Ölümdür yaşanan tek başına aşk iki kişiliktir. En güzel şiirler

---> Derin DüsünceLer. *ar$ivim.

Geride Bıraktığım Onca Anılarımın Üzerine
Kocaman Bir Yalan Yazdım
Sende Kalan Acılarıma Yaralarıma
Artık Yoksun Şiirlerimde Hayatımda
Bende Kalan Aşkında Kalmadı Artık
Unuttuğum Söylenemez Ama Unuturumda
Adını Ağzıma Bile Almam Bundan Sonra
Sende Unuttun Zaten Daha Benden Ayrıldığın Gün Bitirdin
Yazık Ne Kadarda Merhametsizmişsin
Daha Yaşayacak Bir Kalbi Can Çekiştire Çekiştire Öldürdün
Artık Bende De Yok Merhamet Kendin Gibi Ettin Benide
Bende Senin Gibi Oldum Ama Bir Günde Öldüremedim
Senin Yaptığın Gibi Bir Mana Bulup Bitiremedim
Vay Be Ne Kadar Da Çok Yalvarmıştım Sana
Yanında Olsam Belki Ayaklarına Kapanırdım
Onu Bile Yapardım Ben
Ama Sen Ona Bile Değmezmişsin
Değmediğin Gibi Benide Hak Etmemişsin
Sana O Yapmacık Hayatında Mutluluklar
Artık Önümde Tertemiz Hayatım Var
O Dünyamda Senin Yerin Yok
Sen Tercihini Yaptın Ve Kaybettin
Giden Kaybedendir Sen Kendi Kendine Verdin Cezanı
Sakın Çıkma Karşıma Yakarım Senide
O Yalan Hayatında....

---> ~..öłüмđüя чαşαиαи тeκ вαşıиα, αşκ iκi κişiłiκтiя..*

İstesen de yok desen de
Kan misali dolar yüreğine
İliklerine damarlarına
Sen gibi sen onu bilmesen de..

İstesen de yok desen de
Düş misali bir an gözlerinde
Islanır bir şey yutkunursun
Sarılır boynuna hissetmesen de..

İstesen de yok desen de
Her suçun hesabı var yüreğinde
İliklerinde damarlarında
Sen gibi sen onu bilmesen de..

Sevmenin de sevilmenin de
Bir bedeli var aşar tenimizi
Duygularına dur desen de
Susturmak ne mümkün düşüncemizi...

İstesen de yok desen de
Mutsuzluğu böyle aşamazsın
Besliyor sevgi varlığımızı
Sevgiyi hafife alamazsın..

"Gel" demek bu kadar mı kolay?
"Git" demek bu kadar mı kolay?
Gün gelir istekler

ihtiraslar insanı boğar...


Sen döndün de.. Ben burda mıyım yine? Bıraktığın günkü gibi buldun mu beni yerimde?

Duygularda değil düşüncelerde kaldın sen.. Yarım kalmışlarda yaşanmamışlarda acıtanlarda sancıtanlarda...

Bugünümde yarınımda değil geçmişimde kaldın.. Hatırladığım anlarda gülümseyebildiğim bir anısın şimdi.

Gerçeklerimde değil düşlerimde kaldın sadece... Görüp te dokunamadığım dokunup ta tutamadığım.

Gitmek zamanıdır şimdi

Sakın bana veda etme..
Sessizce ve usulca git

Farkettirme...

Şimdi git.. Arkana bile bakma ne olur. Sensizlikte birşeyleri kaybettim ben. Bütün duygular eskidiler incindiler sevdaya dair. Vazgeçtim tüm umutlardan..
Son bakışın kalmıştı her damla gözyaşımla akıttım gözlerimden. Gidişinin ayak sesleri yankılandı kulaklarımda işitmek istemedim susturdum onları da..
Taşıyamadım yükünü yokluğunun nerede olduğunu bilmediğim bir durakta indirdim omuzlarımdan.

Şimdi beni bana bırak.. Sen ve ben "biz" değiliz artık. Ayrı hikayelerde ayrı başlangıçları sonları oynayacağız. Ayrı mutluluklarla aydınlatıp ruhumuzu ayrı hüzünlerle karanlıklara boğacağız.

Şimdi sus.. Ne geçmişe ne geleceğe dair tek bir kelime etme. Benim yaptığım gibi içinden konuş sen de. Sözlerin önemi kalmadı artık. Avuçlarımda üşüyor bütün kelimeler. Onlar kırık yarım onlar ertelenmiş...

Susmak zamanıdır şimdi

Sakın hiç bir şey söyleme..
"Gidiyorum" demeden git

Hissettirme...

---> ~..öłüмđüя чαşαиαи тeκ вαşıиα, αşκ iκi κişiłiκтiя..*

Uçurum kenarlarından çiçek toplayan cesaretimi sen kırdın

Sen tükettin umutlarımı..
Yüreğime kara çalı gibi sen soktun kuşkuları
ve şimdi kendinle gururlanabilirsin benim gibi birini yıktığın için…
Delifişek duygularımı yolda bıraktım.
Kökünden kestirdim saçlarımı

bir perukçuya sattım.
Anasını satacağım dünyanın yarından tezi yok.
Bütün duvarlara “Uğrunda ölünecek Aşk yoktur” diye yazıp

altına imzamı koyacağım.
Bir labirentim içinde yolunu arayan fareler gibiyim

Evet yanlış anlamadın fareler gibiyim.
Ama zekiyim

hareketliyim ve gözlerim açıldı. Yolumu Bulacağım…
O yolun sonunda bana açılan kapıları bile görebiliyorum.
Varsın dökülen bir avuç deniz suyu olsun gözlerimden

Varsın yıllarımın sana ait olan kısmı heba olsun.
Yeniden de sevebilir insan

hayat yeniden üretir güzellikleri.
Bende bu yürek varken biterken bile

herşeye yeniden başlayabilirim.
Ben mahşere kadar sevebileceğim birini arıyorum.
Annenden sonra en yakın dostun bendim. Dert ortağın

sevgilin

hayata açılan kapın…
Sen kendine yan.
Anıların duvarına yaslanırken

geç kalmış bir haykırışın sesini duy.
Çünkü biliyorum ki

bir süre sonra ben senin hıçkırıklarını duyacağım.
Çünkü biliyorum ki

yokluğum ağır ağır hissettirecek kendisini.
Çünkü sende biliyorsun ki

benim gibi kimseler sevemez seni!!

---> ~..öłüмđüя чαşαиαи тeκ вαşıиα, αşκ iκi κişiłiκтiя..*

bitirelim dediğinde aslında ne kadar çok şeyi göze almıştın ama farkında değildin...beni bir daha görmemeyi

elimi tutmamayı

nefesimi hissetmemeyi

sesimi duymamayı...ama bütün bunları göze alabilen sendin.oysa ben hiç bir zaman göze alamamıştım sensizliği...şimdi anlıyordum ki seninle beraber ben de çoktan herşeyi göze almıştım...almak zorunda kalmıştım....


................

aşk diye birşeyin olmadığını söylüyordum hep

varsa da bitiyor diyordum...sonra gün gelmişti senin aşkının başka olduğunu hissetmeye başlamıştım ve gözlerine her baktığımda bir gün bitmemesi için yalvarmıştım tanrıya...işte sevgilim ben içimde bu duyguları yaşarken ve seni delicesine özlerken sen gelip de bitirelim dediğinde içimde aşka karşı kalan son umut parçası da kayboldu artık.aşka olan inancım ve güvencim bu sefer geri dönmemek üzere terk etmişti beni...ve seninle birlikte beni terk eden tek şey bu değildi üstelik...

ağlıyordum ve susturmaya çalışmıyordum kendimi zaten durduramazdım da gözyaşlarımı...her göz yaşımın ardından arkasından ağladığım son insan olacak diyordum.o yüzden doyasıya ağlıyordum.aşk için ağladığım son günler olmalıydı bunlar.gözyaşlarımla birlikte aşkımın her zerresi dışarı akmalıydı.olmadı...
dayanılmaz bi acıydı içimdeki.farkındaydım ama çekmeliyim diyordum.çünkü aşkın içinde acının da olacağını en başından beri biliyordum.


biliyor musun sevgilim aslında o an senin geri dönceğini biliyordum.biliyordum da bunu yapmamalıydı diyordum

yaptıysa da katlanmalı sonucuna.işte bu yüzden kendimi söz vermeye zorlamıştım çünkü o an seni affetmemek için söz vermesem bunu bir daha asla yapamayacağımı biliyordum...yoktu o yürek bende.ağladıkça söz verdim kendime ve söz verdikçe daha çok ağladım.seni cezalandırırken aslında en çok kendimi cezalandırmışım...anlıyorum...
şuan ayrılığın üstünden kaç gün geçti bilmiyorum.sanki yıllar geçti gibi...buğulu gözlerle bakıyorum artık etrafa ve sahte tebessümlerle.yolda başım önümde hüzünle yürürken kafamı kaldırıyorum belki seni görürüm umuduyla...belki karşıma çıkarsın aniden umuduyla...işte o zaman sana sımsıkı sarılmayı cesaret edebilirim umuduyla...ama yoksun sevgilim biliyorum aslında hiç olmayacaksın...
aşk diye birşey yok dediğimde yanılmışım belki ama bitecek dediğimde haklıymışım...

