"Her geçen gün biraz daha vazgeçiyorum,
Mücadele etmekten, savaşmaktan, yaşamaktan...
Her geçen gün biraz daha soğuyorum,
İnsanlardan, kendimden, herşeyden...
Her geçen gün biraz daha kızıyorum,
Karakterime, duygularıma, saflığıma...
Her geçen gün biraz daha nefret ediyorum,
Hayattan, insanlardan, kendimden...
Her geçen gün biraz daha sıkılıyorum,
Yemeden, içmeden, yaşamaktan...
Her geçen gün biraz daha uzaklaşıyorum,
Hayattan, sevdiklerimden, dünyadan..."
Kafam çok karışık. Bin bir türlü düşünceyle savaşıyorum. Düşüncelerimi gerçekleştirmemek için kendimi zorluyorum. Eğer izin verirsem o düşüncelere, büyük bir hata yapmış olurum. Bunun farkında olup ta o düşüncelere engel olamamak ne kadar zor biliyor musunuz ?
Gerçekten yaşamak istemiyorum. Kendimi boşlukta hissediyorum. Bomboş, değersiz, anlamsız, gereksiz bir mahlukat gibi hissediyorum kendimi. Bıktım artık darbe almaktan.
Karakterli, düzgün, saygı ve sevgi dolu, anlayışlı, şerefli, düşünceli biri olmanın ödülü olarak yalnızlığı verdi bana hayat. Dostsuz, arkadaşsız, boş bir hayat. Bu yalnızlık aklınızda oluşan türde bir yalnızlık değil. Bütün dostlarımı kaybettim. Arkadaşlarımla aramda uçurum var. Beni seven, bana değer veren bir tek insan dahi yok. Evet içinizden ailen ne güne duruyo diyorsunuz... Haklısınız. Ama bu hayatta sadece aileniz ile yaşayamazsınız. Düşünün bi; hayatta sadece ailenizle iletişminizin iyi olduğunu. Yşamak size zevk verir mi ? Neyse bir tek onlar var işte. Ölsem arkamdan üzülecek bir tek onlar var. Yokluğumu hissedecek başka hiç kimse yok. Hiç kimsenin umrunda değilim. Belki bir çok kişinin hayatında yüküm, engelim, istenmeyen kişiyim... Belki benim en çok değer verip en çok yardım ettiğim insanlar artık beni yük olarak görüyo belkide zor günleri atlattığı için artık beni istemiyo. Belki yeni ufuklara açılmak için beni engel görüyo... Bunlar oluyo. Ben fark ediyorum. Onlar rahatsız olmasınlar, mutlu olsunlar diye ses çıkarmıyorum. Az kaldı herkesin hayatından çıkacağım kısa zaman sonra. Bensiz kalacak hepsi. Kurtulacaklar. Yokluğumu fark etmezler. Beni aramazlar. Sıkıntı yok. Etraf Özgür Ç...... larla dolu...
Kaybetmemin sebebide bu sahip olduğum karakter galiba. Doğru dürüst insan olmak, başkalarını düşünmek, yardım etmek, yalandan dolandan uzak durmak, şereflice yaşamaya çalışmak kaybetme sebebi bu hayatta. Biraz karaktersiz olacaksın. Biraz y*vş*k... Yoksa hep darbe alırsın bu hayattan. Hep birileri kuyunuzu kazar arkanızdan. Yok işte ben yapamıyorum. Olmuyo. Olan tek şey yalnızlık...
Bugün aldım defteri önüme ve temiz bir sayfa açtım. Sonra 2'ye böldüm sayfayı. Bir tarafa "Yaşamak İçin Nedenlerim" diğer tarafa "Ölmek İçin Nedenlerim" diye başlık attım. Tam bir buçuk saat boyunca yaşamak için sebep aradım kendime. Düşündüm. Sadece düşündüm. Ve sadece 5 tane madde çıktı ortaya. Sonra neden yaşamak istemiyorum diye düşündüm. Sadece 41 dakikada 32 madde yazdım kağıda. Baktım biteceği yok bıraktım. Sonra tekrar düşünmeye başladım beni hayata bağlayan ne var diye. Zorladım kendimi. Resmen sebep yaratmaya çalıştım kendime. Sonuç mu ? +3... Sadece 3 tane daha neden çıktı ortaya.
Ne yapacaüım şimdi. Nasıl toparlayacağım hayatımı. Nasıl düzelecek bunlar. Yapamıyorum. Mücadele edemiyorum. Savaşmaktan yorgun ve bitkin düştüm. Gücüm yok. Sözde yardım edecekler vardı. Ama ne konuşmaya vakitleri var nede mesaj atmaya. Umrunda değilim onunda. Oysaki farklıydım 'O' nun için. Yer etmiştim hayatında. Ama yalanmış galiba. Hayat zaten yalanlardan ibaret değilmi. Ben ne kadar uzak durmaya çalışsamda yalandan dolandan, hep karşıma çıkıyor. Neymiş üzülmemi istemiyorlarmış, sıkılmayayaım istiyorlarmış. O yüzden sahte gülücükler, sevgi sözcükleri, yalanlar söylemişler. Bunun bana zarar verdiğini defalarca söyledim ama sanırım dinlenmiyorum. Gerçeklerle çıksalar karşıma yaram bu kadar kanamayacak aslında.
Duymak istediklerimi değil, gerçekleri söyleyin bana...
Annecim, babacım, sevgili ailem... Hepinizi çok seviyorum... Sadece siz varsınız... Sadece siz destek oluyorsunuz. Başınızda onca dert var birde üstüne ben. Sizede yüküm aslında ama... Neyse düşünlerle sevişmeye yada savaşmaya devam... Allahım sen beni affet...
"Artık anlamsız yaşamak,
Artık zevksiz yaşamak,
Artık gereksiz yaşamak,
Artık imkansız yaşamak..."
03.03.2013
Özgür Ç.
