|
|
Sim.
- Konbuyu başlatan Sim
- Başlangıç tarihi
---> Benim`ki.. | Sim.
Gelsen.
Adım adım dolaşsam seni.
Sussam seninle, sokaklarımın her köşesinde.
Oturup bir kaldırım taşına, seni anlatsam.
Seni okusam.
Bir de sen bilsen,
seni.
Benden,
kelimelerimden.
Bir gün şehrim olsan, da sana sığınsam,
seni yaşasam.
Yağdırdığın yağmurların damlaları kadar,
açtığın güneş kadar içinde yaşasam.
Gelsen.
Adım adım dolaşsam seni.
Sussam seninle, sokaklarımın her köşesinde.
Oturup bir kaldırım taşına, seni anlatsam.
Seni okusam.
Bir de sen bilsen,
seni.
Benden,
kelimelerimden.
Bir gün şehrim olsan, da sana sığınsam,
seni yaşasam.
Yağdırdığın yağmurların damlaları kadar,
açtığın güneş kadar içinde yaşasam.
Son düzenleme:
---> Benim`ki.. | Sim.
Üzülme !
Üzülebiliyorsan bir kalbin var demektir. Kalpsizler üzül(e)mezler ki. Ne mutlu sana ki, üzülebiliyorsun. Dokunan var demek ki kalbine. Ya dokunulmasaydı kalbine ? Ya hüznün gönül toprağını karmasına izin verilmeseydi. Demek ki gözden çıkarılmadın. Demek ki sen hâlâ bir umut tarlasısın.
Üzülme !
Üzülüyorsan, Biri var ki cılız varlığını düştüğü çamurdan kaldırmak istiyor. Onun için dokunuyor kalbine. Kıymetini bil ki, üzmeye değer görüyor seni. Hüzünlerin kalbinin toprağını allak bullak ediyorsa, sen ekilmeye layık bir topraksın demektir. Kaygıların vuruşuyla tuz buz oluyorsa taş katılığında büyüttüğün güvencelerin, yarılan göğsüne umut fidanları dikiliyor demektir.
Üzülme !
Yüzün yerde geziyorsan, ellerin boynuna sarılı ise, içini ısıtacak haberlerin mürekkebi damlıyor olmalı ömrünün defterine. Kar yağıyorsa güvendiğin dağlara, yarının ovalarında rengârenk çiçeklerin olacak demektir. Hırçın fırtınalar sarsıyorsa sevinçlerinin zirvesini, rüzgârlar dövüyorsa umudunun yamaçlarını, bir yüce dağsın sen demek ki, az bekle, eteğinden serin pınarlar akmaya başlayacak demek ki.
Üzülme !
Üzülüyorsan, şımaramazsın. Kibrin kirli tuzağına düşemezsin. Kendini beğenmişliğin çamuruna dolaşmaz ayakların. Uzak geçersin isyanlı yollardan. Heveslerinin ardı sıra düşüp nisyan uçurumlarının başına sürüklenmezsin. Seni Biri yakınlığına çağırıyor demek ki. Gözden çıkarmamış olmalı seni.
Üzülme !
Üzülüyorsan, bir kutlu teselli kapısının önünde bekletiliyorsun demektir. Gözlerini kaldır vefasız dünyanın eşiğinden. Gönlünün elinden çıkar sebeplerin boş avuntularını. Umudunu kes sahte doymalardan. Yüreğini küstür coşkulardan. Kapı açıldı açılıyor demektir.
Üzülme !
Üzülüyorsan, kaybedeceğin bir şeyler var demek ki.
Kaybedeceği bir şeyi olanlar çoktan kazanmışlardır. Eline geçmeyenleri saymakla tüketme nefesini, elindekileri saymaya başla. Hepsini saysan bile, nefesini saymaya nefesin yetmeyecek demektir. Bak işte zenginsin.
Üzülme !
