|
|
Sevdaselin_ce
- Konbuyu başlatan sevdaseli
- Başlangıç tarihi
sevdaseli
Bayan Üye
---> 2013 şiirler, 2013 sözler, 2013 güzel sözler ve yazılar
BİZ OLABİLMEK
İlişkilerde önemli olan sadece adınızın sevgili ya da eş olması değildir.
Yalnız yaşayan ama çift olmaya devam eden insanlar sonunda mutlaka kırılıp, parçalanırlar.
Biz Olabilmek!
Yalnız doğduk, yalnız öleceğiz cümlesi elbette doğrudur.
Ancak bu yalnız yaşamamızı gerektirmez.
Aşk, hayatın önemli parçalarından biri,
nasıl ki bedenin gıdaya ihtiyacı varsa, ruhun da sevmeye ve sevilmeye ihtiyacı var.
Paylaşmak, birlikte olmak, beslenmek gerekli, yani çift gibi durmak değil,
gerçekten çift olmak değerlidir.
Televizyon kumandasına, sevgilisinden fazla dokunan birisi ile birlikte olmak,
sizi bir ilişki sahibi yapmaz. Sessiz geçen uzun geceler,
sohbetsiz yenen akşam yemekleri gibi örnekler,
ilişkide ne kadar yalnız olduğunuzun göstergelerinden sadece birkaçıdır.
Özellikle evliliklerin geldiği son nokta olan yalnızlık,
dışarıdan bakıldığında maalesef ki görünmez.
İşin daha tehlikeli boyutu ise, çocukların gördükleri yaşamı beyinlerine kaydedip,
büyüdüklerinde doğru olarak seçtikleri ilişki biçiminin de bu olmasıdır.
Yani, yalnız ilişkilerde zarar görenler sadece çiftler değildir.
Aşk grafiği zaman içinde inip çıkar, bu doğaldır. Heyecanın yerini alışkanlığa, ihtirasın yerini
sıradanlığa bıraktığı süreçler tüm ilişkilerde olur.
Ancak grafiğin hep aynı kaldığını veya sadece aşağı doğru gittiğini fark ederseniz,
müdahale etmek yerinde olur.
Birini sevdiğiniz zaman paylaşmak istersiniz.
Yanında olmak, birlikte yaşamak, zaman geçirmek,
ortak zevkleri yakalamak gereksinimi duyarsınız.
Bununla beraber elbette her insanın yalnız kalmaya,
ayrı vakitler geçirmeye de ihtiyacı vardır. İşte,
tam bu ayrımda çok önemli bir nokta vardır: Denge!
Terazinin sürekli bir tarafı ağır gelmemeli,
hep yan yana durmak ile uzun ayrı kalışlar aynı derecede tehlikelidir.
Dünyanın bile hassas bir dengede durduğunu düşünürsek,
ilişkilerde aynı ahengi yakalamamız gerektiğini fark ederiz.
İnsan kendi ailesiyle bile çatışıyor,
yabancı biriyle hayatı paylaşmak elbette kolay olmayacaktır.
Bir ilişkinin olmazsa olmazları vardır:
Sevgi, saygı, vicdan, anlayış, emek, fedakarlık ve güven!
İçinde bu duyguları barındırmayan beraberlikler,
zaman içinde önce yalnız ilişkiler sınıfına, oradan da parçalanmaya doğru yol alırlar.
İlişkiler, biz olabilmekle devamlılık sağlar.
Bencillik, beraberlikleri kayaya vuran dalgalar gibi aşındırır.
Sevginizin sürekli büyümesi, beslenmesi, hayatın yükü değil,
keyfi olabilmesi için; ilişkinize sahip çıkın.
Vakit ayırın, değer verin, önemseyin, dokunun, okşayın, dengenizi koruyun.
Yoksa, adınız sevgili olmuş, eş olmuş, ne fark eder?
Aşk, yalnızlıkla beslenmez. Biz olmanın keyfini tadın!
Nazım Hikmet'in şu şiirini duvarınıza asın. Aklınıza geldikçe okuyun:
Tahir olmak da ayıp değil, Zühre olmak da
Hatta sevda yüzünden ölmek de ayıp değil.
Bütün iş Tahir'le Zühre olabilmekte
Yani yürekte...
İlişkilerde önemli olan sadece adınızın sevgili ya da eş olması değildir.
Yalnız yaşayan ama çift olmaya devam eden insanlar sonunda mutlaka kırılıp, parçalanırlar.
Biz Olabilmek!
Yalnız doğduk, yalnız öleceğiz cümlesi elbette doğrudur.
Ancak bu yalnız yaşamamızı gerektirmez.
Aşk, hayatın önemli parçalarından biri,
nasıl ki bedenin gıdaya ihtiyacı varsa, ruhun da sevmeye ve sevilmeye ihtiyacı var.
Paylaşmak, birlikte olmak, beslenmek gerekli, yani çift gibi durmak değil,
gerçekten çift olmak değerlidir.
Televizyon kumandasına, sevgilisinden fazla dokunan birisi ile birlikte olmak,
sizi bir ilişki sahibi yapmaz. Sessiz geçen uzun geceler,
sohbetsiz yenen akşam yemekleri gibi örnekler,
ilişkide ne kadar yalnız olduğunuzun göstergelerinden sadece birkaçıdır.
Özellikle evliliklerin geldiği son nokta olan yalnızlık,
dışarıdan bakıldığında maalesef ki görünmez.
İşin daha tehlikeli boyutu ise, çocukların gördükleri yaşamı beyinlerine kaydedip,
büyüdüklerinde doğru olarak seçtikleri ilişki biçiminin de bu olmasıdır.
Yani, yalnız ilişkilerde zarar görenler sadece çiftler değildir.
Aşk grafiği zaman içinde inip çıkar, bu doğaldır. Heyecanın yerini alışkanlığa, ihtirasın yerini
sıradanlığa bıraktığı süreçler tüm ilişkilerde olur.
Ancak grafiğin hep aynı kaldığını veya sadece aşağı doğru gittiğini fark ederseniz,
müdahale etmek yerinde olur.
Birini sevdiğiniz zaman paylaşmak istersiniz.
Yanında olmak, birlikte yaşamak, zaman geçirmek,
ortak zevkleri yakalamak gereksinimi duyarsınız.
Bununla beraber elbette her insanın yalnız kalmaya,
ayrı vakitler geçirmeye de ihtiyacı vardır. İşte,
tam bu ayrımda çok önemli bir nokta vardır: Denge!
Terazinin sürekli bir tarafı ağır gelmemeli,
hep yan yana durmak ile uzun ayrı kalışlar aynı derecede tehlikelidir.
Dünyanın bile hassas bir dengede durduğunu düşünürsek,
ilişkilerde aynı ahengi yakalamamız gerektiğini fark ederiz.
İnsan kendi ailesiyle bile çatışıyor,
yabancı biriyle hayatı paylaşmak elbette kolay olmayacaktır.
Bir ilişkinin olmazsa olmazları vardır:
Sevgi, saygı, vicdan, anlayış, emek, fedakarlık ve güven!
İçinde bu duyguları barındırmayan beraberlikler,
zaman içinde önce yalnız ilişkiler sınıfına, oradan da parçalanmaya doğru yol alırlar.
İlişkiler, biz olabilmekle devamlılık sağlar.
Bencillik, beraberlikleri kayaya vuran dalgalar gibi aşındırır.
Sevginizin sürekli büyümesi, beslenmesi, hayatın yükü değil,
keyfi olabilmesi için; ilişkinize sahip çıkın.
Vakit ayırın, değer verin, önemseyin, dokunun, okşayın, dengenizi koruyun.
