Çok eski bir web tarayıcısı kullanıyorsunuz. Bu veya diğer siteleri görüntülemekte sorunlar yaşayabilirsiniz.. Tarayıcınızı güncellemeli veya alternatif bir tarayıcı kullanmalısınız.
Ölümdür yaşanan tek başına aşk iki kişiliktir. En güzel şiirler
sana bir sevda getireceğim !
sana bir şiir yazacağım menekşe yaprağına
burcu burcu sevgi kokacak her kelimesi
aşkın iksirini dökeceğim tüm hecelere
bekle
sevdasına kurban olduğum
simdi sisler çökmüş yüreğime
karlar yağar düşlerime
hele bir bahar gelsin
dallar tomurcuk versin
iste o zaman böyle kelepçede kalmayacak duygular
güvercinler uçuracağım senin göklerine
sana bir şiir yazacağım içinde hasret olmayan
güneş doğacak kaf dağından
geceler böyle avare yaşanan saatler böyle
sessiz olmayacak
sana yemin gözbebeğim
artık aşkımızın ateş rengi gülleri solmayacak
bu son fasıl olacak gönlümüzde açıdan
kederden yana
ben saçının bir teline sevapları satmışım
kalbinin her kösesine geçmiş gelecek
yıllarımı yazmışım
senin ırmaklarında yaşanacak en büyük
günahlar
şu bulutlar bir dağılsın
nerde olduğumuzu bilelim
dudakların kadehler de dudak izlerimi
aramayacak
hele dönsün su mevsim
bu yalnızlığın kimsesizliğin uğultusunda
gidecek kulaklarımızdan
bir şarkı dinleteceğim sana sevdadan yana
kelimeler böyle kifayetsiz kalmayacak
böyle mühürlü olmayacak dudaklarım
sen yüreğimde sır değil sözcüklerimde
yangınım olacaksın
bu sevda böyle sürgünlerde böyle tutuklu
kalmayacak bi' tanem
bekle sevdiğim
fidanlar yeşersin acilsin su hasrete uzayan
yollar karlı dağlar
göçmen kuşlar dönsün yuvaya
bu havanın nemidir bi' tanem
sen nisan yağmurlarına sakla sevdayla
yanan bedenini
baharda ıslanmalı güz vurmuş dudaklar
istemem beni böyle perişan böyle çaresiz
göresin
bahara bıraktım umutları
bir yeşersin su menekşeler sümbüller
iste o zaman değmeli gözlerin gözlerime
iste o zaman bir şiir yazacağım sana menekşe
yaprağına
iste o zaman bir sevda getireceğim sana
sırılsıklam...
AdıNı biLmedeN sevdim..
Ben seni; adını bilmeden sevdim. Ve "var"lığınla gülüşünü...
Ben seni yaşını bilmeden gözünü-kaşını bilmeden sevdim.
Ve "yar"lığa süzülüşünü.
Ben seni sesini duymadan sevdim...
Ve duymadan nefesini.
Ben seni adını bilmeden sevdim...
Ama; sevdim!..
Üşüyüşünü sevdim...
Üşüyüşünü sevdim onüçüncü ayın ilk günü;
"Gel ısıt" deyişini!..
Bekleyişini sevdim beşinci mevsimin gün bitimlerinde bilerek gelmeyeceğimi...
Akşam alacalarının gönlüne yürüyüşünü sevdim...
Ve kıpırtısız karanlığa gömülüşünü sevdim.
Bir de;
"Gel ışıt" deyişini!..
Ben seni adını bilmeden sevdim.
İhtiyacım... Cevabım...
İsimler koydum sana; bahar yelim çiçek tarlam... Gökkuşağım ışığım... Kuşkanadım pembe rüyam çiy tanem...
Seni adını bilmeden sevince öğrendim; seni sevmek için gerekmiyordu ismini bilmem...
...Sevdim işte!
Ben seni; yaşını bilmeden sevdim... Yani bilmeden sevdim deden yaşında mıyım torununla akran mı!
Ben seni gözünü-kaşını bilmeden sevdim.
Ben seni sesini duymadan sevdim.
