|
|
Sevdaselin_ce
- Konbuyu başlatan sevdaseli
- Başlangıç tarihi
sevdaseli
Bayan Üye
---> 2013 şiirler, 2013 sözler, 2013 güzel sözler ve yazılar
[MENTION=156354]Herodot[/MENTION] hoşgeldin levent geldin ya şükürler olsun önemli olan bu:eda::eda::eda:
iki günlük zorunlu istanbul ziyaretimden şimdi döndüm sevda.. hep aklımdaydın.. iki bin yıl gibi geldi o iki gün bana..
[MENTION=156354]Herodot[/MENTION] hoşgeldin levent geldin ya şükürler olsun önemli olan bu:eda::eda::eda:
sevdaseli
Bayan Üye
---> 2013 şiirler, 2ılar
Hayat bir uçurumun kıyısındaydı, ve ben onu yakalamaktan aciz.. geri döndürecek neredeyse hiçbirşey kalmamıştı beni..O kadar çaresiz, yalnız ve zavallı..Ama hiçbirşey adına kendimi kötü hissetmiyordum, ya da hala yapacak birşeylerin olduğunu düşünmüyordum..öyle olsaydı bile, elimden artık birşey gelmezdi..ama sadece birisi, tek bir kişi değiştirebilirdi yönünü hayatın..Ruhum o kadar delik deşikti ki her gün mutsuz uyanıyor olmamı anlayabiliyordum..öyle yıpranmıştı ki, öyle zordu ki tamiri..hep kalacaktı içinde birşeyler dünden arta kalan..bayatlamış tadında canlılığın..elimle tutsam tutabilirmiydim?? Sevseydim ve hiç bir zaman onu hor görmediğimi söyleseydim..başkalarının bunu yapması gerekmezmiydi ama..onu duvarımın ardında görmüş olanların..ruh görülebilirmiydi gerçekten?? Belki ancak hissedilebilirdi, ya da anlaşılabilirdi..ama ben çok görmüştüm başka insanların ruhunu gözlerinin içine bakarken..çok çocuktular, çok gücenik, asla yorgun değildiler ama asla yalnız..Yalnızlıktı benimkinin de istediği belki..başkalarının bıktığı ama benim deli gibi aç olduğum yalnızlık.. umursamazlık ve biraz da delilik..yaptığım şeylerden sorumlu tutulmayı istemiyorum belki de ya da en doğrusu başkalarının yapıp edip sorumsuzca geride bıraktığı şeyleri toparlamak istmiyordum artık..çok garipti çünkü insanlar, çok gereksiz, neden Tanrının onca insanı yaratıp başına iş aldığını hiç anlamamıştım zaten..
Yemek yiyip, uyumak ve kendini önemli hissedebilmek için konuşmak zorunda olan bir canlı..acziyetimiz bu kadardı..ve çok luzümsüzdü hayat, en azından bizim yaşadığımız..
İnce bir bulut olmak istiyordum gökyüzünde..gezinip duran ve insancıkları gözleyen ama hissetmeyen, onlara karşı ne nefret ne de kızgınlık..belki aşk olabilirdi..ne de olsa aşk alınıp satılmayan, yeri yurdu, kimde daha çok olduğu bilinmeyen ve o yüzden de güzel olan birşeydi..aynı anda birkaç yerde olabilirdi ve bu onun aşk olmasına engel değildi, tükenmezdi, tükeniyorsa zaten aşk değildi..bulutun aşkını insanın aşkından ayırmak mühim de değildi, az ya da çok hepsi aşktı..ne önemi vardı..Belki de buydu eksik olan, canlılığımızı sonsuz olan birşeyle birleştirme isteği..ve sonsuz olma isteği..ama sevgi değildi, ama cinsellik, sadece hiç bitmeyen bir his..insanı yaşatan diğer şeylerden farklıydı, çünkü o aşktı..o her zamandı..o tanrısaldı..
