Sahi be adam sen beni nasıl sevdin?
Tuhaf his asıl seninki.
Ben sevilmediğimi düşünürdüm hep. Yanımda olan kimse yok der canımı yakan çok derdim. Dertlerle yoğrulan şu kalbim yıllardır pas tutmuştu oysaki. Ben neydim kimdim sorularla bütünleştim. Babasından sevgi bekleyen küçücük bir kızdım ben. Ellerimden tutulmasını isteyen baba şefkatine hasret bir candım ben. Güzel de değildim hani. Bilmem kaç derece olmuş bozuk gözlerimle bakarken hayata seni nasıl bu kadar net görebildim ben?
Nasıl oldu da çıktın karşıma. Nereden geldin sen? Yolunu şaşırıp cennetten mi düştün yoksa? Bu kadar masumiyet bu kadar adamlık fazlaydı bu dünyaya. Sevilmem diyen bu küçük kızın nasıl geldin hayatına? Sen nesin ya?
Her sabah gülücüklerle uyanmamı sağlayan adam, rüyalarımın kahramanı, ömrüm.
Adını dağlara taşlara her yere yazarım da kalbimdeki kadar anlamlı olmaz.
Galatasaray gibisin. Ömürlük başarı elde ettin sen sevgilim. Sarı kırmızı dünyamda kırmızının en anlamlı tonu oldun sen. En kırmızısından... en derininden aşkın en güzel yerinden geldin sen. Sarı güneşti güneşimdin kalbimi ısıtan canımdın varlığımdın. Sen ki bir Galatasaray sevdalısına Ali Samiyen oldun. Vedası zor sevdası çok...
Aşksın işte sen. Kelimelerin kalbimden çıktığı canla başka yaşatmaya çalıştığım aşksın sen.
Tuhaf his be sevgilim seni her şey kadar sevmem.
Tuhaf his seni Mor hayatıma alıp sarı kırmızı yaşamak.
En güzel filmimin baş kahramanı, en iyi aktör, en iyi oyuncusun sen. Hayatımız film çok güzel bir aktörsün ama bu bir oyun değil gerçekliğin ta kendisi.
Hayatım boyunca yaşadığım an tuhaf his bu.
Yanımda değilsin fakat her an ellerin ellerimde bana sarılıyor gibisin.
Huzurum ömrüm sevgilim... Ben seni ilk gün olduğu gibi çok seviyorum.
[MENTION=156189]ozgur20[/MENTION]