Ve hatta öğrenmeye korkarken bilmeye kıyamazken seni...
...seni sevdim.
Seni sevdim.
İçime salıncaklar kurdum gönlümün ipleriyle...
Oturdun sallayamadım; dokunurum diye korkumdan!
Dolaştın boynuma bir sarmaşık gibi; okşayamadım.
...Koklayamadım!
Dalgalarını taramamış olan parmaklarım yabancı saçlarına...
Ve hâlâ bilmiyorum gözlerin ne renk?.. Hangi yıldızlar mahpus içinde?
Ve ben sana hâlâ seni sevdiğimi söyleyemedim!..
Ama ben seni; adını bilmeden yaşını bilmeden... Yüzünü bilmeden sesini bilmeden...
...seni bilmeden sevdim.
Seni "bilmeden" sevdim!
Senin olmadığın ve benim olmadığım bir sokaktaki köşebaşında çarpıştı duygularımız!
Döküldü içindekiler ve döküldü içimdekiler...
Sen yoktun orda ve ben de yoktum;
Ama sevda vardı!
Bir gün içimden gittin
anladım.
Nereye gittiğin değildi önemli olan...
Kiminle gittiğin
hangi havayı soluduğun
hangi şehrin
hangi sokağında yürüdüğün önemli değildi.
Sen içimden gitmiştin...
İçimde ne varsa bana ait
seninle gitmişti.....
Renklerim
ruhumdaki yaz
güneşim
gitmişti.....
Gecelerde saz çalma kokusu vardı
Sabahlar hasrete dumanlı.
Gelmeyi isterdim …ve kal dediğin sürece kalmayı.
Belki biraz… saza eğilmiş başını okşamak.
Belki biraz… sarmaş dolaş sabahlarda dudaklarına uzanmak.
Belki de… sadece kulağımı dayamak olurdu yüreğine...
Bütün saltanatım.
Sabahların hasrete dumanı bittiğinde… bir gün.
Vedalaşırdım sesiyle sazının... bir gölge gibi esmer ve üzgün.
Git dediğinde… çıkardım tuzundan öpüşlerin.
Düşerdi bıyıklarından... sevdalarım
Biterdi aşk ama… yaşanmış olurdu…
Kalmazdı böyle yarım.
Git! Inanki git artik savasamiyorum seninle.
Sabaha kadar yapilmis sinir harbinin ardindan hala uyumamis gozlerim ve artik uyusuk hissettigim vucudum su anda git diyebilecek kadar cesaretli sana.
Bi uyusam bi daha uyanmasam diyorum ( bi damla gozyasi dokuluyo) bi uyusam ve uyandigmda ohh kabusmus desem.
Sen desenki ne gordun ruyanda kanter icindeydin gece
sarilsam sana gecse icimdeki huzursuzluk!
Git!
Inanki git.
Ben artik guclu de hissetmiyorum kendimi
agir geldi bu ask bana.
Toparlayamadim kendimi senin hep kuskucu sevdan karsisinda. Kendimden suphe eder oldum sayende
yaparmiyim acaba oyle die sorular sorar oldum kendime
beni kendime bile yabancilastirdin sen.
Sevdani yuregime koydum dedikce ben sana
sen hep baska seyler aradin dilimde
gozumde
aklimda
gecmiste hatta gelecekte.
Git!
Oyle kirici oluyosunki ofken sardiginda benligini.
Sonradan ozur dilemeyi iyi beceriyo olsan ne farkederki
su an 2 gundur suren mide krampina sebepse sozlerin
ozrun ilac olacakmi?
Ozrun affedilir ama silinecekmi sozlerin beynimden.
(bi an allahim olsem de su an surda varolmasam diyebilecek kadar acitmisken sen benim canimi ne kiymeti var paylasilan guzel anlarin olumun adini andirdiktan sonra sen bana)
Bu gidisin son sozlerini nerde sakliyosun simdi?
