Çok eski bir web tarayıcısı kullanıyorsunuz. Bu veya diğer siteleri görüntülemekte sorunlar yaşayabilirsiniz.. Tarayıcınızı güncellemeli veya alternatif bir tarayıcı kullanmalısınız.
Ağladığımı söylüyorlar.
Ama sadece söylemekle yetiniyorlar.
Gelip gözyaşımı silen yok.
Sıkıca sarılan biri yok.
Ben ağladığımda çift kişilik ağlarım.
Önüme geçen yıllar bile döner bakar arkasına.
Sen yoksun ben en çok ona ağlarım.
Ve gözyaşımın içinde sana binlerce tebessüm saklarım.
Hece hece satır aralarından akar yokluğun sonra gelir sol tarafıma batar.
İşte bazen öyle bakakalıyorum sana. Hayran hayran izliyorum seni, sen farkında değilsin. Bana baktığında tabii ki kaçırıyorum bakışlarımı, sana öyle baktığımı anlama diye. Bilme acı çektiğimi, seni nasıl sevdiğimi. Bilme istemiyorum.
Yalnızım işte. Çok basit görünebilir, ama değil. Hiç basit değil. Hep acı çekiyorsun mesela. Birbirini çok seven bir çift görünce imreniyorsun, kıskanıyorsun. Sonra bi de ağlamak var. En can sıkıcı kısmı yalnız olmanın. En uzun süren, ve hiç bitmeyen kısmı.
+Olabilir.Haklı olabilirsin.Sevdiğim birkaç cümle,birkaç şarkı,birkaç şiir dizesi,birkaç dizi,birkaç iyi insan,unutmadığım birkaç mimik ve birkaç anıdan ibaret olabilirsin.Ama bunları gözünde küçültmemelisin.
- Ama onu kaybetmekten çok korkuyorum.
- Korkman en güzeli, en doğalı, en masumu, en aşk olanı. Anlıyomusun? Korkucaksın, iliklerine kadar hissediceksin bu korkuyu. Hissetmediğin tek yer onun nefesini hissedebildiğin mesafe olucak.