Yoksa, adınız sevgili olmuş, eş olmuş, ne fark eder?
Aşk, yalnızlıkla beslenmez. Biz olmanın keyfini tadın!
Nazım Hikmet'in şu şiirini duvarınıza asın. Aklınıza geldikçe okuyun:
Tahir olmak da ayıp değil, Zühre olmak da
Hatta sevda yüzünden ölmek de ayıp değil.
Bütün iş Tahir'le Zühre olabilmekte
Yani yürekte...
sevdaseli
Bayan Üye
---> 2013 şiirler, 2013 sözler, 2013 güzel sözler ve yazılar
Bahanelere İnanmıyorum
Bir sigara içimlik vakitlere sığdıramazsın aşkı, uzun bir yolculuğa çıkmayı göze alacaksın.
Her gördüğün sarı tabelada durmak zorunda kalacağın, varılacak şehir adı olmayan bir seyahattir aşk!
Bahanelere İnanmıyorum!
Aşk dediğin nazlıdır, özensizliğe gelmez, basar gider. Laftan da anlamaz, halinden de, hep ilgi ister.
Herkesin ve her şeyin önünde durmak, varlığını değerli kılmak derdindedir.
Önce, aşkın kendine aşık olacaksın. Hayatında birisi olmadan, tek başına yaşarken bile, ona sadık kalacaksın.
İnsanlara güvenmezsin, inanamazsın, o durum aşkı bağlamaz. Aşka sonuna kadar inanıp savunacaksın.
Her şeyden öte, alışkanlığın olacak. Kalbin kimseyi sevmemişse, aşkın kendini sevecek.
Yorulmayı, bıkmayı, vazgeçmeyi aklından geçirmeyeceksin.
Kalp dediğin mideye benzer. İçine ne kadar sevgi doldurursan, o kadar genişler, büyür.
Boş bıraktıkça küçülür, büzülür; sonra bir gün gelir, kocaman bir sevdaya çarparsın ama kalbinde yer yoktur, sığdıramazsın.
Ne zaman biri aşka inanmadığını söylese, benim içim sızlar.
Aklım almaz, bir gönlün çöl gibi yaşamak isteyişini. Öyle susuz, öyle kuru,
içinde hiçbir canlının var olamayacağı bir kum yığını gibi devam etmek isteyişini hayata insanın, anlayamam!
Neden en çabuk aşktan vazgeçeriz? Neden bu kadar çabuk yıkılır inanç duvarlarımız?
Neyi feda etmek bize zor gelir, aşkın varlığına inanmaya devam etmek için?
Her sabah kalkıp işe gidiyoruz, yaşamak için para kazanıyoruz.
Aldığımız maaşı, kiraya, faturaya, yemeğe ve diğer zevklerimize harcıyoruz.
İş hayatında ayakta durabilmek için nitelikli olmamız lazım.
Kurslara gidiyoruz, rakiplerimizin arasından sıyrılmak için daha fazla şey öğrenmeye çalışıyoruz.
Sevmediğimiz bir patrona veya müdüre tahammül ediyoruz. Maaşımızı eksik alsak, idare ederiz diye düşünüyoruz.
Sevmediğimiz işi yapıyoruz. Kıyasıya süren savaşın ortasında, ayakta durmak için her gün mücadele ediyoruz.
Ama iş aşka gelince, iki sevgiliden darbe aldık diye pes ediyoruz.
Biliyorum, gönül acısına dayanmak zordur ama büyük ekran televizyon sahibi olmak için,
her ay maaşının bir kısmını vermeye razı olan, o paranın yokluğunun bedelini ödemeye hazır olan bizler,
neden konu sevgiye gelince fedakar olamıyoruz? Birkaç kötü deneyim yaşadık diye,
inancımızı yere bırakmaya ne kadar da hazırız. Üstelik kendimizce haklı sebeplerimiz var; terk edildik,
ihanete uğradık, zaten hiç mutlu olamadık?.
Hayat hiçbirimiz için güllük gülistanlık değil.
İniş ve çıkışlarla dolu bir serüveni yaşıyoruz.
Dünyaya bir çocuk getirip, onu büyütecek kadar güçlü olan;
iş hayatında ayakta kalmayı başaran, sahip olduğu şeyler için para, emek ve zaman harcayan bunca insan;
o kadar sıkıntıyı göze alıyor da, aşk yolunda ayağına takılan iki taş yüzünden mi inanmaktan vazgeçiyor? Hadi canım!...
Candan Ünal
Bahanelere İnanmıyorum
Bir sigara içimlik vakitlere sığdıramazsın aşkı, uzun bir yolculuğa çıkmayı göze alacaksın.
Her gördüğün sarı tabelada durmak zorunda kalacağın, varılacak şehir adı olmayan bir seyahattir aşk!
Bahanelere İnanmıyorum!
Aşk dediğin nazlıdır, özensizliğe gelmez, basar gider. Laftan da anlamaz, halinden de, hep ilgi ister.
Herkesin ve her şeyin önünde durmak, varlığını değerli kılmak derdindedir.
Önce, aşkın kendine aşık olacaksın. Hayatında birisi olmadan, tek başına yaşarken bile, ona sadık kalacaksın.
İnsanlara güvenmezsin, inanamazsın, o durum aşkı bağlamaz. Aşka sonuna kadar inanıp savunacaksın.
Her şeyden öte, alışkanlığın olacak. Kalbin kimseyi sevmemişse, aşkın kendini sevecek.
Yorulmayı, bıkmayı, vazgeçmeyi aklından geçirmeyeceksin.
Kalp dediğin mideye benzer. İçine ne kadar sevgi doldurursan, o kadar genişler, büyür.
Boş bıraktıkça küçülür, büzülür; sonra bir gün gelir, kocaman bir sevdaya çarparsın ama kalbinde yer yoktur, sığdıramazsın.
Ne zaman biri aşka inanmadığını söylese, benim içim sızlar.
Aklım almaz, bir gönlün çöl gibi yaşamak isteyişini. Öyle susuz, öyle kuru,
içinde hiçbir canlının var olamayacağı bir kum yığını gibi devam etmek isteyişini hayata insanın, anlayamam!
Neden en çabuk aşktan vazgeçeriz? Neden bu kadar çabuk yıkılır inanç duvarlarımız?
Neyi feda etmek bize zor gelir, aşkın varlığına inanmaya devam etmek için?
Her sabah kalkıp işe gidiyoruz, yaşamak için para kazanıyoruz.
Aldığımız maaşı, kiraya, faturaya, yemeğe ve diğer zevklerimize harcıyoruz.
İş hayatında ayakta durabilmek için nitelikli olmamız lazım.
Kurslara gidiyoruz, rakiplerimizin arasından sıyrılmak için daha fazla şey öğrenmeye çalışıyoruz.
Sevmediğimiz bir patrona veya müdüre tahammül ediyoruz. Maaşımızı eksik alsak, idare ederiz diye düşünüyoruz.
Sevmediğimiz işi yapıyoruz. Kıyasıya süren savaşın ortasında, ayakta durmak için her gün mücadele ediyoruz.
Ama iş aşka gelince, iki sevgiliden darbe aldık diye pes ediyoruz.
Biliyorum, gönül acısına dayanmak zordur ama büyük ekran televizyon sahibi olmak için,
her ay maaşının bir kısmını vermeye razı olan, o paranın yokluğunun bedelini ödemeye hazır olan bizler,
neden konu sevgiye gelince fedakar olamıyoruz? Birkaç kötü deneyim yaşadık diye,
inancımızı yere bırakmaya ne kadar da hazırız. Üstelik kendimizce haklı sebeplerimiz var; terk edildik,
ihanete uğradık, zaten hiç mutlu olamadık?.
