---> Düşün Ki O Bu Konuyu Okuyacak!
insan kalabalığın içine karıştığında farkeder ne kadar yalnız olduğunu ve yalnız kaldığında farkeder içindeki kalabalığı..sevinçli birini gördüğünde içindeki hüzün çıkar ortaya ve birinin hüznünü gördüğünde artar sevinci insanın..
insan her gittiği yere yalnızlığını,hüznünü,sevincini,ümidini ve düşlerini de beraberinde götürür..insan her döndüğü yerden yeni hüzünler,sevinçler,ümitler ve düşlerle döner..yalnızlığı ise ne yenilenir,ne eskir,hep aynı kalır aslında..