Seni bir İşiten var. Seni, senin kendini bile sevmenden önce O sevdi. Senin kendini bile bilmediğin unutuş kuyularından çekip çıkardı seni. Çektiğin acılara habire meşgul çalan telefonlar gibi kör ve sağır değil O. Yüreğinin her yangınına O yetişiyor. Ayrılıklarına ve sıkıntılarına metal soğukluğundaki plazalar gibi umursamaz değil O. Yitirdiklerinin hepsini sana iade edeceğine söz veriyor. Sevdalarına ve özlemlerine çok seçenekli sınav kâğıtları gibi tatsız ve tuzsuz formüller sunmuyor. Seni herkesten çok anlıyor, seni senin kendini düşündüğünden çok düşünüyor. Gözyaşlarınla imzalayasın istiyor yakarışlarını. Bir ebedî çerçevenin içinde, gösterişsiz bir kullukla fotoğraflamak istiyor seni. Dağılıp giden ömür kırıntılarının arasından sıcacık bir kardelen ümidi devşiresin istiyor. Keyfinin çatlak kabuklarının arasından sonsuz teselli pınarları akıtmak istiyor.
Üzülme !
Varlığının tenine çiziktir her hüzün. Varlığından haber verir üzüntün. Hatırlar mısın, bir zamanlar hatırlanmaya değer bir şey bile değildin. Hiç umursanmadan çöpe atılabilecek kirli bir su iken sen, yüzüne bir tek O baktı. Kimselerin arayıp sormadığı, önemseyip adını bir kenara yazmadığı o günlerde, Senin adını ilk O andı. Hatırını bildi. Seni yanına aldı. Hep yanında oldu. Sen seni unutup da başını yastığa koyduğunda bile, seni her defasında sabaha çıkardı. Sen O'nu defalarca unuttun ama O seni asla unutmadı.
Üzülme !
Onun en sevdiği kulu da yalnız kaldı. Taşlandı. Sürüldü. Yaralandı. Aç susuz kaldı. Yuvasına uzaktan göz yaşları içinde baktı. Mağarada yapayalnız ve korunmasızdı. Senin gibi üzülen yol arkadaşına sonsuz müjdeler veren tebessümüyle fısıldadı:
Lâ tahzen, innAllahe meânâ.
Üzülme !
Kaldır yüzünü yerden. Omuzlarından sarsıp kendine getirmek istiyor seni Sevgili. Rabbin sana küsmedi ki. Gözlerinin içine içine bak sevdiklerinin.
Rabbin seni unutup yalnız bırakmadı ki.
@Puurple @BadMatmazel @Queen2 @AliceWonder @Mirelle @ozgur20 @Derin42 @yesil83 @She`@InnoCence @Efsunkar
Unuttuklarım vardır elbet, kusuruma bakmasın kimse.
Bu benim çok hosuma gitti, yorum yazmanızı beklemiyorum, okuyun sadece, aklınızın bi köşesinde bulunsun her zaman e mi. ?
Üzülme !
Üzülebiliyorsan bir kalbin var demektir. Kalpsizler üzül(e)mezler ki. Ne mutlu sana ki, üzülebiliyorsun. Dokunan var demek ki kalbine. Ya dokunulmasaydı kalbine ? Ya hüznün gönül toprağını karmasına izin verilmeseydi. Demek ki gözden çıkarılmadın. Demek ki sen hâlâ bir umut tarlasısın.
Üzülme !
Üzülüyorsan, Biri var ki cılız varlığını düştüğü çamurdan kaldırmak istiyor. Onun için dokunuyor kalbine. Kıymetini bil ki, üzmeye değer görüyor seni. Hüzünlerin kalbinin toprağını allak bullak ediyorsa, sen ekilmeye layık bir topraksın demektir. Kaygıların vuruşuyla tuz buz oluyorsa taş katılığında büyüttüğün güvencelerin, yarılan göğsüne umut fidanları dikiliyor demektir.