Suskunlugunun ardindan gelen deli firtinada vuruldum ben dun gece. Artik ne yapsan ne desen daha fazla incinmez bu kalbim.Yazik bi veda kaldi bu sevdaya sen yakistirdin soylemek bana dustu! Icten gulusunun yerini gaddar vurucu sozlerin aldi. Sicakliginin yerini bi soguk firtinada kaptirdim dun gece. Sabaha kadar iskenceye cekilmiscesine lime lime acittin her hucremi. Keske vursaydin da acisi gecseydi bi zaman sonra simdi soylesene sozlerinin izlerini ne silerki yuregimden? Hep hatirasi kalsin die yaptin yaptin sen bence oyle acimasizdin ki dun gece artik ne dusunecegimi sasirdim ben!
Hep sana isyan ettigime bakma sozum sana diye sozcuklerim sana diye hep sanaymis gibi gozukuyo. Inan kendime bi yazi yazsam bu kadar ozenle secilmis kelimelerle suslemezdim onu. Sen cezayi kendine kestin hesapta seviyorum ama git diyosun. Gidiyorum zaten endiselenme. Kalmaya niyetim yok artik. Ama bana oyle bi ceza verdinki farkinda olmadan kendimi nasi kendime getiririm diye dusunuyom kara kara .Kendimi nasil kendime getiririm yeniden...
Hadi çek git buralardan kimseye zarar vermeden
Senin ardına bakmamış hayatın
Ardına bile bakmadan
Uzaklaş bir an önce sessizce
Yokluğunu da al yanına varlığını hissettirmeyen
Sus sonra bağırarak sus herkes duysun sesini SUS..
Teşekkür et ızdıraba seni terk etmediği için
Sarıl boynuna dertlerinin hep seninle olduğu için
Git hadi durma buralarda.. Ne değişir ki kalsan
Nasıl olsa var olduğun kadar yoksun hayatta...
Gittiğin yerde bir dilenci eli gibi uzatma sevdanı bir daha
Sökmemiş şafakların ardına saklan
Görmesin kararmış gözler yarım kalan aydınlığını
Geçmesin yüreğindeki gökkuşağından hiçkimse
değiştirmesinler sevda rengini
Dokunmasın merhametsizler merhametine
Göm türkülerini toprağa
Anlamını yitirmesin hiçbir nakaratı
Ufkuna pusu kurmuşlar umudunun
Çıkarma sakladığın yerden masumiyetini...
Git artık buralardan
benden çok uzakta olsan da
çek git bir yarın bende kalsa da
Git hadi bir an önce ÖLÜMÜMDEN ÖNCE...
Ayrılık ne biliyor musun?
Ne araya yolların girmesi
ne kapanan kapılar
ne yıldız kayması gecede
ne ceplerde tren tarifesi
ne de turna katarı gökte.
İnsanın içini dökmekten vazgeçmesi ayrilik!
İpi kopmuş boncuklar gibi yollara döktüğü gözlerini
birer damla düş kırıklığı olarak toplaması içine.
Ardında dünyalar ışıyan camlar dururken
duvarlara dalıp dalıp gitmesi.
Türküsünü söylecek kimsesi kalmamak ayrılık.
Saçına rüzgar sesine ışık düşürememek kimsenin.
Çiçekçilerden uzağa düşmesi insanın yolunun.
Güneşin bir ceza gibi doğmasi dünyaya.
İki adımdan biri insanın sevincin kundakçısı
hüznün armasi ayrılık.
O küçük ölüm!
Usta dokunuşlarla bizi büyük ölüme hazırlayan.
Ayrılık o köpüklü öpüşlerin ardından gidip ağzını yıkadığında başlamıştı.
Ben bulutları gösterirken
"bulmacanın beş harfli yemek sorusuna" yanıt aramanla halkalanmış
"Aşkın şarabının ağzını açtım yar yüzünden içti murt bende kaldı"
türküsü tenimde düğümlenirken odadan çıkışınla yolunu tutmuş
Dağlarda öldürülen çocukların fotograflarını bir kenara itip
"bu eteğin üstüne bu bluz yakıştı mı? "
diye sorduğunda varacağı yere varmıştı çoktan.
Simdi anlıyor musun gidişinin neden ayrılık olmadığını
bir yapragın düşmesi kadar ancak acısı ve ağırlığı olduğunu.
Bir toplama işleminin sonucunu yazmak gibi bir değer taşıdığını...
