Çok eski bir web tarayıcısı kullanıyorsunuz. Bu veya diğer siteleri görüntülemekte sorunlar yaşayabilirsiniz.. Tarayıcınızı güncellemeli veya alternatif bir tarayıcı kullanmalısınız.
Her Kalemin Ucuna Düşen Harf Sendin... Her Dilimin Ucuna Gelen Kelime Sendin... Ben Her Yazdığım Kelimede Seni Büyüttüm Ben Her Kurduğum Cümlede Seni Büyüttüm... .Ben Söyleyemedim...
Bahar Sen Varsan Gelirdi Yaz Sen Varsan Güzeldi... Her Gelişin Bahar Her Dokunuşun Yazdı Bana... Ben Her Bahar Hüzün Kaplar Her Yaz Yaşlar Akıtırdım Yokluğunda... Ben Her Baharı Sen Diye Bekledim Ben Her Yazı Sen Diye Geçirdim... Bütün Güzelliklerini Sana Büyütüm... Ben Söyleyemedim...
En Ateşlisi Sanaydı Aşkın... En Güzeli Belkide En Büyüğü Sanaydı... Gizli Gizli Yanardı Yüreğimde... Aşkım Büyüktü Ateşi Büyüktü Gizi Hepsinden Büyüktü... Gösteremedim... Nekadar Çok İsterdin... Yine De Gelemedin... Nasıl Bir Yürek Büyüttüm Sana Gizli Gizli... Ben Söyleyemedim...
Şimdi Tüm İyi Dilekler Seninle Olsun Ben Gidiyorum… Her şey Çok Güzel Olcaktı Derdim Beceremedim….
Şarkılar Yazdım Sana Okuyamadım...
Hep Yanımdaydın Oysa Dokunamadım...
Sana Ben Hayaller Düşler Büyüttüm
Sana Ben Gözümde Yaşlar Büyüttüm
Sana Ben Hummalı Aşklar Büyüttüm
Söyleyemedim...
Her Şarkıya Seni Koydum Her Şarkıyı Sana Yakışırdım... Sen Varsın Diye Söyledim Hepsini Ama Sana Duyuramadım Yüzüne Bakarak Söyleymedim...
Hep Benimle Olduğunu Hayalinle Yatar Hayalinle Kalkardım Dokunamazdım Sana Duvarların Öyle Kalındı Ki Yapamadım...
Hayallerimdin İşte Sen Bütün Düşlerimdin...
İyiye Kötüye Akan Her Damla Yaş Sanaydı Sensiz Olmazdı...
Ateş Gibiydi İşte Aşkın Dedim Ya Yakardı Söndüremezdim...
Hep Sana Yazdım Gözlerin Derinliklerine Bakarak Okuyamadım…
Hep Yanımdaydın Oysa Dokunamadım…..
Dönemem terkettiğim hiç bir yere Dolaşıp duruyorum sokaklarda Dilimde o son duam Benhiç kimseyibu kadarsevmedim ki... Sonsuzluk gibi çıkıyordu Bu söz içimden Umutsuz bir yakarış gibi Hiç bitmeyecek bir hasret gibi Benhiç kimseyibu kadarsevmedim ki...
Bir gün delice ağlamak isteyipte akmazsa gözyaşların
Bilmelisin ki olgunluk çağındasın yalnızlığının
Artık susmaktan başka çıkar yolu kalmamıştır acıların
Ancak sustukça duyulur çığlıkların
Kim var ki şu dünyada senden başka
İnanmazsın artık ne insanlara ne de mutlu aşka
Bir sen varsın yok artık hiç kimse yanında senden başka
Boşyere sıkma dişlerini. bırak artık saçlarını yolma
Ne kaldı ki zaten elinde bir avuç ağarmış saç,birkaç çatlamış dişten başka
Birgün delice ağlamak isteyipte akmazsa gözyaşların
Gülmek içinden gelmezse ya da tebessüm ederken çatılırsa kaşların
Mutluluk senden uzak,mesafe ömür boyunda arşın
Bilmelisin ki; olgunluk çağındasın yalnızlığın
Artık alaca karanlıkta deniz kıyıları mekanın
Artık şömine köşesinde bir sallanan sandalyesindesin zamanın...
An geliyor, tıkanıp kalıyorum bir yerlerde... Nefesim kesiliyor, soluksuz kalıyorum.
Kalbim senin yanındaki gibi hızlı çarpmıyor.
Gözlerim senin yanındaki gibi güzel bakmıyor.
Güneş bile senin olmadığın bir sabaha dünyayı ısıtarak doğmuyor, üşütüyor beni...