Üzülme !
Yüzün yerde geziyorsan, ellerin boynuna sarılı ise, içini ısıtacak haberlerin mürekkebi damlıyor olmalı ömrünün defterine. Kar yağıyorsa güvendiğin dağlara, yarının ovalarında rengârenk çiçeklerin olacak demektir. Hırçın fırtınalar sarsıyorsa sevinçlerinin zirvesini, rüzgârlar dövüyorsa umudunun yamaçlarını, bir yüce dağsın sen demek ki, az bekle, eteğinden serin pınarlar akmaya başlayacak demek ki.
Üzülme !
Üzülüyorsan, şımaramazsın. Kibrin kirli tuzağına düşemezsin. Kendini beğenmişliğin çamuruna dolaşmaz ayakların. Uzak geçersin isyanlı yollardan. Heveslerinin ardı sıra düşüp nisyan uçurumlarının başına sürüklenmezsin. Seni Biri yakınlığına çağırıyor demek ki. Gözden çıkarmamış olmalı seni.
Üzülme !
Üzülüyorsan, bir kutlu teselli kapısının önünde bekletiliyorsun demektir. Gözlerini kaldır vefasız dünyanın eşiğinden. Gönlünün elinden çıkar sebeplerin boş avuntularını. Umudunu kes sahte doymalardan. Yüreğini küstür coşkulardan. Kapı açıldı açılıyor demektir.
Üzülme !
Üzülüyorsan, kaybedeceğin bir şeyler var demek ki.
Kaybedeceği bir şeyi olanlar çoktan kazanmışlardır. Eline geçmeyenleri saymakla tüketme nefesini, elindekileri saymaya başla. Hepsini saysan bile, nefesini saymaya nefesin yetmeyecek demektir. Bak işte zenginsin.
Üzülme !
Seni bir İşiten var. Seni, senin kendini bile sevmenden önce O sevdi. Senin kendini bile bilmediğin unutuş kuyularından çekip çıkardı seni. Çektiğin acılara habire meşgul çalan telefonlar gibi kör ve sağır değil O. Yüreğinin her yangınına O yetişiyor. Ayrılıklarına ve sıkıntılarına metal soğukluğundaki plazalar gibi umursamaz değil O. Yitirdiklerinin hepsini sana iade edeceğine söz veriyor. Sevdalarına ve özlemlerine çok seçenekli sınav kâğıtları gibi tatsız ve tuzsuz formüller sunmuyor. Seni herkesten çok anlıyor, seni senin kendini düşündüğünden çok düşünüyor. Gözyaşlarınla imzalayasın istiyor yakarışlarını. Bir ebedî çerçevenin içinde, gösterişsiz bir kullukla fotoğraflamak istiyor seni. Dağılıp giden ömür kırıntılarının arasından sıcacık bir kardelen ümidi devşiresin istiyor. Keyfinin çatlak kabuklarının arasından sonsuz teselli pınarları akıtmak istiyor.
Üzülme !
Varlığının tenine çiziktir her hüzün. Varlığından haber verir üzüntün. Hatırlar mısın, bir zamanlar hatırlanmaya değer bir şey bile değildin. Hiç umursanmadan çöpe atılabilecek kirli bir su iken sen, yüzüne bir tek O baktı. Kimselerin arayıp sormadığı, önemseyip adını bir kenara yazmadığı o günlerde, Senin adını ilk O andı. Hatırını bildi. Seni yanına aldı. Hep yanında oldu. Sen seni unutup da başını yastığa koyduğunda bile, seni her defasında sabaha çıkardı. Sen O'nu defalarca unuttun ama O seni asla unutmadı.
Üzülme !
