Şiir Arşivi

---> Şiir Arşivi

---> Şiir Arşivi

---> Şiir Arşivi



OLmadın…

---> Şiir Arşivi

---> Şiir Arşivi

---> Şiir Arşivi

---> Şiir Arşivi

---> Şiir Arşivi

---> Şiir Arşivi

---> Şiir Arşivi

TUT ELİMİ ANNEM

Tut elimi annem
Ah annem canım annem.
Gül bahçesi istemem
Yüreğini açtın ya
Yeter bana.Güllük gülistanlık benim için hayat...
Ama annem düşündün mü hiç
Ya yorgun düşerse bu yürek.
Bakmaya bile kıyamadığım
Kokusuna dayamadığım güller
Solarsa bir hazan sabahı ansızın.
Nasıl bakarım anne gökyüzüne
Dökülürken gözyaşların gökten.
Ve nasıl dayanırım bu acıya
Dökülen her yaprak yüreğimi yaralarken.
Nasıl bakarım o viran bahçeye
Bir kıvılcımda yanar yüreğim.
Ama hiç bir yangın
Senin kadar sıcak değil be annem...
Nasıl da üşürüm sensiz
Gözümden akan her damlada ne fırtınalar eser
Ne firari hayallere dalar bu yaşlı gözler
Ve akan her damla
Haykırır başıboş yalnızlığıma.
Hazan yelleri eserken annem
Bu körpe yüreğimde
Güneş açar mı hiç
Mis gibi kokan bu menekşe
Bülbüller şakır mı kahkaha ata ata
Bahçedeki gülümüz
Sümbül gibi büker mi boynunu yoksa
Duyabilir miyim kanat çırpışını Turnaların
Unutur musun beni annem
Tembihler misin büyüklerin gittiği her yere gidilmez diye
Bilirim korkarsın gelirim peşinden diye.


Kaf dağına gider miyiz
Güler miyiz çatlayana kadar
Ve ağlar mıyız usul usul
Gözlerimiz kan çanağı olana kadar.
Annem canım annem
Nasıl da kandırdın beni
Hani gitmeyecektin
Nasıl bıraktın beni buralarda
Bu yaban ellerde...
Ne yaparım şimdi ben
Kan çiçekleri bıraktın Annem ardında.
Ve her gün sulama yarışı yaptığımız Fesleğeni...
Neredesin be annem
Bak kar yağdı avuçlarıma.
Coşkun seller gibi atıyorsun damarlarımda.
Yüreğimin vazgeçilmez Deltasında
vazgeçilmez bir nehir gibi yani.
Gitme bırakma beni dedim
Gözyaşlarımda uyutur
Göz bebeğimde avuturum dedim.
Ama ne fayda dinletemedim be annem...
Annem canım bi tanem
Var oluş sebebim tek gerçeğim
Gören gözüm duyan kulağım
Ne zor şeymiş sensiz olmak
Ve ne zor şeymiş
Sensiz coğrafyaların sert iklimlerini tatmak.
Burası bana göre değil
Ben seninle olmak
Dizinde uyumak
Sana seni sevdiğimi haykırmak istiyorum.
Ne olur!
Tut elimi annem...
Bir kez daha öp ıslak ıslak...

---> Şiir Arşivi

Beni

gözlerin götürür
Gözlerin
Aşkla

acıyla...
Kuşatmışlar
Sesimi

soluğumu
Kesilmiş
Tuz-ekmek payım
Vurgunum
Ve darda

Gözaltındayım.
Dal

kor keser
Penceremde açarsa
Kuş

vurulur
Üzerimden uçarsa.
Ve hal böyle böyle

Yol bu yöndeyken
Gelir

Ki her gelişinde
Daha da içten
Gelir

Soluk soluğa
Benim olursun.
Amansız sarmasında
Kollarımın
Esrik

Çığlık çığlığa
Erir

kar gibi vücudun...
Nicedir

Kahpe ağzında
Bir salgın

Bir deprem gibi künyemiz.
Nicedir

Başımıza zindan dünyamız.
Biz ki
Yarınıyız halkın

Umudu

yüzakıyız

Hıncı

namusu...
Şafakları

Taa şafakları
Hey canım

Kalbim
Dinamit kuyusu...