Ay gecemi aydınlatmıyor, karanlığa gömüyor beni...
Mevsimlerin döngüsünde hep kışta takılıp kalıyorum, yaz gelmiyor buralara.
Üşütüyor yokluğun, ayazında titretiyor.
İçimi yakıyor, dışımıysa ne sen sor ne ben söyleyim.
Acılara uyuyorum, mutluluklara uyanıyorum.
Mavi gökyüzü seni bana getirsin istiyorum.
Gecenin zifiri karanlığında elin elimde, gözün gözümde yeniden doğalım istiyorum.
Yağan yağmurla birlikte düş dudaklarıma, hecelerimi sustur, cümlelerime nokta koy istiyorum.
Gir gönlümün sokağına, cadde cadde keşfet, karış karış topraklarının sana ait olduğundan artık emin ol istiyorum.
Gel bana, şehrimi fethet, ruhuma karış, benliğimde kaybol istiyorum.
Varlığın bile huzur veriyor bana! Evet işte bu. Mutlulukların en büyüğü bu olsa gerek... Aynı anı yaşamasakda aynı şehirde nefes almak, her gece aynı gökyüzünde buluşmak seninle... Dünyalara bedel bir şey bu. Eğer bu delilikse evet deliyim.
Delisine, deli divane aşık olan bir deliyim.
Delisi için dünyanın şah damarını kesebilecek bir deliyim.
Delisi uğruna yaşama istifasını verecek, nefesinden geçeçek bir deliyim.
En büyük delilik değil mi zaten bir deliyi sevmek?
En büyük delilik değil mi hiç dönmeyecek olanı beklemek?
Ve en büyük delilik değil mi divane olup sokak sokak gezmek?
Hadi, gel o eLa gözlerine kurban olduğum yar!
"Bekle beni, sakın bir yere." dedin, bekledim, beklicem, gerekirse ömrümün sonuna kadarda beklerim ama hasret çukurun her geçen gün kalbimde biraz daha derinleşiyor.
Önce göçebe hayaller karşılar beni
sonra ılık bir yaz yağmuru gibi
yanaklarımdan süzülür damlalar…
‘Ağlama gözlerim’ desem de
durduk yere akıtır yaşlarını…
Oysa matemimi ne gören vardır
ne de duyan…
Her doğan güne sevinirken seninle
şimdi katran karası gecelerdir beni bekleyen.
Gözlerim seni ararken karanlıklarda
gölge olur, düşersin bedenime…
İşte o an, sensizliğe inat
her sevdanın şakağına silah dayarım.
Ama titrer ellerim, gitmez tetiğe
kıyamam sevdaya ve sevdalılara…
Neden hep gitmek, bu gitme telaşları neden?
‘Kal’ desem,
sözüm seni bekleyenlerden ağır basar mı?
Gitme sevgilim
Gidersen, bil ki ölürüm!
Gözlerimin ufkundan uzaklaşırsan,
sesiz çığlıklarımı kim duyar söyle?
Son bir şey daha…
‘evet’ ise cevabın, arkana bile bakma… çek git dilediğin yere
‘aşkımdan hiç iz kalmadı mı sende?’
Sus… konuşma, verme cevabını istemiyorum.
Bir insanaömrünü verirsinbi günsıkılıp gider... Başka birinekalbini verirsinkalbini kırıpgider... Daha başkasınahayatının gülünü verirsinsoldurupgider... Ve senölünceye kadarbu böylesürüp gider...
Susuyorum...
Umuda açılan tüm kapılarımı kapatıp,
ıssız bir kösede karanlıga gömülüyorum!
Içimde bir kız çocugu var, duyuyorum sesini...
"Hadi gel, oyna" diyor,
"Ben artık oynayamam" diyorum.
Sesi uzaklaşıyor... Uyanıyorum...
Yine karanlık,
yine sessizlikteyim.
Kapılarımı açan olmamış,
Hala kapalıyım!
Aklıma bir cümle geliyor,
kimbilir nerede okudugum...
"En büyük acılar bile 21 gün sürermiş!"
Bu kaçıncı 21 gün?
Neden hala devam ediyor?
Neden 21 gün
ve bu 21. gün neden gelmedi bana hiç?
Sorular soruları kovalıyor
ama ne bir cevap var
nede değişen birşey...
Kalp yas tutar,
Göz yaş tutar,
Aşk tutulmaz.
Bende tutamadım aşka dair umutlarımı odalarımda
Onlar açık kapılardan çıktı,
gitti ve ben sadece kapıları kapatabildim arkalarından!
Susuyorum...