Onun en sevdiği kulu da yalnız kaldı. Taşlandı. Sürüldü. Yaralandı. Aç susuz kaldı. Yuvasına uzaktan göz yaşları içinde baktı. Mağarada yapayalnız ve korunmasızdı. Senin gibi üzülen yol arkadaşına sonsuz müjdeler veren tebessümüyle fısıldadı:
Lâ tahzen, innAllahe meânâ.
Üzülme !
Kaldır yüzünü yerden. Omuzlarından sarsıp kendine getirmek istiyor seni Sevgili. Rabbin sana küsmedi ki. Gözlerinin içine içine bak sevdiklerinin.
Rabbin seni unutup yalnız bırakmadı ki.
@Puurple @BadMatmazel @Queen2 @AliceWonder @Mirelle @ozgur20 @Derin42 @yesil83 @She`@InnoCence @Efsunkar
Unuttuklarım vardır elbet, kusuruma bakmasın kimse.
Bu benim çok hosuma gitti, yorum yazmanızı beklemiyorum, okuyun sadece, aklınızın bi köşesinde bulunsun her zaman e mi. ?
Son düzenleme:
yesil83
Bayan Üye
---> Benim`ki.. | Sim.
[MENTION=161689]Sim[/MENTION] harika bir yazi. Okadar guzelki insam neredeyse uzuldugune (uzulebildigine) sevinecek.
Bir yazi okuduktan sonra ayni aci cekmeye sevinebildigim gibi...
Herkes agri aci cekmekten simayet eder ama aci cekmeninde bir hayri bir faydasi var yaziyordu bir yerde (yada dinlemistim) agri yada aci cekmesek nerede ne hastaligimiz var bilemezdik diye...
Onu gibi ayni. Uzuluyorsak hayayimizda iyi yada kotu birileri var demektir.
Her uzuldugumde bu yazi aklima gelir artik. Cok begendim. Buyul bir teselli yazisi kanimca. +rep cok begendim. Etiketledigin icin degil gercektende cok begendigim icin yorum yaziyorum.
[MENTION=161689]Sim[/MENTION] harika bir yazi. Okadar guzelki insam neredeyse uzuldugune (uzulebildigine) sevinecek.
Bir yazi okuduktan sonra ayni aci cekmeye sevinebildigim gibi...
Herkes agri aci cekmekten simayet eder ama aci cekmeninde bir hayri bir faydasi var yaziyordu bir yerde (yada dinlemistim) agri yada aci cekmesek nerede ne hastaligimiz var bilemezdik diye...
Onu gibi ayni. Uzuluyorsak hayayimizda iyi yada kotu birileri var demektir.
Her uzuldugumde bu yazi aklima gelir artik. Cok begendim. Buyul bir teselli yazisi kanimca. +rep cok begendim. Etiketledigin icin degil gercektende cok begendigim icin yorum yaziyorum.
Efsunkar
Bayan Üye
---> Benim`ki.. | Sim.
Senai Demirci'nin çok beğendiğim ve teselli veren bir eseri.
Paylaşan yüreğine şükranlar.:dusistan:
Eşim vefat ettikten sonra teselliyi bu eserde buldum desem yeridir.
Hayat ne kadar görünüşten ibaret.Ne kadar sahte insanlar ve olaylar içinde kalmak zorunda oluyoruz bazen.
İmtihan hissesini unutmadan yaşamayı öğütlüyor bu eser.
İşte bu eser görünüşteki alkışlardan,sahte ifadelerden,albenili cafcafli ama yüreğe değmeyen söz kalabalıklarından uzak olmayı ve hüznü sevmeyi öğretiyor insana.Kula kul olmak,kulu alkışlamak yerine Allah'ın dostluğunu arzulamayı öğütlüyor.
Allah ''görünüşte kazananlardan olmamayı nasip etsin.Çünkü ham insan ile pişmiş arasında bir fark elbette olmalı.Bu da hüzünden geçer.
Allah razı olsun güzel insan.:dusistan:
Üzülme !