Birgün ölürsem eğer bu kesinlikle aşksızlıktan olacaktı..parmak uçlarım o tanrısal histen mahrum kaldıkları için artık var olmak istemeyeceklerdi..ve bir gün o capcanlı, neşeli kızın bu kadar yalnız olduğuna kimse inanamayacaktı..Kızın ölüm sebebi beyin kanaması olmayacaktı herkesin sandığı üzere, yürek yarası olacaktı..ruhu parçalanmıştı, tamir etmeye gücü yoktu, tamir edecek kimsesi de yoktu, kimse onun ruhunu görememişti..insanlar zaten elle tutup, gözle gördükleri şeylere inanırlardı, sevgi onlar için maddi şeylerdi.. göründüğü ve işitildiği gibi..anlamak ve hissetmek için vakit kaybetmeye değmezdi..onlar sevgi getirmezdi..sevgi bencildi..somut şeylerle ifade edilebilirdi, kimin daha çok sevdiği anlaşılabilirdi, ve birinin daha çok sevmesi diğerinin sevgisini daha az gösterebilirdi..ama ruhu anlayan kimse ancak aşık olabilirdi..ona aşık kimse yoktu..onun aşık oldukları da kendine benzerdi zaten, kendi ruhuna..ben sana bakınca kendimi gördüm diyebilirdi..ve hayatının sonuna kadar parmak uçlarında hissetmekten çekinmezdi ruhunu, o kendisiydi, onu en çok anlayan..ama o da gitmişti..o kadar üzgündü ki terkedildiği için, o da gitmişti..yalnızdı şimdi, ölesiye yalnız..diğer insanlara benzemesi için ancak duymaması, görmemesi gerekirdi..ve o kadar beceriksizdi ki bunu ancak yaşamayarak yapabilirdi..ama yaşamamaya karar vermesi nedense yeterli değildi..huzurlu bir ruh olacağı ve yeniden doğacağı günü beklemekten başka çaresi yoktu..yoktu işte..hayatın çaresizlikten öte anlamı yoktu..onun için hissedilmeye ve anlaşılmaya değmezdihayatın aşık olunacak bir tarafı yoktu..olsa olsa sevilirdi..ama sevgi ölçülebilir birşeydi ve ruhu anlamazdı..sevgi ile ruh arasında bir aşkın yaşanması sözkonusu değildi..o zaman, ruhu sonsuza kadar var edecek olan sevgi olmazdı, ve hayat da..Ruhu ancak ona benzeyen, onu anlayan ve hisseden başka bir ruh sonsuza kadar var edebilirdi..Başka birşey değil..
Herkesin aradığı aslında bu muydu, canlılığını anlamlı kılacak bir ruh..Başkaları benim ruhum olabilir miydi, ya da ben onların insanlara bakıp, içlerinde kaybolurken ve korkarken aradığı..? Ben farkındaydım neyi aradığımın ve neyi bulamadığımın, onlarsa başka yerlerinde geziniyordu hayatın, paylaşılan..ama hayat paylaşılmazdı,yalandı yani evlilik yeminleri, onun için ölüyordu aşk..hayat birlikte tüketilirdi, kimin az kimin çok tükettiği önemli olmadan..aşk hayatla ters orantılıydı..hayat azaldıkta aşk güzelleşirdi, aşkı ancak zaman anlardı ve zamanın da bunu yapabilmesi için geçmesi gerekirdi..
Aşk yaramaz bir çocuktu, sinirlenince kırıp dökerdi, incitirdi, ama ben yine de anlardım onu, kızgınlığını..bırakıp gittiğinden beri beni daha baskındı hayatın ağırlığı üzerimde..çok zordu dayanması, mutsuzluğum ondandı..Aşkı bana, bana benzeyen getirecekti, söz vermişti, o da gitti..ama çok zaman geçti, anlar herhalde geri dönmesi gerektiğini..ve benim onsuz ne kadar yalnız olduğumu..Bir gün ölürsem bu aşksızlıktan olacaktı, aşk da gitti, bana benzeyen de.. ama zaman hala bitmedi, ve ben bekliyorum, birlikte hayatı tüketmeye başlayacağımız anı
Hiçkimse hiçbirşeyden emin olamaz, değil mi??
Ve, ben sadece olmak üzere olduğunu söyleyebilirim..
Henüz görmedim, duymadım, dokunmadım ama hissedebiliyorum..
buralarda, yakınlarda bir yerlerde..
Gelişini engelleyemem, öyle bir olanağım yok,
tıpkı başkaları gibi..