Hayat hiçbirimiz için güllük gülistanlık değil.
İniş ve çıkışlarla dolu bir serüveni yaşıyoruz.
Dünyaya bir çocuk getirip, onu büyütecek kadar güçlü olan;
iş hayatında ayakta kalmayı başaran, sahip olduğu şeyler için para, emek ve zaman harcayan bunca insan;
o kadar sıkıntıyı göze alıyor da, aşk yolunda ayağına takılan iki taş yüzünden mi inanmaktan vazgeçiyor? Hadi canım!...
Candan Ünal
sevdaseli
Bayan Üye
---> 2013 şiirler, 2013 sözler, 2013 güzel sözler ve yazılar
AŞK DEDİĞİN YOKSULLUKTUR!
Yoksunluktur aşk dediğin! Bir yanın eksik kalır geceler boyu, aldığın nefes yetişmez, sokak çocukları gibi dışarıda üşür yüreğin.
Aşk Dediğin Yoksulluktur!
Kaybetmektir aşk! Egonu, gururunu, kimliğini bir hırsızın ellerine gönüllü bırakmaktır.
İsteyerek bencillikten vazgeçmektir. Omuzlarındaki tüm yükü atarak, avare gülüşlere uyanmaktır düş sabahlarında. Hiç fark etmeden nelerden vazgeçtiğini, cebinde, avucunda ne varsa dağıtmaktır.
Aşk bir çeşit yoksulluktur. Mantığını kaybeder bedenin, kim ne derse gülümsersin.
Hayattan kopmakla durmak arasında sendelediğinde ruhun, tam o anın içinde durur aşk dediğin.
Kazanma ihtimalinin az olduğu bir kumar oyunudur aşk. Elindeki karta bakmadan rest çekmektir yaşama.
Tüm zenginliğini, düşük ihtimale rağmen, hayatın ortasına sürmektir.
Uğrunda bir ömür harcadığın özgürlüğünü hibe etmektir aşk dediğin.
Başkasına ait küçücük bir kalbin içine sığmaya çalışmaktır. Köleliğe razı olmaktır.
Gülümseyen bir çift dudağa, güzel bakan bir göze esir olabilmektir.
Yani, aşk dediğin gönüllü hükümlülüktür.
Olmayacak duaya amin demektir aşk. İmkansızı başaracağına dair şiddetli inançlara tutulmaktır.
Kaç merdiveni üst üste koyarsan, mehtabı sevdiğinin kollarına çekebileceğini hesaplamaktır mesela.
Ortak bir yıldız seçip, bulutlu gecelerde seni düşünmediğini sanarak ağlamaktır.
Muhteşem şiirler yazdığına inanarak, tüm sevdiklerini esir etmektir,
yüreğinden başka yere bağlanamamış kelimelere.
Uykusuzluktur aşk dediğin! Yalnızken onu düşünmekten kapanmayan gözler,
sabah ezanlarını duyarak sızar en sonunda. Sayısız geç kalışların açıklanamaz sebebidir.
Birlikte olduğunda onu seyrederek bitirmektir geceyi ve çok uzun uyuyuşun içinden kalkmış gibi dimdik başlamaktır yeni güne.
Sürekli dalgınlık halidir aşk. Kafanı yaslayarak hayallere daldığın otobüs camlarında izler bırakmaktır, ineceğin durağı kaçırarak. Yanından geçeni görmeden sokaklar boyu yürümektir.
Kafanda duran gözlüğü, konuşurken elinde tuttuğun telefonu aramaktır.
Zamanla kavga etmektir aşk. Yelkovanla akrebe küfür etmektir geçmek bilmez bekleyişlerde.
Planlarını uyduramamaktır, hayat sürprizler yaparak değiştiğinde.
Kendinden vazgeçmektir aşk dediğin. Yemeğin en güzel yerini ayırmaktır sevdiğin için.
Onun yerine düşünmektir, onsuz kaldığın anlarda bile. Birini kendinden çok sevmektir, henüz kendini sevmeyi bile beceremediğin yaşam tünelinde.
Hastalandığında bir sandalye üzerinde beklemektir sabaha kadar.
Her acısını kalbinde misliyle hissetmektir.
Aşk dediğin yoksulluktur. Bedenini, ruhunu, kalbini emanet ederek başkasına;
düşler bahçesinin çiçekleri ile avunmaktır. Kendin olmaktır aslında,özüne dönmektir.
Vazgeçmektir hırslardan, cezalardan, çekişmelerden. Sadece güzel olana dayandırıp yaşamı, her mevsimin tadını çıkarmaktır. En değerlisi, aşk, bir kalbe sevmeyi öğretmek
Yoksunluktur aşk dediğin! Bir yanın eksik kalır geceler boyu, aldığın nefes yetişmez, sokak çocukları gibi dışarıda üşür yüreğin.
Aşk Dediğin Yoksulluktur!
Kaybetmektir aşk! Egonu, gururunu, kimliğini bir hırsızın ellerine gönüllü bırakmaktır.
İsteyerek bencillikten vazgeçmektir. Omuzlarındaki tüm yükü atarak, avare gülüşlere uyanmaktır düş sabahlarında. Hiç fark etmeden nelerden vazgeçtiğini, cebinde, avucunda ne varsa dağıtmaktır.
Aşk bir çeşit yoksulluktur. Mantığını kaybeder bedenin, kim ne derse gülümsersin.
Hayattan kopmakla durmak arasında sendelediğinde ruhun, tam o anın içinde durur aşk dediğin.
Kazanma ihtimalinin az olduğu bir kumar oyunudur aşk. Elindeki karta bakmadan rest çekmektir yaşama.
Tüm zenginliğini, düşük ihtimale rağmen, hayatın ortasına sürmektir.
Uğrunda bir ömür harcadığın özgürlüğünü hibe etmektir aşk dediğin.
Başkasına ait küçücük bir kalbin içine sığmaya çalışmaktır. Köleliğe razı olmaktır.
Gülümseyen bir çift dudağa, güzel bakan bir göze esir olabilmektir.
Yani, aşk dediğin gönüllü hükümlülüktür.
Olmayacak duaya amin demektir aşk. İmkansızı başaracağına dair şiddetli inançlara tutulmaktır.
Kaç merdiveni üst üste koyarsan, mehtabı sevdiğinin kollarına çekebileceğini hesaplamaktır mesela.
Ortak bir yıldız seçip, bulutlu gecelerde seni düşünmediğini sanarak ağlamaktır.
Muhteşem şiirler yazdığına inanarak, tüm sevdiklerini esir etmektir,
yüreğinden başka yere bağlanamamış kelimelere.
Uykusuzluktur aşk dediğin! Yalnızken onu düşünmekten kapanmayan gözler,
sabah ezanlarını duyarak sızar en sonunda. Sayısız geç kalışların açıklanamaz sebebidir.
Birlikte olduğunda onu seyrederek bitirmektir geceyi ve çok uzun uyuyuşun içinden kalkmış gibi dimdik başlamaktır yeni güne.
Sürekli dalgınlık halidir aşk. Kafanı yaslayarak hayallere daldığın otobüs camlarında izler bırakmaktır, ineceğin durağı kaçırarak. Yanından geçeni görmeden sokaklar boyu yürümektir.
Kafanda duran gözlüğü, konuşurken elinde tuttuğun telefonu aramaktır.
Zamanla kavga etmektir aşk. Yelkovanla akrebe küfür etmektir geçmek bilmez bekleyişlerde.
Planlarını uyduramamaktır, hayat sürprizler yaparak değiştiğinde.
