Çok eski bir web tarayıcısı kullanıyorsunuz. Bu veya diğer siteleri görüntülemekte sorunlar yaşayabilirsiniz.. Tarayıcınızı güncellemeli veya alternatif bir tarayıcı kullanmalısınız.
Yüreğim ne dediyse onu dinledim ben
Kimi işaret ettiyse ona yöneldim
Şimdi sen diyor da başka bir şey demiyor
Ansızın bastıran bir yağmura hazırlıksız yakalanır ya insan
işte öyle ıslattı beni aşkın
Seni bekledim ben
Yüreğimdeki heyecanı gözlerimdeki yeşili
dudaklarımdaki ateşi ellerimdeki titremeyi
küçük dokunuşları sana sakladım
Ne sen beni bilirdin ne ben seni
ama bir yerlerdeydin ve mutlaka gelecektin
Ve bir gün çıktın karşıma
İşte o gün sevdaya dair ne kadar tortu varsa içimde eridi gitti
Çocuk oldum yeniden
Hani bıraksan yemyeşil bir kırda
bağıra çağıra şarkı söyleyip koşarım
Seni bulmanın coskusunu hiç bitmeyecek bir enerjiyle yaşarım
Seninle yep yeni bir hayatın başladığını biliyorum
O hayatın içinde vazgeçilmez kıldığım tek şey sensin
Bilirim bu şarkı korkutur bazen insanı
Neler oluyor diye sormadan
bir duygu selinin içinde bulursun kendini
Ama zaten aşk öyle bir şey değil midir?
Sorarsan planlarsan onun adına aşk denir mi?
Bırak kendini bırak ki aşkın büyüsü sarsın seni
Kendini o eşsiz duyguların ferahlığına bırak
Tut elimi birlikte çıkalım bu yolculuğa
Yarınsız zamanların iki yolcusu olalım
Kaygısızca yaşayalım aşkı eriyelim birbirimizde
Yüreklerimiz birbirimiz için atsın
soluklarımız birbirine karışsın
Tutkunun alevleri dalga dalga sararken bedenlerimizi
Gidersen Gözümdeki son parıltıyı da alır götürürsün
Bir zemherenin ortasında titrerken bırakırsın beni
Ama merak etme ayakta kalırım ben
Tıpkı fırtınaların boynunu eğip yıkamadığı kavak ağaçları gibi
Senden bana yadigâr kalan her anıyı
bir kez daha bir kez daha yaşarım
Aşkım da benden yadigar kalır sana ~
Sana geldim..
Sende sen olmaya geldim
Senden geçmedim beklerken yolunu
Umutlarıma ektim seni
Bir yağmur tanesi kadar temiz saf
Toprak kadar vefalı
Su kadar azizdin ruhuma
Narin bir bekleyişin kalbindeyim
Sana geldim
Sende sen olmaya geldim
Bileklerime takılan kelepçeydin
Senin zindanına hükümlüyüm
Müebbet bir hapsi ben istedim
Şimdi senin kapında
Yüzü ak bir dilenci
Sadakaya değil
Eşiğinde sadık yar olmaya
Sende var olmaya geldim
Sana geldim
Aydınlık bir gecenin sabahında
Güneşle el ele verdim
Ben güneşin batmayan oğluyum
Yedi gencin kaybolan izinde buldum seni
Okumaya elifle başladım bu şehirde
Elifle başladım yollarda yürümeye yeniden
Duvarda sen aynada sen
Nereye baksam peşimde gözlerin
Ve dua isteyişin benden son sözlerin
Sana geldim
Bir fincan kahve hatrına değil
Yedi mevsim görmüş ruhumda
Senin limanına demir atmaya
Geceden daha karanlık çaresizliğe bir nur olmaya geldim
Çünkü ben güneşim oğluyum
Ruhumda en aydınlık günlerden
Daha nurani huzur var
Dert varsa çaresi de elbette var
Sana geldim
Senin ikliminde yetişmiş bir gül olamaya