---> ~..öłüмđüя чαşαиαи тeκ вαşıиα, αşκ iκi κişiłiκтiя..*

Seni tanımadan önce ben değildim ben..seni tanıdıktan sonra..Bendeki bensizliğin aslında sensizlik olduğunu anladım ..Şimdi ise bensizlik ve sensizlik ikilemimin iç çekişlerinde devleşiyorsun. Meçhul bir başlangıcın işaretiydi sana olan kaçamak yazılar. Gözümde büyüyen onca şeye rağmen varlığınla ilk defa küçük gelmişti yüreğime saldığım o korkunç tufan.Ben senin gelişinle yüreğimi de küçültmüştüm oysa; başka dostçuklar yer etmesin diye.İmtihanım dediğim sende gizliydi geride kalan yılların özlemi.Şayet yaşanacak bir ömür varsa senle olmalıydı ve sensiz kalmamalıydı varlığınla olgunlaşan ruhum.Gece gündüz demeden dost bellediğimi vurmalıydı tüm saatler

dost doğru dostu hatırlatmalıydı akrep ve yelkovanın her hareketi.Düşümde yıllardır boş duran baş köşeye dost oturmalıydı sonsuza dek.
Bir itiraf değildin içimde

olamazdın da. Gözlerimdeydi en büyük itirafım

gözlerine olan dost sevdam. Söylemiş miydim

gözlerim gözlerinde kalmıştı dostum ve varlığınla papatya tarlası gibi rengarenk oldu dünyam ıstırap geçidi dediğim o kapıdan her içeri girdiğimde de acılarım vardı geçmişe dair lakin varlığından sonra kapı da cennet oldu gözümde

sırf sana yol verdi diye. Bir de seni benden uzaklaştıran

beni sana yaklaştıran yollar vardı aramızda. Oysa bir kahredici lanetti yolların hakkı.Tarifi ateşten yakıcı

kavuşulamayan mola sancıları.....
Hüzünler kulübesi mi demeliydim bilmem ki

gecemi kuşatan o yalnızlık duvarımın içine veya seninde söylediğin gibi özlemlerime dair sessiz çığlıklarımıydı Yaşamımın sessiz senfonisi.. Yalnızlığa gebe olduğum her dakikada.Vurgun yemiş yüreğimde ne yalnızlıklar doğdu

ne yalnızlıklar büyüdü

ne yalnızlıklarla boğuştu yüreğimin göz bebekleri. Bazen sırdaşım oldu penceremden içeri giren karanlığa faydasız bir demet aydınlık. Söndü sokak lambaları

onlarda anlamadılar halimden.
Biliyorum..Gün gelecek

bir gün elveda diyeceksin

uğruna kelime tükettiğim dost

kelimelerimle kanayacaksın içime ne de kolay söyleyeceksin üç heceyi bir solukta. Ben ise Sadece el diyebileceğim

içimi kuşatan ellerini bir an olsun tutabilme özlemiyle.Veda yakışıksız kaçacak halimize.Hangi kavuşmanın vedasıdır? diyerek garip siyeceğim sözlerini. Ben sana hiç kavuşamamıştım oysa ey dost! Yakışıksız elveda ile gömeceksin güzelliğini yüreğime

Ölümlere alışkın olan yürek sancılarımı tetikleyeceksin ve ben limon kolonyası kokacağım ölü evi gibi. Gözlerimde demlenecek ıstırabım öksüzlüğüm

garipliğim.Gözlerime gömeceğim bedenimi gidişinde.
Elveda umudum

elveda varlık sebebim

elveda ; dostum bellediğim diyerek söyleneceğim arkandan veda halimize yakışıksız kaçsa da sessiz çığlıklar atacağım ve ben

bendeki bensizliğin aslında sensizlik olduğunun bir kez daha farkına varıp

sonsuza dek bensiz

sensiz

sessiz kalacağım.......

---> ~..öłüмđüя чαşαиαи тeκ вαşıиα, αşκ iκi κişiłiκтiя..*

Aşk için yaşayıp da

aşkı bulamayan genç için en acı

en zor gündü sevgililer günü. Aşkın herkesten çok onu bulması gerektiğine inanıyordu. Çünkü o aşkı tüm beyazlığıyla yaşıyordu. Bir an düşündü ve bir umuttur

“belki hayatımın aşkı bugün karşıma çıkar” diyerekten yola koyuldu.. Kapıdan çıkar çıkmaz gözleri yaşla doldu. Hava da öyle bir aşk kokusu vardı ki

İçine her çektiğinde yüreği

gözleri aşkla dolup taşıyordu.. Yüreği duygularını yansıtıyordu gözlerine

buğulu gözlerle atıyordu adımlarını...

Nereye baksa iki mutlu çift.. Kimi öpüşüyor

kimi sımsıkı sarılarak yüreklerini kavuşturuyor

kimi ise sözlerle ruhunu okşuyordu sevdiğinin.. Aslında onların mutluluğu bile onu mutlu etmeye yetiyordu ama o yalnız

aşksızdı. Yüreği daha fazla dayanamadı ve o

en yakınında olan bir banka oturup ağlamaya başladı.. Yüreği ise öyle hızlı çarpıyordu ki

sanki “ağlama

önce beni dinle” dermiş gibi.. O da yüreğini dinledi her zamanki gibi.. ve öyle bir şeyin farkına vardı ki

o gün

tüm sevgililerden daha mutlu olmuş

yalnızlıkla ilk defa gurur duymuştu...

“Aşk

dokunmak isteyip de dokunamamaktır..
Karşındakini bir bebekmiş gibi görüp

ona kıyamamaktır..
Öpmek isteyip de

öpememektir..
Dudakları

yüreği

birbirine değse

Bakışları bir an için bile gözlerini terk etse

Kalbi duracak gibi olmaktır..
Sözlerle aşkını anlatmak yerine

Söyleyecek bir söz bulamamaktır..

Aşk

kelimelerin bittiği yerde başlar..
Söyleyemediğini anlatır yaşlar...
Hani Yüzünden süzülür ya duygular

Sanki onun eliymiş gibi okşar..

Aşk

ruhların ilişkisidir..
Beden ilişkisi değil..
Ona dokunabiliyorsan eğer

Bu sende ki aşk değil…”

İçinde taşımış olduğu gerçek aşkın farkında olan kız

“yüreğim benim tek sevgilim” diyerek

aşkı hayallerinde yaşatmaya karar verdi.. Çünkü o

aşkına leke sürülmesini hiç bir zaman istemedi..
Ve o kişi; benim..

Eğer sizde içinizde gerçek aşkı bulundurduğunuza inanıyorsanız

o "bir" kişiyi iyi seçin

güvenmeyin her söze..
Unutmayın ki

yalan sadece sözlerdedir

uzak kalır gözlere..

Bir gün kalp gözünüz açılacak

bir melekle tanışacak ve en güzel duyguları tadacaksınız. Sizler şanslısınız

çünkü içinizde herkes de bulunmayan bir hazine var ve o hazine de

keşfedilmemiş en güzel duygular var.. Hazinenizin anahtarını kalbinizin derinliklerine gömün ve onu bir azimle bulmak isteyen kişiyi bekleyin..

Sevgililer gününe yalnız giriyorum diye üzülmeyin. Yalan aşklar içerisinde olmadığınız için şükredin. Sizin asıl sevgiliniz yüreğinizdir. O size aşk şarkılarında

aşk filmlerinde

aşkın geçtiği her yerde en güzel duyguları hissettirir

sizi hiç bir zaman yalnız bırakmaz ve sizi hiçbir zaman terk etmez! Gitmek gerekse bile beraber göç edersiniz bu dünyadan. Siz

dünyayı cennetle aldatırsınız. Ve ilk defa aldatmakla onur duyarsınız..