Üzülebiliyorsan bir kalbin var demektir. Kalpsizler üzül(e)mezler ki. Ne mutlu sana ki, üzülebiliyorsun. Dokunan var demek ki kalbine. Ya dokunulmasaydı kalbine ? Ya hüznün gönül toprağını karmasına izin verilmeseydi. Demek ki gözden çıkarılmadın. Demek ki sen hâlâ bir umut tarlasısın.
Üzülme !
Üzülüyorsan, Biri var ki cılız varlığını düştüğü çamurdan kaldırmak istiyor. Onun için dokunuyor kalbine. Kıymetini bil ki, üzmeye değer görüyor seni. Hüzünlerin kalbinin toprağını allak bullak ediyorsa, sen ekilmeye layık bir topraksın demektir. Kaygıların vuruşuyla tuz buz oluyorsa taş katılığında büyüttüğün güvencelerin, yarılan göğsüne umut fidanları dikiliyor demektir.
Üzülme !
Yüzün yerde geziyorsan, ellerin boynuna sarılı ise, içini ısıtacak haberlerin mürekkebi damlıyor olmalı ömrünün defterine. Kar yağıyorsa güvendiğin dağlara, yarının ovalarında rengârenk çiçeklerin olacak demektir. Hırçın fırtınalar sarsıyorsa sevinçlerinin zirvesini, rüzgârlar dövüyorsa umudunun yamaçlarını, bir yüce dağsın sen demek ki, az bekle, eteğinden serin pınarlar akmaya başlayacak demek ki.
Üzülme !
Üzülüyorsan, şımaramazsın. Kibrin kirli tuzağına düşemezsin. Kendini beğenmişliğin çamuruna dolaşmaz ayakların. Uzak geçersin isyanlı yollardan. Heveslerinin ardı sıra düşüp nisyan uçurumlarının başına sürüklenmezsin. Seni Biri yakınlığına çağırıyor demek ki. Gözden çıkarmamış olmalı seni.
Üzülme !
Üzülüyorsan, bir kutlu teselli kapısının önünde bekletiliyorsun demektir. Gözlerini kaldır vefasız dünyanın eşiğinden. Gönlünün elinden çıkar sebeplerin boş avuntularını. Umudunu kes sahte doymalardan. Yüreğini küstür coşkulardan. Kapı açıldı açılıyor demektir.
Üzülme !
Üzülüyorsan, kaybedeceğin bir şeyler var demek ki.
Kaybedeceği bir şeyi olanlar çoktan kazanmışlardır. Eline geçmeyenleri saymakla tüketme nefesini, elindekileri saymaya başla. Hepsini saysan bile, nefesini saymaya nefesin yetmeyecek demektir. Bak işte zenginsin.
Üzülme !
Seni bir İşiten var. Seni, senin kendini bile sevmenden önce O sevdi. Senin kendini bile bilmediğin unutuş kuyularından çekip çıkardı seni. Çektiğin acılara habire meşgul çalan telefonlar gibi kör ve sağır değil O. Yüreğinin her yangınına O yetişiyor. Ayrılıklarına ve sıkıntılarına metal soğukluğundaki plazalar gibi umursamaz değil O. Yitirdiklerinin hepsini sana iade edeceğine söz veriyor. Sevdalarına ve özlemlerine çok seçenekli sınav kâğıtları gibi tatsız ve tuzsuz formüller sunmuyor. Seni herkesten çok anlıyor, seni senin kendini düşündüğünden çok düşünüyor. Gözyaşlarınla imzalayasın istiyor yakarışlarını. Bir ebedî çerçevenin içinde, gösterişsiz bir kullukla fotoğraflamak istiyor seni. Dağılıp giden ömür kırıntılarının arasından sıcacık bir kardelen ümidi devşiresin istiyor. Keyfinin çatlak kabuklarının arasından sonsuz teselli pınarları akıtmak istiyor.
Üzülme !
