|
|
Sim.
- Konbuyu başlatan Sim
- Başlangıç tarihi
---> Benim`ki.. | Sim.
İnsanın yüreği yandığı vakit, teselli istemez, kelimeler değerini yitirir, ister ki bir el uzansın, dokunsun yüreğine.
Yürek yanar, kalp sızlar ama yalnız olmadığını bilmek ister. Ne kadar yanarsan yan, kimse içindeki ateşi söndüremez, bunu bir zaman yapabilir, belki bir de sen.
Yürek yanıyorsa bile yalnız olmamalı, kalp sızlıyorsa illa ki başka sızlayan bir kalp daha olmalı.
Sevdiğim, ver elini.. yüreğime arkadaş ol.
İnsanın yüreği yandığı vakit, teselli istemez, kelimeler değerini yitirir, ister ki bir el uzansın, dokunsun yüreğine.
Yürek yanar, kalp sızlar ama yalnız olmadığını bilmek ister. Ne kadar yanarsan yan, kimse içindeki ateşi söndüremez, bunu bir zaman yapabilir, belki bir de sen.
Yürek yanıyorsa bile yalnız olmamalı, kalp sızlıyorsa illa ki başka sızlayan bir kalp daha olmalı.
Sevdiğim, ver elini.. yüreğime arkadaş ol.
---> Benim`ki.. | Sim.
Sonsuz bir karanlığın içinden doğdum.
Işığı gördüm, korktum.
Ağladım.
Zamanla ışıkta yaşamayı öğrendim.
Karanlığı gördüm, korktum.
Gün geldi sonsuz karanlığa uğurladım sevdiklerimi..
Ağladım.
Yaşamayı öğrendim.
Doğumun, hayatın bitmeye başladığı an olduğunu;
aradaki bölümün, ölümden çalınan zamanlar olduğunu
öğrendim.
Zamanı öğrendim.
Yarıştım onunla..
Zamanla yarışılmayacağını,
zamanla barışılacağını, zamanla öğrendim..
İnsanı öğrendim.
Sonra insanların içinde iyiler ve kötüler olduğunu..
Sonra da her insanin içinde
iyilik ve kötülük bulunduğunu öğrendim.
Sevmeyi öğrendim.
Sonra güvenmeyi..
Sonra da güvenin sevgiden daha kalıcı olduğunu,
sevginin güvenin sağlam zemini üzerine kurulduğunu
öğrendim.
İnsan tenini öğrendim.
Sonra tenin altında bir ruh bulunduğunu..
Sonra da ruhun aslında tenin üstünde olduğunu öğrendim.
Evreni öğrendim.
Sonra evreni aydınlatmanın yollarını öğrendim.
Sonunda evreni aydınlatabilmek için önce çevreni aydınlatabilmek
Gerektiğini öğrendim.
Ekmeği öğrendim.
Sonra barış için ekmeğin bolca üretilmesi gerektiğini.
Sonra da ekmeği hakça bölüşmenin, bolca üretmek kadar
önemli olduğunu öğrendim.
Okumayı öğrendim.
Kendime yazıyı öğrettim sonra..
Ve bir süre sonra yazı, kendimi öğretti bana..
Gitmeyi öğrendim.
Sonra dayanamayıp dönmeyi..
Daha da sonra kendime rağmen itmeyi...
Dünyaya tek başına meydan okumayı öğrendim genç yasta..
Sonra kalabalıklarla birlikte yürümek gerektiği fikrine vardım.
Sonra da asil yürüyüşün kalabalıklara karşı olması gerektiğine vardım.
Düşünmeyi öğrendim.
Sonra kalıplar içinde düşünmeyi öğrendim.
Sonra sağlıklı düşünmenin kalıpları yıkarak düşünmek
olduğunu öğrendim.
Namusun önemini öğrendim evde..
Sonra yoksundan namus beklemenin namussuzluk olduğunu;
gerçek namusun, günah elinin altındayken, günaha el
sürmemek olduğunu öğrendim.
Gerçeği öğrendim bir gün..
Ve gerçeğin acı olduğunu..
Sonra dozunda acının, yemeğe olduğu kadar hayata da
"lezzet" kattığını öğrendim.
Her canlının ölümü tadacağını,
ama sadece bazılarının hayatı tadacağını öğrendim.
Ben dostlarımı ne kalbimle nede aklımla severim.
Olur ya;
Kalp durur..
Akıl unutur..
Ben dostlarımı ruhumla severim.
O ne durur, ne de unutur.
Sonsuz bir karanlığın içinden doğdum.
Işığı gördüm, korktum.
Ağladım.
Zamanla ışıkta yaşamayı öğrendim.
Karanlığı gördüm, korktum.
Gün geldi sonsuz karanlığa uğurladım sevdiklerimi..
Ağladım.
Yaşamayı öğrendim.
