---> "Ben daha çok seviyorum" kavgamızı hatırlıyormusun? Sanırım ben yine kazandım.
Acımasız bir avcı, "namıdiğer" katil avcının eline tüfeğini alıp namlusunu masum, minik serçeye doğru yöneltip tam tetiğe abanacak iken serçenin uçup kaçtıktan sonraki halini yaşıyorum şimdilerde. Teşbihten vazgeçmiyorum yine bak senide tüfeğin içindeki mermiye benzetmiyor değilim, benzetiyorum. Sen kısa fakat keskin ve korku saçan b...ir ses sonrasında bana zarar vermek üzere çıkarken tüfeğin içinden ben bunu hissetmiştim belkide, öleceğimi bana zarar vereceğini o yüzdendi belkide son kanat çırpışımın ve senden kaçışımın sebebi. Mutluyum şimdi, yeni doğmuş bir bebek gibi bakınıyorum etrafa, kötülüklerden habersiz ya da haberi yokmuş gibi davranan benim, bir başkası değil. "Zamanla" diyorum yazmayıda bırakacağım, çünkü bu satırlara seninle başlayıp seninle bitiriyorum gördüğün gibi, sen beni üzmek, hatta ve hatta öldürmek için yönelmişken bana doğru ben yine kurtarmışken kendimi yine "sen" diyorum. Sen ise şimdi kim bilir kimin beynine girip öldürmüşsün, ya da felç bırakmışsın en kısmi'sinden 'kalbine' isabet ederek. Bu susmalarının bir anlamı yok biliyorum, daha önce defalarca kez sustun ve ben her seferinde bir anlam aradım, ihtimaller şüpheler kemirdi beynimi. Ne yani ne, dudaklarının birleşip hiç ayrılmasının sebebi ne? Neyse, getirin artık şu günde 3 tane aç karnına atılacak olan hap kutularımdan sadece birisini, kaç tane kalmıştı 3 ya da 4 bilmiyorum ha sanırım 4 bunuda içersem kalacak 3 sonra bir tane daha sonra bir tane daha bitecek. Gececeğini söylemişti doktor, aman o da anca konuşuyor seni aklımdan çıkaracağımı düşünüyor kıçı kırık haplar sayesinde, gülüyorum ona komik adam ama olsun benim için çabalıyor, mesleği gereği işte neyse.