Kendinden vazgeçmektir aşk dediğin. Yemeğin en güzel yerini ayırmaktır sevdiğin için.
Onun yerine düşünmektir, onsuz kaldığın anlarda bile. Birini kendinden çok sevmektir, henüz kendini sevmeyi bile beceremediğin yaşam tünelinde.
Hastalandığında bir sandalye üzerinde beklemektir sabaha kadar.
Her acısını kalbinde misliyle hissetmektir.
Aşk dediğin yoksulluktur. Bedenini, ruhunu, kalbini emanet ederek başkasına;
düşler bahçesinin çiçekleri ile avunmaktır. Kendin olmaktır aslında,özüne dönmektir.
Vazgeçmektir hırslardan, cezalardan, çekişmelerden. Sadece güzel olana dayandırıp yaşamı, her mevsimin tadını çıkarmaktır. En değerlisi, aşk, bir kalbe sevmeyi öğretmek
sevdaseli
Bayan Üye
---> 2015 şiirler, 2015 sözler, 2015 güzel sözler ve yazılar
ßiliyorum konuşacak bir şeyimiz kalmadıpaylaşacak hiçbir şeyimiz yok ortada..
Yine de yüreğimden gücümün yettiği yere kadar sana sesleniyorum seninle konuşuyorum.
Bir ihtimal gelişine sığındığımı farkettiysem deengel olmadım gurursuz ama umutlu ve sabırlı hasretine.
Anlık hayaller anlık mutluluklara gebe kalıyor..bugün gönlümü hoş tutmak istiyorum...imkansız olan her rüyaya inanasım geliyor.
Bir çocuk gibi isteklerimi bastıramıyorum.
Bende olan seni hiç kırmadım değiştirmedim ve hep korudum desem de
sendeki benin nasıl olduğunu gülüp gülmediğinianlamsız bir sıkıntıyla merak ediyorum.
İçimdeki güzelliğine inanıp inanmamanı artık umursamıyorum..!
Ki aslında ıslanan sadece yüreğim olurdubedenim değil...
Üşüyorum bu üşüme yalnızlığımdan geliyor ve sarıyor her tarafımı.
Tutunabileceğim hiçbir güzellik yokhatırlamaktan usanmayacağım anılarım dışında.
Isınabilmek için onlara sarılıyorum. Anlamsız ve cevapsız sorular hınzırca sırıtıyor
ben görmemeye çalışıyorum...
Biliyorum levrekler derinlerde ve dalgalı denizlerde yaşar.
Levrekler uzak bir düş gibi zor yakalanır.
Ama sen becerirsin düşleri yakalamayı derinlere dalmayı uzaklara kavuşmayı..
Sahi becerebilir misin..?
Düşüncelerim gururlu hayallerim ve sevdam değil.
Gelseydin; kendimi unutup sana akacaktımsusturacaktım içindeki isyanı kavgaların
ortasında bir güneş gibi doğup ısıtacaktım yüreğini sevinçten ağlayacaktım bu defa
mutluyken hemen sarhoş oluşum gibidokunacaktım kusacaktım birikmişliğimihasretimi...
Eskiden kimi şarkıların ne kadar anlamlı olduğunu düşünürken şimdi ayrılığın ardından çalınan
her şarkı umutsuzluğumu ve sevgimi anlatıyormuş gibi geliyor.
Sevdiğim ne çok şarkı varmış!!
bunu senin gidişin gösterdi bana..
Bu bir marifetse eğer niye benim yanımda değilsin ki...?
Göz yaşlarım asilliğini yitiriyor ve yenik düşüyorum sevdana.
GİTTİN..
.belki de hiç gelmemiştin ben geldiğini sandım...
Ayak uyduramadım yorgunluğuna. Dudaklarınadüşlerindeki öpüşü konduramadım..
Kimi zaman bir çocuk oldum gülüşlerinde şımaran kimi zaman bir kadın dokunuşlarında kendini bulan.
Ama en çok da imkansızın oldum hırçınlığınyirmi yaşın gecikmişliğin...
Her gelişimde bir kez daha gönderdiğin oldum...
Aşk pazarında harcadığın mevsimler oldumsessizce boşalan gözyaşlarınbirikmişliğin oldum.
Son ses dinlediğin bir şarkının nakaratı oldumdilinin ucuna gelip de söyleyemediğin kelimeler
ister istemez yaşadığın talihsizlikler oldum..
Hak etmediklerin artık yeter dediklerin ve herşeyin olmak isterken belki de hiçbir şeyin oldum.
Söylesene ben gerçekte senin neyin oldum...?
Sesin hep uzakları çağırıyordu ben üstüme alındım sana geldim.
Bilseydim bana ait olmayan bir seslenişi sahiplenir miydim..?
Kalbime henüz söylemedim gittiğini...
Öğrenirse onun da acı çekmesinden korkuyorum.
Seni hala benimle biliyor ve seviyor
Ama ben.. kalbime ilk defa yalan söylüyorum.
GİTTİN..
sevdamın öksüzlüğüne alışabilirim belki ama
sesinin uzak yolların sonunda olması acıtıyor içimi.
Suskunluğun en büyük silahındı suskunluğunla vurdun beni..
Söylesene unutulmak kime yakışıyor..?
Unutan sen olsan da sana bile yakışmıyor..
Merak etme üstüne giydirmedim bu duyguyuunutulmayan olmak sende daha güzel duruyor.
Görüyorsun işte aşka ve sana ihanet etmiyorum..
benim kırgınlığım aşka.
Sen üstüne alındın..
Yine de yüreğimden gücümün yettiği yere kadar sana sesleniyorum seninle konuşuyorum.
Bir ihtimal gelişine sığındığımı farkettiysem deengel olmadım gurursuz ama umutlu ve sabırlı hasretine.
Anlık hayaller anlık mutluluklara gebe kalıyor..bugün gönlümü hoş tutmak istiyorum...imkansız olan her rüyaya inanasım geliyor.
Bir çocuk gibi isteklerimi bastıramıyorum.
Bende olan seni hiç kırmadım değiştirmedim ve hep korudum desem de
sendeki benin nasıl olduğunu gülüp gülmediğinianlamsız bir sıkıntıyla merak ediyorum.
İçimdeki güzelliğine inanıp inanmamanı artık umursamıyorum..!
Ki aslında ıslanan sadece yüreğim olurdubedenim değil...
Üşüyorum bu üşüme yalnızlığımdan geliyor ve sarıyor her tarafımı.
Tutunabileceğim hiçbir güzellik yokhatırlamaktan usanmayacağım anılarım dışında.
Isınabilmek için onlara sarılıyorum. Anlamsız ve cevapsız sorular hınzırca sırıtıyor
ben görmemeye çalışıyorum...
Biliyorum levrekler derinlerde ve dalgalı denizlerde yaşar.
Levrekler uzak bir düş gibi zor yakalanır.
Ama sen becerirsin düşleri yakalamayı derinlere dalmayı uzaklara kavuşmayı..
Sahi becerebilir misin..?
Düşüncelerim gururlu hayallerim ve sevdam değil.
Gelseydin; kendimi unutup sana akacaktımsusturacaktım içindeki isyanı kavgaların
ortasında bir güneş gibi doğup ısıtacaktım yüreğini sevinçten ağlayacaktım bu defa
mutluyken hemen sarhoş oluşum gibidokunacaktım kusacaktım birikmişliğimihasretimi...
Eskiden kimi şarkıların ne kadar anlamlı olduğunu düşünürken şimdi ayrılığın ardından çalınan
her şarkı umutsuzluğumu ve sevgimi anlatıyormuş gibi geliyor.
