Bir yara bir ömrü hergün nasıl kanatır...
sen yarammışsın ve ben o yarayla yaşamışım yıllarca.Önemsiz olcağı
düşünülüp kaçılan bir söz bir tek cümle sonradan nekadar acı verebiliyormuş.
Ben hergün işte böyle can acısıyla gözlerimi açıyorum,gecelere kadarda yaramı sarmaya çalışıyorum.
Meger ben seni nekadar içime saklamışım,bilmeden yıllarca böyle yaşamışım..
Hep gizliden seni istemişim,yürekten seni gizlice sevmişim ama itiraf edememişim kendime bile...
şimdi tek isyanım yanlış zaman olması.Yarayı taşımışım gerçek mutluluğu es geçerek.
neymiş o engel olan...o engeller nesaçmaymış şimdi daha iyi anlıyor insan!
meger herşey nekadar acemiymiş,oyıllar neden yanlış geldi bu itiraf,bu yanlışsa peki neden yaptığım diğer yanlışlar...bunların cevabını arıyorum hergün..
en uzaktakine geçilen sonsuz töleranslar,en yakındakine ise tanınmayan şanslar....
karmakarışığım,pişmanım okorkunç ateş yakıyo beni hergün.
kendimede sanada haksızlık etmişim.
dilimde binlerce isyan kelimesi barınıyo şimdi,bu isyanlar hep kendime..
sen öylesine bendesinki ve öylesine derinlerdesinki....
benimsin hep yanlız benim...benim hiç olamasanda...
SEN YÜREĞİME AİTSİN BUNU BİLMİYORSUN...
istiyorum şimdi
çaresizim şimdi
kavuşamıyorum şimdi
işte yüreğimin tek derdi..!
içimi tek hafifleten teslimiyet,geleceği bilememek herşey kader kısmet.
Artık geleceğide aştım ben ....ben seni daima bekleyeceğim.....
koyu kara kapkara şuan herşey diyorum,çalsam bütün kapıları kapanırmı bu yara...?
bütün bu kapıları kapasam üşürmüyüm yanlız başına..?
okadar derin yaşıyorumki seni ve okadar yanımda hissediyorumki
kelimeler kifayetsizleşir anlatmaya çalışınca...
şimdi seninle ama sensiz mi geçecek mevsimler,ben hep üşüyecekmiyim balıım
ölüm gibi geliyor herşey...!
sen diye dokunmak,sen diye hissetmeye çalışmak
seni hep onda aramak!!!
artık seni anlamaya çalışmakla geçiyo zamanlarım,seni yap boz gibi birleştiriyorum vee
her birleştirmemde seni daha fazla anlayıp bi kat daha fazla tanıyorum
her daha iyi tanımamda da seni bin kat daha fazla seviyorum....
hem hayalini kurduğum aşkı yaşayamamak hemde o fırtınayı yaşatamamak
üstelik yaşatmak ve yaşamak istediğim tek kişiye...
ben ilk defa hafife almışım duygularımı belki korkmuşum belki kaçmak zorunda kalmışım....!!!!
oysaki hiç bi duygumu ertelememiştim ben,herşey çok netti hayatımda
bu yüzden şimdiki bu serzenişlerim,yaptığım hatanın pişmanlığı ondan çok içimi yakıyo.
bu nasıl bi acı böylee...
bana ölümmü yoksa kavuşamamakmı daha beter dedirtti..
vee ben bunun cevabını artık verebiliyorum....
her nefesim seninle artık...
kimi zaman bi fırtınaya dönüşüyosun içimde onu durdurmaya ve yol göstermeye çalışıyorum
ben AŞKI SIRADAN YAŞAYANLARDAN DEĞİLİMKİİ..
kimi zamanda fırtına yerini huzura bırakıyo,
huzur oluyosun,mutluluk oluyosun bende,seni sessiz sessiz yaşamaya başlıyorum
yüreğimin en kuytu yerinde hissederek yaşıyorum seni...
kimi zaman dua oluyosun
kimi zaman acıtan bi kalp
kimi zaman benim oluyosun
kimi zamanda benliğime en büyük düşman..
neyapayım içim işte içim seviyo,seni sevmeyi seviyo....!
kaçtığın için değil.sen olduğun için,sen olduğun için istiyorum
içinde sakladığın acılar için.senin aşkın için değil senin için.....
ben keşkee....
kendimide senide aşka doyurabilseydim,
istediğim sevgiyi senle yaşayabilseydim,sana yaşatabilseydim
seninle bir ömür paylaşabilseydim,
kucağında sabahları karşılayıp,geceleri yıldızları senle seyredebilseydim,
yollarını gözleyip seni bekleyen ben olup ,
kollarında son nefesimi verseydim...
varsın olsun bu bizim masalımızda böyle olsun.
bi nefes kadar yakın olup,birbirlerini görmeyen yada görmek istemeyen
yıllar sonraa birbirini farkedip geç kalanlardan olalım....
tek çare ZAMAN.....tek ümit GELECEĞİ BİLEMEMEK
tek istek SEN..... tek bekleyen...BEN.
