Mavi bir düşüm ben düşmemek için uğraşan.

Sen gitmeye açınca yelkenlerini
Deniz öylesine küstü ki
Usulca git diye dalgalarını seyreklesti
Sanki sonsuzluğunu yitirdi

Ogün tüm balıklar yakalandı
Direnmedi yasamaya
Usulca yansıdı o gün güneş
Gölgede kal diye üzerinden gezmedi
Fırtınalar yerini esintiye bıraktı
Martılar hiç bir yemi kabul etmedi
Ölümüne sustu notalar
Kimse sarkı söylemedi

Ben seninleydim o gün
Sen ise cok uzaklardaydın
Bedenim limandan el sallıyordu
Sen gittikce ben kaldım
Sen Kayboldukca ben BOĞULDuM...

Bilemedim kıymetini
Bilemedim kıymetini yanımdayken
Şimdi gidiyorsun benden cok uzaklara
Ben seni her zaman sevdim
Ve ben seni ömrümün sonuna kadar seviceğim...​

Üzgünüm !

Bir yaşam tükettim içimde…

Seninle varım…
Sensiz, varlığımın içinde yokluğuma muhtacım…

Anlamsızım !
İsyan eder duygularım, kelimeler arası hüzünlerde…

Sende mühürledim yaşamı, nefesimi sensiz ‘hiç’ sayarak…
Ve sende bıraktım ruhumu, bedenimi umursamayarak…

Gittim
Geldim.

Gidişleri ‘ölüm’
Gelişleri ‘doğum’ bildim…

Öldüm
Doğdum…

Tersine döndüm yaşamın…

Birbiri ardına saklanmış umutlar buldum gelişlerde…
Ele avuca sığmayan acılar bıraktım gidişlerde…

Ama…

Gel gör ki ,

Bir yaşamı tükettim,
Dört duvar arası kaçışlarda…

Yine de,
Ben her yok oluşa 'seni' yazdım...
Ve her dem sana döküldüm parça parça...

Üzgünüm !​

Beni Bana Ver
Beni Bende Anla...

Uzat Ellerini
Kapat Gözlerini..

Hisset Sevdigimi..

Beni Bende Anla..

...






Yaralı anımda çıktın karsıma..
Avuntulara ihtiyacım varken
Hayat sensin der gibi güldün bana..
Güldün... Hayat "Sen" Oldun...

Bekledim..
Bekle dedin bekledim..
Beklerken dahada özledim seni.
Neydin ? Kimdin ?
Nerden Çıktın Anladım..
Sadece Hayat senin der gibi güldün bana..
Güldün.. Hayat "Sen" oldun..

Heycan verdi bana kurdugun cümleler..
Ağzından çıkan her kelime içime kadar işlendi..
Sen ol istedim her dakikamda ..
Neden "Sen" Bilmeden İstedim..
Her gidişinde "Kal" Demek istedim..
Belkide kalmayacagından korkuma sustum..
Sadece seni izledim.. Naptıgını ? Ne yapmak İstedigini?
Sende sustun.. konus dedim ama sen sustun..
Konusmak yerine Hayat Senin Der Gibi Güldün bana..
Güldün.. Hayat "Sen" Oldun.


Nerdeyim simdi?
Ne haldeyim Bilmiyorum...
Ne olması gerek ?
Neye yanmalı ?
Neye Sahip çıkmalıyım bilmiyorum..
Tek Farkında Oldugum Sey
Hayat senin der gibi gülüşlerinlen
Hayatın "Sen" olmasını istiyorum...
...



Acıtır İçimi
Yoklugun..
Eritir Bedenimi..

Sana Bir Dokuna Bilsem...​

Seni düşünüyorum yine,
Bir güneşin karanlığında,
Ömrümün en kısa yolunda,
En uzun yolculuğu yaparken,
Seni düşünüyorum yine,

Seni düşünüyorum yine,
Doğacak güneşi umutsuzca beklerken ve ölü,
Yatağımın baş ucunda düşüncelerim;
Seni ve sevdamızı ararken,
Seni düşünüyorum yine,

Seni düşünüyorum yine,
Ben ve sadece umutlarım,
Hiç sonu olmayan bir yolda,
Sana ulaşamayacağımı bile bile,
Seni düşünüyorum yine,

Seni düşünüyorum yine,
Umutlarımı çorak topraklarda,
Onları duygularımla sularken,
Yeşermeyeceğini bile bile
Seni düşünüyorum yine,

