Çok eski bir web tarayıcısı kullanıyorsunuz. Bu veya diğer siteleri görüntülemekte sorunlar yaşayabilirsiniz.. Tarayıcınızı güncellemeli veya alternatif bir tarayıcı kullanmalısınız.
-İyi misin?
+Değilim. Hem de hiç değilim. Sensiz tam anlamıyla bok gibiyim.
Her şeye gülüyorum. Tutamıyorum kendimi. Alev alıyor yanaklarımı,
al al oluveriyor. Sonra göz yaşlarım akıyor, durduramıyorum..
Kalbimi söküp alsalar yaşayabilir miyim ki? Nereye kadar
dayanabilirim ben böyle?
Kafa dinlemek, seni istemek, seni özlemek. Daha çok yemek yiyip
“İyiyim ben yaaee” imajını takınmak. Hıı çok mutluyum. Nah mutluyum.
Bir insan nasıl olur da bağlanabilir ki bu kadar? Güneşin altında
parıldayan saçlara, gözleri gel diyip dudakları git diyen adama.
Nasıl alışabilir ki hemencicik?
Gidince nasıl yıkılır bir insan? Nasıl böyle yüzlerce parçaya
bölünür?
Kaçıp gitmem gerek bu şehirden.
Ve tekrar soracak olursan, ben iyi değilim. Hiç değilim..
Mutsuz kadın sigara da yakar, yorganın altında hıckırarak da aglar,
gözyaslarını pijamasının koluna da siler… Ama kendine geldigindeyse,
her bir damla gözyasının hesabını acı acı sorar, onu mutsuz edenin
hayatına usta bir sekilde sokar, ve en sonunda da keyif sigarasını yakar.
“Ya hep ya hiç” sözü ne kadar büyük bir söz.
Sen de ya benimsin ya değilsin. Benimsen eğer hiç mesele
yok herşey yolunda demektir. Ama benim değilsen
hiçbir şey yok demektir. Farkındayım bir insana böylesine
bağlanmak bayalığın da ötesi bir şey. işte bu yüzden aklıma
bu düşünce geldiğinde durmadan bir korku çöküyor yüreğime..