Çok eski bir web tarayıcısı kullanıyorsunuz. Bu veya diğer siteleri görüntülemekte sorunlar yaşayabilirsiniz.. Tarayıcınızı güncellemeli veya alternatif bir tarayıcı kullanmalısınız.
Ben ne zaman yalnız kaldım, bilmiyorum..
Ne tuhaf,
Vaktim olmazdı.
Yalnızlığı bunca bilirken kendimi hiç yalnız sanmazdım.
Çevremde hep birileri vardı, ben hep birilerinin yanındaydım.
Günler belirsiz bir gelecek için neredeyse kendiliğinden hazırlanırdı,
Aramızda habersiz gidip gelen gündelik armağanlarla
Kendi kendini taşıyan bir ırmağın akıntısında hayat bizi kendi sahillerimize ulaştırırdı ..
Bazı evlerden taşınırdık, bazı insanlar girip çıkardı hayatımıza,
Bazı mektuplar alırdık, bazı sözler, çiçek selamları..
Sonraları bazı tanıdıklarımızın ölümleriyle de karşılaştık,
Elde olmayan nedenlerle
Ssudaki halkalar gibi genişleyen;
Küçük alınganlıklardan büyük dargınlıklara..
Vazgeçişler, unutuşlar, kayıplar
Birbirimizi çok sevdik hep yıllarla azala azala..
Şimdi ne zaman yalnız kaldığımı düşünsem,
Yalnız olmadığımı kanıtlamak istiyorum kendime
Eskiden iki albüme sığdırdığım hayatım,
Şimdi sığmıyor eskilenlerle çoğalmış fotograflara.
Telefonun başına geçiyorum,
Alt alta dizilmiş onca ad arasında seken ömür parçası..
Gün ölüyor meşgul numaralarla.
Şimdi ne zaman yalnız olduğumu düşünsem,
Şimdi ne kadar yalnız...
Yalnız olduğumu anlamam için beni hiç yalnız bırakmadınız.
Böylemi olmalıydı... Bizim yıkılmamıza yok olmamıza Ben mi(?) Sebep olmalıydım... Herşeye oldugu gibi bunuda sebep...Binlerce dert içinde ayrılık mı vurmalıydı beni... Sensizlik çok zor sevdigim çok zor ! Dayanmak diye bişey yok... Yoklugun acısı heşeyi siler atarmıs! Ne ümit...Ne umut... En ihtiyacın olanlardan uzak kalırmıssın ya senden çok uzagım,içimdeki acı yoklugun kadar gerçek...
Hani herşeyindim
Bensiz sen yoktun...
Ayrılamazdık yar...
Gül dudaklım,sihir gözlümdün...
Nereye basımı cevirsem acı nereye baksam mutsuzluk... Gitgide tükenen bi sevgi.. Gitgide çogalan yalnızlık... Hayat düşündügüm kadar adil degilmiş!!! Yada ben hayat için hiçbirsey düşünmemişim...
Yok olmaya zaten megil tutmusum... Ve hayat gelmiş beni bulmuş. Acımı açıga cıkarmıs,beni sensiz bırakmış... Yaptıklarım yanında çokmu(?) Sensiz olmak bu kadar zormu...
Yetinmeyi bilir misin ?
Sana verdigi kadarıylan hayatın...
Hoş bilsende bilmesende...
Yara bere içinde bu yollardan gececeksin!!!
.....
Kazanmayı isterdim kaybetmeyi degil ama...
Olmadı yar...
Bir yok oluş,bir kaybolusun daha hikayesi... Bir bitmez dedigimin daha bitisi... Daha ne kadarıylan karısılayacak beni hayat!!!! Daha ne kadar daha yara-bere verecek bana... Daha nekadar nefes alamıcam (!) Sende yenil hayata Sevdigim adam ! Sende yok ol.. Ben binlerce ask yasatırım içimde sana.. Sen yenil-kaç-git... Ben beklerim..