Bitanem dersiniz ya

işte sizin asıl bitaneniz yüreğinizdir. Hiç bir bedende

onun gibi bir tane daha yoktur.. Hayatım dersiniz ya

işte sizin asıl hayatınız yüreğinizdir. Sizi yaşatan

size hayat veren odur.. Siz aslında ona bir teşekkür borçlusunuz ve bu teşekkürü benim gibi ona bir söz vererek belirtebilirsiniz..
"Gün gelecek

seni bir melekle tanıştıracağım ve o

son olacak. Cenneti getirecek kapına. Büyük bir aşk sunacak

sonsuzluk koyacak adına.. Söz veriyorum.."

O gün için

yüreğinize iyi bakın. Kaderinizin insanı o anahtarı buluncaya kadar

içinizde ki aşk ile yaşayın..
Ve Zamanı geldiğinde

hazinenizi onunla paylaşın. Ardından kalp kapınıza kilit vurup

sonsuzluğu yaşayın...

---> ~..öłüмđüя чαşαиαи тeκ вαşıиα, αşκ iκi κişiłiκтiя..*

Sen gittin.. Bir zifiri karanlık

bir zından yalnızlığı

ağır bir boşluk bıraktın geride.
Gittin ve dönmeyeceksin bir daha
Haklısın gidişinde

bu aşkı bitirmekte haklısın.
Tek söz söyleyemedim. Yüzüne bakamadım.
Karşında ağlamadım. Eridim

tükendim

bittim.
Sonsuzlukta bir insan nasıl olur.. sesi soluğu nasıl duyulur?
Elveda aşkım.. Elveda sevgilim.
Sen kendini hiç böyle gereksiz

böyle değersiz

böyle yapayalnız hissettin mi?
Ayrılık ölüm kadar acı ve soğuk.Aynalara bakıyorum.
Aynada gördüğüm ben değilim. Gözlerim cehennem ateşi..
dudaklarım mühürlenmiş. Ellerim titriyor.
Yüreğim kızgın demirlerle dağlandı.
Yokluğunun bedeli çok ağır sevgilim.
Sevinçlerim

hayallerim

umutlarım

renkli dünyam elveda..
Elveda yaşamak..
yaşamın anlamı elveda.
Kimse farkında değil yokluğunun.
Sensiz ne hallerde olduğumu kimse bilmiyor.
Anlamıyor yitip giden bir aşkın kederini.
Düne kadar en yücesini yaşadım mutluluğun

ayaklarımın altından kayıp gidiyordu toprak

denizlerin ovaların üstünde uçuyordum.
Güneş kadar yakındı bana aşk.
Güneş kadar sıcak ve parlak.
Bıraktın birdenbire

kanatlarım kesildi.
Hızla çakıldım yere

boşluğun içindeyim

şimdi hiçbir şeyim.
Oysa dünyanın en zenginiydim.
Bütün çiçekler bizim için açardı

bizim için ballanırdı meyveler

ekinler bizim için bereketli

sular bizim için çağlardı.
Şimdi toz duman içinde kızgın bir çöldeyim.
Yönümü yolumu şaşırdım.
Sam rüzgarlarına bıraktım gövdemi

sürüklenmekteyim.
Sen bensiz nasılsın

bilmiyorum.
Rahat mısın

mutlu musun

bu kadar çabuk beni unutur musun?..
Nasıl birden mazi olursun?
Düne kadar gözlerinden aşkı içtiğim

dudaklarında yüreğimi erittiğim

uğruna bıçaklar çekip dünyaya meydan okuduğum ey sevgili nerdesin?
Kimlesin?.. kimlerlesin?.. Kimlerle oynaşır gönül eğlersin?
Ben burada

terk edip gittiğin yerdeyim.
Elveda aşkım.. Elveda birtanem.. Elveda sevgilim! Elveda sana

---> ~..öłüмđüя чαşαиαи тeκ вαşıиα, αşκ iκi κişiłiκтiя..*

Bu senin son gidişin miydi sevgili..?
Bu senin son gidişin olsun sevgili

bıraktığın son acı olsun. Ve ben senin yaşayamadığın son sevda olayım...
Bu son gidişin miydi anlayamadım sevgili..Hani hep giderdin ve gelirdin ya geriye

bu da onlardan biri miydi..? Uzun zaman oldu bu sefer

söylemek ve sormak zor geliyor ama bu senin son gidişin miydi sevgili...? Küçük bir oyun oynuyor gibiyiz sanki. Ben ebe olmuşum sen saklanan...Nerelere saklandın da bulamıyorum seni. “Ah işte ordasın” dediğim yerlerden hep başkaları çıkıyor

herkes hep bir ağızdan

dalga geçer gibi

“çanak çömlek patladı” diyor

bense garip bir umutsuzlukla geri dönüyorum ağacıma

kaldığım yerden seni aramaya başlamak için...
Bu son gidişin miydi

anlayamadım sevgili..Göremeyeceğimi sandığım zamanlarda birden karşıma çıkıyor

içimde yeni yangınlar bırakarak geri dönüyorsun. Kimlerin yanına dönüyorsun da uzun sürüyor sessizliklerin? Gittiğin yerlerde bana benzeyen ve tanıdık bir şeyler var mı bari.? Gülmeyi unuttuğun zamanlar

kimleri çağırıyorsun yanına..? Hüzünlerini kovan yürekli biri var mı yani..? Hani bir anda gelip de o puslu havayı dağıtan

seni içmeden sarhoş eden ve güldüren

hüzünlerini bulamayacağın yerlere saklayan biri..Sen dayanamazsın yalnızlığa. Dokunmak ve karışmak istersin. Yalnız kalmak sana acılarını hatırlatır..bir kadının teninde istemeyerek bıraktığın acıları. Yalnız kalmak sana çocukluğunun masum düşlerini hatırlatır..ağlamak istersin ama ağlayamazsın. Yalnız kalmak sana tutunamadığın sevgileri hatırlatır; çaresizliğini

yıkılmışlığını...arkanda bıraktığın

dokunmaya korktuğun özlemleri. Yalnız kalmak sana göre değil sevgili..Sen yalnızlığında kendinle karşılaşır ve ürkersin yüreğinin saatlerce sana karşıt konuşmalarından. Bu yüzden merak ediyorum ya

başkalarına da ‘hüzün kovan kuşum’ diye sesleniyor musun acaba..?
Bu son gidişin miydi

anlayamadım sevgili..Hani birden için çocuklar gibi şımarmak istediğinde

parmakların telefona gider

arar ve kusardın ya

dizginleyemediğin coşkunu ve manyaklığını..hani bir tek ben anlardım ya

senin bu ani çıkışlarını

serseriliğini ve türk dil kurumunda bulunmayan hafif meşrep kelimelerini ve cümlelerini..hani kimseyle böyle konuşulmaz deyip de

sınırlarını aşardık ya gereksiz kibarlığın ve nazlanmaların..Uzun zaman oldu içimizdeki bu deliliği ve bastırılmışlığı dışa vurmayalı. Bu yüzden merak ettim

bu senin son gidişin miydi sevgili

anlayamadım...
Söylenmemiş ve çoğaltılabilecek bütün sözleri kendi adına söyledin ve gittin..Umuduma

çılgınlığıma ve kadınlığımın senin yanındayken güzelleştiğine inanırken

yokluğunu mutlu edemeyeceğime inandın ve gittin..Sana karışıp

yüreğine akmama izin verip

beni göklere çıkartırken; bir anda yere indirdin

midemi bulandırdın ve ayrılığı sıkıştırdın parmaklarımın arasına

gittin..Ne kadar değerli ve farklı olduğumu anlatmakta zorluk çeken sen; yalnızlığımın en ıssız

en karanlık ve en savunmasız zamanlarında beni dinlemedin

gelmedin ve gittin..Sevmek bu kadar basit

bu kadar kolay ve taşınabilir bir eşya gibi hafif değil; çıkartıp da bir başka yere koyabileceğin. Bu yüzdendir ki sen beni hiç sevmedin sevgili. O “seni çok seviyorum” diye haykırdığın nadir zamanlarda bile

bunu söyleyen sen değil

senin geçmiş bir sonbahar’da bıraktığın

sana benzeyen ama sana çok yabancı olan sesindi. Bu yüzden sen beni gerçekten sevmedin sevgili. Kendini daha ne kadar kandırabilirsin bilmiyorum ama sen acı çekmeyi seviyorsun...bense balonlar patlatmayı

uçurtmalar uçurmayı ve yaşamayı seviyorum her şeye rağmen. Sen korkularını seviyorsun..bense

