılayan acaba bir çıkarı var da mı yanıma geliyor demese de inansa. Ben çok şey istiyorum biliyorum. Umut fakirin ekmeği denir. Umutluyum. Bir bakmışsın ben haklı çıkmışım da inşallah bunlar olmuş. Bir umut.

---> Mor dünyam

23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı kutlu olsun. Çocuklara ve daima çocuk kalanlara. Atam'ı da anmasam olmaz. Güzel insan en değerli varlıklarımız çocuklarımıza armağan etmiş bu günü. Ondan bahsetmezsek olmaz. Eskisi gibi değil her şey Ata'm. Mecburiyetten kutlayan zihniyet var! Çok acı biliyorum.
Benim çocukluğumda ilkokuldayken yani bando takımındaydım. Sabah bugün 23 Nisan, neşe doluyor insan der giyerdim bando kıyafetlerimi. Annemden önce çıkardım evden. Giderdim arkadaşlarımın yanına mutlu bir şekilde. Sonra bando takımı yerine geçsin denirdi. Alırdım trampeti elime de bagetleri başlardık çalmaya. Sonra vakit gelirdi. Okulumuzdan stadyuma kadar biraz da yolu uzatarak çala çala giderdik. Uyanın ey halk bugün bizim bayramımız gelin diye çağırırdık herkesi. Stadyuma gitmek için bizim evin arkasından geçerdik. Bir gururlanırdım ki orası benim evim. Evim bak bando çala çala bayramını kutlamaya gidiyorum der gibi olurdum. Bütün okullar sırasıyla gelirlerdi stadyuma. Orada tanıdığım insanlara sarılırdım bugün bizim günümüz diye. Şiirler okunurdu, oyunlar oynanırdı. Rengarenk olurdu alanlar. Bandonun başından ayrılmazdık. Kimse almazdı biliyorduk ama sorumluyduk okulumuzu temsil ediyorduk. Daha sonra lisenin büyük bandosu olurdu yaklaşık yirmi kişilik. Tören geçidi olurdu. Okulumuzun öğrencilerinin önünde bando selamı ile geçerdik halkın karşısından. Küçük bir yerde yaşıyorum geçiş töreninde tanıdık herkese gülümserdim. Alkış kıyamet olurdu gururlanırdık. Okulda gider bandoyu teslim eder daha sonra eve gelirdik. Bitti mi hayır sokaklar bizim! Bizim günümüz bugün. Çıkardık arkadaşlarla sokakta akşama kadar oynardık.
Sonra liseye geçtik. Yoklama derdi olmayanlar kaytardı hep. Bir gün yok yazılırız ne olacak denildi. Ben hiçbir törene gitmemezlik yapmadım. Iki şiir okunup gönderildik eve. Ertesi gün mecburi gelenler olurdu. Bize de tatil olsa düşüncesi ile.
Bugün ise koskoca liseyi bitirdim babamın okuluna gittim. Bütün o güzellikleri anlattığım benim ilk okuluma. Oyunlar oldu şiirler okundu. Oyun oynayan çocuğunu alanlar gitti okul bahçesine sığdırmışlardı çocukların gününü. Nereden nereye! Bütün gün benimdi çocukken. Şimdi çocuklar görevleri bitince evlerine gidiyorlar. Görevleri olmayanın bayram neymiş vur kafayı yat. Zaten Adamın işi gücü yok icat çıkarmış! Bu zihniyette olan insanlar çoğaldı memlekette. Ben çocukken stadyuma gidip akşama kadar bile beklemeye, oyunlar oynamaya razıydım. Şu bir gerçek ki çocukları Mustafa Kemal Atatürk gibi liderler anlar!

---> Mor dünyam

Deneme vardı bugün bir güzel yaptım çıktım. Edebiyatı seviyorum. Geçen sene nasıl öğrendiysem yeni yazar şairler haricinde çoğunu biliyorum. Yine de zorlandıklarım oldu tabii.
Sınavdan çıktım bindim otobüse geldim. Onu da az kalsın kaçırıyordum ya neyse. Eve gelince temizlik falan yaptı annem. Bende bilgisayarda vakit geçirdim o sırada ben de ona yardım ettim işte. Otobüste geçen sene dershaneden bir arkadaşı gördüm o beni görmedi. Insan bir arkaya bakar bakmadı deli kız. Merak ediyordum ne yapıyor diye de soramadım. Neyse buraya taşındılar kısmet olursa bir gün görüşürüm yolum aşağıya düşerse.
Deneme var diye dinlemeyim demiştim bu kadar dinlenmek yeter. Ders çalışmaya gideyim. Arada bir bakarım hep öyle yapıyorum ya zaten. Bu arada artık umursamıyorum hiçbir şeyi. Bu zamana kadar kendimi üzdüğüm yeter.

---> Mor dünyam

Beni anlayan özleyen düşünen yoksa veda vakti gelmiş demektir. Her ne kadar kırılsam da bazen O'na benim tek gerçeğim O. Ve Uğur'lu gerçek dünya daha mantıklı. Vedaları sevmem ama ben buyum. Karşılığını görmezsem bir şeyin kimseyi üzmemek adına kendimi üzmemek adına geri çekilirim. Huyum bu.