Sevdiğim ne çok şarkı varmış!!
bunu senin gidişin gösterdi bana..
Bu bir marifetse eğer niye benim yanımda değilsin ki...?
Göz yaşlarım asilliğini yitiriyor ve yenik düşüyorum sevdana.
GİTTİN..
.belki de hiç gelmemiştin ben geldiğini sandım...
Ayak uyduramadım yorgunluğuna. Dudaklarınadüşlerindeki öpüşü konduramadım..
Kimi zaman bir çocuk oldum gülüşlerinde şımaran kimi zaman bir kadın dokunuşlarında kendini bulan.
Ama en çok da imkansızın oldum hırçınlığınyirmi yaşın gecikmişliğin...
Her gelişimde bir kez daha gönderdiğin oldum...
Aşk pazarında harcadığın mevsimler oldumsessizce boşalan gözyaşlarınbirikmişliğin oldum.
Son ses dinlediğin bir şarkının nakaratı oldumdilinin ucuna gelip de söyleyemediğin kelimeler
ister istemez yaşadığın talihsizlikler oldum..
Hak etmediklerin artık yeter dediklerin ve herşeyin olmak isterken belki de hiçbir şeyin oldum.
Söylesene ben gerçekte senin neyin oldum...?
Sesin hep uzakları çağırıyordu ben üstüme alındım sana geldim.
Bilseydim bana ait olmayan bir seslenişi sahiplenir miydim..?
Kalbime henüz söylemedim gittiğini...
Öğrenirse onun da acı çekmesinden korkuyorum.
Seni hala benimle biliyor ve seviyor
Ama ben.. kalbime ilk defa yalan söylüyorum.
GİTTİN..
sevdamın öksüzlüğüne alışabilirim belki ama
sesinin uzak yolların sonunda olması acıtıyor içimi.
Suskunluğun en büyük silahındı suskunluğunla vurdun beni..
Söylesene unutulmak kime yakışıyor..?
Unutan sen olsan da sana bile yakışmıyor..
Merak etme üstüne giydirmedim bu duyguyuunutulmayan olmak sende daha güzel duruyor.
Görüyorsun işte aşka ve sana ihanet etmiyorum..
benim kırgınlığım aşka.
Sen üstüne alındın..
sevdaseli
Bayan Üye
---> 2015 şiirler, 2015 sözler, 2015 güzel sözler ve yazılar
Anlatabilsem keşke içimden geçenleri bir bir. Yüreğimde kopan fırtınalardan başlasam. Ve iyiyim ben yalanlarımla devam etsem. Yediğim kazıkları döksem ortalığa. Uğruna ömrümü verdiğim ve yenildiğim savaşlarla tamamlasam itiraflarımı. Ne kadar yorgun olduğumu haykırsam keşke. Geceleri sessizce yorganı başıma çekip ağlayışlarımı gösterebilsem. Ha birde insanlara olan nefretimi tarif edebilsem keşke. Çiğnediğim sözleri saysam mesela. Kaç kere tükürdüğümü yalattı hayat söylesem. Sonra anlattıkça hafiflese dertlerim. Ve unutsam geçmişi. İnsanların *****liklerini. Sonra yepyeni bir ben olsam. Pes ettiğim yerden devam etsem hayata. İçten gülümsesem insanlara ? Olmaz mı ? Olmaz tabi.
Ne ben anlatabilirim içimdekileri. Ne de siz dinlersiniz beni.
Zaten anlattık diye düğümlenmedimi ipler ? İçten olduk diye gelmedi mi dertler ? En iyisimi susayım ben. İçimde kalıversin her şeyim. Duygusuz sansınlar beni yine eskisi gibi.
Ne ben anlatabilirim içimdekileri. Ne de siz dinlersiniz beni.
Zaten anlattık diye düğümlenmedimi ipler ? İçten olduk diye gelmedi mi dertler ? En iyisimi susayım ben. İçimde kalıversin her şeyim. Duygusuz sansınlar beni yine eskisi gibi.
---> 2015 şiirler, 2015 sözler, 2015 güzel sözler ve yazılar
Ormanlarda yuvasını yitiren
Bir kuş görsem sen gelirsin aklıma.
Beni alıp uzaklara götüren
Bir düş görsem sen gelirsin aklıma.
Gönlüm viranedir, yakılmış, yanmış
Hayal mermerinde hatıram donmuş.
Asırlar öncesi duvara konmuş
Bir taş görsem sen gelirsin aklıma.
Toprak, ağacın her hali güzel
Gölgesi, meyvesi hem dalı güzel
Nerede, ne zaman faydalı, güzel
Bir iş görsem sen gelirsin aklıma.
Açılmış bir çiçektir her gülen dudak
Kılıfta tomurcuk zor gülen dudak
Bir dostluk bakışı, bir gülen dudak
Bir diş görsem sen gelirsin aklıma.
Yüreğinde deli taylar eş inen
Gam ilinden dert iline taş ınan
Altmış yıl yaş ayıp bin yıl düş ünen
Bir baş görsem sen gelirsin aklıma.
Konuşmak çare etmiyor biliyorum..Sözlerimin bu kadar anlamsız ve değersiz olduğu bir zamanı hiç yaşamamıştım.Beni Sevmiyormuşsun bunu anladım..Bana verdiğin hayat dersi için sana teşekkür ederim..Bundan sonra bende artık senin gibi olacağım. Yapmacık sevda sözcüklerim hep seninle olacak…Canım öyle yanıyor, içim öyle acıyorki. Ne yaptım sana anlamadım bunları haketmek için..Hiç mi sevmemiştin beni söyle…Senin için neleri feda ettim bir bilsen…
Ama hiç bir zaman bilemeyeceksin..
Her şey düzeldi derken aslında herşeyi bitirmişiz…
Yolumuz ayrılıktan yanaymış sevgili…Yaprakları sararmış bir ağaç gibiyim…Şimdi gözlerim boş boş bakıyor uzaklara…
Susuyorum artık..
Hiç Konuşmamak Üzere…
Sana bir kelime bile etmeyeceğim….
Özleyeceksin Sesimi…
Duyamayacaksın Tenimin Kokusunu….
Ve Ben Bu Gece Sonsuz Olacağım…
Seninle Aynı Toprakta Bile Olmayacağım…
Seni seviyorum diyordun, Sensiz Yaşayamam Diyordun….
Aslında Sen Hep Bensiz Yaşamışsın..
Ve Beni Hiç Ama Hiç Sevmemişsin…
Belliki Sana BirŞey Verememiş
Ve Seni Hiç Mutlu Edememişim…
Bende Bulamadığın Mutluluğu Bulman Dileğiyle…
Soğuk öfkeden çok kuru bir üzüntü duyuyorum, şu zamana dek gözlerim dahi ıslanmadı, kupkuru. Ancak kalbim, yumuşak, bir muhallebi kıvamında.
(....)
Üzgün de değilim sanırım. Daha çok şaşkınlık içindeyim, kendimden çok uzakta, senin bu kadar uzak ve aynı zamanda bu kadar yakın olabildiğine şaşırdım. Ayrılmadan önce sana iki şey söylemek istedim, bundan sonra da konuşmayacağım bununla ilgili, söz veriyorum. Birincisi; seni bir gün yine görmeyi çok umut ediyorum, çok istiyor ve buna ihtiyaç duyuyorum. Ancak şunu unutma lütfen, seni görmeyi hiçbir zaman istemeyeceğim senden- bu gururdan değil, ki zaten sana karşı gurursuzum biliyorsun, ancak sen istersen buluşmamız gerçekleşebilir. Yani, bekleyeceğim. Sen dilersen, söylemen yeterli. Aşkını kaybettim belki ama seni kaybetmek istemiyorum. Nasıl olduysa, bana o kadar çok şey kattın ki, bunların geri alınması mümkün değil. Şefkatin ve arkadaşlığın benim için öyle değerliydi ki hala mutlu ve minnettar hissediyorum bunun için. Bunu söylemek beni utandırıyor ama; seni, beni artık eskisi gibi istemeyen kollarına atıldığım anda ne kadar çok seviyorsam, hala öyle seviyorum.Ancak bu senin üzerinde herhangi bir baskı yaratmasın canım, hiçbir zaman bir görev bilinciyle mektuplar yazma bana. Sadece canın istediğinde yaz ve beni mutlu ettiğini bil.