korkularımın üzerine gitmeyi

savaşmayı ve hatta gülmeyi kaybederken bile...Artık biliyorum

bu senin son gidişindi sevgili ve benim son bekleyişim

son vazgeçişim sevdandan...
Artık gelsen de ne işe yarar ki..? Ben; sana olan kırgınlığımı

yokluğunu

özlemini

umutsuzluğunu sevmeye başladım. Ben senin giderken bende unuttuğun ve zaman zaman öksüzlüğüne ağlayan sevdanı sevmeye başladım. Ben senin artık beni unutan

merak etmeyen ve değer vermeyen yüreğini sevmeye başladım. Şimdi hangi tende üşüyorsun da titrediğini hissediyorum kilometreler ötesinden? Ben senin başka mevsimleri tanımak isteyen o heyecanlı ama tutunamayan bakışlarını sevmeye başladım. Artık gelsen de ne işe yarar ki..? Parçaladığın sevgimi toparlayabilecek ve çiçekler toplayıp yollarıma serebilecek kadar güçlü değilsin sen. Sen

ben değilsin. Hiç olmadın ve olamazsın..O sakladığın yüreğine hiç almadın beni

hiç özlemedin

gözlerin hiç uzaklara dalmadı

belki de şerefime hiç kadeh kaldırmadın. Bu yüzden bu senin son gidişin olsun sevgili

ayrılığın hakkını ver. Böyle bir sevgiyi terk edebilecek kadar yürekli oldun

beni unutacak kadar da korkusuz ol. Özleme

yolunu yolumdan geçirme

sesime düşme

salaş meyhane masalarında konuşmalarımı arama

rakının yanında anma adımı..ayrılığın hakkını ver. Çünkü bunu sen istedin..
Bu senin son gidişin olsun sevgili

bıraktığın son acı olsun. Ve ben senin yaşayamadığın son sevda olayım.

---> ~..öłüмđüя чαşαиαи тeκ вαşıиα, αşκ iκi κişiłiκтiя..*

Öyle çok reddedildim ki

öyle çok unutuldum ki senin tarafından

sensiz
kalmak yüreğimi ezen tek korku artık. Öyle ki hayatım yalnız bir korku
halinde ayakta duruyor şimdi... Korkumu gerçeğe büründürdüğün anda yıkılıp
gideceğim. Her şeyi tükettim. Hayata tutunmak adına ne varsa her şeyi yaktım
seni sevebilmek için... Tüm sabrımı

kendime ve insanlara güvenimi

sevginin
hayatın tek harcı olduğuna olan inancımı... Artık senden başkasına verecek
enerjim

sevgim ve hayatla hesaplaşacak bir benliğim kalmadı. Geriye dönüp
sığınacak bir kendim kalmadı...
Şimdi bana varlığımın sana acı vermediğini söylüyorsun. Gitmemi istiyorsun

sonra yeniden gelmemi... Ve sonra yeniden gitmemi... Beni sensizliğin o
dipsiz çukuruna önce sarkıtıp

sonra yeniden gün ışığına çıkarıyorsun.
Sevgimi

yokluğumu hissettiğin yerde bulmak istiyorsun. Aşkımın benliğini ve
hayatını ele geçirmesinden duyduğun o sebepsiz korkuyu yenmek için

bana
seninleyken tekrarı olmayan bir şiiri hatırlatan zamanın

sana benimleyken
gösterdiği monoton ve tüketici yüzünü yok etmek için oynadığın bir oyun bu
belki de... Beni deliliğin sürgünlerine yollayıp

sonra yeniden kalbine
çağırıyorsun.
Korkuyu beklemenin telaşı korkunun kendisinden çok daha ürkütücü biliyor
musun? İşte bu yüzden sensizliğin karanlık kuyusuna kendi ellerimle
bırakıyorum kaderimi. Korkuyu beklemekten vazgeçiyorum

ama asla seni
sevmekten değil

sevgili... Sana veda etmeden kayboluşa karışmam da aslında
sadece bunun için...
Madem varlığım acı vermiyor sana

madem ki ancak yokluğumda sevgimi
hissedebiliyorsun

öyleyse yokluğumla kal sevgili... Madem ki yokluğumla
daha mutlusun

o halde yokluk benim bu aşk için büründüğüm son kimlik olsun.

---> ~..öłüмđüя чαşαиαи тeκ вαşıиα, αşκ iκi κişiłiκтiя..*

Gitgide aLisiyorum sana: hic bir aLiskanLik bu kadar güzeL oLamaz. ELLerin eLLerimden uzakta nasiL gücsüzüm biLemezsin. Yanimda oLdugun zamanLar sigara dumani gibi cigerLerime doLuyor

aLkoL gibi damarLarima yayiLiyorsun. Durmadan basim dönüyor verdigin hazdaN...
ALiskanLikLar daima korkutur beni: düsün ki ben yasamaya biLe aLiskin degiLim... Kendimi kendime aListiramadim yiLLardir fakat simdi sana aLisiyorum...
AListikca özLemim artiyor

daha yogunLasiyor. YaLniz icimde garip bir korku var. Sana tüm aLismaktan degiL seni kendime aListirmaktan korkuyorum. Bir gün sana simdi verdikLerimden daha güzeLini daha degerLisini verememekten korkuyorum. Bir gün ansizin öLmekten ve seni bana oLan aLiskanLiginLa yapayaLniz birakmaktan korkuyorum. Oysa ki her zaman ve günün her saatinde yaninda oLmaLiyim senin. Bana aLismis oLmaktan pismanLik duyacagin bir dakikan bile oLmamaLi. Bütün zamanLarini zamanLarimLa karistirip emsaLsiz bir zaman biLesiminde yasatmaLiyim seni. UykuLarda biLe ayni rüyayi görmeLiyiz. Her seyin ve her zevkin yarisi senin oLmaLi

yarisi benim...
"Bana aLis

" demeyecegim. NasiL oLsa aLisacaksin bir gün. Simdi cirkinLigimde güzeLLikLer buLan o gözLerin o zaman en güzeLi görecek bende! ALiskanLiginLa

sevginLe yepyeni bir "ben" yaratacaksin benden!
iLk defa seviLmenin ürpertiLeri icindeyim inan. SevgimLe mukayese edebiLecegim tek seyi beni sevmende buLdum... Ömrümde kimse bana sevmenin gerekLiLigini ögretmedi. Kimseden sevgisini istemedim

verdiLer aLmadim. BenciLdim bir zamanLar hic sevmemis oLdugumu kendi kendime biraz da utanarak itiraf ediyorum. AsiL büyük sevgiyi seni sevmekte buLdum ve sevgim senin sevginLe degerLeniyor

ayri bir anLam kazaniyor...
Sevgin oLmasaydi degersiz bir cam parcasiydim. Sevginle bir aynayim simdi. Bana bakanLar bastan basa seni görecekLer icimde...
Bir zincirin iki haLkasiyiz seninLe anLiyor musun? Ayni kadehte karismis iki ickiyiz. iki keLimeyiz seninLe birbirini tamamLayan. Her yerde iki oLdugumuz icin bir bütün haLine geLiyoruz durmadan.
ALiskanLigim devamLi sana cekiyor beni. Durup durup dudakLarini öpmek geLiyor icimden. SacLarini oksamak geLiyor

eLLerini tutmak geLiyor... Kokunun tenime sindigini hissediyorum geceLeri. Teninin dudakLarimda eridigini hissediyorum. Seni kimse benim kadar benimLe bir bütün oLduguna inandiramaz...
Gitgide bu aLiskanLigin icinde kayboLdugumu görüyorum. Beni yasadigim zamanin disina cikariyorsun. Bir gün tarih öncesinde yasiyoruz bir gün buLutLarin üstünde. AciLmis bütün kuyuLarin derinLigi icimde seni buLdugum yer kadar derin degiL...
ALiskanLik kozasini ören bir ipekböcegi gibi gitgide tamamLiyor bizi. Korkunc bir yangin basLadi yürekLerimizde. ÖzLem

kiskancLik

arzu

ne varsa icimizde hepsi birden bire tutustu. Hic bir su bu atesi söndüremez artik. Bu yangin biz birer kor haLine geLinceye kadar sürecek.
Önce bakisLarimiz aListi birbirine...
En mutLu oLdugumuz yerde en gücLü oLacagiz seninLe...