Seni düşünüyorum yine,
Çünkü sen ben yaşadıkça varsın,
Sen var oldukça ben düşüneceğim,
Ben düşündükçe seni seveceğim,
Seni düşünüyorum yine.​

Gidiyor musun.??
Bak bakayım gözlerime..
Evet..evet. Gidiyorsun.
Herşeyi bir kenara bırakarak, yüzümü döküp gidiyorsun.
Bu sefer ne ağlıyorum ne de başka birşey.
Yolun açık olsun bile demiyorum.
Iyi bak diyorum kendine sadece.
Donuk bir sarılış sonrası yoluna bile bakmıyorum.
Hayallerimi de koyuyorum çantana haberin olmadan.
Bende ne varsa sana dair al götür diyorum sessizce.
Hafif bir gülümseme görüyorum dudaklarında.
Hani bir zamanlar seni seviyorum dediğin.
Gecemi gündüze karıştırsanda yüreğimde,
Bocalasam da sonsuzlukta,
Yine de elveda canım elveda.
Gidiyor musun..??
Bak bakayım gözlerime..
Evet..evet.. Gidiyorsun.
Biliyorum dönmeyeceksin bir daha bana.
Ne başın olacak artık omuzumda,
Ne de sen yanımda
Giderken sen, arkandan yüreğim çığlık atsa da,
Elveda elveda..​

GERÇEK AŞK...
Hayallerim hiç bir zaman sınırlı olmadı.
Ben hiçbir zaman,bir gelinliğin bir pembe düş olabileceğine
inanmadım.
Aptalca....
Bir teneke parcasını iki insanın hayatını birleştirdiği düşüncesine
kapılmadım..
Ve...
Atılan bir imzanın,bir ömre bedel tutulabileceğinin hatasına
düşmedim.
Dur....
Yürek atışını duyabilyorsan,
Ne giydiğinin hiç önemi yok.
Gör...
Ellerindeki sırılsıklam ıslaklığı görebiliyorsan,
Parmaklarındaki boşluk gereksiz.
Dinle...
Dudaklarından dökülen her kelime de
Yürü!​

İşte yine sen vakti bahar gözlüm,
Perde kapandı, oyun bitti ve nöbeti devraldı gece.
Yine sen geldin dalgın gönlüme.
Yine kaldık baş başa.
Hoş..gittiğini sanıyordun değil mi, buralarda olmadığını, beni yalnız bıraktığını.
Yanıldığını bilmiyorsun bahar gözlüm.
En kötüsü de bu, en acımasızı, beni en çok yaralayanı.
Her anımda senleyken farkında bile olmaman dokunuyor bana.
Sana söyleyemediklerimi, içimden atacağım bugün.
Söylemiş sayacağım kendimi, rahatlayacağım,
Belki de ağlayacağım.


İşte yine sen vakti bahar gözlüm,
Her şarkıda seni bulacağım yada seni bulduğum şarkıları dinleyeceğim,
Resmine uzun uzun bakacağım, hayallere dalıp, imkansızlığına yanacağım.
Gözlerim dolacak bahar gözlüm.
Sana deliler gibi aşık olduğumu yazacağım bir yerlere,
Okuyan anlayacak sevdamı, çaresizliğimi.
Ezilmeyeceğim artık söylenemeyenlerin altında,
Bir daha, bir daha yazacağım, göremediğini görüp, hissetmediğini hissedeceğim,
Belki de ağlayacağım.


İşte yine sen vakti bahar gözlüm,
Ardı ardına sigaramı yakıp, ah çekeceğim sensizliğime, sensizliği senle yaşayacağım.
Aşktan yana körelmiş yüreğim uyandı şimdi bahar gözlüm.
Bir ömür saklayacak, seni bir ömür..
Bir ömür sensiz de olsa.
Ölenle ölünmez bilirdim, gidenle de gidilmiyormuş, gidemedim, gitme diyemedim.
Sen gittin ben kalacağım.
Bahar gözlerine bakıp, su sadeliğindeki tertemiz yüzüne dokunamadım.
Bu gece,
Belki de ağlayacağım.


