*..AŞKI anlatan şiirler ..*

Bir başka seviyorum seni,
Gündüzün geceyi sevdiği,
Balıkların denizi,ayrılığın kavuşmayı,
Bulutların yağmurları sevdiği gibi,
Sonra dalında yaprakları ağaçların,
Sonbaharı beklediği gibi,
Bambaşka seviyorum seni,
Şairin şiiri,
Hasretin yüreği özlediği gibi,
Bir başka seviyorum seni,
Çiçeklerin fotosentezi,
Dağların rüzgar'ı beklediği gibi,
Bambaşka bekliyorum seni,
Uykunun yatağı,
Sabahın uyanmayı öğrettiği,
Kitabın okunmayı,
Kalemin yazmayı bildiği gibi,
Bir başka seviyorum seni,
Bambaşka yaşıyorum bilemezsin,
Yüreğimi benden çalan,
Delicesine kapıldığım yüreğini...

Bir Mayıs aKsamı..
Beni benDen aLan Bir CevaPLa
Daha Cok Sevdim..
AvatarDaki Gibi keLebek oLdum
SevginLe uctum..
Kondum Sana..
Sevgim heP uZerinde SeninLe..
KeLebek KuLakLarında heP Sana FısıLdıyor
DinLe baK..
"Seni Seviyorum"
Diyor..

Aşk aşk olduğunda,
Ve beni düşünmediğini düşündüğüm her zamanda,
Yokluğuna yazılırım sevgilim,
Yokluğuna gölge ekleyen bu şehrin,
Yüzüme kapanan duvarlarına...

Ve kışortasında,
Aşk aşksa eğer bilirim,
Yaşatmaz beni yüreğin,
Başka bir yüzün aynasında

Bugün; bütün ağaçlar yüreğimdeydi.
Bütün çiçekler gözlerimde.
Güneş, ışıklarını dudaklarıma kondurmuştu.
Neydi kanımı kaynatan bu güzelliğin adı?
Mutluluk muydu?

Bugün,
Ne varsa hüzünden yana
denize fırlattım az önce.
Sanki beklermiş gibi hepsini,
hop hop hoplatıverdi dalgalarında.
En güzel maviliğiyle oynaşıp durdu.
"Bak" dedi "fırlattığın hüzünlerine...
İşte; onların bendeki hükmü sadece bu!"

Sonra, şakalaşırcasına
bir kaç tuzlu damlasını
sıçratıverdi yüzüme.
Gülümsedim mahcup mahcup,
onun bu neşesine...
Duruldu.
Bir deniz yıldızı bıraktı avuçlarıma.
Yoksa mutluluk bu muydu?

Herkes kalabalıkken,
içimdeki yalnızlığı
alıp, gidiverdi sihirbaz martılar!
Bir de arkasından o bildik
şen kahkahalı bağırışmalar!
Hiç bu kadar güzelini görmemiştim.
Beyazmış meğerse
beni, onlarla bütünleştiren mucize!
Kanat çırpa çırpa,
yüreğimdeki isyanları uçurdular...
Yaşamaktan aldığım tad; işte buydu!
Yoksa mutluluk bu muydu?

"Sen mutluluğun resmini
çizebilir misin Abidin?"
Evet... Adım İNSAN...
Ya, tabii ki, çizerim!

Az önce;
ağaç oldum,
çiçek oldum,
güneş oldum,
deniz oldum,
martı oldum,
ölümsüzleştim...

Meğerse, hep
yanıbaşımdaymış
bu güzel resim!
Ben çizdim. Adı umudum'du!
Yoksa tüm umutlarım
beni hiç terketmeyen
mutluluğum muydu?

* * *

Mutluluk,
hepimize sadece
kendi çizdiğimiz resimler
ve uzaklıklar kadar
yakındır!

Boğazın mavisinden
Kopardım iLk çiçeği...
Martının beyazından,
Çınarın yeşiLinden,
TopLayıp
Bir koca demet,
YakLaşan geceye inat.
Gün batışı
Sarısına, İstanbul'un
Sarıverdim...