---> ~..öłüмđüя чαşαиαи тeκ вαşıиα, αşκ iκi κişiłiκтiя..*

SENİNLE YAŞLANMAK İSTİYORUM
Seninle yaşlanmak istiyorum. Seneler geçsin

sen beni bil

ben seni bileyım istiyorum. Benim olduğu kadar dostlarının

dostlarının olduğu kadar benim ol istiyorum. Nice sıkıntı ve zorluk yaşayıp anlatalım
Yaşayalım kı

öğrenelim hayatı ve destek çıkmayı. Birbirimizin omuzlarında ağlamalıyız. Sen çok dertlenip

içip

arkadaşlarınla eve gelmelisin. Paylaşmalı ve beraber sıkılmalıyız. Öyle ki

yalnız sıkılmak sıkmalı bizi.
Yaşayalım ki

paramız olunca sevinelim. Güzel günlerimizi

evimizde

bır şişe şarap ve pijamalarımızla kutlamalıyız. Ya da bazen dostlarla ucuz biralar içerek... Böylece yaşamalıyız işte.
Sonra çocuğumuz olmalı

düşünsene

senin ve benim olan bir canlı. Geceleri ağladıkça sırayla susturmalıyız. Sen arada mızıkçılık yapmalısın. Ve ben söylenerek sıranı almalıyım. Yorgun olduğum için yemek yapmamalıyım

söylenerek yumurta kırmalısın. Hava soğukken birbirimize sıkıca sarılıp yatmalıyız.
Zaman su gibi akıp giderken

herşey yaşanmış bir hayatımız olmalı. Herşeye rağmen hiç bıkmamalıyız birbirimizden. Mutlu da olsa

kötü de olsa

yaşadığımız günler bizim günlerimiz olmalı. Saçlara düşünce aklar ya da gidince aklar

çocukları güvence altına alıp gitmeli bu şehırden.
Kavgasız

her sabah gürültüyle uyanılmayan

sessiz bir yere gitmeliyiz. Geceleri balkonda denizi seyredip

sandalyelerimizde sallanmalıyız. Eve gelip

benden kahve istemelisin. Çocuklar gelmeli zıyaretimize

geçmışteki hareketli günlerimizi anımsamalıyız...
Öyle sevmelisin ki beni

bu yazdıklarım korkutmamalı seni. Tebessümler açtırmalı yüzünde. Bir gün bu hayatı bırakıp giderken

sadece mutluluk olmalı yüzümüzde

birbirimizi sevmenin gururu olmalı "herşeyde".

---> ~..öłüмđüя чαşαиαи тeκ вαşıиα, αşκ iκi κişiłiκтiя..*

Onun haberi yok...
Biliyorum

konuşacak bir şeyimiz kalmadı

paylaşacak hiçbir şeyimiz yok ortada. Yine de yüreğimden

gücümün yettiği yere kadar sana sesleniyorum

seninle konuşuyorum. Bugün sana olan kırgınlığımı rafa kaldırdım

sevgimi aldım avuçlarımın arasına

ona sığınıyorum. Cümlelerimi kısalttım

kelimelerim buruk

gülüşlerim istenmeyen evlat dudaklarımda. Bir ihtimal gelişine sığındığımı farkettiysem de

engel olmadım gurursuz ama umutlu ve sabırlı hasretine. Anlık hayaller anlık mutluluklara gebe kalıyor..bugün gönlümü hoş tutmak istiyorum...imkansız olan her rüyaya inanasım geliyor. Bir çocuk gibi

isteklerimi bastıramıyorum. Çalmayan telefonuma elim gidiyor

sana hala bende olduğunu ısrarla yazmaya çalışıyorum. Bende olan seni hiç kırmadım

değiştirmedim ve hep korudum desem de

sendeki benin nasıl olduğunu

gülüp gülmediğini

anlamsız bir sıkıntıyla merak ediyorum. İçimdeki güzelliğine inanıp inanmamanı artık umursamıyorum..!


Bulutlar yağmurunu toprakla öpüştürebilseydi bugün

bana o verdiğin ama tutmadığın sözünü sahiplenerek

dans edebilirdim ıslaklığıma aldırmadan. Ki aslında ıslanan sadece yüreğim olurdu

bedenim değil...Üşüyorum

bu üşüme yalnızlığımdan geliyor ve sarıyor her tarafımı. Tutunabileceğim hiçbir güzellik yok

hatırlamaktan usanmayacağım anılarım dışında. Isınabilmek için onlara sarılıyorum. Anlamsız ve cevapsız sorular hınzırca sırıtıyor

ben görmemeye çalışıyorum.

Düşler uzak gibi görünüyordu ama yakındı. Belki de görmeyi istemek gerekiyordu. Gözlerini aç desem kapatacaksın ama kapatma gözlerini..! Biliyorum levrekler derinlerde ve dalgalı denizlerde yaşar. Levrekler uzak bir düş gibi zor yakalanır. Ama sen becerirsin düşleri yakalamayı

derinlere dalmayı

uzaklara kavuşmayı..Sahi

becerebilir misin..?

Kendime bir demet papatya aldım ama bakmadım falıma. Gözlerimi gelişlere verdim

gözlerimdeki hüzün bile seni özlemiş

kafayı bulunca itiraf etti sonunda. Düşüncelerim gururlu

hayallerim ve sevdam değil. Gelseydin; kendimi unutup sana akacaktım

susturacaktım içindeki isyanı

kavgaların ortasında bir güneş gibi doğup ısıtacaktım yüreğini

sevinçten ağlayacaktım bu defa

mutluyken hemen sarhoş oluşum gibi

dokunacaktım

kusacaktım birikmişliğimi

hasretimi ama gelmedin

gelmezdin

gelmeye hiç de niyetin yoktu aslında. Kendimi kandırdığımı anladığımda

ağlıyordum...

Eskiden kimi şarkıların ne kadar anlamlı olduğunu düşünürken

şimdi ayrılığın ardından çalınan her şarkı umutsuzluğumu ve sevgimi anlatıyormuş gibi geliyor. Sevdiğim ne çok şarkı varmış

bunu senin gidişin gösterdi bana. Her şarkıda sen varsın

her yerde

her gördüğüm insanda

denizde

gecede

uykumda...Nasıl beceriyorsun her yerde olabilmeyi. Bu bir marifetse eğer

niye benim yanımda değilsin ki...?

Göz yaşlarım asilliğini yitiriyor ve yenik düşüyorum sevdana. Gittin..belki de hiç gelmemiştin

ben geldiğini sandım. Ayak uyduramadım yorgunluğuna. Dudaklarına

düşlerindeki öpüşü konduramadım. Kimi zaman bir çocuk oldum gülüşlerinde şımaran

kimi zaman bir kadın dokunuşlarında kendini bulan. Ama en çok da imkansızın oldum

hırçınlığın

yirmi yaşın

gecikmişliğin...Her gelişimde bir kez daha gönderdiğin oldum. İnanamadığın

yenemediğin

üzerinden atlayamadığın korkuların oldum. Ağladığın

bağırdığın ya da sustuğun isyanın oldum. Aşk pazarında harcadığın mevsimler oldum

sessizce boşalan gözyaşların

birikmişliğin oldum. Son ses dinlediğin bir şarkının nakaratı oldum

dilinin ucuna gelip de söyleyemediğin kelimeler

ister istemez yaşadığın talihsizlikler oldum. Yüreğindeki erkek ben olmak isterken

yüreğine sığınan ve tozlanacak olan bir anı oldum. Hak etmediklerin

artık yeter dediklerin ve herşeyin olmak isterken belki de hiçbir şeyin oldum. Söylesene

ben gerçekte senin neyin oldum...? Sesin hep uzakları çağırıyordu

ben üstüme alındım

sana geldim. Bilseydim

bana ait olmayan bir seslenişi sahiplenir miydim..? Şimdi bir mevsimlik aşk kaldı avuçlarımda. Sadece bir mevsim yaşanan ama bir ömür gibi gelen aşk...Kalbime henüz söylemedim gittiğini. Öğrenirse onun da acı çekmesinden korkuyorum. Seni hala benimle biliyor ve seviyor ama ben kalbime ilk defa yalan söylüyorum.

Gittin...sevdamın öksüzlüğüne alışabilirim belki ama sesinin uzak yolların sonunda olması acıtıyor içimi. Suskunluğun en büyük silahındı

suskunluğunla vurdun beni. Ben alışkınım kendi yaralarımı kendim sarmaya. Asıl acı olan ve kanatan unutulmak aslında. Söylesene

unutulmak kime yakışıyor..? Unutan sen olsan da

sana bile yakışmıyor..Merak etme

üstüne giydirmedim bu duyguyu

unutulmayan olmak sende daha güzel duruyor. Görüyorsun işte

aşka ve sana ihanet etmiyorum ben

ki kırgınlığım aşka.Sen üstüne alındın...Bir sonbahar’da

güneş hala daha ısıtırken bedenimi seni çıkarttı karşıma. Sen “bitti” dediğinde yağmur yağıyordu

aşkın canı sıkıldı

seni aldı...