Boşluğa bir boşluk katmadığını kar yağdirmadığını yaz ortasında...
Ne mi yapacağım bundan sonra?
Ayak izlerimi silmek için sana gelen bütün yolları tersinden yürüyeceğim önce.
Şiir yazmayacağım bir süre
Fotoğraflarını günese koyacağım bir an önce sararsınlar diye.
Hediyelik eşya satan dükkanların önünden geçmeyeceğim.
Senin için biriktirdigim yağmur suyunu bir gül ağacının dibine dökeceğim.
Falcı kadınlara inanmayacağim artık.
Trafik polislerine adres sormayacağım
Geleceğe ışık düşüren bir gülüşle gülmeyeceğim kimseye....
Ne yapacagımı sanıyorsun ki?
Tenin tenime bu kadar sinmisken
ömrüm azala azala önümden akarken
gittiğin gerçek bu kadar herkese benzerken..
Senin korkularını benim inceliğimi doldurup yüreğime
bıraktığın bosluğu yonta yonta binlerce heykelini yapacağım.
Yasak Seni Sevmek...!
Bir yasaktan ibaretsin kaç zamandır çiğneyemediğim ve adına suç demişim seni düşünmenin işlemişim şehrin en derinlerine bir çığlık gibi...
Bir yasak özlemine
bir yasak hayaline
bir yasak da düşlerime düşen gözlerine...
İşte böyle sarmaş dolaş yasaklarla ulaşabilmek isterken sensizliğe mızmız bir oyunbozan olan yanım kabarır arasıra engelleyemediğim kuralsızlığımdan sızar köreltemediğim merhametimle çakışır duygusal zaaflarımdan yararlanırsın.
Sen de bilirsin özlemlerin yasakları delik deşik ettiğini bilirsin o oyunbozan yanımın en ayyuka çıktığı zamanları ve uygulayabildiğim en katı yasağın yasaklara koyduğum yasaklar olduğunu.
Akşamları tok karnına aldığım iki tablet "sen" yerine yeni bir aşkı antibiyotik niyetine yutmak gelirken içimden yasaklarımı anımsıyorum birden öyle ya en öncelikli yasağımı sevdalara koymuştum ben.
Bir yasaktan ibaretsin kaç zamandır delemediğim ve adına suç demişim en kuytu köşelerde hayalinle sevişmelerin. Zaten sen bütünüyle yasaksın bana da benim yasaklarım senin sınırını aşanlara.
Bir yasak sen kokan nefesime
bir yasak seni anan dudaklarıma
bir yasak da tüm tonlarında yansıdığın gözlerime.
Yasak seni sevmek
yasak düşünmek
yasak ismini anmak ve düşlerime düşmemen için uykuya dalmak.
Bu şehirde tek başına yürümek sensizliğe
kaldırımlarına yasak sokaklarına yasak denizine yasak...
Kararlıyım hiç olmadığı kadar
ya sen yasaksın bu şehir ile bana
ya bu şehir ile bu can bana yasak!
yüreğine seçtiğin oyuncak benmiydim??
Yalanmış ne varsa yaşadığımız.
Ne varsa söylediğin ne varsa hissedilen her şey yalanmış. Bu kadar geç mi anlamalıydım? Bu kadar çok mu bağlanmış olmalıydım?
Neden en başında değil de şimdi? Ben miydim yüreğine seçtiğin oyuncak?
Kaybolan zamanlar yitik umutlar gelir mi geri?
Issızdım.
Yapayalnızdım.
Çaresizdim.
Karanlık ve de tükenmiştim gittiğinde. Sustum söyleyemedim.
İçim ağlıyordu da bir damla gözyaşı dökemedim. "Seviyorum" diyemedim.
Toprağın kokusunu havanın kokusunu çiçeklerin kokusunu hepsini bir bir çektim içime bir Senin kokundu bilmediğim.
Alâkadar olmadığım ne varsa bildim. Hepsini ezberledim. Yalnızca Sendin bir kelime edemediğim.
Sesini bilmediğim yüzünü görmediğim sadece hayal edebildiğim bir güzelliktin. Dolaşıyordun damarlarımda. Sen sadece kendini anlattığın kadardın.
