|
|
Mor dünyam
- Konbuyu başlatan Moreas
- Başlangıç tarihi
- Durum
---> Mor dünyam
Sabır gideli çok oldu. :uzgunkiz::uzgunkiz:
Böyle Şeyler Mümkündür.
Ya Sabır Demek Lazım
Sabır gideli çok oldu. :uzgunkiz::uzgunkiz:
sEmih
Kayıtlı Üye
---> Mor dünyam
Bütün gün ruh gibiydim. Yaşadığımdan bir emin olamadım. Sence kalmış mı bende bir şeyler için sabır. Neyse düşünme fazla.
Gitmez Gitmez
Kıyıya Köşeye İyi Bak
Fazla Uzaklaşmış Olamz
Bütün gün ruh gibiydim. Yaşadığımdan bir emin olamadım. Sence kalmış mı bende bir şeyler için sabır. Neyse düşünme fazla.
sEmih
Kayıtlı Üye
---> Mor dünyam
Anladım.
Ne Diyeyim
Öyle Dönemlerden Geçiyor İnsan
Bütün gün ruh gibiydim. Yaşadığımdan bir emin olamadım. Sence kalmış mı bende bir şeyler için sabır. Neyse düşünme fazla.
Anladım.
Ne Diyeyim
Öyle Dönemlerden Geçiyor İnsan
---> Mor dünyam
Ben biraz zor atlatıyorum.
O kadar gaz da verdin Ankara falan filan ama ters tepti.
Ben biraz zor atlatıyorum.
O kadar gaz da verdin Ankara falan filan ama ters tepti.
---> Mor dünyam
Herkesin kendine göre bir rengi vardı kendimi tanımaya başladığım zamanlarda. Beyazdı tüm çocukların rengi saf ve tertemizlerdi. Benim rengim Mordu. Anlamını bilmiyordum ama çok güzel bir renk olarak geliyordu bana. Okumayı yazmayı bilmediğim zamanlar mor bir kalemin vardı. Okuyup bunla yazacağım diye heves ediyordum küçükken. Herkesin tuhaf karşıladığı bu renk benim hayatım olmuştu. Üstelik eşyalarımın çoğu mor renk değildi. Aksine hepsi siyahtı. Ya da koyu renkler ışte. Tek mor beni hayata bağlıyordu. Hani bakınca huzur bulunur ya bazı şeylere sırf mor diye o kaleme bakıp huzur bile bulabiliyordum. Peki ya şimdi öyle mi! Huzur bulmak için o kadar çok uğraşmak gerekiyor ki. Insan bir parça huzur bulsa ömür boyu bırakmak istemiyor. İşte büyüyünce çocukluktan tek farkımız bu huzur bulamıyoruz. Bulsak bile çabuk tüketiyoruz galiba. Ya da huzur tüm insanlığa küsmüş bize gelmesi uzun sürecek anlaşılan!
Herkesin kendine göre bir rengi vardı kendimi tanımaya başladığım zamanlarda. Beyazdı tüm çocukların rengi saf ve tertemizlerdi. Benim rengim Mordu. Anlamını bilmiyordum ama çok güzel bir renk olarak geliyordu bana. Okumayı yazmayı bilmediğim zamanlar mor bir kalemin vardı. Okuyup bunla yazacağım diye heves ediyordum küçükken. Herkesin tuhaf karşıladığı bu renk benim hayatım olmuştu. Üstelik eşyalarımın çoğu mor renk değildi. Aksine hepsi siyahtı. Ya da koyu renkler ışte. Tek mor beni hayata bağlıyordu. Hani bakınca huzur bulunur ya bazı şeylere sırf mor diye o kaleme bakıp huzur bile bulabiliyordum. Peki ya şimdi öyle mi! Huzur bulmak için o kadar çok uğraşmak gerekiyor ki. Insan bir parça huzur bulsa ömür boyu bırakmak istemiyor. İşte büyüyünce çocukluktan tek farkımız bu huzur bulamıyoruz. Bulsak bile çabuk tüketiyoruz galiba. Ya da huzur tüm insanlığa küsmüş bize gelmesi uzun sürecek anlaşılan!