Varlığının tenine çiziktir her hüzün. Varlığından haber verir üzüntün. Hatırlar mısın, bir zamanlar hatırlanmaya değer bir şey bile değildin. Hiç umursanmadan çöpe atılabilecek kirli bir su iken sen, yüzüne bir tek O baktı. Kimselerin arayıp sormadığı, önemseyip adını bir kenara yazmadığı o günlerde, Senin adını ilk O andı. Hatırını bildi. Seni yanına aldı. Hep yanında oldu. Sen seni unutup da başını yastığa koyduğunda bile, seni her defasında sabaha çıkardı. Sen O'nu defalarca unuttun ama O seni asla unutmadı.
Üzülme !
Onun en sevdiği kulu da yalnız kaldı. Taşlandı. Sürüldü. Yaralandı. Aç susuz kaldı. Yuvasına uzaktan göz yaşları içinde baktı. Mağarada yapayalnız ve korunmasızdı. Senin gibi üzülen yol arkadaşına sonsuz müjdeler veren tebessümüyle fısıldadı:
Lâ tahzen, innAllahe meânâ.
Üzülme !
Kaldır yüzünü yerden. Omuzlarından sarsıp kendine getirmek istiyor seni Sevgili. Rabbin sana küsmedi ki. Gözlerinin içine içine bak sevdiklerinin.
Rabbin seni unutup yalnız bırakmadı ki.
@Puurple @BadMatmazel @Queen2 @AliceWonder @Mirelle @ozgur20 @Derin42 @yesil83 @She`@InnoCence @Efsunkar
Unuttuklarım vardır elbet, kusuruma bakmasın kimse.
Bu benim çok hosuma gitti, yorum yazmanızı beklemiyorum, okuyun sadece, aklınızın bi köşesinde bulunsun her zaman e mi. ?
Senai Demirci'nin çok beğendiğim ve teselli veren bir eseri.
Paylaşan yüreğine şükranlar.:dusistan:
Eşim vefat ettikten sonra teselliyi bu eserde buldum desem yeridir.
Hayat ne kadar görünüşten ibaret.Ne kadar sahte insanlar ve olaylar içinde kalmak zorunda oluyoruz bazen.
İmtihan hissesini unutmadan yaşamayı öğütlüyor bu eser.
İşte bu eser görünüşteki alkışlardan,sahte ifadelerden,albenili cafcafli ama yüreğe değmeyen söz kalabalıklarından uzak olmayı ve hüznü sevmeyi öğretiyor insana.Kula kul olmak,kulu alkışlamak yerine Allah'ın dostluğunu arzulamayı öğütlüyor.
Allah ''görünüşte kazananlardan olmamayı nasip etsin.Çünkü ham insan ile pişmiş arasında bir fark elbette olmalı.Bu da hüzünden geçer.
Allah razı olsun güzel insan.:dusistan:
Son düzenleme:
---> Benim`ki.. | Sim.
Haklısın canım. Teşekkür ederim.
Rica ederim.
Öncelikle yazarını bilmiyordum, onun için ve bu değerli yorumunuz için ben teşekkür ederim.
Eşiniz için gerçekten çok üzgünüm, bilmiyordum. Allah rahmet eylesin, sizede bol sabır versin. Söylediklerinizde sonuna kadar haklısınız. Rabbim bizi her tür kötülüklerden korusun.
Haklısın canım. Teşekkür ederim.
Gerçekten çok güzel bir yazıymış...
Teşekkürler
Rica ederim.
Öncelikle yazarını bilmiyordum, onun için ve bu değerli yorumunuz için ben teşekkür ederim.
Eşiniz için gerçekten çok üzgünüm, bilmiyordum. Allah rahmet eylesin, sizede bol sabır versin. Söylediklerinizde sonuna kadar haklısınız. Rabbim bizi her tür kötülüklerden korusun.
---> Benim`ki.. | Sim.