Göz yaşlarınla deselenmiş yeşil seccadede
Nefsimi eritip namaza geldim
Sana geldim şimdi senin kapındayım
Sensizliğin hükmünü bozmaya
Sende sen olmaya geldim ~
Çocukluğumda kalan ablam ve ağabeyimle
oyuncağımız olan tellerinde
çocukluğumuzun resmi kalmış
ıspanakla ezik elmayla vesaire ile
bütünleşen pazar arabasıyla oynarken
ocağın üstünden yere devirdiğimiz
kelle paçayı
anılarımda nefes aldırmadığım şahsın
iştahla yemesine kahkahalarla gülen
çocuk olmayı özledim
Biletçiden vagon vagon kaçarak
akşama kadar Ankara´yı
Cebeci´den Kayaş’a
Kayaş’ tan Sincan´a
durak durak turlarken
tren kokusuyla beslediği tenini
ışıldatmak isteyen annesinden
gözüm sabundan yandı diyerek
leğenden kaçmaya çalışınca
kafasına su tasını yiyip ağlayan
çocuk olmayı özledim gözlerinde ~
Sanki karlarla sevişmek uğruna
ayakkabısından firar etmiş parmaklarıyla
hala yürümeye devam eden
utancından reddedince kamyon tekerini
ayazdan pantolonunda donup
paçasından sızma hevesi
kursağında kalmış çişine
şaşkınca bakakalan
çocuk olmayı özledim
Bir yıl boyunca
kırık düşlerini süsleyen ama
bayram namazında çalınacağını
hiç düşünmediği mavi çizgili
beyaz spor ayakkabısını
bayram arifesinde yastığının altına saklayıp
hayalci uykuya dalan çocuk olmayı özledim
İnsanın kalbine vicdanına
çivi gibi saplanan
artık kendine gel diye
şiddetli bir şamar atan
cenaze merasimlerinde
hocanın ağlamaklı titrek sesinde ve
gül suyu tazeliğinde ürpererek
duyduğu pişmanlığı unutup
yine yaramazlık yapan munzur haylaz
çocuk kalmayı istedim gözlerinde ~
Ayrılıkları yaşadık şiirlerde
sen uzak diyarların prensi
ben acı romanın diliyim
ben suskun yüreklerin diliyim
aramızda olsa dağlar denizler gel gayri
aramızda uçurumlar olsa da gel
senin ömrün kelebeğe eş olsa
benim sevgim yüce dağlar
çiçekmi sandın gönlümü
ne bu aşk aşk ne bu sevda sevda
kırılmış yürek kalır ardında
işte o zaman ahım üstüne
her an sevdamın üstüne şiir yazıyorsam
aşkın tarifini bulamadığımdan
sitem ediyorsam senin sevgini anlayamadığımdan
nemliyse gözlerim her cevapsız soruları bilmediğimden
ağıt yakıyorsam biten aşkımdan
isyanımı ağladığımı bana sorma neden
eğer özlüyorsam gözlerini
seni erkeğim gibi sevdiğimden
hep ağladım gidenlerin peşinden
üzülme ağladığıma
üzülme yıkılışıma
ben sensizde yaşarım
hasretini çeksem sıgaramdaki duman gibi
özleyip nemlesede gözlerim
ellerin ellerime kavuşmasada
pişman değilim sevdiğime
hatırla diyordun yüreksiz sevemez diye
benim yüreğim senin ellerinde
sevmemde sevilmemde senin ellerinde ~
Yuregime dokunur akan gozyaslarin
Yikma icimde biryerleri
Duymasinlar agladigini
Acitma icimdeki seni ve yuregimi
Silinmiyor iste alinyazisi
Ve bilinmiyor aciyan canin acisi
Sevmekmidir yurek yarasi
Yoksa sevilmekmidir sevilenin tasasi?
Suskunluklar ve yorgunluklar mi bitirir insani?
Yoksa hayatmidir bukadar yoran bu cani?
Bulunurmu bu sorularin cevabi?
Ve verilirmi acilarin cezasi?