Bir de Seni içimde büyüttüğüm kadar. Suskundum.
Tek başınaydım.
Âşıktım.
Yanmış ve de kahrolmuştum gittiğinde.Yaşamak bile istemedim.
Ölmeye de cesaret edemedim.
"Seviyorum" diyemedim.
Dur! deseydim kal! deseydim kalır mıydın benimle?
Gitme! Desem dinler miydin beni?
"Sevdim Seni hem de aklının alamayacağı kadar" deseydim inanır mıydın?
Sen de beni en az benim kadar sever miydin? Of! Yanıyor içim.
Sen böyle gitmemeliydin. Hani ben vazgeçilmezindim.
Hani uğrumda her şeyi göze alırdın?
Hani "Çık gel!" desem en uzak yollardan bana varırdın?
Hani imkânsızlık denen bir şey yoktu? Hani seven her engeli aşardı?
Yeminlerin sözlerin hani? O büyük sevdan nerede hani?
Şaşkındım.
Yıkık ve viraneydim sen gittiğinde.
Gitmezdin! Ya sevseydin ya da yokluğuma dayanamaz gelirdin.
Ama gittin ve ben bakakaldım arkandan.
"Seviyorum" diyemedim.
Yalanların yanlışların hataların ve de pişmanlıkların hepsi Senin olsun gelme!
Gittiğin yer hiç olmadığın dünyamdan daha fazla mutluluk vermeyecek sana bilesin!
Affım yok! Ne sana ne de yaptıklarına.
Vazgeçmiştim.
Rest Çekmiştim.
Savrulmuştum.
Harabe ve yok olmuştum sen gittiğinde.
Yaşamadıklarıma pişmanlık şöyle dursun yaşadıklarıma lanet olsun.
Geri dönme şansımız olsa belki söylerdim.
Tekbir şey kaldı içimde; "Seviyorum" diyemedim.
Ne anlatmalıyım sana. Yüreğim acıyor. Ellerim sıyrık içinde... Yenildim. Yine bilmem kaçıncı kez yenildim.
Yeminlerim asık yüzlü kararlarım asla olmazlarım....... hiç biri kar etmedi. O gelişi hep bilinen ama çaresiz
teslim olunan kasırga gibi. Direnmeyeceğim. Bir idam mahkumu gibi teslim olacağım.
Kimse yok ellerimi bırakma düşeceğim..."
Gece kanıyor sessiz ve derinden. Yüreğim iki parça ay gibi. Ellerim kanıyor sar onları.
Ellerim sana kanıyor tut onları.......tutabilirsen. Sorularına cevap alamamayı sevmezsin ya
aslında hep cevaplarını bilmediğim sorular var hayatta. Durmadan onları soruyorsun.
Oysa konuşacak ne çok şey var. Şu huzursuz insan kalbinin sukun bulduğu cennet bahçelerinden
söz etmek isterdim mesela. Kalbim sakinleşirdi belki.Sonra masallardaki peri kızlarından bahsetmedik.
Hani hep bir sırları vardır da ifşa ederlerse bir güvercin olup uçup giderler.
Gülüyorsun içinden "Peri kızı mı sanıyor bu kendini?" diyorsun. Biliyorum. Ama sen bilmiyorsun...
Hayat; benim için boşlukları doldurabilme becerisi
Geceyi kanatıyor bakışların. Sessizce iniyor üstümüze rahmet. Taa derinlerde kimsesizlik. Ben mi?
Ben boşlukları dolduruyorum; boş sandalyeleri boş saatleri fill in the blanks'le belirtilen kelime arası boşlukları
avare boş gönülleri... Eyvallah etmiyorum ne sana ne neon ışıklı hayatlara ya yine de bir parçam kalıyor orada.
Çekilmiyor hayat ya da çekemiyorlar bizi bilmiyorum. Boş ver. Saçlarını okşayıp dudağındaki tebessüm oluyorum
usulca kalbine dokunuyorum sonra.
Ey aşk! Son hamleni yap şimdi. Hazırım...