---> Şiir Arşivi

---> Şiir Arşivi

BEN SENİ UNUTURUM

Unutmak mı diyorsun sakın diline alma
Dünya yanar kül olur ben seni unuturum
Yüreğimin harından kutuplarda bir anda
Buzlar erir sel olur ben seni unuturum

Göklerin ağlayarak azap çektiği yerde
Gecenin yıldızları bir bir döktüğü yerde
Okyanusun damlaya boyun büktüğü yerde
Kelebekler sal olur ben seni unuturum

Bir daha kovulursa cennetten Âdem Baba
Şeytan yaptıklarından çekilirse hesaba
Madem doğduysan Gülüm boşuna bütün çaba
Har ateşler gül olur ben seni unuturum

Kayalar dile gelir unut diye bağırır
Dağlar aşk meclisine muhabbete çağırır
Hayat kendi rahminden bin kopyanı doğurur
Bana da bir hal olur ben seni unuturum

Uğraşma ey sevgili ateşten su olur mu
Kabul etmesen bile var olan kaybolur mu
Aşkın sonsuzluk bende başkasını bulur mu
Mecnun kalbim çöl olur ben seni unuturum

Kim bilir çok istersen zaman tersine döner
Ay sıkılır halinden bakarsın yere iner
Ne zaman bütün dünya bir tek serçeye biner
Her yer kalbe yol olur ben seni unuturum

Benim aşka feryadım yüreğimden yükselir
Kader ne istiyorsa elbet başa o gelir
Dilim ne söylese de gerçeğini Hak bilir
Ruhum hiçe kul olur ben seni unuturum

---> Şiir Arşivi

Bir kadın "ben üşüyorum" dediğinde

bunun cevabının;
"üstüne bir şey al..."
"istersen bir taksiye binelim..."
"eve geldik zaten..."
türünden bir söz olmadığını

"üşüyorum" dediğinde kadının "bana
sarılsana"demek istediğini ve ona sarılmak gerektiğini öğrenmek
epey zamanımı aldı.
Sanırım binlerce yıl boyunca isteklerini açıkça söylemelerine izin
verilmediği için "gizli bir dil" geliştirmek zorunda kalan kadınlar

bu kadar basit bir şeyin erkekler tarafından niye anlaşılamadığını hiç
anlayamazlar.
Erkeklerin

bakkal dükkanının arka tarafındaki ***** küçük oğlana
benzediğini düşünürler: "Anlayışsız ve beceriksiz *****lar."
Kadınların bir şey söylediklerinde aslında başka bir şey söylemek
istemiş olabileceklerini kendim mi farkettim

yoksa bunu bana bazen
usulca

bazen sabırsızca

sözleriyle kadınlar mı öğretti şimdi tam
çıkartamıyorum.
Sevgi ve şefkat eksikliğine hiç tahammül edemeyen

bunların "açıkça" söylenerek elde edilmesinin ise elde edilenin
değerini düşüreceğine inanan kadınların niye isteklerini düpedüz
söylemedikleri ise erkekler için hep bir sırdır.
Duygularını göstermenin kadınlara özgü bir davranış olduğunu sanan
erkekler

açıkça sevgilerini ve şefkatlerini göstermekten hep
utanırlar.
Farkında olmadan

onlar

bu duyguların gösterileceği tek yerin yatak
odası
olduğuna inandıklarından

kalabalıkların içinde sevgi ve şefkat
gösterdiklerinde

herkesin seyrettiği bir yerde sevişiyorlarmış hissine
kapılıp tedirgin olurlar.
Erkekler için duygular

kapalı yerlerde yaşanması gereken "mahrem
şeylerdir

kadınlar ise bunu hayatın her anında yaşanması gereken bir
şey
olduğunu düşünürler.
Hemen hemen hepsi gizli bir "derebeyi" olan erkekler

kadınların her
isteğinde

her talebinde bir isyan

bir başkaldırı hatta bir hakaret
görürler.
Erkeklerin bekledikleri

kadınların "üşümeleri" ya da "acıkmaları"
değil

erkeğin yanında soğuğu ve açlığı hissetmeyecek kadar kendinden
geçmiş
bir aşka kapılmaları ve bu aşkı taleplerini dile getirmeyerek
göstermeleridir.
Galiba o yüzden

erkeğin biraz kadınsılaştığı ve duygularını
alabildiğine özgür bıraktığı aşkın ilk günleri geçtikten ve erkek
yeniden erkekliğine döndüğünde

kadınlar "üşümeye" başlarlar.
"Benim uykum geldi" dediğinde erkeğin onla beraber yatmamasını

perhize
başladığı sırada aniden bir hoşluk yapma isteği duyan erkeğin ona
sevdiği
yemekleri almasını "düşmanca" bulmaya koyulurlar.
Artık erkeğin her davranışı ince eleklerden geçirilip

onun
Sözlerinde ve davranışlarında "sevgisizlik" işaretleri tek tek
saptanır. Ve
o gizli dil daha sık ortaya çıkar.
Kendilerinden yakınırlar önce