Bütün beklentilerimi asık bırakıp havada,
Karanlıgın çıglıklarında,
Sensizligin sessizliginde uykuya dalıyorum...
Bir ses olsa uyansam!
Hiç kimse anlamadı,
Sevmedi sevdiklerim,
Duymadılar ağlayışlarımı, haykırışlarımı
gördüler çaresizliğimi, görmezden geldiler,
Anlayamadım
Ben onlara ne yaptım?
Düşündüm ama cevap bulamadım
Herşeye rağmen seviyorum hala
Evet biliyorum
O hiçbir zaman benim olmadı, olmayacakta
Ama işte söz geçiremiyorum kendime
Sürekli gözümün önünde olması
Ona dokunamamak,sarılamamak..
En acısıda söyleyememek sevdiğimi,
Acıtıyor canımı ister istemez.
Dayanamıyorum artık gidiyorum
Aslında gitmek unutturmayacak seni biliyorum
Ama yinede gidiyorum
Yani
İstesende istemesende Benölüyorum..
Sana Uzak Kentlerden Birinde,
Yağmur Taneleri Ağaçların Yapraklarını Islatıyorken,
Toprak İçine Çekiyorken Yağmur Tanelerini Ben
Yine Sana Susadım
Hayatım SIR ve Ayaklarım Nasır..
Dakikalar Geçmek Bilmezdi .
Şimdi İse Senden Ayrıyım, Aynı Nefesi Bile Alamıyorum .
Sonum Yavaş Yavaş Geliyor, FarkEdiyorum!
Ben Sana Daha Fazla Yabancı Ölmek İstemiyorum, Bir Şarkımız Olmamıştı Söylediğimiz
Bari Bir Şiir'imiz Olsun Diye Bir Gece Boyu Uyumayıp O Şiiri Okumuştum Sana.
Şimdi Yuvasını Kaybeden Kuşlar Gibi Kanat Çırpıyorum ACI'Lara.
Şimdi Saat Bile Yokluğun Belası . Ben Sensiz Geçen Her Saniyeye İsyan Ederken, Sen Benden Çok Uzaklarda Bir Yerlerde.
Ne de Güzel Günler YAŞAMIŞTIR Oysa.
Burada da Toprak Sen Kokuyor
Kalbim Senle Atıyor,
Ve Ben Hala Sana Şiirler Yazıyorum Gecelerim Feragat Ederek
Gözlyaşlarım Hala Sana Akıyor .
Deniz Bile Acı Kokuyor Bana
Şehirler Ayırmadı Bizi, Önce Sen Gittin
Şimdi İse Ben Yokluğunun Verdiği Kahırla Yaşıyorum .
"Güneşin ufka değdiği yer
Oraya git ama yine gel
Döneceksin diye söz ver!
Böylesi hepsinden güzel,,
Git özlet kendini yine gel..."
Öyle ulaşılmaz ki uzaklığın!Bir hevesle yola çıkıp koşar adımlarla devam edince vuslata doğru,elini uzatsan tutabilicekmişsin gibi gelse de...
Kocaman okyanusların bitmek bilmeyen sınırsızlığı kadar uzun sana çıkan tüm yollar...
Durmalı öyleyse! Beklemeli! Umutla,hevesle beklemeli ....
Gittiğin yer uzak..Uzaklığın ulaşılmaz..
Ve işte o ulaşılmazlığın...Vazgeçilmez!!
Dursam öyleyse..Beklesem..
Umutla hevesle beklesem...Döner misin!
Bir söz çıksa dudaklarından...
özlesem..özlesem..Daha çok daha da çok özlesem..
Gelir misin...
"Dinle uzaktan.çalan şarkı hicazdan,,
Yaktık seninle biz bir yangını yeni baştan!
Dinle uzaktan,küllerin arasından,
Madem herşey biter,yine başlar yeni baştan.."
Geldiğinde yine sen mi olursun yanımdaki....
Uzaktan gelenler,hani çok uzun zaman görmeyipte yanında olanlar hep bir parça değişmiş gelir ya bekleyene!
Burnumda tütmene nedne olan bu özlem değiştirmiş midir bendeki seni!
Yine yeniden tutuşmaya başlayan bir alev harlar mı aniden...
İçin için yanıp dumanları tüterek,küllerinin arasında soğumak değil midir kader..
Yeniden başlasada bir avuç sudur bitimleri..
Bir söz çıksa dudaklarından..
Tutuşsam..Yansam..Sonra tekrar soğusam..
Yine başlar mısın yeni baştan...
"Bana ne olur ellerini ver,
Gideceksin ama yine gel...