Haramdir gonlume senden baskasi
Olmadi olmayacak senden sonrasi
Yasakmis omrumun sensiz olmasi
Her seysiz olur sensiz olamam
Seninle mutluyum sensiz nesesiz
Yasamin ne anlami var sensiz
Canimi iste vermeyen serefs-z
Her seysiz olur sensiz olamam Beyaz qüLüm
Acilara bulanmis ellerimizle
Paramparca olmus yuregimizle yasiyoruz
Hic gordunuzmu bugune kadar agladigimizi
Aglamadik
Aglayamadik korkusuzca doyasiya
Hep vurulduk hep unutulduk lanet olsun
Yaralarimizi hep icimizde biryerlere kanattik
Ellerimizden tutanimiz
Yuzumuze bakanimiz olmadi
Cilemiz dolmadi
Acilarin cocuguyuz
Usuyen yuregimize dokunan yokki
Acimiz hafiflesin
ve sevkati unutmus olan saclarimizi oksayan yokki
Cilemiz sona ersin
Isyan bilmedik Yarada bugune kadar
Sitemlerimiz sadece insanlara
Ana sicakligina hasret buyuduk
ve en cok baba demeyi ozluyoruz
Bir cocuga en cok koyan kimsesizliktir
Acilarla yasamak en buyuk caresizliktir
Ben hem kimsesizim hemde caresiz
Birakinda yapayalniz oleyim kendi dunyamda sessiz sessiz ~
Her gece kan-ter içinde uyanıyorsam eğer
hasretin ateş olup giriyorsa koynuma
ıslanıyorsa kirpiklerim seni her andığımda
her düşündüğümde hızla çarpıyorsa kalbim
sensiz bir kez olsun gülmüyorsam bu şehirde
savruluyorsam sokak sokak
ürperiyorsam yaprak yaprak
esip geçen rüzgarlara sor beni
hasret ateşleri yağıyorsa üzerime her gece
kül ateş ateş alev alev kor olup yakıyorsa
kahroluyorsa kalbim seni her andığımda
ve tanımıyorsa hiç bir kural yüreğim
kaçmak istedikçe sana dönüyorsam yine
ölüyorsam aşkından her gün dirhem dirhem
ateş - alev sevdalara sor beni ~
Sevmeyi senden ögrendim ben
Sevip de sevmemeyi vefasizca terk etmeyi..
Senden ögrenmisdim ayriligin ne kadar zor oldugunu
Sensizligin cekilmez oldugunu..
Herseyi senden ögrenmistim bitanem
Isyan etmeyi sevilmedigi halde sevmeyi bileherseyi...
Ben senden cok sey ögrendim
Bu ask denen kahrolasi illeti bile...
Ama ama ben sana insanligi bile ögretememisim yazik...
Oysa o kadar umudum vardiki
Senle bir ömür gecirmek vardi simdi
Yaninda olmak vardi gözlerine bakmak
Ellerini tutup askinla kahrolmak vardi...
Megerse yanilmisim.....
kaLpsiz ciktin bitanem cok yanilmisim ...
Seviyorum demek kolay ama
Ya gerçekten sevmek
Demek kadar kolay olmuyor sevgilim
Bir kişiyi sevip değer vermek
Onun için ölmeyi bile göze almak
Onsuz olamamak
Onun mutluluğu için kendi mutluluğunu göz ardı etmek
Bunlar gerçekten sevmektir sevgilim
Bir gün belki de unutacaksın beni
Ama ben seni ilk günkü gibi seveceğim
Unutmayacağım
Unutamayacağım
Yaşamak için belki de kalbim değmez birisini için yaşayacak ama yine de seveceğim
Belki umrunda olmayacağım
Ama seni asla sevmekten vazgeçmeyeceğim ...
Bir çocuk taşıyorum göğsümde
o incinmesin diye kaç çocuk düşürüyorum ruhumdan?
başı olmayan sonu bildik masallar yazılıyor gecelerime
okurken üstünü çizdiğim satırlar dikiliyor karşıma bir daha çiziyorum!
gece benden masallar çizgilerden bıkmış...
ben hepsinden.
İçimi karıştırıyorum düşüncemi yakan cümleler eşliğinde..
yüzüm soluyor kanı çekiliyor günahlarımın.
bir çığ olup aksam kaç masum can verir toğrağımda?.
Düştüm suçluyum
öznesi kayıp cümlelerime kalbimi pazarlıyorum...
kimse anlamasın diye gözyaşlarımı satıyorum şiirlerde....
uykuları haram ediyorum kendime
adı konmamış sabahlara açıyorum ellerimi...
tenim gölgeler arasında anlamsız bir bekleyişte
renginden utanıp yaralıyor kendini..
Adını heceleyerek söylüyorum her harfe yeni anlamlar yükleyerek
medcezirlere inat -kal- diyorum içimde
sesimden kan damlıyor bir çocuk küsüyor bana...
bütün şehirden duyulur mu kalbimin atışı?
korkuyorum.
