»Siyah Düşlerin Mavi sevişmeleri« | birgül.

---> Siyah Düşlerin Mavi sevişmeleri | birgül.

Durduğum yerde ıslanıyor şimdi gözlerim,
Ben seni seçtim sevgilim,
ki sen,
Hasret çeken gecelerimde
yüreğime bir büyüsün,
Aç perdelerini aşk'ın,
kaldır gökyüzünü,
Seni sevdiğimi koskoca bir şehir görsün,
Ve duy ama inanma,
Ne dostunu dost,
ne düşmanını düşman bilir bu dünya,
Aşkla başlar hayat,
aşkla biter her düşen gibi sevdaya,
Ben seni sevdim sevgilim,
seni seçtim,
Ve yazacak aşkı olmayan bir şair gibi değil,
Yüreğim bilerek başladım şiirlerce seni anlatmaya,
Suskunluğu tanımazsın sen
benim bildiğim,
bu yüzden,
Sen kalacaksın hayatım boyunca değer verdiğim .
 
---> Siyah Düşlerin Mavi sevişmeleri | birgül.

Avuçlarımda çocukluğumdan kalma dualar var, gel buyur nasiplen yarim...

Ninemin telli dolabı gibidir yüreğim, soğutmaz içindekileri...

İtiraf ediyorum, kayıp bir kent gibiydi sevdam.

.Sen dokundun, çekildi sular, göründü bir zamanlar sobasında odun yanan kapılar...

K o r k m a, y a k l a ş..

T e n i m i n t e n i n e d i y e c e ğ i v a r...
 
---> Siyah Düşlerin Mavi sevişmeleri | birgül.

Aşk belki de imkansızlığın dudaklarına mıhlanmış tek kelimedir
Ya da cümlelerin namlusundan, yüreğine saplanan kanlı bir gözyaşıdır.


Belki de sensiz aşk;
Ayrılığına göğüs gerip, bir yudum gülüşünle hiç gitmemecesine seni yaşayabilmektir..."

"Belki de sensiz hayat;
Ölümün önsözünde birkaç cümlelik olsa da, mutluluğa senin adını yazabilmektir..."
 
---> Başım duman... l Birgül

Çok özledim ben seni, neden gelmiyorsun?
Anladım, müsait olmadın. Yoksa gelirdin değil mi?
Beni yine çok severdin.
Çünkü sen benden vazgeçemezsin. Öyle söylemiştin.
 
---> Başım duman... l Birgül

Gülümsemene bayılıyorum. Hep gülümse istiyorum. Ama sevgilim ağlarken bile bu kadar mükemmel olman beni üzüyor. Çünkü bende başka herkes ya da çoğu kişi seni görüyor. Sokakta,alışveriş merkezlerinde, sinemada, tiyatroda ve bir konserde. Ama senin önünden geçip gidiyorlar. Bende öyle yapıyorum. Kimseye dikkat etmiyorum. Belki bu gün karşıdan karşıya geçerken ayağı tökezleyen çocuk birinin sevgilisiydi. Ama umurumda da değil. Diğerleri de bizi umursamıyor. Yedi milyar insan var.
Bende onlar gibi olmak istiyorum. Sadece sokakta görebileceğim biri olmanı istiyorum. Herhangi gibi olmanı istiyorum. Ama sen çok farklısın. Bir sürü insan senin için uyumuyor, ağlıyor. Gitgide daha da artıyorlar. Sana dokunuyorlar. Hatta bazıları seni öpüyor. Ama sen benim kim olduğumu bile bilmiyorsun. Hatta böyle biri olduğunu bile bilmiyorsun. Sonuçta ben senin için yoldan geçen bir insan gibiyim.
Sanırım gitgide anlıyorum. Bu kesinlikle imkansız bir şey gerçekten ulaşılmazsın. Çok uzaktasın sana yetişmeye çalışıyorum. Ama her geçen saniye biraz daha yoruluyorum.
Sonra senin o yeşil gözlerini ve sıcacık gülümsemeni görüyorum. Beni üzeninde, sevindirenin de sen olması ne kadar garip bir şey değil mi?
 
---> Başım duman... l Birgül


Hαyαt bir şekilde vαzgeçmeyi öğretiyor insαnα

Adam: Birine bağlanmak için fazla gencim.

Kadın: Onu hiç özlemiyor musun peki?

Adam: Bazen aklıma geliyor dudağımda hafif bir gülümseme oluyor. Düşüncelere dalıyorum. Sonra bir sigara yakıyorum her şey düzeliyor. Peki sen eski sevgilini özlüyor musun?

Kadın: Onu özlemekten bir an olsun vazgeçmedim. Gülüşünü hala hatırlıyorum. Kokusu sesi zihnimin bir köşesinde saklı hala. Onun adını duyduğumda kalbim acıyor. İnsan nefes alırken acı hisseder mi hiç? Ben hissediyorum işte.

Adam: Üzülme. Bir gün bunları unutacaksın ve tüm olanları gülerek hatırlayacaksın. Birinden vazgeçmesini öğrenmelisin. Yoksa canın çok yanar.

Kadın: Birinden kolayca vazgeçmeyi nasıl öğrendin?