"çok şişmanladım

" "çok yaşlandım

" "çok
çirkinleştim

"bunları söyledikten sonra erkeklerin ne söyleyeceklerine

ne
yapacaklarına bakarlar.
Kendilerine büyük bir ilgi eksikliği olarak gözüken o
anlayışsızlıkların

artık eskisi kadar beğenilmemelerinden ya da
sevilmemelerinden mi kaynaklandığını anlamaya uğraşırlar.
Baştan savma verilecek her cevap

kadının öfkeli tepkisini hakeder.
- Yoo

hiç de şişmanlamadın

iyisin

biraz kilo aldın belki ama önemli
değil.
Bu yakınmalar onlara manasız ve çocukça gelir çünkü...
Kadınlar ise sinirlenmeye başlarlar.
- Sen beni eskisi kadar sevmiyorsun.
Bunun cevabı elbette

"nerden çıkardın bunu

tabii ki seviyorum"
değil

sıkı bir sarılış ve iyi bir öpüşmedir.
Bir şeylerin yanlış gitmeye başladığını gören erkek ise

güzel bir
hediye almanın ya da daha kestirmesi "biraz para vermenin" zamanı
geldiğini
düşünür.
Onun için sorunun tedavisi öpüşmede değil paradadır.
Kabul etmeli ki

kendi değerini

gizliden gizliye kendine verilen
parayla ölçmeye yatkın kadın için yapılacak "fedakârlığın" miktarı
bir zaman işe yarar

kadın

"salağın" duygularını böyle ifade etmeye
çalıştığını anlar.
Erkek ise

o düz vahşeti ve insafsızlığı ile"ağlıyorsa biraz para
ver

" çözümlemesini benimser. Ama hediyelere ve paralara çabuk
alışılır

sarılışların ve öpüşmelerin özlemi yeniden başlar.
Kadın "üşür." Son bir iki deneme daha yapar

bazen güzelliği ve
cinselliğiyle

bazen sinirli çıkışmalarıyla

erkeğe "üşüdüğünde ona
sarılınması gerektiğini" bir daha öğretmeye uğraşır.
Kadın ya kadere rıza gösterip teselliyi hediyelerde

parada

çocuklarında

kendisine sağlanan güvende aramaya razı olur ve arada
sırada
tutan "ben çok yalnızım" yakınmaları ve ağlama nöbetleriyle hayatını
sürdürür ya da "üşümeye" fazla dayanamayıp

"sarılmasını bilen" biri
var mı
diye
etrafa bakınmaya koyulur.
"Sarılmasını bilenler" bu sapaktaki kadınları keskinleşmiş
radarlarıyla hemen bulurlar. Bir vakit işler iyi gider. Ama sarılmasını
bilenler de bir süre sonra kaçınılmaz erkekliklerine geri dönüp

üşüyen
kadına

üstüne bir hırka almasını söylerler.

Ahmet ALTAN..

---> Şiir Arşivi

MUTLULUK
Kuşları uçarken seviyoruz


Böyle mutlu oluyor yüreklerimiz

Bu yüzden taşlıyoruz dalındaki kuşu

Uçsun diye

uçsunda mutlu olalım diye

Attığımız taş başından vuruyor kuşumuzun

Düşüp kanıyor

kanayıp ölüyor

Hangimiz kuşuz ?

Hangimiz taşı atan ?

Ne önemi var ki

yok sonunda mutlu olan
Ölende biziz

mutluluğumuzu kendi elimizle öldürende………

---> Şiir Arşivi

PENCERE

Gölgeli yolunu kaybetmiş gözlerle
Gözetlediğim beyaz perdeli pencere
Bir mavi olur

bir pembe renk renk
Ama hiç görünmez camlarında beklenen
İt misali sadakatliğimde ayrılmam bir yere
Ayazın soğuğunda tir tir

titrek titrek
Görebilmek bir defacık görebilmek
Ve umutlarıma boy verip ağaç etmek
Gecenin tenhalığında kimlerle aldatılıyorum
Girmeyi düşlediğim gördüğün düşlerde
Rüzgar son senfoniyi dolamış diline
Uğuldayıp hatırlatır

hatırlatıp ağlatır
Bir ben

birde elektrik tellerindeki serçe
Yalnızlığımızda soğukta büzülüp üşüyen
Gözlerimde parıltı

yüreğimde çarpıntı aniden
Basıldı düğmeye aydınlandı pencere
Bakışlarımda sadece perde üstünde bir gölge
Uzun saçlı ait usanmadan beklenene
Görebilmek bir defacık görebilmek
Olmadı karanlıkla kaybolup gitti gölge
Yinede ölmedi yaralı bekleyişimiz
Sönmedi umutlarımız ilk günkü gibi aydınlık
Ellerimiz ceplerimizde gözlerimiz pencerede
Bir ben bir de serçe bekleriz nöbetleşe…….