Yoruldum. Dipsiz bir kuyuya düşüyor gibiyim. Çırpındıkça daha hızlı daha hızlı düşüyorum.
Tutunmaya çalıştıkça parçalanıyor ellerim. Ey aşk hadi gel! Buradayım. Yeter uykusuz gecelerim
yürek çarpıntılarım kor gibi yakan hasretlerle geçen günlerim.
Ne mümkün sevgili ve ne mümkün toprak.
Uzaklardan bir ses olmanı isterdim bir selam bir nefes... "Üşüme" diye seslenmeni isterdim... Bir el olmanı isterdim bir kol... "Özledim" deyip sarılmanı... En karanlık yerinde düşlerimin çıkıp gelmeni isterdim. Kınalı bir bahar gibi umut ışığı olmanı isterdim hayatıma...
Seninle suları yeşil bir ırmağın kıyısında buluşmak saçlarının kokusundan öpmek içime çekmek ve serin soluğundan içmek sana sarılmak kucaklamak uçmak isterdim…
Ama nafile aramızdaki bütün yollar kapalı... Bütün dallar ke***... Yokluğun buz gibi soğuk... Üşüyorum... Yüreğim de donmuş sanki. Gözlerimde...
Ateşler içinde bedenim... Öyle bir üşüme ki hiç bir şey ısıtmıyor artık. Bütün uzuvlarım uyuşmuş. Ezip geçiyor ruhumu acılar...
Yoksun işte kalbimin kuyusu en hazin sesle inliyor şimdi. Kirpikleri kırılan bir zamanın teninde ağrılı şiirler topluyorum gecelere şimdi...
Bilirim sevmek ve özlemek bir ateşe dokunmaktır; yakmaktır yüreğini yangınlarda. Ama ben üşüyorum. Yokluğun buz gibi soğuk. Yakacak bir şeyimde yok…
Ağlıyorum buza dönüşüyor gözyaşlarım… Ağlıyorum akıp gidiyor gözyaşlarım çağlayanlara… Bakakalıyorum ardından çaresiz…
Ah! bir el olsan dokunsan alnıma okşasan saçlarımı bir anne şefkatiyle.. Geçerdi ağrısı başımın geçerdi biliyorum... Bir gül olsaydın bahçemde koklasaydım nefes nefes çekseydim içime derin derin... Bir göz olup baksaydın gözlerime çekip alsaydın içindeki hüznü... Ah! bir bilsen nasıl sevinirdi yüreğim nasıl sevinirdi dudağımdaki gelincik kapımdaki akasya...
Susuyorum artık derin derin... Ve sessizce soluyorum bir hazan yaprağı gibi... Oysa ne kadar çok hasretim konuşmaya anlatmaya anlaşılmaya... Oysa ne çok istiyorum tüm bedenimden söküp almanı yalnızlığımı hicranımı bir tılsımla...
Yüreğim kanrevan dikenler acımasız ayaklarım kırık koşamıyorum artık doruklara menzil uzak...
Gel. Yüreğim ol seher gülüm her ölümümde bana yeniden hayat ver. Elim ol ayağım ol canım ol... Gecem - gündüzüm ol... Ağlayan gözlerim ol her damlada yeniden doğur beni yeniden doğur umudumu. Her öldüğümde yeniden yarat ki seni ne kadar özlediğimi anlatayım yeryüzündeki bütün canlı cansız varlıklara ne kadar çok sevdiğimi ...
Önce sen gel sevgilim solmadan resimler şiirler sislenmeden... İslenmeden geceler ... Sonra ölüm gelsin...
Yoksun işte kalbimin kuyusu en hazin sesle inliyor şimdi.
Saatler geçmez oldu yine.. Meğerse çabuk geçer bildiğim zaman geçmez olurmuş bir beklenen varsa..
Bekliyorum... Bıkmadan usanmadan.. Arada bir ah çekiyorum.. Sonra yine bekliyorum.. Ve bu böyle sürüp gidiyor günlerdir..
Kimselerle konuşmuyorum uzun zamandır.. Bana O''''nu bırak artık berbat görünüyorsun diyorlar..Sen bu aşkı tek başına yaşıyorsun
O seni sevmiyor diyorlar..Yıkılıyorum seni savunurken cümlelerimle.. Gelsen artık. Cümlelerime anlam katsan.. Savunmalarım güçlense..