Neyse, kelimeler aptalca geliyor. Bana çok yakın, çok yakın duruyordun, sana yaklaşmama izin ver. Ve lütfen, eski zamanlarda olduğu gibi, bana kalbimi geri ver.
Dün söylediğin gibi 'öfkeli' olduğumu düşünme sakın, yalnızca kelimelerin ötesinde bir hüznüm ve şaşkınlığım var. Buna devam edeceğimi düşünüyorsan yanılıyorsun!
Buraya geri döndüğümde, en azından senden ara sıra haber alırım diye düşünmüştüm. Ama sen her gün yazdın bana, üç sene öncesinde yazdığın mektuplar gibi! Ve bu mektuplar da beni sana geri yazmaya teşvik etti, bana yüreğimdekileri yazmamı öğütlüyorsun sandım.
Ve daha sonra, ne bir ses, ne bir nefes. Üç gün oldu ve senden hiçbir şey yok. Eğer senin içindeki bir duyguya yaslayabilsem kendimi, güzel ve sadık bir arkadaşlık, en azından! En azından o zaman bir şeylere tahammül edebilirim, yazabilirim, hayatımı düzene sokabilirim. Ne istediğini bilmiyorum, kim olduğumu bilmiyorum!
Bana aşığınmışım gibi mi yazıyordun, yoksa herhangi biri gibi mi? Hangisisin, ya da ben neyim?
Herhangi biri değil herhalde ama bir arkadaş olmam muhtemel. Hayatım seni tanımadan önce çok daha iyiydi. Yani bu hadise, kötü geçen bir senenin kötü bitişi oldu.
Bu mektubu, uzun uzun düşündükten sonra yazıyorum sana ve korkarım ki seni üzeceğim. Ancak vereceğim hasarın kalıcı olmayacağına eminim.
Sen buradan ayrıldıktan sonra, kendimi, bunun bir aşk ilişkisi olduğuna dair ikna etmeye çalıştım çünkü sen bu konuda çok ısrarcıydın ve ben kendine bir şey yapmandan ürktüm.
Ancak şimdi, senden uzak geçirdiğim birkaç ayın ardından, sana hala düşkün olduğumu biliyorum, fakat bu bir aşığınkinden çok bir annenin çocuğuna beslediği hisler gibi. Ve evet, senin için hala Kid (Kurowsky ve Hemingway arasında bir takma isim) olduğumu biliyorum, ancak aslında öyle değilim ve gün be gün bundan uzaklaşıyorum.
Yani, Kid (sen benim için her zaman Kid olarak kalacaksın), bir gün beni affedebilecek misin acaba? Kötü biri olmadığımı ve sana zarar vermek istemediğimi biliyorsun. Belki de hatayı en başında yaptım ben, ancak ben senden çok yaşlıyım ve bu değişmeyecek.
İleride senin adını çok duyacağımı biliyorum, seninle gurur duyacağımı ama canım, her ne kadar bu gün için sabırsızlansam da, kariyerini aceleye getirmeni asla istemem.
Lütfen bunu haber verirken, benim için de ani bir gelişme olduğunu bil: yakında evli bir kadın olacağım. Beni affedeceğini ve harika bir kariyerin adımlarını atarak, ne kadar harika bir adam olduğunu herkese göstereceğini ümit ediyorum.
Dostun, Biricik Fatin
Canım,
Yeniden delirdiğimi hissedebiliyorum. Artık bu kötü zamanları atlatamayacağımı da. Bu sefer iyileşemeyeceğim. Sesler duymaya başladım ve işime konsantre olamıyorum. Bu nedenle de, yapabileceğim en doğru şeyi yapıyorum. Sen bana, yaşatabileceğin en büyük mutlulukları yaşattın. Her açıdan. Bu hastalık yakama yapışıncaya dek, iki insanın beraber tadabileceği en büyük mutluluğu tattık. Daha fazla savaşacak gücüm kalmadı. Hayatını mahvediyorum, biliyorum, ancak bensiz de hayat devam edecek. Hayata devam edeceksin, biliyorum. Görüyorsun ki bu mektubu bile düzgün yazamıyorum. Okuyamıyorum.
Söylemek istediğim şey; hayatımdaki bütün mutlulukları sana borçluyum. Bana karşı her zaman çok destekleyici ve iyiydin. Bunu herkes biliyor. Eğer hayatımı kurtarabilecek biri olsaydı, bu sen olurdun. Ben her şeyimi kaybettim ama senin iyiliğin hep benimle olacak. Yaşamını daha fazla cehenemme çeviremem. Hayatta kimsenin, bizim mutlu olduğumuz kadar mutlu olabileceğini sanmıyorum.
Ne yazilmali ki silinip gitmesin, ne söylenmeli ki unutulup bitmesin. Sessizlikle bağlayan bir hikaye bu. Eger bagladigi gibi bitecekse sonu, yasanan her ne varsa sil, gitsin.Hayallerde gerçek gibi yasarken seni, umutlarda bitti bir zaman, sevgiler de.
********SENİ SEVİYORUM:
çünkü ne zaman siir okusam, misralarindan sen akiyorsun, gözlerimden yaslar süzülüp resmine damliyor, sessizlik sarariyor içimde, susuyorum. Tam buldum dedigin anda kaybetmek nedir bilir misin?
Atilmisligi hissettigin oldu mu?
Hayaliyle yasamayi ezberledin mi?
Delicesine sevdigin ama onun seni sevmedigini ögrendigin o ani hiç yasadin mi?
Onun eksik yanlarini bile sevebildin mi ? Terkedilince ilk defa görüyormus gibi baktinmi?
Elvedasiz ayriliklar acitti mi içini?
Göz kapaklarina inat, uyumadigin oldu mu gecelerce?
Sadece mum isiginin aydinlattigi odanda onu düsündügün oldu mu saatlerce?
Ellerin onsuz kaldiginda üsüdün mü?
Duyuyorum susuyorsun, yine susuyorsun, tipki o zamanki gibi söylemiyorsun.
***********SENİ SEVİYORUM:
çünkü hergün biraz daha tükenirken hersey, benligim sesizce inliyor ben susuyorum. Bir an elinden tutuyorum, biran sonra belkide tamamen elimden kayip gitmis oluyorsun, anlayamiyorum.Yine sensiz kaliyor kollarim, yine islaniyor gözlerim. Yasamam için tek nedenimdin SEN. Fakat binlerce sebep vardi seni sevmem için.
********** SENİ SEVİYORUM:
çünkü yasanacak bütün imkansizliklarda sen varsin. Biryerlerim aciyor durmaksizin. Sessizligin çok sey söylese de bazen susmanda incitir beni. Bilirim, belkide en iyi ben bilirim ki, susmasini bilmek, bildigini söylemekten daha zor. Bir uçurum gibi derinlesen sessizlik, bizi birbirimizden ayirdi bile. Yenildik dostlugumuza, zamana, yalnizliga, yenildik iste! Sinsice sardi sessizlik, böyle birdenbire, ansizin... ve ben hala unutmam gerektigini söyleyenlere İNANMIYORUM. Hissettiklerimi söylemektense dost kalmayi, seni sensiz yasamaktansa susmayi tercih ederim. Senin beni sevme fikri bile beni mutlu edebilecek kadar güzel ve asil!