Yemek yiyip, uyumak ve kendini önemli hissedebilmek için konuşmak zorunda olan bir canlı..acziyetimiz bu kadardı..ve çok luzümsüzdü hayat, en azından bizim yaşadığımız..
İnce bir bulut olmak istiyordum gökyüzünde..gezinip duran ve insancıkları gözleyen ama hissetmeyen, onlara karşı ne nefret ne de kızgınlık..belki aşk olabilirdi..ne de olsa aşk alınıp satılmayan, yeri yurdu, kimde daha çok olduğu bilinmeyen ve o yüzden de güzel olan birşeydi..aynı anda birkaç yerde olabilirdi ve bu onun aşk olmasına engel değildi, tükenmezdi, tükeniyorsa zaten aşk değildi..bulutun aşkını insanın aşkından ayırmak mühim de değildi, az ya da çok hepsi aşktı..ne önemi vardı..Belki de buydu eksik olan, canlılığımızı sonsuz olan birşeyle birleştirme isteği..ve sonsuz olma isteği..ama sevgi değildi, ama cinsellik, sadece hiç bitmeyen bir his..insanı yaşatan diğer şeylerden farklıydı, çünkü o aşktı..o her zamandı..o tanrısaldı..
Birgün ölürsem eğer bu kesinlikle aşksızlıktan olacaktı..parmak uçlarım o tanrısal histen mahrum kaldıkları için artık var olmak istemeyeceklerdi..ve bir gün o capcanlı, neşeli kızın bu kadar yalnız olduğuna kimse inanamayacaktı..Kızın ölüm sebebi beyin kanaması olmayacaktı herkesin sandığı üzere, yürek yarası olacaktı..ruhu parçalanmıştı, tamir etmeye gücü yoktu, tamir edecek kimsesi de yoktu, kimse onun ruhunu görememişti..insanlar zaten elle tutup, gözle gördükleri şeylere inanırlardı, sevgi onlar için maddi şeylerdi.. göründüğü ve işitildiği gibi..anlamak ve hissetmek için vakit kaybetmeye değmezdi..onlar sevgi getirmezdi..sevgi bencildi..somut şeylerle ifade edilebilirdi, kimin daha çok sevdiği anlaşılabilirdi, ve birinin daha çok sevmesi diğerinin sevgisini daha az gösterebilirdi..ama ruhu anlayan kimse ancak aşık olabilirdi..ona aşık kimse yoktu..onun aşık oldukları da kendine benzerdi zaten, kendi ruhuna..ben sana bakınca kendimi gördüm diyebilirdi..ve hayatının sonuna kadar parmak uçlarında hissetmekten çekinmezdi ruhunu, o kendisiydi, onu en çok anlayan..ama o da gitmişti..o kadar üzgündü ki terkedildiği için, o da gitmişti..yalnızdı şimdi, ölesiye yalnız..diğer insanlara benzemesi için ancak duymaması, görmemesi gerekirdi..ve o kadar beceriksizdi ki bunu ancak yaşamayarak yapabilirdi..ama yaşamamaya karar vermesi nedense yeterli değildi..huzurlu bir ruh olacağı ve yeniden doğacağı günü beklemekten başka çaresi yoktu..yoktu işte..hayatın çaresizlikten öte anlamı yoktu..onun için hissedilmeye ve anlaşılmaya değmezdihayatın aşık olunacak bir tarafı yoktu..olsa olsa sevilirdi..ama sevgi ölçülebilir birşeydi ve ruhu anlamazdı..sevgi ile ruh arasında bir aşkın yaşanması sözkonusu değildi..o zaman, ruhu sonsuza kadar var edecek olan sevgi olmazdı, ve hayat da..Ruhu ancak ona benzeyen, onu anlayan ve hisseden başka bir ruh sonsuza kadar var edebilirdi..Başka birşey değil..
Herkesin aradığı aslında bu muydu, canlılığını anlamlı kılacak bir ruh..Başkaları benim ruhum olabilir miydi, ya da ben onların insanlara bakıp, içlerinde kaybolurken ve korkarken aradığı..? Ben farkındaydım neyi aradığımın ve neyi bulamadığımın, onlarsa başka yerlerinde geziniyordu hayatın, paylaşılan..ama hayat paylaşılmazdı,yalandı yani evlilik yeminleri, onun için ölüyordu aşk..hayat birlikte tüketilirdi, kimin az kimin çok tükettiği önemli olmadan..aşk hayatla ters orantılıydı..hayat azaldıkta aşk güzelleşirdi, aşkı ancak zaman anlardı ve zamanın da bunu yapabilmesi için geçmesi gerekirdi..