Seni bekLedim.
SıcakLığını,
Kokunu,
Ve sesini, tekrar tekrar
DinLediğim şarkıLarda
Seni bekLedim, yoLLarda...

Gecenin parmakLarı
Ağır, ağır
Koparıp aLdı eLLerimden
Senin için topLadığım
RenkLeri,
Mavi oLan sevgiden çiçekLeri.

Seni bekLedim.
ŞüpheLer,
KorkuLar,
Ve göLgeLer kaLdı avuçLarımda
GeLmedin...

Seni geceler boyunca özlemekten başka elimden bir şey gelmiyor.
Ve gündüzlerim ;
Yangın akşamlarından kalan küllerini savurmakla geçiyor.
Benim için artık hayat bu,
İzsiz, yolsuz, kılavuzsuz,
Yangınlarla,
Geçip gidiyor gençliğim,
Bitiriyorum kendimi.

Gitme yüreğimden sevgili
Silemem izlerini
Zamansız yarınlarda solurum dertlerini
Gitme yüreğimden sevgili
Ezilirim hasretinle
Ulaşamam engin mavi lere
Gitme yüreğimden sevgili
Kalırım karanlığa
Erişmez gecelerim tozpembe sabahlara
Parmak uçlarımda bile
Dolaşırken deli sevdan
Saçlarımın karasına
Gizlenmişken gönül yaram
Gitme yüreğimden sevgili
Düşürme gözümden sevmeleri
Yorma zamansız yeşeren kırılgan güvenimi

Duygular bir isyandır.
Kimi zaman çığlık, kimi zaman gözyaşı...
Düğüm düğüm bir şeyler sıralanır boğazına.
Ağlarsın ağlayamazsın.
Sevgidir, acıdır, umuda duyulan umutsuzluktur.
Bütün dünya sığmıştır gözüne.
Alabildiğine uçsuz bucaksız hissedişler içinde,
zamansızlıklar içinde zamana çağrıdır içindeki.
İstersin ama. zordur silip atmak her şeyi.
Her şey yalnızlığındır, yalnızlık her şeyindir.
Hiçbir şeyin kalmadığı zaman umudundur yalnızlık...
Yalnızlık iki haliyle vardır yaşamımızda.
Kimseli ve kimsesiz oluşuyla...
İnsafsızdır, yaban ve de garip...
Bir sonbahar yaprağının yalnızlığını yaşardık.
Bilirim herkesler yalnız bırakır ama sen bırakmazsın...
Oysa şu an öyle yalnızım ki dostum ne bir insan ne bir canlı hayatımda
kimseyi istemiyorum bu yalnızlığımda...
Oysa seni özlemişim ki ne bir sevgi ne de bir ilgi istemiyorum...
Bir tek sen, bir tek senin sevgin,
bir senin ilgin benim yalnızlığımı yok edebilir...
Ve bana bugün, bu saatte, bu anda sana böylesine ihtiyacım varken.
Sağır, kör, karanlıklar içinde bir başkasıyla değil,
yalnızlığımla, kimsesizliğimle, sensizliğimle bekliyorum seni.

Hoşçakal aşkım

Yolun gülle,

Yüreğin sevgiyle dolsun..!

Bak...


Nerelerden nerelere geldik...

Şimdi biz bittik...

Bir de başlangıcımız vardı

Sonunda bol gözyaşı döktüğümüz.


Sor yağmurları kendine

Kışları da sor.

Baharları bana bırak

Senden tek yadigar olarak.


Adı belli, sonu belli idik.

Soğuk bir mart akşamı idi

Beni son kez öpüp gidişin.

O an sadece yanımdan

Karanlığa karışmıştı yansıman.


Şimdi

Yüreğimden git diyorsun

Olur birtanem giderim .

Yollar böyle uzun

Aşk’lar böylesine vurgunken

Giderim, son kez gözlerine bakamadan

Giderim, son kez sarılamadan

Uykusuz sabahlayarak.