Her saat sesinde...Gitmelerin korkusu
Her günün sonunda birikir yoklugunun tortusu
....
Dilimden düşmüyor kolaysa gelde al
İçimden söküp aşkını...
Çektiysen kahrımı helal et hakkını
Zorlu sevdam hoşçakal (!)
Hayata yenikliğim
Bildiklerinizden değil.
Hani varya anlatamadıklarım,
Kendimin bile bilmediği,
Ondan işte tüm kayıplarım.
Işıklar sönük.
Ben neyin nöbetindeyim.
Rüzgar bile kesti öfkesini.
Ben neyin isyanındayım ki hala.
Sessizlik en büyük çığlık bana.
Uykusuzluğumun nedeni de derin çığlıkların.
Ağrılı gecemde
Ey, başa çıkamadığım dertler,
Toplu intihar zamanı...
Uyanmamak için kendimi çok zorlamıştım oysa.
İçimde yalnızca hüzün var şimdi.
Aldığım her nefes, dayanılmaz bir acıyla yayılıyor bedenimim tüm hücrelerine.
Ben bu acıları bile çok seviyorum, biliyor musun? Her saniyesinde sen varsın çünkü.
Senin sesin, bakışın, gülüşün var.
Bir düşten uyandım ben.
Nisan yağmurları kadar taze, nisan yağmurları kadar güzel ve nisan yağmurları kadar kısa...
Her şeye rağmen ömre bedel bir düşten...
Güneş her zamankinden büyük, yıldızlar daha parlak, gökyüzü alabildiğine engindi.
Şimdi her şey sönük.
Tıpkı yaralı yüreğim gibi.
Yalancı baharı bilir misin ?
Güneşin erken parladığını gören meyve ağaçları çiçek açar birden bire. Tıpkı benim gördüğüm düş gibi.
Sevinirler bahar geldi diye.
Gülümserler tüm güzellikleriyle, tıpkı bir melek gibi
Masumca...
Ardından gelen acı bir soğuk alır götürür tüm sevinçlerini, umutlarını bu çiçeklerin.
Onlar da uyanırlar düşlerinden, tıpkı benim uyandığım gibi...
Bir dahaki bahara kalır sevinçleri, bir dahaki bahara kalır umutları, yarınları...
'Yeter artık gelmeyin üstüme...Yormayın kalbimi daha fazla!'dedim,anlamadılar beni,anlık bi sinir hali iki güne kalmaz geçer dediler...Kaldı,hemde hiç gitmemek üzere...!Tükettiler yüreciğimi tüm ikazlarıma rağmen...!
Aslında onlar değildi ihtiyacım olan,Kızdıklarımdı,inceden inceye nazlandıklarımdı,incitenlerdi onlar beni...!'Durun,daha fazla acıtmayın,hal kalmadı yürekte,gelmeyin üstüme!' dedim,anlamak istemediler beni...İşlerine geldi her zulme boyun eğen ben...!Kimseye,artık ona bile ihtiyacım yok çünkü en fazla kendime hasret kaldım ben...!
Yine kendime kaldım sonunda..Hiç kimseyi değil,kendimi sınıyorum bu ele avuca sığmayan yanlızlığımda...Şikayet etmiyorum!İsyan etmiyorum..Ah etmiyorum bu hale gelmemde katkısı olan hiç bi 'İnsancığa'...!Suçlamıyorumda kimseyi...İzin veren bendim bunlara;Hakkım yok ki...!
Yüreğimi susturdum dün gece koyuldum yola...Daha çok yeniyiz ama kararlıyız bu hayat yolunda...Sevmekse;bidaha seveceğim...Ölmekse bu sefer kendim için öleceğim...!Susturdum;Hayatımın sazanlarını,hırsızlarını,oyuncularını...!
Şimdi bi ben yeterim bana,susmayacağım asla kendime bidaha...!