*********SENİ SEVİYORUM:
çünkü sen benim siyah beyaz dünyami renklendiren o çok az seyden birisin. Sensiz her andan korktum, korkuyorum. Alip gitme ellerini, alip gitme gülüslerimi, götürme düslerimi. Sen benden gittin gideli öyle biktim ki sensiz kendimden.
***********SENİ SEVİYORUM:
çünkü hala birseyler var vazgeçemedigim. Ben herkes için siir yazmazdim, bu hep tuhaf gelmisti. Fakat simdi senin için siir yazmamak tuhaf geliyor. Bu yillarca sürecek ve de hiç dinmeyecekmis gibi düsünürken görüyorum ki anlamini yitiren birseyler var aramizda.
**********SENİ SEVİYORUM:
çünkü tam herseyden vazgeçmistim ki, karanligimin perdesini yirtti ellerin. Ama yine direndik sessizlige, hala konusulmadan kalan öyle çok sey varki! "Sustugun yerde birseyler kiriliyor" Nasil söyleyecegini sende bilmiyorsun besbelli.. Susman gerekiyor diye susuyorsun belkide, sevgimiz için..
KALBİM SENDEYKEN HER ADIMDA , AKLIM SENDEYKEN HER DAKİKA
UNUTMADIM UNUTMADIM İŞTE.VAZGEÇMEYECEĞİM SENDEN:
Yaşananı aşan sevda yorumu
Şiirin kanıyla yoğrulmamışsa
Gülün hevengini coşturan bengisu
Verilmemiştir çeliğin damarına
Şiirden söz açılınca
Diyor ki bana konuğum
- Başka söze gerek yok
Aşktır onun tarihçesi
Ormanlarda yuvasını yitiren
Bir kuş görsem sen gelirsin aklıma.
Beni alıp uzaklara götüren
Bir düş görsem sen gelirsin aklıma.
Gönlüm viranedir, yakılmış, yanmış
Hayal mermerinde hatıram donmuş.
Asırlar öncesi duvara konmuş
Bir taş görsem sen gelirsin aklıma.
Toprak, ağacın her hali güzel
Gölgesi, meyvesi hem dalı güzel
Nerede, ne zaman faydalı, güzel
Bir iş görsem sen gelirsin aklıma.
Açılmış bir çiçektir her gülen dudak
Kılıfta tomurcuk zor gülen dudak
Bir dostluk bakışı, bir gülen dudak
Bir diş görsem sen gelirsin aklıma.
Yüreğinde deli taylar eş inen
Gam ilinden dert iline taş ınan
Altmış yıl yaş ayıp bin yıl düş ünen
Bir baş görsem sen gelirsin aklıma.
Konuşmak çare etmiyor biliyorum..Sözlerimin bu kadar anlamsız ve değersiz olduğu bir zamanı hiç yaşamamıştım.Beni Sevmiyormuşsun bunu anladım..Bana verdiğin hayat dersi için sana teşekkür ederim..Bundan sonra bende artık senin gibi olacağım. Yapmacık sevda sözcüklerim hep seninle olacak…Canım öyle yanıyor, içim öyle acıyorki. Ne yaptım sana anlamadım bunları haketmek için..Hiç mi sevmemiştin beni söyle…Senin için neleri feda ettim bir bilsen…
Ama hiç bir zaman bilemeyeceksin..
Her şey düzeldi derken aslında herşeyi bitirmişiz…
Yolumuz ayrılıktan yanaymış sevgili…Yaprakları sararmış bir ağaç gibiyim…Şimdi gözlerim boş boş bakıyor uzaklara…
Susuyorum artık..
Hiç Konuşmamak Üzere…
Sana bir kelime bile etmeyeceğim….
Özleyeceksin Sesimi…
Duyamayacaksın Tenimin Kokusunu….
Ve Ben Bu Gece Sonsuz Olacağım…
Seninle Aynı Toprakta Bile Olmayacağım…
Seni seviyorum diyordun, Sensiz Yaşayamam Diyordun….
Aslında Sen Hep Bensiz Yaşamışsın..
Ve Beni Hiç Ama Hiç Sevmemişsin…
Belliki Sana BirŞey Verememiş
Ve Seni Hiç Mutlu Edememişim…
Bende Bulamadığın Mutluluğu Bulman Dileğiyle…
Soğuk öfkeden çok kuru bir üzüntü duyuyorum, şu zamana dek gözlerim dahi ıslanmadı, kupkuru. Ancak kalbim, yumuşak, bir muhallebi kıvamında.
(....)
Üzgün de değilim sanırım. Daha çok şaşkınlık içindeyim, kendimden çok uzakta, senin bu kadar uzak ve aynı zamanda bu kadar yakın olabildiğine şaşırdım. Ayrılmadan önce sana iki şey söylemek istedim, bundan sonra da konuşmayacağım bununla ilgili, söz veriyorum. Birincisi; seni bir gün yine görmeyi çok umut ediyorum, çok istiyor ve buna ihtiyaç duyuyorum. Ancak şunu unutma lütfen, seni görmeyi hiçbir zaman istemeyeceğim senden- bu gururdan değil, ki zaten sana karşı gurursuzum biliyorsun, ancak sen istersen buluşmamız gerçekleşebilir. Yani, bekleyeceğim. Sen dilersen, söylemen yeterli. Aşkını kaybettim belki ama seni kaybetmek istemiyorum. Nasıl olduysa, bana o kadar çok şey kattın ki, bunların geri alınması mümkün değil. Şefkatin ve arkadaşlığın benim için öyle değerliydi ki hala mutlu ve minnettar hissediyorum bunun için. Bunu söylemek beni utandırıyor ama; seni, beni artık eskisi gibi istemeyen kollarına atıldığım anda ne kadar çok seviyorsam, hala öyle seviyorum.Ancak bu senin üzerinde herhangi bir baskı yaratmasın canım, hiçbir zaman bir görev bilinciyle mektuplar yazma bana. Sadece canın istediğinde yaz ve beni mutlu ettiğini bil.
Neyse, kelimeler aptalca geliyor. Bana çok yakın, çok yakın duruyordun, sana yaklaşmama izin ver. Ve lütfen, eski zamanlarda olduğu gibi, bana kalbimi geri ver.
Dün söylediğin gibi 'öfkeli' olduğumu düşünme sakın, yalnızca kelimelerin ötesinde bir hüznüm ve şaşkınlığım var. Buna devam edeceğimi düşünüyorsan yanılıyorsun!
Buraya geri döndüğümde, en azından senden ara sıra haber alırım diye düşünmüştüm. Ama sen her gün yazdın bana, üç sene öncesinde yazdığın mektuplar gibi! Ve bu mektuplar da beni sana geri yazmaya teşvik etti, bana yüreğimdekileri yazmamı öğütlüyorsun sandım.
Ve daha sonra, ne bir ses, ne bir nefes. Üç gün oldu ve senden hiçbir şey yok. Eğer senin içindeki bir duyguya yaslayabilsem kendimi, güzel ve sadık bir arkadaşlık, en azından! En azından o zaman bir şeylere tahammül edebilirim, yazabilirim, hayatımı düzene sokabilirim. Ne istediğini bilmiyorum, kim olduğumu bilmiyorum!