Pişman değilim

Sevdim seni.

Delice sevildim.

Hayat seni yaşamamı istedi

Yaşadım..

Ama keşke

Yüreğinden giderken

Ölüm beklemese başucumda.


Yine de

Yolun gülle,

Yüreğin sevgiyle dolsun..!

Sana en kötü sözüm bu olsun..!

Gidiyorum

bütün acılarımı vurup sırtıma

umutları bırakıp başucuna

ıtırları, menekşeleri, kırgüllerini bırakıp

şiirlerimi sarıp bohçama

yüreğimin yangınına gidiyorum

hoşca kal usulboylum, güzel gözlüm hoşca kal




gidiyorum

gözyaşlarımı papatya diye saçlarına takıp

yüreğimdeki yağmurlarla bir ırmağa akmaya gidiyorum

içimde yeşerttiğim tüm çimenler sana kalsın

sana kalsın baharçiğdemleri, kırgelincikleri, kırkkanatlılar

gülleri sana bırakıp dikenlere gidiyorum




gidiyorum

başımda gam gözlerimde nem

bütün hatıraları bırakıp geride

usulca çekip kapıyı ardımdan

alıp başımı gidiyorum buralardan

şafak sökmeden kimseler görmeden

yağmurun yağmadığı çöllere gidiyorum

sevgi dolu yüreğimi bir ıssızda yakmak için




hoşça kal suyundan çimdiğim dere

kana kana içtiğim pınar

sayki yaşamadım bu yerlerde

nazlı çiçeklerini okşamadım baharın

bozguna uğramış bir bostanın hüznüyle

bir yaprağın ürpertisine yazıp ömrümü

çekip gidiyorum buralardan




gidiyorum

bir bilinmeze doğru

hem yol, hem yolcu olmaya

acılarımla başbaşa kalmaya gidiyorum

bütün yıldızları takıp kanatlarıma

bir kelebek gibi özgürlüğe gidiyorum




Yüreğimin sızılarında damıttığım her şiiri bin kez öperek

ve sökerek sevgiden yana ne varsa göğsümde

gecelerin zifiri saçlarında kaybolmaya

bir ceylanın gözlerinde ağlamaya gidiyorum




bütün borçlarımı ödedim alacaklarımı erteledim

artık ne diyecek bir sözüm kaldı sevdiklerime

ne okuyacak bir şiirim

gözlerimin içindeki iki damla gözyaşı gibi

bakmadan ardımdaki uçurumlara

alıp ***ürüyorum yüreğimdekileri de

hoşca kal usulboylum, güzel gözlüm hoşca kal

Gün battı
Çoktan açtı gece sefaları
hasret bahçesinin
Kuşlar çoktan döndü yuvalarına
Sulara selam veriyor
akşamın hüznü
Yağmurlar geldi ellerinde güllerle,
Gelincikler geldi kapıma,
kan rengi karanfiller geldi
Sen gelmedin…
Yelda gecelerde,
Hercai menekşeler ortağı oldu düşlerimin
Uzun bir türküyle düştü
yalnızlığıma martılar
Ayın sevdası geldi
gelinlik göçmen bir kızın
yarım kalmış bohçasıyla
Kayan bir yıldızın gözyaşı geldi,
elemi geldi,
yası geldi;
Sen gelmedin…
Ümit kayığında
kürek mahkumuydu hayallerim
Sabahları önce resmin girdi bütün odalarıma
Saçlarındı gölgesi mahzun ikindilerimin
Adın yazılı kaldı sokaklarında gönül şehrimin
Söndü hasret rüzgârından,
vuslatın yanan mumu
Erguvanlar geri geldi
yaz ortasında,
Erken sonbaharlarda
sardunyalar geldi,
Sen gelmedin…
Kırık bir vazoda bıraktın can elmasımı
Geceler geldi,
gündüzler geldi,
türküler geldi,
gemiler geldi,
son trenler geldi,
Sen gelmedin…

yüreğine sağlık.