Döneceksin diye söz ver..."
Verdiğin sözler çınlarken kulaklarımda,
Bir zamanlar hayatımın gerçekleri ilan ettiğim herşey 'aslında hepimiz birer yalandık' diye konuşurlarken büyük harflerle zihnimde...
Korkuyorum!
İçimdeki bu derin korku geçene kadar,benliğimi saran tü bu karabasanlardan kurtulana kadar,tutar mısın ellerimden..
Ellerini verir misin sanki hala benimlermiş gibi!
Bir söz çıksa dudaklarından...
Aldansam...İnansam..Sonra korksam ama çok korksam..
Gideceksen bile yine gelir misin...
Gelsende aslında sen bu kadar beklemeye değer misin!!!
İnsandan dosttan uzakda
Bu gece canım yalnız kalmak istiyor,
Herkesden uzak, her sözden, gözden uzak…
Kimseyi istemiyorum şu beni hiç terk etmeyen yalnızlığımın yanına… Bu gece ve her gece sus pus olmak istiyorum…
Şu koskoca evrende, şu sonsuz karanlıkta attığım sessiz çığlıklara hiç bir kulak şahit olmasın… Uzaklara döndürüp gözbebeklerimi, boş düşüncelere dalıp, öylece kalmak…
Hiç konuşmadan,
Hiç duymadan,
Hiç görünmeden…
Bu gece canım yalnız kalmak istiyor,
Hiç bişey konuşmadan, insandan, dosttan uzak…
Beni seven herkesten saklanıp, kendi dünyamda, kendi düşlerimle kalmak istiyorum… Beni sevmeyen herkesin hayatından kaybolup, onları kendi dünyalarına bırakıp, öylece uzaklaşmak istiyorum…
Konuşmuyorum…
Dilim lal…
Düşlerim tutuk…
Bir ben, bir de yalnızlığım varız… Beni yüzüstü bırakmayan bir tek o… Bu gece ve her gece uzak durun benden, dokunmayın dünyama… Susun, n’olur susun… Rahat bırakın beni… Çare değilsiniz derdime…
Böyle değildim sensizliği bilmezdim ben bu bu garip huylar senden yadigar
Böyle değildim ben sensizliği bilmeden,
Bu garip huylar senden yadigar…
Bu garip halim,
Bu tutarsızlığım,
Bu zaman tutmazlığım,
Bu hırçınlığım,
Bu yalnızlığım…
Hepsi senden kaldı… Taşımak zorunda bıraktın bu yükü bana… Bu ben miyim?.. Değilim!
Ne varsa gönlümde sen aldın götürdün yar,
Bu hüzün bana senden yadigar…
Ne bıraktın bana bu garip halden başka?.. Sen sadece canımı değil, koskoca Ben’i götürdün benden… Geride bıraktığın koyu karanlık bir hüzün…
Sonu gelmez… Bitmez… Tükenmez…
Bir sen vardın bende, birde ben… Sen kendini aldın gittin… Ben kalırım sandım, oysa çoktan sana dolanmışım… Sürüklenip gittim, farketmeden çekip götürdün…
İçimde ağlayan bir çocuk bıraktın yar,
Bu acı bana senden yadigar…
İşte kalan bu…
Ağlayan, sızlayan küçük bir çocuk…
Ama bitti, artık gözyaşı birikmiyor gözpınarlarımda…
Bu acı artık sadece yüreğimde ve gözlerimde değil…
Bütün bedenimde… Tek bir yanım yok acıyan…
Baştan aşağıya acıyorum…
Ama hissetmiyorum!!…
Şimdi yokluğa düşüyor zaman,
ben bir adımda düşüyorum senden.
Kuytularıma sokulma,
bırak bana uçurumlarımı,
Bir hayatın tozlu sayfaları içimi acıtan.
Ceplerimde kırık gece masalları duruyor,
Öksüzlüğümü avutuyor sonbahar.
Ne yana baksam sen oluyorum,
Parmaklarımı kanatıyor kirli duvarlar.
Kuşlar yuvalarından terk ediyor beni,
Bir sarsıntı geçiriyor yüreğim,sen şiddetinde...
Ellerime kar diye yokluğun yağıyor,
Aşk sorgusunda yüreğim can çekişiyor.
Yüzümde sensizliğin izleri,
Ayaklarımın altında bir yığın cam kırığı...
İçimden sökülen her kelime,
tekrar dönüp içime batıyor.
Ve her seferinde sana isabet ediyor.
Bir zindan karanlığı şimdi gecelerim,
Duvarlara sinmiş gözlerinin rengi...