İşte yine sen vakti, bahar gözlüm,
Su yüzlüm, lavantam, gönül ocağım…
Bu sen vaktinde,
Belki de ağlayacağım.​

biz;
çok güçlüydük seninle,
bir omzumuzda diğerimiz,
bir omzumuza dünyayı alırdık..
rüzgar yasakları eserken,
parmaklıkları bahara boyar,
mesafelere inat,
sımsıkı sarılırdık..

biz;
her ayrılık vakti,
saatlerce vedalaşırdık..
hıçkırıklar karışırdı sözlerimize,
ellerimize uzanırdık.
tutamadığımız boşluk,
canımızı yakardı,
biz yine ağlardık..

biz;
birer çiğ tanesi olurduk,
kimi zaman yağmur damlası..
toprağa değemeden
asılı kalırdık..
yasaklardan sızan,
sevgi sözcıklerini,
şiirlerde saklardık..

biz;
yalanlar yazardık ay ışığına,
gün doğmasın isterdik,
ama doğardı, anlardık..
prematüre bir bebekti umut,
göz yaşıyla büyürdü..
sen ninniler söylerdin,
ben sallardım..
sevgiye inanırdık..

biz ahh biz;

biliyor musun sevgili,
biz ölmezdik,
içmeseydik o zehri..
yürekte ateş kalırdık,
avcumuzda kırık bir resim,
belki hep kanardık
ama yaşardık..​

İlkbahar sabahındaki çiy damlasında
Uçuşan rengarenk kelebeğin sevincinde
Çoşkun akan nehirde
Kuş cıvıltılarında umut
Umut sevgilinin yıldız gözlerinde
Ona duyduğun sevgide

Sıcacık bir somun ekmeği verir gibi
Sevgisini sana sunuşunda umut

Umut köşe başında bazen
Bir ağacın dalında asılı kiraz
Bir kuşun yuvasındaki yavru umut
Denizin hırçın dalgalarında
Balıkçının çektiği ağlarda biraz
Kurumuş toprağa düşen ilk yağmur damlasında
Yürekte tomurcuklanan kıvılcımda bir de

Bir gündüz güneşte
Bir gece dolunayda umut
Seni seviyorum cankuşum diyen
Sevgilinin yüreğinden esen ılık meltemde
Umut yarınlarımızda
Kışta ve yazda
Baktığımız her yerde umut
Umut sevgi filizlenen tüm yüreklerde

Her gün yeni doğmuş bebeklerin
Attığı ilk çığlıkta umut
Ceplerimizde, yüreğimizde
Evet umut her yerde
Umut her yerde​

yüreğimi ağzında söndür....at sonra denize
bir doğum hatası belki, belki talihsiz bir
trafik kazası, neye üzülüyorsan en çok
o kadar seviş benimle...unutmak hep
bir şeyi hatırlatır sende, üstüme nin
gibi in, akrep çağı loş ve hiç de tekin değil...
güneşte yanan bir bisiklet gibi düşün beni
acı gibi, hürlük gibi, su gibi de denilebilir
düşün ve öldür geri...bir askerin gözündeki
kan gibi söndür beni...karnı lazerle yarılmış
bir şey gibi, tedirgin bir ur gibi belki, içip
bir bakirenin umduğu beceriksiz kurtuluş
gibi belki, hazır oldaki gergin bekleyiş
gibi belki tansiyonu yüksek bir bulut gibi...
beni öp ve kaldır at denize, hayallerimi
saçlarında ıslat, bir kandil gecesi şikayet et
allaha beni, secde etsin zambağına yüzüm
beni gör, diyojen in grevi gibi, parke taşları
gibi geylerin, palyaçoların yaktığı sigara
denli ürkek taşı beni boynundaki gururda
sessizce, çala kalem ağ beni ama öldür...

hüznüme geniş yer ver, çürümüş
inancın günlükleriyle
gereksiz bir kafiye gibi öp beni
ve inlet!

iki çiçeğin sevişmesi sonucu bir gül ölür
evler karanlığa soyulur, ateşler kelebeğe
herkes bir şeyi çok sevmek bazında vahşidir
metelik ister masumiyet, kim bilir kimin
bacak aralarındadır kutlama telaşı

manâsız bir diyalog gibi üstüme titre
hadi teşne, oynayacak gitarım da yok hadi
pencerede zurna ile çil, tavanda kaos bir de
bomboş sandalye kapıdaki, kapılarda dar
olduğum pardösü...
eski sevgililere çaldığım davetiye
toplanıp göz işlediğim rüyalar işte
parmak ile caz çatıdaki, ve aslında
ezberindeki alfabe gibi çocuğun
öğren beni ama öldür sonra
ruhunun kesik bileklerine peşkeş çek beni

çektirdiği gibi meleğin şeytana...​

Her Şeyim Ol Ama Özlenen Olma


Her şeyim ol ama özlediğim olma…
Yoksa bu şarkılar, her gece bir musallaya salarlar beni
Her gün bir ısırgan otu daha köklenir içimde
Denizden hiç bir zaman nasiplenemeyeceğim bir balık
Kahvemin kokusu
Yorgunluğum, telaşım, ortada kalakalmışlığım ol ama
Sakın özlenen olma!

