---> Düşün Ki O Bu Konuyu Okuyacak!
Farkında mısın, sana yazdıklarım gitgide azalıyor? Çünkü her gün biraz daha iyi anlıyorum bu sefer temelli gittiğini... Böyle olmamalıydı sonumuz, yediremiyorum bunu kendime. Alışmak zorundayım ama olmuyor işte. Aklımdan çıkmıyorsun. Sadece hala bir gün görüşeceğimizi düşünerek avunuyorum. Doğru aslında, bir gün görüşeceğiz zaten ama dünya gözüyle değil, ahiret gözüyle...
Yokluğunu en çok ne zaman hissediyorum, biliyor musun? Hani dertlenince hemen ağlardım ya ben sen de bana 'Sulu gööözzz, burnun da akıyooooo' derdin, o aklıma gelirdi, hemen seni arardım neşelenmek için. Şimdi öyle zamanlarım olunca yine elim telefona gidiyor, listemde Kadir Yılmaz'ı arıyorum, buluyorum ama tam arayacakken aklıma geliyor ki o telefona artık abin cevap veriyor, sen değil. İşte o zaman kahrediyorum kendime. Gittiğini anlıyorum artık, bir daha dönemeyeceğini de... : (