---> Şiir Arşivi

SAVAŞIN ÇOCUĞU
O şimdilik bir çocuk
Anlamaz nedenleri sorgulayamaz
Cansız bedenine sarılır annesinin
Kendisini koruyamayacağının farkında olmadan
O henüz küçük bir damlacık
Annesinin kanına bulanmış elleri
Yeşil gözlerinde iki boncuk gözyaşı
Savaşın doğurduğu son çocuk
Kavganın beslediği bir yetim
Yarın kim anlatacak sebeplerini
Dönüp tükürmez mi yüzümüze
İçindeki nefreti kusmaz mı üstümüze
O şimdilik bir çocuk
Yarın büyüyüp karşımıza dikilecek
Hayatta kalmayı becerirse eğer
Yarını şimdiden düşünmeliyiz
Hangi yüzle karşısına dikileceğiz
Nasıl anlatacağız olup biteni
O şimdilik bir çocuk…

---> Şiir Arşivi

NEM OLUP UÇTUN

Bu yol nereye uzanır

Ne kadar yakınım

ne kadar uzak

Ucunda var mı beklentilerim

Hayallerime diş geçiremem ki

Umursamazlığım had safhada

Aldanışlarımla teselli gözler

Bakar bakar ama görmez

Kar neden beyaz anlatsın biri

Hangi amaca hizmet eder yüreğim

Kimin peşinden neden koşuyorum ki

Anlatsın biri beni bana

Neye yarar diyorum bazen

Olmayınca olmuyor işte

Gün doğup batıyor umarsızca

Anı yakalamak bana düşüyor

Buharın nem olup uçtu işte

Nereye ne zaman yağarsın kim bilir

Kader karşılaştırır mı bilmem

Tutup avuçlayabilirmiyim bir daha

Pişmanlığımla kavrulduğum bir gerçek

Duyumsal ve düşlerden ibaretsin

Düşünüyorumda şimdi gülmektesin

Bakışlarımın gölgesinden uzak

Bir köşe daha seni görmek umuduyla

Dönüyorum avuntularım arkamda

Döndürmek güzel anılarımı

Öylece daldığımda düşlerimde sen varsın
Hep orda kal ve gül

gitme bir daha…..

---> Şiir Arşivi

ÖLMÜŞ SEVGİMİZ

Kendime yakıştıramıyacağım kadar güzelliğin
Sen koklayamadığım nedide çiçeklerdensin
Farklı dillerin türettiği cümlelerden ibaretiz
Aykırıyız biz

bana terssin be güzel
Benzersiz yaşam tarzımız

kültürlerimiz uzak
Duygularımıza kapılıp karatmayalım geleceğimizi
Güneşimiz ayrı

farklı beslendiğimiz nehir
Bitmişi sarhoşlukta ayırt edemiyor gözlerimiz
İnat etmek yersiz

gel intihara sürükleme bizi
Otur bağdaş kur karşımda harbileşelim
Dökelim içimizi gözyaşımızda boğulup gitmeyelim
Ağlama sakın dokunma ellerime
Biliyorsun ki senli arzularım daha tükenmedi
Koyalım ortaya dünümüzü bugünümüzü
Payımıza düşeni alalım üstümüze

kopup gidelim
Git demiyorum sana

giderken beni benle bırak
İyileşir demiyorum ölmüş diyorum sevgimiz
Birbirimizsiz bir hayat bekler bizi dışarıda
Şu kapının arkasında ayrı yönlerde kaderimiz

---> Şiir Arşivi

ÇIĞLIK ÇIĞLIĞA

Ruhani serzenişlerdeyim kaç zamandır
Kendi kendime bir ölüp bir diriliyorum
Depresyondayım yapıp yapıp bozuyorum hayallerimi
Düşlediğimden daha da düşüncesizleşti düşüncelerim
Çizip çizip siliyorum gözlerimde maviyi
Öylece son bıraktığım yerde duruyor ayna
Bakıp bakıp kendime ağlıyorum nedensiz
Kaç dönem geçti kaç vakit sayıyorum içimden
Rakamlar yetmiyor tekrarlarda sayılar kifayetsiz
Şafak aynı şafak gece ise gittikçe zifiri
Batıp batıp isyan ediyor uzandığım kanepe
Kitaplar bıkkın kahramanlar asık yüzüme
Çığlık çığlığa anılarım gelir vakitsiz
Yakalar içimdeki aşık beni döverde öyle gidiverir
Ağzı burnu kan içinde darılırım yıldızlara küserim
Bahanelerdeyim bağırıp bağırıp geceye çatar sözlerim
Tiryakiyim dudağımdaki sigara öksürtür içimi
Ölüyorum ceset ceset alamadığım nefesim
Ya senin keyfin nasıl mezarlık sıkmıyor mu seni
Bak gözlerini yumduktan sonra göremedi gözlerim
Yeter artık kaç asır geçti dönsen diyorum artık geri
Ya gel ya Azraili gönder çekiversin geceden beni

Güneş doğmadan yanıp yanıp bitsin bu özlemim