Saatleri infaza çekiyor gelmeyişin,
Yavaş yavaş gidiyor benden hayat;
Damarlarımdan çekiliyor içimdeki sen !
Bense düşüyorum hiçlik ötesi bir hayata,
Kanıyorum sana, sende aşkı buluyorum
Hem de ayrılığa çarpa çarpa...
Suskunlukta sesler daha çok acıtıyormuş,
Bu yüzden senden harf harf kaçışım.
Yalnızlığıma esir düşüyorsun,
Bense kayboluyorum cümlelerinde.
Ve susuyorum sana, avaz avaz susuyorum.
Sende birikiyor içimin tüm sökülenleri
Ben dipsiz bir kuyu oluyorum.
Biriktiriyorum her harfimde seni...
Şimdi yokluğa düşüyor zaman,
Ben bir adımda düşüyorum senden.
Kuytularıma sokulma, bırak bana uçurumlarımı,
Kalemimden azat et beni, Herkes konuştuğunu yazar, bense sustuklarımı .
Unutulmuş bir gece de unutulamayan anılar,
uykusuzluğumun ağırlığıyla birleşip başımı döndürüyor.
Bir insanı diğerlerinen farklı kılan, o kişinin dünyayı algılayış biçimi olduğu kadar, algıladığı yaşantıları beyninin kıvrımlarına nasıl yazdığı ve günün birinde kumların arasında parlayan ufak bir taşla yeniden karşılaştığında o aynı yaşantıları hangi biçimlerde geri çağırmayı seçtiği değil mi?
Öyleyse neden bu bizi biz yapan anılara düşmalığımız?
Unutmak, bir daha anımsamamak, yaşanmamış var saymak için bu bitmek bilmez çabalamamız neden? Neden varoluşumuzun hamurunu bir arada tutan anılarımızla kanlı bıçaklıyız?
Gitmek istemediğim köşeleri var bu şehrin, içinde nefes alan insanlar bir zamanlar canımı yaktıkları için bir daha asla duvarlarına bakmak istemediğim odalar var.
Duymak istemediğim uyku nefesleri var. Gözümde canlandırmaktan kaçındığım bakışlar, tenimde izi kalmış dokunuşlar var.
Geride kalsın diye elimden geleni yaptığım dostlar var, ki o dostlar bir zamanlar gerçekliyorlardı beni.
Acılarımız öğretmiyor mu oysa bize yaşamı? Onlarla büyüp, onlarla görmüyor muyuz içimizdeki dehlizleri?
Acı çektiğimiz kadar insan değil miyiz? Duyarlılığımız bizi bilgeliğe götüren yolun ilk basamağı değil mi?
Acılarımız... Anılarımıza sıkı sıkıya bağladığımız acılarımız...
Unutmak istediğim pek çok yaşantım var içimde gizli gizli kanayan. Pek çok an, derin yaralar açan.
Beklenmedik bir anda havadaki bir kokuyla, telefonun bir çalışıyla uyanan, sonra günler ve geceler boyu peşimi bırakmayan anılar.
Unutmak istediğim yüzler, geceler, yürüyüşler, bekleyişler, uyanışlar var. Unutmak istediğim gülümsemeler, iç çekişler, kucaklaşmalar, vedalar ve kavuşmalar var. Unutmak istediğim bir başka ben var içimde.
Unutulamayan bir yeminler. Unutulmuş anılar.
Hatırlamak istediğim her şey dağılıp parçalanıyor beynimde. Hatırlamak istediğim her şey unufak oluyor ve hepsi unutmak istediklerime bırakıyorlar yerlerini.
O yüzden her şeyi silmek istiyorum bu gece.
Her şeyi unutmak istiyorum. Adımı, nereden gelip nereye gittiğimi, en sevdiğim şarkının sözlerini, kahveyi nasıl sevdiğimi. Unutmak istiyorum.
Her şey uçsun gitsin geride sadece boş teneke bir kutu kalsın istiyorum.
Her gördüğüm insana ilk defa görüyormuş gibi bakmak, duyduğum hiç bir sesi ve şarkıyı anımsamamak istiyorum.
Yüzüme bir yabancıya aitmiş gibi bakmak, derinliklerimi ve sığlıklarımı bilmemek istiyorum.
Zaaflarım ve güçlü yanlarım kalın bir sis perdesinin arkasında kaybolsun ve geçmişi ya da geleceği olmayan, sabit, belirsiz, şekilsiz bir insan olayım istiyorum.
Acılar ve mutluluklar birbirine girsin ve artık bana ait olmayan bir hayatta, bir yabancı gibi suskun ve sade varolayım istiyorum.