Aşk yaramaz bir çocuktu, sinirlenince kırıp dökerdi, incitirdi, ama ben yine de anlardım onu, kızgınlığını..bırakıp gittiğinden beri beni daha baskındı hayatın ağırlığı üzerimde..çok zordu dayanması, mutsuzluğum ondandı..Aşkı bana, bana benzeyen getirecekti, söz vermişti, o da gitti..ama çok zaman geçti, anlar herhalde geri dönmesi gerektiğini..ve benim onsuz ne kadar yalnız olduğumu..Bir gün ölürsem bu aşksızlıktan olacaktı, aşk da gitti, bana benzeyen de.. ama zaman hala bitmedi, ve ben bekliyorum, birlikte hayatı tüketmeye başlayacağımız anı
Hiçkimse hiçbirşeyden emin olamaz, değil mi??
Ve, ben sadece olmak üzere olduğunu söyleyebilirim..
Henüz görmedim, duymadım, dokunmadım ama hissedebiliyorum..
buralarda, yakınlarda bir yerlerde..
Gelişini engelleyemem, öyle bir olanağım yok,
tıpkı başkaları gibi..
sevdaseli
Bayan Üye
---> 2013 şiirler, 2013 sözler, 2013 güzel sözler ve yazılar
Seni Özlemeyi En Çok Ben Bilirim Hiç Yakınmadım Seni Özlemekten
Üstelik Sana Kavuşamama İhtimali İşlenmemiş Soğuk Bir Taş Gibi Yanımda Dikilip Dururken
Sana Dokunamamak Yüreğimi Böylesine Acıtırken Yinede Bil Ey Yar
Bil Ki Ben Yüreğimi Kanatan Bu Acıya İnat Dokunmadan Tenine Saatlerce Sevişebilirim Seninle
Sensiz Kalmayı Kaldıramıyor Yüreğim
Kısa Ayrılıklar Bile Kederimi Arttırıyor Hüzün Dolu Geceler Yaşatıyor Bana
Seninle Birlikte Olmanın Tadını Almışım Bir Kere Bundan Vazgeçemiyorum
Alışkanlık Değil Bu Her Alışkanlık Terk Edilebilir Bir Gün
Oysa Sen Benim Yaşam Kaynağımsın
İnsan Hayatından Vazgeçebilir Mi?
Özlüyorum Seni Özlemin Büyüdükçe Buyuyor İçimde Durduramıyorum
Kavuşacağımız Anı Bekleyerek Geçiyor Zamanım
Hiç Bir Şey Zevk Vermiyor Bana Sen Yokken..
Sıçrayarak Uyanıyorum Geceleri Yanıma Bakıyorum Yoksun Tekrar Kapıyorum Gözlerimi
Donup Duruyorum Sabaha Kadar Sensizken Her Güne Yorgun Uyanıyorum Tadım Yok İşte Anla
Oysa Yanımdayken Sen Günün Tüm Yorgunluğunu Unutuyorum
Sohbetimizin Keyfi Dokunmalarının Sihri Yaşanan Tüm Olumsuzlukları Silip Götürüyor Huzurla Dalıyorum Uykuya
Seninleyken Sadece Birkaç Saatlik Bir Uyku Bile Ertesi Gün Ayakta Ve Sapasağlam Geçirmeme Yetiyor
Sevgilim Olduğunu Var Olduğunu Bilmek Yetiyor Bana
Döneceksin Biliyorum Da Dayanamıyorum Ne Yapayım
Zamanı Seninle Sadece Seninle Geçirmek Varken
Aşkımızı Büyütmek Ve Tutkuyla Yaşamak Varken
Beklemek Çok Zor Geliyor İnan Simdi Olsa Diyorum
Çıksam İsten Gitsem Yanına Yemek Yesek Birlikte O Konuşsa Ben Baksam
Heyecanlı Hey Canlı Anlatsa Yaşadıklarını Sonra Güzelliğinden Bahsetsem Şımartsam Onu Boğazın Kıyısında Yürüsek
Birlikte Yağmur Üzerimize Yağsa Üşüsek Sarılsak Birbirimize Isınsak Tenimizin Ateşiyle Ama Yoksun İşte....
