aşk zor iştir. Ona dayanmak, ayakta durabilmek yürek ister. Cehennemin ortasında bir yalnızlık gibidir. Öyle bir yanarsın ki içten içe ölümün bile yanında hafif geleceğini düşünürsün. Geceleri sessizce ağlarsın yorganın altında, uyku tutmaz sabahlara kadar cebellenirsin. Uyuya bildiğin vakitlerde rüyalarına girer sabah erken saatlerde gözyaşlarıyla uyanırsın. Öyle bir zehirdir ki bu, acının her saniyesini yaşatmak için ayakta tutar seni. Aylar geçer, yıllar geçer bir türlü dinmek bilmez bu ateş. En zor kısmı da ilk 6 ayıdır. İçinde ki bu aşk acısı önce nefrete sonra kızgınlığa ardından merhamete dönüşüp kaybolup gider. Sonra bir daha hiç sevemeyeceğim diye korkarsın, taş tutar kalbin. Çünkü aşkın sillesini yemişsindir. bedenin bir yere, ruhun ayrı bir yere savrulmuştur. Peki unutmak mı ? asla unutamazsın. Sana tek bir şeyin garantisini verebilirim. O da çektiğin acı bir gün dinecek. Eğer ki çok şanslıysan bir gün belki yine aşık olabilirsin...