Eskiden kücük bir tebessüm beni mutlu etmeye yeterdi..
Hersey öyle cok degismis ki
Ne ben bir tebessüm görüyorum, nede artik tebessümler beni mutlu ediyor..
Artik gülümsemeler canimi yakiyor, bakislar kalbimi sizlatiyor..
Nasil geldim bu hale bilmiyorum...
Yaptigim yolculuklarmi yanlisdi yoksa,
Yoksa gönlümün kapisindan iceri aldigim insanlar mi yanlisti..
" Sen varken gücüm olurdu zaman akmadan dururdu hatirlasana... "
Bana huzur veren seyler artik canimi aliyor..
Beni mutlu eden seyler artik canimi yakiyor..
Benim güclü olmami saglayan seyler artik beni yerden yere vuruyor..
Hic bir tesellinin faydasi yok artik..
Kim ne yaparsa yapsin gecmisimden gelenlere yüregimin kapilarini aralayamiyorum...
Bir anda yok ediyorum icimdeki herseyi..
Öldürüyorum o eski beni ve ona ait herseyi...
" Simdi eskiye dönermi dönsede buna degermi cevaplasana... "
Yinede ;
Uzak durun benden kimseyi istemiyorum, canimi yakamiyacak hicbir canli...
Yaralarimi zorda olsa saracagim kanini donduracagim yeter bu kadar kan kaybi..
" Artik Ben Vazgectim Yalnizligi Sectim Hersey Bitti Anlasana Dokunma Bana..Dokunma Bana !!!! "
Varsa adam gibi yürekten deger verecek buyursun girsin yüregime..
Varsa diliyle degil herseyiyle yanimda olacak,Benimde icten gülebilecegimi gösterecek biri...
Özgür birakiyorum yüregimi, düsüncelerimi ve benligimi..
bir kere daha gitme...
öldürme içimdeki SEN i...
Ölme ne olur..
bırakma ellerimi..
küçücük yüreğimi sığsın diye o büyük sevgin yüreğime,
kanata kanata büyüttüm..
SEN ölme diye...
GİTme diye..
Vazgecemen anlamıyorsun!!!
yapamam..
kopamam..
aslında belkide anlıyorsun!!!
Ve SEN bu yüzden gidiyorsun...
benim o herşeyi bir kenara atabilecek kadar büyük olan sevgimden...
korkuyorsun,kaçıyorsun...
ama ben her gecen gün sana biraz daha asık ölüyorum...
baktıgında gözlerinden başka herşeyin anlamsızlaştıgını biliyorsun..
ve SEN benden,bizden kaçıyorsun..
"Sen gidince...
En sıcak,en masum ve en saf cümlelerimi başka bedenlerde unuttum..
Nolur artık gel..."
Yalnızlığım...
Senden arta kalan tek yadigarım..
Ya gel ısıt yüreğimi.
Ya da geri ver;giderken aldığın bendeki seni..
Sen yoksun ya..! Yalnızlığım üşür avuçlarımda...
-Ağlarım...
.
.
Düşlerin bittiği yerde.
Yalnızlık sarar tüm bedenimi..
Sendelerim..
Korkarım..
Üzülürüm..
Sırtımı dayadığım hayallerim yokken..
Uyanırken ani bir irkilmeyle düşümden..
Yani sensizken..
Yani yalnızken..
Hani kadehim dudağımı öperken..
Senli günler gelir aklıma..
-Ağlarım..
.
.
Tenime dokunurken bıraktığın izleri görünce..
Yüreğimde can çekişmeye başlar birşeyler..
O an..
Hani sıcak nefesinle tenimi yaktığın an..
Hani giderken öpüşündeki "ELVEDA" nın bedenimi üşüttüğü an..
İşte o an..
Bütün mahremiyetimle..
Herşeyden esirgeyişimle..
Yüreğimin en yanan yerinde..