Adam: Hayat bir şekilde vazgeçmeyi öğretiyor insana. Hem hayat bazılarına mutsuz olmakla duygusuz olmak arasında tercih hakkı tanır daha fazlasını değil.
 
---> Başım duman... l Birgül

Şimdi,
Söndü ışık,
Sustu dudağımdaki sen çalan ıslık..
Sen,
Dünya ahret acımsın artık …
 
---> Başım duman... l Birgül

Yolundaydı her şey ben bile yolundaydım
ama
kıyıya vardığımda kendimi unuttuğumu anladım
karşı kıyıda.
 
---> Başım duman... l Birgül

susmak en inatçısı olmaktır yalnızlığın
en susmakta neydi öyle
sen en dinlerken
biliyorum Araz'ım
insan kendini bulmamalı hep aramalı
gittiğin yerden başlıyorum öyleyse
gece cinnetlerimi de alıp yanıma
denize bakmayı bilmeyenler
bir gün mutlaka boğulur
işte bundandır gözlerinden kaçışlarım
 
---> Başım duman... l Birgül

susmak en inatçısı olmaktır yalnızlığın
en susmakta neydi öyle
sen en dinlerken
biliyorum Araz'ım
insan kendini bulmamalı hep aramalı
gittiğin yerden başlıyorum öyleyse
gece cinnetlerimi de alıp yanıma
denize bakmayı bilmeyenler
bir gün mutlaka boğulur
işte bundandır gözlerinden kaçışlarım
 
---> Başım duman... l Birgül

Yağmur ilk toprağa düşer. Söz ilk yüreğe. Bir haramlık kaldın sen bende helâlleşmeye yüzüm yok. Hak arama bende ahirette ortalara düşüp seni aramaya niyetim yok. Gözlerim bir vurgun daha yesin senden.
Hakkını al benden!
 
---> Başım duman... l Birgül


Çok efkarlıyım bu gece sevgilim
Çıkma karşıma bir yerlerde !
Hiç susmam döverim seni şiirlerimle

Midem... bulanıyor, kalbimağzıma geldi
Adını karalıyor hemen elim boş bulduğu bir yere

Senin anlayacağın sevgilim;
Bir dokun, bin Aşk işit benden bu gece...
 
---> Başım duman... l Birgül

Bende ne kadar aşikarsan, ele o kadar giz kıldım seni
Bana daha da siyah gözlerin, gördüğün gibi değil
Pervasızca kurduğum hayalsin, yanına yakıştırdım beni
Anlatamadığım kadarsın bende, bildiğin gibi değil
 
---> Başım duman... l Birgül

Hep bilindik cümledirzatımca saklanıştır cümle arkasına..hatta parçası bile vardır ''seven ne yapmaz?''

Asıl bilinmedik olan sevenin ne yapacağıdır.


''Seven ne yapar'' sence?
 
---> Başım duman... l Birgül

Gidiyorsun… demek!

Beni böyle bırakıp…

Bugün olmasa yarın öbür gün… Zaten gideceksin; bu belli!
Ama… O ne güzel teselli öyle…
Bir daha … Ne olur bir daha söyle!
Demek yalnızken de yalnız kalmadık!
Giderken söylediğin var ya:
ALLAH’a ısmarladık…
Bir daha bir daha söyle!
Yalnızlık yok madem bize…

Tüm yollar senin olsun..
 
---> Başım duman... l Birgül

Seni seviyorum
ama nasıl kilometrelerle derin
kilometrelerle dümdüz
yüzde yüz yüzdebin beş yüz
yüzde hudutsuz kere yüz...
 
---> Başım duman... l Birgül

Can kırığı bir aşkın
Düşmeyecek olan yüzümde arama enkazını.
Topladım aynalara değen suretimi
Sana hiç yaşanmamış bir ben
Ve farkına bile varmayacağın bensizlik bırakıyorum.
Artık şerefle yâd edilecek bir yokluğun
Hiçliğe bulanmış kahramanıyım
 
---> Başım duman... l Birgül

çok sesli bir sakinlik sardı (h)içimi
aldığım hiçbir nefes "sen" değil "senden" değil
yanılgılarıma teğet geçiyor sensizlik
tenime dokunuyor ama ben hep "sen" kokuyorum..
anlasana!
en büyüğü içimdeyken
senin yalanların beni neylesin?...
bilmediğim bir gözyaşına sesimi düşürdüm ben!
benim olmadığın kadar "senindim" duymadın...
 
---> Başım duman... l Birgül

Bende çok istemiştim gidebilmeyi... ama olmadı...
tıpkı "bazen" çok istediğim ama istememe "rağmen" gibi bile olmayan birçok şeyim gibi.. "Birgün"... ve "belki.." kimbilir?
Bilinmez kimdir giden... kalan mı kalmak anlamında kala kalan?giden mi gitmek anlamında gidiveren?kalmak mıdır? gitmek mi? gerçek anlamda gidiş...gitmek mi? kalmak mıdır? gerçek anlamda kalış...
bilinen tek şey yokluğudur.... varlığına inat....tüm beklentiye... sana inat
 
bayigram takipçi satın al instagram beğeni satın al instagram takipçi satın al tiktok takipçi satın al Buy Followers
vozol
antalya havalimanı transfer
Geri
Üst