Bu Gecede Sensiz Geçecek Ve Ben Ne Yemek Yiyeceğim Nede İçtiğim Şaraptan Zevk Alacağım
Bu Gece Sevgilim Bir Fırsatını Bul Ve Üzerinde Şehir Işıklarının Dans Ettiği Şehre Bak Kokusunu İçine Çek Beni Hissedeceksin Çünkü Ben Ne Zaman Sensiz Kalsam Denize Bırakıyorum Yüreğimi
Sana Ulaşması İçin Çünkü Seninleyken Atıyor Yüreğim
Hadi Sevgilim Gel
Al Yüreğimi Öyle Gel .
Üstelik Sana Kavuşamama İhtimali İşlenmemiş Soğuk Bir Taş Gibi Yanımda Dikilip Dururken
Sana Dokunamamak Yüreğimi Böylesine Acıtırken Yinede Bil Ey Yar
Bil Ki Ben Yüreğimi Kanatan Bu Acıya İnat Dokunmadan Tenine Saatlerce Sevişebilirim Seninle
Sensiz Kalmayı Kaldıramıyor Yüreğim
Kısa Ayrılıklar Bile Kederimi Arttırıyor Hüzün Dolu Geceler Yaşatıyor Bana
Seninle Birlikte Olmanın Tadını Almışım Bir Kere Bundan Vazgeçemiyorum
Alışkanlık Değil Bu Her Alışkanlık Terk Edilebilir Bir Gün
Oysa Sen Benim Yaşam Kaynağımsın
İnsan Hayatından Vazgeçebilir Mi?
Özlüyorum Seni Özlemin Büyüdükçe Buyuyor İçimde Durduramıyorum
Kavuşacağımız Anı Bekleyerek Geçiyor Zamanım
Hiç Bir Şey Zevk Vermiyor Bana Sen Yokken..
Sıçrayarak Uyanıyorum Geceleri Yanıma Bakıyorum Yoksun Tekrar Kapıyorum Gözlerimi
Donup Duruyorum Sabaha Kadar Sensizken Her Güne Yorgun Uyanıyorum Tadım Yok İşte Anla
Oysa Yanımdayken Sen Günün Tüm Yorgunluğunu Unutuyorum
Sohbetimizin Keyfi Dokunmalarının Sihri Yaşanan Tüm Olumsuzlukları Silip Götürüyor Huzurla Dalıyorum Uykuya
Seninleyken Sadece Birkaç Saatlik Bir Uyku Bile Ertesi Gün Ayakta Ve Sapasağlam Geçirmeme Yetiyor
Sevgilim Olduğunu Var Olduğunu Bilmek Yetiyor Bana
Döneceksin Biliyorum Da Dayanamıyorum Ne Yapayım
Zamanı Seninle Sadece Seninle Geçirmek Varken
Aşkımızı Büyütmek Ve Tutkuyla Yaşamak Varken
Beklemek Çok Zor Geliyor İnan Simdi Olsa Diyorum
Çıksam İsten Gitsem Yanına Yemek Yesek Birlikte O Konuşsa Ben Baksam
Heyecanlı Hey Canlı Anlatsa Yaşadıklarını Sonra Güzelliğinden Bahsetsem Şımartsam Onu Boğazın Kıyısında Yürüsek
Birlikte Yağmur Üzerimize Yağsa Üşüsek Sarılsak Birbirimize Isınsak Tenimizin Ateşiyle Ama Yoksun İşte....
Bu Gecede Sensiz Geçecek Ve Ben Ne Yemek Yiyeceğim Nede İçtiğim Şaraptan Zevk Alacağım
Bu Gece Sevgilim Bir Fırsatını Bul Ve Üzerinde Şehir Işıklarının Dans Ettiği Şehre Bak Kokusunu İçine Çek Beni Hissedeceksin Çünkü Ben Ne Zaman Sensiz Kalsam Denize Bırakıyorum Yüreğimi
Sana Ulaşması İçin Çünkü Seninleyken Atıyor Yüreğim
Hadi Sevgilim Gel
Al Yüreğimi Öyle Gel .