Bir kelebeğe takılıp sürükleniyor gözlerim
vakti az biliyorum bırakıyorum kendimi gözlerime...
bir çocuk daha düşüyor ruhumdan.
Biliyorum sasıracaksın
Son sözler gıbı gelecek kulagına
Yo yanılmadın son sözler bunlar
Bu uzaklıgı kaldırmak ıcın
Biz sadece bir hictik
Sen bana ben sana
İki satır laf İki mısralık bir siirdik
Bir gülücüktük bir soru isaretiydik
Oysa bizim istediklerimiz cokmuydu?
Anla artık; Sözler var ama satırlar yetersiz
Düsünceler var ama sayfalar yetersiz
Duygular var ama mısralar yetersiz
Anla artık; Uzak uzak yerlerde ayrı ayrı sehirlede
Ama desem ki sana Biz demeye varmısın?
Desem ki ne sen ol ne de ben olayım
Adım yalnızlık artık
Her adımda yalnızlık.
Sormuyorum yıldızlara neredesin diye kaç zamandır.
Yalvarıyorum rüzgarlara fısıldamasın diye adını
Günden güne büyüyor hasretinin yangını
Alışmalıyım diyorum sensizliğe
Bak sensizlik çok olmuş bana alışalı
Nereye gitsem hangi kapıyı çalsam
Sırtımda sensizlik;
Bırakıp kaçtığımı düşünürken
Vefalı bir kedi gibi
Alıyor kokumu
Buluyor beni her yerde.
Ne yapsam olmuyor
Unutamıyorum bakışlarını
Hangi kapıyı çalsam
Kapıyı sensizlik açıyor.
Yüreğimde sayısız sevda
Bağrımda neşter yaraları
Hiç aklımda yokken çıktın karşıma
Yoktan yere dar ettin bana buraları
Unutmalıyım diyorum ismini
Gece yarıları adını haykırarak uyanmamalıyım uykulardan
Tekrar görsem diyorum bir kere olsun
Bir fotoğraf karesi gibi kaydetsem yüzünü.
Ne olurdu serap misali kaybolmasaydı
Yitip gitmeseydi avuçlarımdan su gibi.
Beni bekliyor elemli kederli
Ve her saniyesi heder geceler.
Her kaldırım taşında sanki ayak izin
Her sokağında bu şehrin hayalin yürüyor;
Sen yoksun.
Ne yapsam ne etsem çaresi yok
Her çiçek biraz gül her gül biraz sen kokuyor.
Ve ben;
Hangi şehre gitsem her sokağı sen
Hangi ülkeye gitsem başkenti sensizlik oluyor.
Dön benim için" diyemem Ay Parçası
Yüreğim şimdi yağmurcamur vuslatı
Kanayan yaralarım var kendimden bihaber
Ömrüm yanıyor
Zamanın kilidi kırılmış
Seni göstermiyor artık hiç bir takvim
Hiç bir mevsim
Hiç bir gün
Sessiz çığlıklarımı duyuyor musun?
Söyle be Ay Parçası
Sen de ben gibi kendini özlüyor musun?
Söyle be Ay Parçası hangi günü beş mevsim yaşıyorsun?
Söyle besöylesene
Geceleri kan ter içinde uyandığın oldu mu hiç?
Göz yaşının tuzlu tadı değdi mi diline ?