Bana aşığınmışım gibi mi yazıyordun, yoksa herhangi biri gibi mi? Hangisisin, ya da ben neyim?
Herhangi biri değil herhalde ama bir arkadaş olmam muhtemel. Hayatım seni tanımadan önce çok daha iyiydi. Yani bu hadise, kötü geçen bir senenin kötü bitişi oldu.
Bu mektubu, uzun uzun düşündükten sonra yazıyorum sana ve korkarım ki seni üzeceğim. Ancak vereceğim hasarın kalıcı olmayacağına eminim.
Sen buradan ayrıldıktan sonra, kendimi, bunun bir aşk ilişkisi olduğuna dair ikna etmeye çalıştım çünkü sen bu konuda çok ısrarcıydın ve ben kendine bir şey yapmandan ürktüm.
Ancak şimdi, senden uzak geçirdiğim birkaç ayın ardından, sana hala düşkün olduğumu biliyorum, fakat bu bir aşığınkinden çok bir annenin çocuğuna beslediği hisler gibi. Ve evet, senin için hala Kid (Kurowsky ve Hemingway arasında bir takma isim) olduğumu biliyorum, ancak aslında öyle değilim ve gün be gün bundan uzaklaşıyorum.
Yani, Kid (sen benim için her zaman Kid olarak kalacaksın), bir gün beni affedebilecek misin acaba? Kötü biri olmadığımı ve sana zarar vermek istemediğimi biliyorsun. Belki de hatayı en başında yaptım ben, ancak ben senden çok yaşlıyım ve bu değişmeyecek.
İleride senin adını çok duyacağımı biliyorum, seninle gurur duyacağımı ama canım, her ne kadar bu gün için sabırsızlansam da, kariyerini aceleye getirmeni asla istemem.
Lütfen bunu haber verirken, benim için de ani bir gelişme olduğunu bil: yakında evli bir kadın olacağım. Beni affedeceğini ve harika bir kariyerin adımlarını atarak, ne kadar harika bir adam olduğunu herkese göstereceğini ümit ediyorum.
Dostun, Biricik Fatin
Canım,
Yeniden delirdiğimi hissedebiliyorum. Artık bu kötü zamanları atlatamayacağımı da. Bu sefer iyileşemeyeceğim. Sesler duymaya başladım ve işime konsantre olamıyorum. Bu nedenle de, yapabileceğim en doğru şeyi yapıyorum. Sen bana, yaşatabileceğin en büyük mutlulukları yaşattın. Her açıdan. Bu hastalık yakama yapışıncaya dek, iki insanın beraber tadabileceği en büyük mutluluğu tattık. Daha fazla savaşacak gücüm kalmadı. Hayatını mahvediyorum, biliyorum, ancak bensiz de hayat devam edecek. Hayata devam edeceksin, biliyorum. Görüyorsun ki bu mektubu bile düzgün yazamıyorum. Okuyamıyorum.
Söylemek istediğim şey; hayatımdaki bütün mutlulukları sana borçluyum. Bana karşı her zaman çok destekleyici ve iyiydin. Bunu herkes biliyor. Eğer hayatımı kurtarabilecek biri olsaydı, bu sen olurdun. Ben her şeyimi kaybettim ama senin iyiliğin hep benimle olacak. Yaşamını daha fazla cehenemme çeviremem. Hayatta kimsenin, bizim mutlu olduğumuz kadar mutlu olabileceğini sanmıyorum.
Ne yazilmali ki silinip gitmesin, ne söylenmeli ki unutulup bitmesin. Sessizlikle bağlayan bir hikaye bu. Eger bagladigi gibi bitecekse sonu, yasanan her ne varsa sil, gitsin.Hayallerde gerçek gibi yasarken seni, umutlarda bitti bir zaman, sevgiler de.
********SENİ SEVİYORUM:
çünkü ne zaman siir okusam, misralarindan sen akiyorsun, gözlerimden yaslar süzülüp resmine damliyor, sessizlik sarariyor içimde, susuyorum. Tam buldum dedigin anda kaybetmek nedir bilir misin?
Atilmisligi hissettigin oldu mu?
Hayaliyle yasamayi ezberledin mi?
Delicesine sevdigin ama onun seni sevmedigini ögrendigin o ani hiç yasadin mi?
Onun eksik yanlarini bile sevebildin mi ? Terkedilince ilk defa görüyormus gibi baktinmi?
Elvedasiz ayriliklar acitti mi içini?
Göz kapaklarina inat, uyumadigin oldu mu gecelerce?
Sadece mum isiginin aydinlattigi odanda onu düsündügün oldu mu saatlerce?
Ellerin onsuz kaldiginda üsüdün mü?
Duyuyorum susuyorsun, yine susuyorsun, tipki o zamanki gibi söylemiyorsun.
***********SENİ SEVİYORUM:
çünkü hergün biraz daha tükenirken hersey, benligim sesizce inliyor ben susuyorum. Bir an elinden tutuyorum, biran sonra belkide tamamen elimden kayip gitmis oluyorsun, anlayamiyorum.Yine sensiz kaliyor kollarim, yine islaniyor gözlerim. Yasamam için tek nedenimdin SEN. Fakat binlerce sebep vardi seni sevmem için.
********** SENİ SEVİYORUM:
çünkü yasanacak bütün imkansizliklarda sen varsin. Biryerlerim aciyor durmaksizin. Sessizligin çok sey söylese de bazen susmanda incitir beni. Bilirim, belkide en iyi ben bilirim ki, susmasini bilmek, bildigini söylemekten daha zor. Bir uçurum gibi derinlesen sessizlik, bizi birbirimizden ayirdi bile. Yenildik dostlugumuza, zamana, yalnizliga, yenildik iste! Sinsice sardi sessizlik, böyle birdenbire, ansizin... ve ben hala unutmam gerektigini söyleyenlere İNANMIYORUM. Hissettiklerimi söylemektense dost kalmayi, seni sensiz yasamaktansa susmayi tercih ederim. Senin beni sevme fikri bile beni mutlu edebilecek kadar güzel ve asil!
*********SENİ SEVİYORUM:
çünkü sen benim siyah beyaz dünyami renklendiren o çok az seyden birisin. Sensiz her andan korktum, korkuyorum. Alip gitme ellerini, alip gitme gülüslerimi, götürme düslerimi. Sen benden gittin gideli öyle biktim ki sensiz kendimden.
***********SENİ SEVİYORUM:
çünkü hala birseyler var vazgeçemedigim. Ben herkes için siir yazmazdim, bu hep tuhaf gelmisti. Fakat simdi senin için siir yazmamak tuhaf geliyor. Bu yillarca sürecek ve de hiç dinmeyecekmis gibi düsünürken görüyorum ki anlamini yitiren birseyler var aramizda.
**********SENİ SEVİYORUM:
çünkü tam herseyden vazgeçmistim ki, karanligimin perdesini yirtti ellerin. Ama yine direndik sessizlige, hala konusulmadan kalan öyle çok sey varki! "Sustugun yerde birseyler kiriliyor" Nasil söyleyecegini sende bilmiyorsun besbelli.. Susman gerekiyor diye susuyorsun belkide, sevgimiz için..
KALBİM SENDEYKEN HER ADIMDA , AKLIM SENDEYKEN HER DAKİKA
UNUTMADIM UNUTMADIM İŞTE.VAZGEÇMEYECEĞİM SENDEN:
Yaşananı aşan sevda yorumu
Şiirin kanıyla yoğrulmamışsa
Gülün hevengini coşturan bengisu
Verilmemiştir çeliğin damarına
Şiirden söz açılınca
Diyor ki bana konuğum
- Başka söze gerek yok
Aşktır onun tarihçesi