---> ~..öłüмđüя чαşαиαи тeκ вαşıиα, αşκ iκi κişiłiκтiя..*

SESSİZ ÇIĞLIK
"Gözlerinin hasretinde yüregim bosluklarda sesini arıyor...Yankılansa sesin odama ve gözlerin geceme yıldız misali düşse yeter bana..Baska bir sey istemiyorum....Bir tek gülüsün tüm acılarıma iyi gelecek kadar güzel..Ve seninle yasayacagımız güzel günler tüm hayatıma bedel.. Bos duvarlara ismini söylüyorum ve seni yıldızlara soruyorum acaba neler yaptı diye...Vurulmusum sana

gözlerine yanıyorum bir alev topu giibi..
Hasretin sanki volkan gibi kösebaslarinda patlıyor..Sensiz düsüncelere dalsam her fikrim kör kursunlara ispat ediyor...Gözlerinden mahrum gecelerim katrana boyanıyor ...Ucurtmalarimi senden haber alır mi diye omuzlarımdan kaldırdım..Yüregimi göcmen kuslarla sana yolladim..Bos gelmeyeceklerdi biliyorum...Yüregini ve gözlerini bırakacaklardı avuclarıma...
Acıların yarınlarda müjde kokan ciceklerdi..Düsünsene karların altındaki citlenbikleri...Aylarca toprakla kar arasında kalırlar..Ama içlerinde hicbir zaman umutsuzluguna yenilmezler.Yaprakları hazani andırsa da icindeki umutlarını sererler dudaklarına..Bahar oldu mu nazlı bir gelin gibi günesin koynuna girerler.. Tüm umutlarını günesle sevda kokan yüreklere sererler...Aynı o misal sende hicbirseye yenilmeyeceksin..Yarınlarını bahar addedip icindeki sevgi yapraklarını yüregime sunacaksin..Her yapragıda ölümüne sevdanin naif durusunu

yalnızlıga karsi dik baslılıgını ve acılara karsı ****netini görecegim..Gördükce sımsıkı saracagım seni..Bırakmayacagim seni acıların kollarına ...Bu kadar kolay pes etmeyecektik fani yaralarımıza...İyilesmesi yılları sürecek acılarına ben her gün nefesimle merhem olacagim..Yavas yavas iyileseceksin...her güneste sana umutları bırakacagim ve gözlerin dünden daha iyi parlıyorsa o zaman daha cok saracagim iyilesmen icin...Tüm acılarina ben kefilim..Yeter ki sen mutluluklara gülümse.''

---> ~..öłüмđüя чαşαиαи тeκ вαşıиα, αşκ iκi κişiłiκтiя..*

Nedendir bilinmez ama kücükler hep büyümek ister
Doktor olmak ister hasta insanlar hic aci cekmesin

hic kimse ölmesin diye

Polis olmak isterler

dünyada kötü insanlar kalmasin diye..
Oysa simdi hayat her birini baska bir yere sürükledi
Hic biri okudugu masal kitabindaki kahramanlar gibi olamadi

Herzaman gülemediler

Sevdiklerini kaybetmemek gibi bir lüksü yoktu hic kimsenin zorda olsa ögrendiler
Alismak zor geldi belkide

inanmamk güc oldu..
"sen büyüdükce dertlerin de büyüyecek keske hep kücük kalsan" derdi annelerimiz

hangimiz inandik dertlerin büyüyecegine

hersey güzel olacakti sanki?!?
A$k vardi tabi birde;
On yasindan sonra daha bir cok zaman gecirdik aynanin karisinda

kelebekler ucusuyordu bedenimizde

ama sevdigimiz cocuk bakmayincada otururduk köseye hic kimseye belli etmeden

o kocaman gözlerimizden damlalar akardi usul usul kazagimiza silsekte annelerimiz hemen anlardi ve okadar ciddiye almazlardi..
daha ne "A$KLAR" yasayacaksin bebegim demeleri yokmuydu..
yine anlamadilar diye söylenirdik

nekadarda dogruymus meger..
simdi anlatirken gülüp geciyoruz..
büyüdükte noldu ki?
ask mis

hayatmis..! sönüyor iste

acitiyor icini zaman zaman
cekip gitmek istiyorsun ama iyi biliyorsun dertler pesini birakmayacak belki seni terketmeyen tek sey..
ve zaman geliyor cok sevdigin dostlarinin aslinda "gercek" dost olmadigini anliyorsun bir darbe de ordan yedin..
hadi cik isin icinden! kime güveneceksin ki?
bedenindeki kelebekler bile terkediyor seni..
zaten 3 gün degilmi kelebeklerin ömrü..
yine iyi dayandilar diyorsun ve avutuyorsun kendini..
senin dostun sadece sensin bunu er gec anliyorsun..
yarin ne olacak diye düsünmek bile istemiyorsun ama "dün'lerini" cok özlüyorsun iste
keske dönebilsem diyorsun
ama keskelerin de faydasi yok..biliyorsun..!!

---> ~..öłüмđüя чαşαиαи тeκ вαşıиα, αşκ iκi κişiłiκтiя..*

“Mutluluk

yaz yağmuruna benzemez

umulmadık anda birden bire boşanmaz insanın tepesinden. Azar azar gelir. İnsanın hayata ve çevresine karşı davranışları getirir mutluluğu

azar azar

birike birike. Gerçek mutluluk böyle doğar.”
(Toprak Ana / Cengiz Aytmatov)

......"Hayatının sürekli tekrar ettiğini düşün. Şu an yaptığın şey seni mutlu etmiyorsa bir dahaki sefere tekrarladığında yine mutlu olamayacaksın. Bunun için eğer mutlu bir hayat geçirmek istiyorsan seni mutlu eden

iyi hissetmeni sağlayan şeyleri yapmalısın."
(Nietsche Ağladığında / Irwin Yalom)


Yalnızdı

yalnızlığın yorgunluğundaydı. Dudaklarındaki gülümsemenin sahteliğini anlmak için psikolog olmaya gerek yoktu. Gönül gözü bakmak anlamak için yeterliydi.

Aslında o da farkındaydı oynadığı rolün. "Neşeli

mutlu

yeterli

güvenli"

ama sıkılmıştı da bu oyundan. Oyunun hep aynı perdesini tekrarlayan oyuncu gibiydi. Bir türlü diğer sahneye geçemiyor

gerçekleri seyirciye gösteremiyordu sanki.

Sahneye her yeni oyuncu katılışında

gözlerinde bir an ışık parlıyor

"tamam bu işte

şimdi her şey değişecek" duygusu uyanıyor

sonra hayal kırıklığı ile omuzları çöküyordu. Sorun para ya da iş değildi ki

"geçer gider

çalışır çözerim" desin.

Saygı ya da sevgi de değildi. İstediğince olmasa da

dilediğince yaşayamayacağını kabul ederek

tattığı sevgilerle yetinmeyi çoktan öğrenmişti. Hissettiği yalnızlığın ve karmaşanın bir ucunun buna dayandığını bilmekle beraber

bu karmaşanın bundan daha öte anlamları olduğunu da seziyordu.

"Hayatın anlamını" düşünüyordu o. "Niye yaşıyorum?" sorusunun karşılığı yoktu zihninde. Yoo

öyle intihar fikri falan yoktu. Sadece varlığının amacını

var oluşunun anlamını sorguluyordu. Anlayamadığı

kavrayamadığı bir süreçti işte bu.

Kimi zaman

sıradan sıkıntıların ya da hoşlukların arasında kaynayıp gitse de bu soru

hiç kaybolmuyordu. Bazen

sevgiliyle paylaşımlarında veya güzel bir filmde ya da kayalıklardan denizin kokusunu ciğerlerine çektiğinde

"hayat bu işte" diye sevindiği oluyordu

ama kısa bir zaman sonra soru yeniden başlıyordu.

Anlamak için

kitaplar okuyordu. Öğrendiklerini zihninde süzüyor

konuşabildiği birkaç insanla tartışıyor

bir sonuca ulaşmaya çalışıyordu. Bir işi ve sevdiklerinin olmasının

zar zor elde ettiklerinin ötesinde bir anlamı olmalıydı hayatın

hayatının. Hayır bunlar olamazdı sorunun karşılığı. Daha derin bir anlamı olmalıydı insan olmanın. Peki

bir gün

hem de ne zaman olacağını bilmediği bir gün sona erecek yaşamını

bu sorunun karşılığını arayarak mı geçirecekti? Hayır

böyle yaşamak istemiyordu.