Yine haksızlık ediyorum sana.. Anlamam gerekmez mi artık yaşadıklarını.. Çelişkilerini..
Hayatının ne kadar karmaşık ve ne kadar yalnızlıkla dolu olduğunu.. Aşk beni çok bencil yaptı sevgili..Ama sende beni anlarsın biliyorum..Hayatta tutunduğum bir küçük kuşum bir de kocaman adamım var.. Gerisi yalan..Gerisi boş..
O kadar sinmiş ki herşeyin üzerime ellerimdeki sigara kokusu senin kokungözlerimdeki bakışlar senin bakışların sanki..Saatlerce dalabiliyorum umarsızca uzaklara..Seni yaşatıyorum biliyor musun sen olmasan da yanımda..Çok sevdiğim bir şiir vardı tam aklımda değil sözleri.Ama bir yerinde '' karşımdaki boş sandalyeni şereflendiriyorum her gece sen olmasan da hayalinle'' diyordu.. Benim yaptığım da bu işte..Seni sensiz yaşamaya o kadar alıştım ki şimdi tüm korkularım seninle yaşanacaklar üzerine oldu..
Eğer görebilseydin şimdi beni ''yine başladın mı abuk sabuk düşüncelerinle kavga etmeye'' derdin biliyorum..Elimde değil bu kavgalar..Beynim neden yaratıyor bunları bilmiyorum..Bir yanım sana gözü kapalı bağlanmak için çırpınırken diğer yanım olmamalı diye mücadele veriyor..Ah ne zormuş..AŞK bu muymuş? Yaşlanıyorum ve hala neler yaşadığımı bilemiyorum..
Keşke şu an yanımda olabilseydin diyorum inatla olamayacağını bilerek..İhtiyacım olan tek şey kokun.. Kokunla beraber götürüyorsun her defasında içimdeki huzuru …
Bir hayat bir insan üzerine kurulabilir mi bu kadar körü körüne.. Neden ve nasıl herşeyim olabildin..Ne yaptın bilmiyorum..Ve birşey de yapmadın aslında..Sen olduğun gibiydin her zaman..Tüm çelişkiler bende..
Yalvarırım gel ve kurtar beni artık..Ne olacaksa olsun..Ya varım de sonuna kadar ya da bitti artık de..Kurtar beni yaşadığım karmaşadan..Kendimden saklanır oldum sana açıldıkça..
Mutluluk yaramıyor bana sevgilim..İki gündür o kadar mutluydum ki şimdi neden kendimi kapana kıstırmak için uğraşıyorum bu kadar..Ve neden birden bire içim bulanmaya başladı yeniden..Seneler önce bir büyüğüm şunu demişti bana ''sen hiçbir zaman mutlu olamayacaksın'' Ve ben çok gülmüştüm o zaman..Şimdi anlıyorum ne demek istediğini..Gözlerini ve kulaklarını en önemlisi de beynini kapamadıktan sonra mutlu olunamıyormuş gerçekten..Ya umursamamayı öğrenmeli hayatı ya da mutluluk peşinde koşmaktan vazgeçmeliymiş insan…
İkisi bir arada olamıyormuş..
Bir şey kaldı gecelerden birinde
Senden.
Öncesinde bilinmemiş bir şey
Silinmez bir ses gibi giden..
Kelimelerden büyük kelimelerin içinde
Bir şey kaldı senden
Yaşamalar'ın arasında kaçamaklı.
Veriliş rengi başka alınış rengi başka..
Söylemeye vakit kalmadan
Dudakların altına bırakılmış bir şey.
Karanlıkların tam ortasında bir kırmızı nokta..
Gözlerce pırıl pırıl ellerce saklı.
Bir şey kaldı bir denizin kıyısında senden
Bakışlarla yüklü söylemelerle sessiz..
Seninle dolu seninle sensiz bir şey..
Arandıkça bulunmamış yıllar yılı
Bulundukça aramaklı.
Kacmaya calistigin gercek
Birgun karsina cikacak.