Doğumun, hayatın bitmeye başladığı an olduğunu;
aradaki bölümün, ölümden çalınan zamanlar olduğunu
öğrendim.
Zamanı öğrendim.
Yarıştım onunla..
Zamanla yarışılmayacağını,
zamanla barışılacağını, zamanla öğrendim..
İnsanı öğrendim.
Sonra insanların içinde iyiler ve kötüler olduğunu..
Sonra da her insanin içinde
iyilik ve kötülük bulunduğunu öğrendim.
Sevmeyi öğrendim.
Sonra güvenmeyi..
Sonra da güvenin sevgiden daha kalıcı olduğunu,
sevginin güvenin sağlam zemini üzerine kurulduğunu
öğrendim.
İnsan tenini öğrendim.
Sonra tenin altında bir ruh bulunduğunu..
Sonra da ruhun aslında tenin üstünde olduğunu öğrendim.
Evreni öğrendim.
Sonra evreni aydınlatmanın yollarını öğrendim.
Sonunda evreni aydınlatabilmek için önce çevreni aydınlatabilmek
Gerektiğini öğrendim.
Ekmeği öğrendim.
Sonra barış için ekmeğin bolca üretilmesi gerektiğini.
Sonra da ekmeği hakça bölüşmenin, bolca üretmek kadar
önemli olduğunu öğrendim.
Okumayı öğrendim.
Kendime yazıyı öğrettim sonra..
Ve bir süre sonra yazı, kendimi öğretti bana..
Gitmeyi öğrendim.
Sonra dayanamayıp dönmeyi..
Daha da sonra kendime rağmen itmeyi...
Dünyaya tek başına meydan okumayı öğrendim genç yasta..
Sonra kalabalıklarla birlikte yürümek gerektiği fikrine vardım.
Sonra da asil yürüyüşün kalabalıklara karşı olması gerektiğine vardım.
Düşünmeyi öğrendim.
Sonra kalıplar içinde düşünmeyi öğrendim.
Sonra sağlıklı düşünmenin kalıpları yıkarak düşünmek
olduğunu öğrendim.
Namusun önemini öğrendim evde..
Sonra yoksundan namus beklemenin namussuzluk olduğunu;
gerçek namusun, günah elinin altındayken, günaha el
sürmemek olduğunu öğrendim.
Gerçeği öğrendim bir gün..
Ve gerçeğin acı olduğunu..
Sonra dozunda acının, yemeğe olduğu kadar hayata da
"lezzet" kattığını öğrendim.
Her canlının ölümü tadacağını,
ama sadece bazılarının hayatı tadacağını öğrendim.
Ben dostlarımı ne kalbimle nede aklımla severim.
Olur ya;
Kalp durur..
Akıl unutur..
Ben dostlarımı ruhumla severim.
O ne durur, ne de unutur.
CaSPeR35
Kayıtlı Üye
---> Benim`ki.. | Sim.
Önce bi gör, sonra karar verirsin buna
Ben pek bi tecrübeli gördüm seni
Önce bi gör, sonra karar verirsin buna
CaSPeR35
Kayıtlı Üye
---> Benim`ki.. | Sim.
Suratsız diyebilecek kadar gördüm yada bana özeldi bilemiyecem genelini :R
Saatin geldi.
Önce bi gör, sonra karar verirsin buna
Suratsız diyebilecek kadar gördüm yada bana özeldi bilemiyecem genelini :R
Saatin geldi.
---> Benim`ki.. | Sim.
Yüreğimin en temiz yeri, gönlümün efendisi,
gözlerinde can bulduğum, gönlümün dinmek bilmez sızısı..
Hiç kavuşamayacağını bile bile sevmek seni, her gün bir kere mutlaka düşünerek ama hep sensiz yaşamak, üstelik buna razı olmak ne demek bilemezsin.
Ömrümün başka bir gecesine denk gelseydin eğer, başka bir yalnızlık anımda çalsaydın kapımı, belki bu kadar kırılgan değilken, belki bu kadar başımın okşanmasına ihtiyacım yokken gelseydin; her şey başka olurdu.
Mesela ben böyle bağlanmazdım sana;
belki, kim bilir ?
Yüreğimin en temiz yeri, gönlümün efendisi,
gözlerinde can bulduğum, gönlümün dinmek bilmez sızısı..
Hiç kavuşamayacağını bile bile sevmek seni, her gün bir kere mutlaka düşünerek ama hep sensiz yaşamak, üstelik buna razı olmak ne demek bilemezsin.
Ömrümün başka bir gecesine denk gelseydin eğer, başka bir yalnızlık anımda çalsaydın kapımı, belki bu kadar kırılgan değilken, belki bu kadar başımın okşanmasına ihtiyacım yokken gelseydin; her şey başka olurdu.
Mesela ben böyle bağlanmazdım sana;
belki, kim bilir ?