Ben bu dertle başa çıkamıyorum
Kalbim, yokluğunun kaynayan kazanında
Ne zaman uyandığımda olmayışını hatırlasam
Soysuz, uğursuz bir isyanla ısırıyorum dudaklarımı
Kaderim, kederim, sefaletim ol
İlle de ömrüme son, gençliğime bedel ol
Ama özlenen olma!

Ya da, elindeyse al üzerimdeki bu korkusuz karanlığı
Baktığımda, dizlerimin bağını çözen resimlerini sıyır çerçevelerden
Olur olmadık yerde, elinle sıkar gibi çökme yüreğime
Başımda bela, omzumda yük,boğazımda düğüm ol
Yeter ki özlediğim sen olma!

Koruksuz asmaların, ekşisi bende sanki
Bedenleri ayıran yolların ne kadar tozu varsa, hepsi alnımda leke
Sırlarımın en mahrem yerinde saklıyorum sarhoşluğumu
Gaipten gelen sesim, bir sıkımlık canıma kefen olmuş elem ol
Suyuma buz, yangınıma körük ol
Yalvarırım özlenen olma!

Bıraktım ıslığını bana getiren rüzgârların peşini
Boncuk boncuk bakan çocuklara şeker vermeyi
Gölgeme ters, sokağıma ters, bildiğim bütün adreslere ters yürüyorum artık
Ne kadar çukur varsa, körkütük düşüyorum
Bileklerimde zincir, yollarımda duvar ol
Kalbimdeki savaşta ister galip, ister mağlup ol
Lakin özlenen olma!​

Nefesinde beni hisset
Nefesinde beni içine çek
Bekle olduğun yerde
Beni terketme

Bana sarıl beni öp her düşünde
Bana vurul benim ol her düşümde

Nefesinde beni içine çek
Her alışında beni hisset
Düşün bir daha
Sev beni, beni terketme

Beni düşün beni gör her düşünde
Bana sarıl beni öp her düşümde

Beni hisset her an kalbinde
Benim ol beni sev son nefesinde
Beni düşün benim ol her düşünde
Bana sarıl beni öp her düşümde

Beni yaşa beni sev her nefesinde
Sadece beni sev son nefesinde
Sadece beni sev son nefesimde​

seni seviyorum çünkü
her günüm senin sesinle doğuyor,seninle sürüyor
gecem ise seninle son buluyor.
seni seviyorum çünkü
kilometrelerce uzakta olsan bile,
buluşma gününü özlemle beklemek hoşuma gidiyor.
seni seviyorum çünkü
yanımda olmasan bile,
yüreğinin benimle olduğunu biliyor
her an yanında olduğumu biliyorsun.
seni seviyorum çünkü
bu mesafelere ragmen
yaşanmamışı yaşatabiliyorsun,
duygularımda var olabiliyorsun.
seni seviyorum çünkü
sesinle dünyama bir anda girip,
sürprizlerinle beni kendine
tekrar tekrar aşık edebiliyorsun.
seni seviyorum çünkü
yüreğimin tam ortasında varolabiliyorsun.
beni hayallere götürebiliyor,
umutlarımı geleceğimi düşündürebiliyorsun.
şiir yazdırıp,şarkılarda hissettirebiliyorsun kendini.
seni seviyorum çünkü
ikimize dair bir yaşamı düşündürebiliyorsun,
mutluluğun,aşkın varlığına inandırabiliyorsun.
engellerin aşılacağını,
mücadelenin hırsını,
birlikteliğin tek yürek olmanın ve
güvenin aşamayacağının olmadığını gösteriyorsun.
seni seviyorum çünkü
sen hayatıma vazgeçilmez bir anlam katıyorsun.
seni seviyorum çünkü
sen benimle bende yaşıyor,
ben seninle sende varoluyorum​