Ve iste o gun Kacacak yerin olmayacak.
Ben senin varligini seviyorum
Yoklugunu seviyorum
Sana ulasamadigim dakikalarda.
Seni duymayi Seni ozlemeyi
Hic gormesem bile seninle olmayi seviyorum.
Hic korkmuyorum seni sevmekten.
Senin gulusunu seviyorum.
Her bana bakisinda Gozlerinede okudugum o duyguyu
Gozlerindeki gozlerimi seviyorum.
Gonlunu seviyorum
Ozunu seviyorum senin
Dudaklarindaki sozlerimi seviyorum
Yine de korkmuyorum seni sevmekten.
Ben sendeki o sicakligi
Sana olan uzakligi seviyorum.
Yanaklarindan akan goz yaslarini
En cok daginik oldugunda saclarini
Beni arayan ellerini seviyorum.
Yalnizligimi seviyorum sebebi sensen
Ayriligini seviyorum
En cok yalniz kaldigimda
Beni bulan gonlunu seviyorum.
Ben en cok senin bana olan
Sevgini seviyorum.
Bilirmisin öksüz bir çocuğa benziyor bu kent
Öyle yalnızki sokaklarını adımlayan silik bedenler yüzünden
Ey yar
Ey hüznümün tarifi
şimdi bir çığlık düşse yüreğime
yankısı duyulur senin kentinden
ben acıya sürgün yağmalanmış coğrafyalar şairi
neredeysen orasıdır yalnızlığın başkenti
şimdi yüzünü çakıyorum usuma
kayıp gitmesin ne olur ne olur
bir yıldız daha bilinmezliğine boşluğun
çünkü varsan çoğalır umut
varsan kan taşır bedenime damarlar
varsan seninle olurum ancak
yoksan bilekleri kesilmiş
bir intihar gibidir hayat..
esmer sevdalım
ey gözü karalım
şimdi yıldız olmak vardı ufkunda
düşlerinde yakamoz
seyrimde olaydın
olaydım gamzelerinde
oy kanmışım sözlerine
yanmışım hasretinle..
gidişini bıraktım avlusuna evimin
ayak izlerin kaldı yüreğimde
her kanayan yeri yangın yeridir
türküleri yangın dizeleri yangın vatanım yangın
Sevgim aşkını avutuyor
anutuluyor aşkımız
tarihe karışıyoruz
yenilgiye yenik düşmeyiz
çünkü biz beraberiz
unutmayıp unutulmayacağız
sevgilim
gömülmeyi değil
gömmeyi bileceğiz
çünkü biz beraberiz gömülmeyeceğiz...
Kader; insanın kendi hakim sürdüğü bir umut çizgisidir.
Kimileri doğuştan yazılmış derler
kimileri alın yazısı derler..
Benim kaderim hiç olmadı.! çünkü kaderim insanlardı.. kim ne dediyse o
olurdu ve öyle oldu. kader benimle öyle bir oyun oynadı ki kul olduğum
allahıma bile isyan ettim.! hayat doğduğum gün başlamadı benim için.
Aslında doğduğum gün hayata gözlerimi açmadım.
Kundağım; kefenim Beşiğim ise mezarımdı aslında..
Herkesin gözünde dünyaya yeni gelen bir çocuktum.
Belki bir gün dönersin dedim
İçimden seni silmedim
Ama dönmedin
Senin aşkını soğutmaya çalışırken
Yine acıyı ben çektim
Acı çekmek ne demek
İşte o zaman öğrendim.
Aşk hep acı
Sevdikten sonra gözyaşı
Ama sen arkana bile bakmadan giderken
Dökülür o gözyaşları
Ağır ve acılı...
İçimden gelen sesler vardı
Duyabiliyordum evet duyuyordum
Farkındayım seni üzdügümün
Gözlerim doldu tutamadım kendimi
Defalarca bagırdım affet diye
Ama sen yoktun yanımda
Sen sanki dünyanın bir ucundaydın
Küsmüştün bana asmıştın suratını
Elini tutmaya çalıştıgımda kaçıyordun
Sewiyorum dedigimde aglıyordun
Biliyorum kızmıştın bana