---> Mor dünyam
Herkesin kendine göre bir rengi vardı kendimi tanımaya başladığım zamanlarda. Beyazdı tüm çocukların rengi saf ve tertemizlerdi. Benim rengim Mordu. Anlamını bilmiyordum ama çok güzel bir renk olarak geliyordu bana. Okumayı yazmayı bilmediğim zamanlar mor bir kalemim vardı. Okuyup bununla yazacağım diye heves ediyordum küçükken. Herkesin tuhaf karşıladığı bu renk benim hayatım olmuştu. Üstelik eşyalarımın çoğu mor renk değildi. Aksine hepsi siyahtı. Ya da koyu renkler ışte. Tek mor beni hayata bağlıyordu. Hani bakınca bazı şeylere huzur bulunur ya sırf mor diye o kaleme bakıp huzur bile bulabiliyordum. Peki ya şimdi öyle mi! Huzur bulmak için o kadar çok uğraşmak gerekiyor ki. Insan bir parça huzur bulsa ömür boyu bırakmak istemiyor işte. Büyüyünce çocukluktan tek farkımız bu huzur bulamıyoruz. Bulsak bile çabuk tüketiyoruz galiba. Ya da huzur tüm insanlığa küsmüş bize gelmesi uzun sürecek anlaşılan!
Herkesin kendine göre bir rengi vardı kendimi tanımaya başladığım zamanlarda. Beyazdı tüm çocukların rengi saf ve tertemizlerdi. Benim rengim Mordu. Anlamını bilmiyordum ama çok güzel bir renk olarak geliyordu bana. Okumayı yazmayı bilmediğim zamanlar mor bir kalemim vardı. Okuyup bununla yazacağım diye heves ediyordum küçükken. Herkesin tuhaf karşıladığı bu renk benim hayatım olmuştu. Üstelik eşyalarımın çoğu mor renk değildi. Aksine hepsi siyahtı. Ya da koyu renkler ışte. Tek mor beni hayata bağlıyordu. Hani bakınca bazı şeylere huzur bulunur ya sırf mor diye o kaleme bakıp huzur bile bulabiliyordum. Peki ya şimdi öyle mi! Huzur bulmak için o kadar çok uğraşmak gerekiyor ki. Insan bir parça huzur bulsa ömür boyu bırakmak istemiyor işte. Büyüyünce çocukluktan tek farkımız bu huzur bulamıyoruz. Bulsak bile çabuk tüketiyoruz galiba. Ya da huzur tüm insanlığa küsmüş bize gelmesi uzun sürecek anlaşılan!
---> Mor dünyam
Hayat çok garip. Insanlara değer verip onların yanında oluyorsun ve onlar uzaklaşıyor senden. Yaptığın tek yanlış onları onlardan çok düşünmek oluyor. Aklının ucuna bile gelmeyen kelimeleri anlıyorlar sen onlarla konuşunca. Garip insanlar. Gerçekten değer verene sırtını dönüyorlar. Ve üzülen hep ama hep sen oluyorsun.
Hayat çok garip. Insanlara değer verip onların yanında oluyorsun ve onlar uzaklaşıyor senden. Yaptığın tek yanlış onları onlardan çok düşünmek oluyor. Aklının ucuna bile gelmeyen kelimeleri anlıyorlar sen onlarla konuşunca. Garip insanlar. Gerçekten değer verene sırtını dönüyorlar. Ve üzülen hep ama hep sen oluyorsun.
---> Mor dünyam
Her şey dört dörtlük gitmiyor bunu kabul ediyorum ama her şey çok çok kötü gitmek zorunda mı? Her daim yalnız bırakılan ve ne halin varsa gör denilen ben oluyorum ne hikmetse! Arkadaş diyorum dost diyorum canım diyorum kuyumu kazıyorlar. Yaşım itibariyle bunlara takılmamam gerekiyor. Ama insan insanlık! yaptığında karşılığını görmek istiyor yalan yok.
Her şey dört dörtlük gitmiyor bunu kabul ediyorum ama her şey çok çok kötü gitmek zorunda mı? Her daim yalnız bırakılan ve ne halin varsa gör denilen ben oluyorum ne hikmetse! Arkadaş diyorum dost diyorum canım diyorum kuyumu kazıyorlar. Yaşım itibariyle bunlara takılmamam gerekiyor. Ama insan insanlık! yaptığında karşılığını görmek istiyor yalan yok.
- Durum