Gecede Keman Hıçkırıkları

uzak dağların ardında trenler geçmektedir şimdi
gözlerimde mavi gecelerin yıldızları
yüreğimde özlemin ince sızıları
yorgun güvercinlerin kanat çırpınışlarında soluğum
bakakalırım her akşam öyle dalgın dargın ve ıraklardan ırak
yalnızlığımdır damlayan karanlığın kirpik uçlarında her gece
her sabah bir çocuktur icimde
alıp gider başını, başı dumanlı dağların doruklarına
yıllar varki tek bir çiçek açmadı gönül bahçemde
kabr-i hanemde tek bir yolcu geçmedi
çöl oldu gülüstanım
şiiristanım, düşistanım

oysa hep yolculuklardı sakladığım kendime, keşifsiz denizlerdi
yıllarca bir ayrılığı biriktirdim deltalarda, bir yalnızlığı
kendimden kaçıp kaçıp kurtulmak isteyen bir gemiydim belki
belki bir deliydim herkesin akıllı olduğu bir dünyada
oysa yıllar varki tek bir gemi gecmedi denizlerimde
göğümde tek bir martı uçmadı
yaşlı ve yalnız bir ağaç gibi, sürgün kaldım yüreğimin içinde
bilirimki, her akşam gözlerimde akıp giden o çağıltı
avuçlarımda taşıdığın ateşle sudur
o uzak dağların ardında bıraktığım menekşe gözlü kızın kokusudur
her dizede yüreğime kanayan sözcüklerle yazılan

akşam olmakta
uzak dağların ardında trenler geçmektedir şimdi
yüzümde sınırları çizilmemiş bir hüznün camları parçalanıyor
depremler başlıyor her gece, şehirler çöküyor içimdeki çukura
ve her sabah yeniden yüreğimde sızılarla uyanır bir dağçiçeği
bakakalırım öyle uzaklara kanayan gülüşlerle, kırık düşlerle
ki, metropol duvarlara yapıştırılmış
boynu bükük bir resim karesi gibiyim sanki
hüzünlü yüzüm aykırı sakalımla

Akşam olmakta
uzak dağların ardında trenler geçmektedir şimdi
gecede keman hıçkırıkları, başımda gam
belki analar ağlamaktadır uzak bir kentte
yittik çocuklar, yorgun babalar ve yüreklerinde ezikliği çaresizliğin
belki herkes bir yarayı sarmaktadır kendi içinde kimbilir
kimsesiz bir ölümü karanlığında

yıllar varki, ayrılıklar yaralı bir nehir gibi akmaktadır içime
rüzgarlar eserken alnımın sahillerinden, uzak denizlere savrulur düşlerim
kirlenir mavi gülüşlerim, martılar yaralanır, havada asit ve kir kalır
simsiyah bir bulut gölgeler yüzümü her gece, gecelerki, yaslandığım tek sığınak

akşam olmakta yine
ey geceden gelip geceye giden trenler
bir gün yanlış saatlerin gözlerimde buluştuğu bir noktada
bir damla su gibi düşünce hayatın uçurumundan
son isyanını çekince yüreğim, alıp beni götür buralardan
insanın uğramadığı uzak kıyılara
bir derviş gibi ıssızda yanmak için, kendi içimde sarmak için yaramı ...​

KAL DIYEBiLSEYDiN


Anliyamadim benmi suçluyum?
Anlatamadim mi? sana olan sevgimi..
Tutustum yandimda sensiz her gece
Gözyaslarimla söndürdüm kalbimi
Her gün her dakika özledim seni
Dinmedi kederim senin yaninda bile
Sustum hep gözlerine baktigim zaman
Isyan eden kalbimin çaresizligiyle
Oysa neler düsünürdüm sen yokken
Neler söylemek isterdim kavusunca
Ayrilik saati gelince ben biterdim
En kötüsü beni koyup gitmendi
O öyle bir yanlizlikti ki anlatilmaz
O öyle bir çaresizlikti ki inanilmaz
Hep yarim kalmis heyecan hazlar içinde
Gözlerimde büyürdü kisa mesafeler
Ama çok yakinda sevgilim....
Bütün teselliler uzakta kalacak
Çiçekleri solacak mi? ask bahçemizin
Ne olurdu saadetlerin en büyügünü
Iste ellerimde al diyebilseydin
Biliyorsun degil mi? asla gitmezdim
Benimsin sevgilim KAL!! diyebilseydin.. ​