"Doğduk işte

ölünceye dek ne yapsak kardır" da uygun değildi zihin yapısına. Sanki sorun yokmuş gibi de davranamazdı

var olanı nasıl yok saysındı ki?

Sorulara boğulduğu bir gece kitapları karıştırırken

o herkesin her zaman dilinde olan bir şiir ile buluştu yeniden.

“Yaşamak şakaya gelmez
Büyük bir ciddiyetle yaşayacaksın
Bir sincap gibi mesela
Yani

yaşamanın dışında ve ötesinde hiçbir şey beklemeden
Yani

bütün işin gücün yaşamak olacak.”

Düşündü

cevap buydu.

Ne yaşıyorsan

farkında olarak yaşamak. Soluk aldığında havanın bedenindeki yolculuğunu hissetmek

laf olsun diye değil kocaman öpmek uzanan yanağı

en kötü anda şükredebilmek yaşadığına. Bencillikten uzaklaşıp

bireyselliğini yaşarken diğerlerinin de farkında olmak. Paylaştıkça çoğalacağını hissetmek ve daha çok insanı içeren hedefler koyabilmek.

Karşına her an yeni bir şeyin çıkacağını bilmek

bir kamyonun her an çarpabileceğini düşünmek örneğin. Taş da çıkabilir açılan kapıdan

balonlar da ama ne çıkarsa çıksın

ansızın geleni güzellikle karşılamak. En kötünün bile iyiye dönüşeceğini kavramak

yeterince çabalandığında.

Umut etmek

umudu büyütmek ve yaşarken yaşatmak

fakat sadece umut edilenin gerçekleşmesini beklemek de değil. Var olan her neyse

onu yaşamak olabildiğince..

---> ~..öłüмđüя чαşαиαи тeκ вαşıиα, αşκ iκi κişiłiκтiя..*

Seni İstiyorum Şimdi!!!
Hiçbir duygumu ertelemedim ben. Yaşayacağım hiçbir şeyi sonraya bırakmadım. Sonra diye bir şeyin olmadığını biliyorum çünkü. Hep yarına dair hayaller kurmak

gelmesi mümkün olmayacak zamanları beklemek benim işim değil. Aşk zamana meydan okur ama sen karşı koyamazsın ona. Orada durup öylece bekleyemezsin geleceği. Bir adım atmalısın

bir el uzatmalısın aşka doğru..! Aşkın anahtarı cesaret değil mi yar? Cesur olmak gerekmez mi bir sevdayı yaşamak

büyütmek için? Kaç gece yalnız geçti hesaplasana... Kaç gece bir sonraki günü düşünerek geçti. Neler yapabilirdik

neler yaşayabilirdik düşünsene..! Her sabahı birlikte karşılamak vardı seninle. Gözünü açar açmaz ilk gördüğün şey ben olurdum ve sen benim yüzümde mutluluğu görürdün. Bu kentin sokaklarında el ele dolaşabilirdik. Girmediğimiz sokak kalmazdı. Bakışlara aldırmadan sokağın ortasında sarılıp öpebilirdim seni. Bir şarkıyı sözlerini bilmesek bile bağıra çağıra söyleyebilirdik. Sonra bir filme gider

bir kitap okur

bir martının bir lokma simit kapabilmek için vapurların peşinden bıkmadan uçuşunu izleyebilirdik.Paylaştığımız her an beynimize bir daha çıkmamak üzere kazınırdı. Özlerdik birbirimizi delicesine. Bir saati yalnız geçirsek

bir sonraki saati iki saatlik yaşardık. Peki biz ne yaptık. Aşkı bir bekleyişin sırtına yükleyip ona sadece uzaktan bakmakla yetindik. Her an aşkı yaşamak varken

her gün birbirimizi yeniden keşfetmek varken

bu yolda birer kaşif olmak varken sürgünleri yaşamaya mahkum ettik birbirimizi. Bu sürgünlüğe son vermenin zamanı geldi artık. Sana huzur vaat etmiyorum. Aşkta huzur arayan yanılır. Ben tutkunun

en koyu sevdanın sözcüğüyüm. Onlar adına konuşuyorum. Gözlerinin içine bakıp "Seni Seviyorum" demek istiyorum. Aşkın akışına kapılıp hiçbir kaygı duymadan gidebildiğim yere kadar gitmek istiyorum. Kokunu içime çekmek

teninin sıcaklığıyla irkilmek istiyorum. Yaşama senin adınla anlam katmak

mutluluğu bulmak ve bir daha kaybetmemek istiyorum. Seni istiyorum eey yar! Canıma bir can daha katmak için

ruhumun yalnızlığına

yüreğimin acısına son vermek için

daha mavi bir deniz

daha mavi bir gökyüzü

daha mavi bir sevda için...Seni İstiyorum

Yarın

Öbür Gün

Öbür Hafta

Öbür Ay

Öbür Yıl değil..... Şimdi…!!!

---> ~..öłüмđüя чαşαиαи тeκ вαşıиα, αşκ iκi κişiłiκтiя..*

Elimde Kaldı Umutlarım

---> ~..öłüмđüя чαşαиαи тeκ вαşıиα, αşκ iκi κişiłiκтiя..*

Bu KimsesizLikten Bıktım:::...Bir daha karsılaşmayacağım biliyorum...
Yani yüzün olmayacak bir daha...
Hüzün olacak her adimim...
"hoş geldin"leri eksik olacak kapımın...
İlk açışımda küflü bir yalnızlık vuracak yüzüme...
Önce terliklerin her zaman ki yerlerinde olduğunu fark edip

gazetelerin okunmamışlığını göreceğim ve yatağın bozulmamışlığını. İşte ilk o zaman gözyaşlarım bozacak geceyi. Çaresizce yatağın kenarına kıvrılıp dizlerimi karnıma çekerek

sanki pazardan eve dönüş esnasında

annesine yaptığı tüm ısrarlarına rağmen

o renkli treni satın aldıramamış çocuğun moral bozukluğunda

yani küçük yaşlarımın göz-yaşları gibi saf bir yalnızlığı küskünlükle sulayacağım...
Bir daha karsılaşmayacağım biliyorum...
Sesin olmayacak...
Yattığım yerden bir sabahı cıvıldayan gülümsemenle karşılamayacağım. Gözüm hep bir sessizliğe açılıyor olacak. Duvarlarım artik kulaklarını kapatmayacak yüksek sesli tartışmalarımızda

cam çerçeve indirecek kalkanlarını

salonu ortasında oradan oraya uçan yapma çiçeklerle dolu vazolar havalarda uçuşmayacak. Japon yapıştırıcısı çabukluğunda yapışmayacak bir daha parmaklarımız birbirine... Bir vazonun kırılan yerlerini birkaç gülümsemeyle tamir etmeye çalıştığımız o barışma anı sonralarında. ...ve kırılan bi aşkı yapıştıracak hiçbir şeyin olmadığını işte bu çaresizlikte bir kez daha anlayacağım...
Ne banyodaki köpüklü senfonilerin

ne de mutfaktaki yemek kokulu mırıltıların olacak. Ne yerde dökülmüş saçların. Ne de ıslak ayak izlerin olacak parkelerin üzerinde. Ne buzdolabının en gizemli köselerine sakladığı çikolataların

ne de kepekli ekmeğin olacak kahvaltı masamda.. Koca bir ev zayıflayacak gidişinle bir ruh hep aç olacak...
Ya ışıkları kim kapatacak ardımdan gazete arkası şekerlemelerde

televizyon karşısı sızmalarda

kiminle yapılacak kanal değiştirme kavgaları

nasıl yenecek bu yalnızlıktan patlamış mısırlar...
Sırtımı açıkta bıraktığım ruh üşümelerinde kim sıcacık elini yüreğimin üzerine koyacak bu evde... Bir kilo baklava kurnazlığında kiminle yapılacak su savaşları...
Bu kimsesizliğin galibi kim olacak...
Bir daha karsılaşmayacağım...
Biliyorum...
Çıkarken üzerine binlerce kilit vuracağım kapının ardında

dondurulmuş anılarım kalacak...
Bugün
Bu evden

Bu şehirden

Ve..
Buu kimsesizlikten taşınıyorum..!

---> ~..öłüмđüя чαşαиαи тeκ вαşıиα, αşκ iκi κişiłiκтiя..*

Sustukça "SeN" OLdum..

Sustukça sen oldum

sen oldukça kendime kaldım

seni buldum.
Cezasının ne zaman biteceğini bir hükümlüydüm sende..
Aşkı taşımak tek özgürlüğüm oldu anlamalısın.
Bende kendini üretirken yokluğunu aynı boyuta taşımasaydın keşke..
Sen yoksan olmayacaksan ben hangi kimlikle kalkarım ayağa hiç düşündün mü?
Yığılıp kaldığım her yerde yokluğun çöküyor gözlerime..
Hayalinle kalmak seni yaşamak

bundandır

yalnızlığı hiç kimse benim kadar sevemez..

Tuhaf bir teslimiyette

yokluğunu yaşıyorum hepsi bu!Yokluğunda seni buldukça yeryüzündeki hiç kimsenin anlayamayacağı bir şölen oluyorsun içimde..
Eridikçe sana karışıyorum

seni sevmek

yaşama ve belki en çok sana direndikçe anlam kazanıyor..
Sen ve sen..Yalnızlık..Hayır!Sen ve ben.İçimde üretiyorum seni.Birlikte çoğalıyoruz

kimseye hesap vermeden.
Susmuyorum..Çünkü seni seviyorum…
Gözlerimi karanlığa sımsıkı yumuyorum.Sen olmak üzere başkalaşıyorum bir kez daha ve sonsuza kadar sen oluyorum..

Aşk

yaşamın belirlediği rastlantıların sunduğu yöneliştir

söylemiştim sana.Bu zorlu yürüyüşte kimseye tercih şansı tanınmadı elbette bilirdim bunu.O kadar anlamlıydın ki özeldinki tercih şansı tanınsaydı da bile bile ben yine seçerdim..Ödediğim ve ödeyeceğim bedeller ne kadar ağır olsa da..Sana seni anlatmakta bu kadar yetersiz kalmasaydım keşke..
Seni şu an yaşamaya ne kadar muhtacım..Tek gerçeğim sensin ve hepte öyle kalacaksın..

Yaşamın kırılma noktalarında beni birden bire tek başıma bırakınca sustuysam ve şu an hala susuyorsam onurumdandır..Ben kimi sevdimde sen oldum?Kaç sen vardın

son sahnede nasıl bir kimlik taşıyordun

söyle bana?Beni herkesten çok sevdiğini söylerken yüreğine inancımı bir an olsun yitirmedim yemin olsun!Böyle zamanlarımda hep sustuysam doğru yorumla beni

beni anlamayışlarının çaresizliğindendir…

Ne yapmalıyım?Kadehler dolusu içerek beynimi uyuştursam unuturmuyum bu acıyı?Ama ben böyle bir iflası onaylayamamk..Unutmaya çalışmak bireyci bi kaçış değilmidir?Ben yokluğundan en çok bunaldığım anlarımda böylesine kaçışlara yenilmeyecek kadar doğru sevdim seni.Yüreğimi çatışmaların tam ortasına sürerken hiçbir ödül beklemiyordum

bilesin..

Yoruldum bebeğim

sürekli ertelediğim bir finale doğru sürekli aynı startlarla başlamaktan bitirmekten yoruldum..

Yine gece..Yine yoksun..Uğultu ve yalnızlık…

Ben herkesten başkaydım di mi?Herşeyindim senin..Öyleyse neden yoksun balum..Bundaki çelişkiyi hangi sözünle anlatır da ikna edebilirsin beni yokluğuna.?..
İçimde o kadar masumsun ki..seni yaşatmak adına nasıl bir direnişi üstlendiğimi kimse anlamasa da aldırmıyorum artık..

Yaşamak sana sığınmaktır

seni sende sevmektir..
Böyle anlarda yokluğun yüzümü kanatan bir ömür çizgisinin adıdır..

Sevdim seni hiçbir ödül beklemeden…Gözlerimi kapatıyorum artık susma vaktidir..
Bir varsın bir yoksun..Çocukluğumda anlatılan masallar gibi..Ama en çok yoksun..Başım dönüyor..Aşkım ey ömrümün varı!Ey VARLIĞIM!
Seni seviyorum…

Her aşk bir yakalanmadır yaşama söyledim sana

Bilinmedik yenilgiler taşıdım sesimde
Aldanmalara yüzüm yoktu sabıkalıydım
En çok sana geldim durduk yerde
Yasaktı yollarım

aşk bir gidilmez ülkeydi
En çok kendi tarihimin kahramanı bile değildim sensiz
Ne kadar dirensem o kadar hükümlüydüm sende
VE ben hep sana yürüdüm..yürüdüm..

Adımı unuttuğum her yerde seni bulmalarımdı beni yaşatan..
Zamansızdım

kimliksizdim

sen yoktun kimsesizdim
Biriktirdiğim anlamlara seni katınca anlam buldum yeniden..
Aldanmalara yüzüm yoktu sabıkalıydım
Hayatımdan çok en çok seni sevdim…

Yokluğunda bile sensin

Çoğalmalar yaşattın bana
Sonunda tanıdık bi finalde tekil kalmalarımdı
Kuşatmalardan çıkıp gelmeyen bakır tenli bir babaydın..
Ne zaman uzansam uzaklıktın
Seni kuşandıkça sen oldum
Böylece sen oldukça varlığıma ilişkin her şeyi unuttum
Ama her şeyden çok en çok seni sevdim…

Herkesin ölümü kendi kıyametidir.Ben gözlerimde yokluğunu taşırken bir gün beklenmedik düşeceğim belki bağışla..Bilirim birgün gelir bütün yıldızlar düşer

kavuşma günü gelsin diye mahşeri bekler ölüler..Sen benim MAHŞERİMSİN…

Kırık ezgileri bir aşk senfonisi sandım
Değilmiş
Bildim
Yanılmadım
Yenildim
Bütün hayaller darmadağındır şimdi sustum…

Kimse sen değil
Sen herkes oldun

biraz…
Ben değil...

---> ~..öłüмđüя чαşαиαи тeκ вαşıиα, αşκ iκi κişiłiκтiя..*

Yalnızlıklarımın baş tacı

nedeni SEN.. Demiştin ya

giderken: "Artık sevmiyorum".. Anlamıştım ki ben... Söylememeliydin

çekip gitmeliydin sessizce

gelişin gibi olmalıydı gidişin de.. Mutlulukla olamazdı belki

gelişin gibi ama yine de sessiz olmalıydı. Sessiz olmalıydı ki

kalbim bu kadar kırılmasın.. Oysa ben biliyordum...



Sen beni değil

beni hiç sevmedin ki.. Sen

sana aşık gözlerimin sana bakışlarındaki pırıltıyı sevdin. Sen

adını söyleyişimdeki aşk dolu tınıyı sevdin. Sen

seninle dolu kalbimi sevdin. Oysa ben biliyordum.



Bir sonbahar gecesi

gökyüzünde bulutların arkasına saklanmış yıldızlar gibiydi aşkımız. Oysa sen

güneşi istiyordun

sabah olsun

o gizem kalksın

o aşk bitsin

o pırıltılı yıldızları saklayan bulutlar yok olsun

herkes görsün istiyordun

istediğini elde etmiş olmanın "haklı" başarısını göstermek istiyordun. Oysa ben biliyordum..



Yalanların vardı bana

sevginden çok. Küçük de olsa

yalanlar söylerdin bana. Oysa büyüktü yalanların

anlayamamıştım. Sevgiden bahsederken yalancıydın sen. Anlayamamıştım

oysa biliyordum..



Gözlerin ne kadar güzeldi.. Ela gözlerin. Hiç aklımdan çıkmazdı

her gözüme takıldığında

içim ürperirdi. Hani der ya bi şair

"Felaketim olurdu

ağlardım..." Ne güzel bakardın.. Bilirdim

o bakışlar bana değildi. Yine de severdim seni

vazgeçemezdim.. Hiç bir zaman benim olmayacaktın ama bana göre sen

her zaman ve sadece benimdin.. Sevmesen de... Oysa ben biliyordum.



Biliyordum yalanlarını

sahtekarlıklarını. Biliyordum

her gece baska birisiyle gezdiğini. Biliyordum

sevmeyeceğini

SEVEMEYECEĞİNİ.. Biliyordum

gözlerinin içinii aşkla değil yalanla güldüğünü. Biliyordum

beni sevmediğini.
İşte bu yüzden

sevmediğin için

vazgeçmeliydim senden. Ya vazgeçmeli

ya da ölmeliydim. Oysa biliyordum

ben senden vazgeçemezdim; VAZGEÇEMEDİM....