Sana dön diyememDesem bile dönmeni beklemem
Bırak bu acının bir kahramanı olsun
Adı ben oliyimSebebi sen
Körpe yüreğimde sızım sızım sızlayan bir yara
Suçlarımı didikleyen iştahsız adımlarımla
Solgun yüz ve yorgun bir ruh ile
Bana seni inandıran karanlık zamanlardayım
Ne yolunu gözleyen düşlerim
Ne de peşinden koştuğum ümitlerim var artık
Güpegündüz kör olmakmışçaresizliğe boyun eğmek
Çıkmaz sokakmış seni düşünmek
Ölümün en görkemli tonuymuş seni sevmek
Ben tüm hayatımı bu renge boyadım
Sil silebilirsen
Çıkar çıkarabilirsen ~
Ertelenmiş sözler var dilimde
Buruşmuş bir kâğıdın içinde duygularım
Gecikilmiş bir aşk yazılı köşeye atılan kâğıtta
Hiç bir şey için geç değil belki
Belki şimdi tam zamanı
Bir de yürek sözden anlasa
Hergün bir sonrasına ertelenir itiraflar
Bir kaçış ki bu insanı kendinden eder
Sorular döner beynimin içinde
Beynin içinde satır satır işlenir duygular
Bir gün sonraya ertelenir hergün
Bir yaprağın yere düşüşü gibi olabilsem
Ağır ağır süzülsem herşeyin farkında olarak
Bir şelale gibi olsam
Coşkunca düşsem arzularımın yüreğine
Korkularımı erteleyebilsem bir anlığına
Hergün koskoca bir yaşam ertelenir oysa
Sözcüklerin ucuna yüklüdür yaşam
Kendimin kendimle savaşı bu
Kendimle ertelenmiş sözcüklerimin savaşı
Korkularımızın esiri olmuşuz
Ertelenmiş bir yaşam var sırtımızda
Ertelemiş sevdalar yaşarız
Ertelenmiş dostluklar
Ertelenmiş kendini buluşlar
En çokta yüreğimizdeki parıltıları erteleriz
Oysa sevmek daha kolay gözükür korkmaktan
Sevsek hesapsızca
Aşık olsak ertelemeden yüreğimizdekileri
Sözcükler aksa billur bir su gibi
Ertelemesek yaşamımızı
Belki olacak ertelemesiz yaşayışlar
Bir umut ışığı yanar yürekte
Umudu erteleriz bu sefer
Umudu erteleriz bir sonraki güne
Ertelenmiş bir umudun sırtına yüklemişiz korkularımızı
Ertelenmiş sözcüklere saklamışız yüreğimizi
Ertelenmiş bir varoluş yaşarız ~
Umrumdan taşıyor zamansızlığım
İsmin içimde titriyor sesin sesime düşüyor; ses veriyorum...
Oysa sen en sağır yarasın yüreğimde...
Gözlerini günceme düşürdüğümden bu yana
yorgunum gitmelerin tümüne.
Gözlerini günceme düşürdüğüm günden bu yana
dipnotlarda çürüyor sevda adına ne varsa...
Meğer ne çok beklemişim gelmeyişlerini.
Sen beni anlarsın be usta
ne garip sıkıntıdır şu suskunluğuma en uygun makamı bulamamak.
İçimin buz kestiği yerden çıkıp geliyorsun gözlerime.
Sen geldiğinde ise düşürmüş oluyorum düşünden kendimi...
Kimsenin Cesaret Edemediği Bir Dağa Tırmandık Biz Seninle
Kaçak Ben Ne Yorulmana İzin Verdim Senin Nede Durup Aşağıyı Seyretmene
Bizi İzleyenler Vardı Her Yerde Senin Aklın Hep
Daha Önce Deneyenlerdeydi
Ben Ne Korkmana İzin Verdim Senin Nede Benden Vazgeçmene
Kimsenin Cesaret Edemediği Bir Dağa Tırmandık Biz Seninle
Anlattın Tutunamayıp Düşenleri
Ben Ne Elimi Bırakmana İzin Verdim Senin Nede Bana Güvenmemene
Çocukluğunda Hiç Görmediğini Söylediğin Uçurum Çiçekleri Vardı Zirvede
Ben Çocukluğumda Çıplak Ayak Gezdiğimi Anlattım Sana
Keskin Kayalıklar Üzerinde
Ve Ne Benden Utanmana İzin Verdim Senin Nede Bana Hükmetmene
BembeyazKarlar Vardı Zirvede Ve Bir O KadarDa Ayaz
Kardan Evler Adamlar Yaptık Birlikte
Sen Bana Diğer Adamları Anlattın Bende Sana Diğer Kadınları
Ben En Çok Kardan Adamı Sevdim
Sende EnUkala Olanı Ve Sen Öyle GüzeldinkiZirvede
Ne Aldatmama İzin Verdin Sana Nede Yalan Söylememe
ArtıkKimsenin Erişemediği Bir DağdayızSeninle
Ben Şimdi Kaçağım Yaklaşan Sesler Var Bir Yerlerde
Ve Teslim Olduğumu Söylemem Sebep Olamaz Buradan İnmeye
Bu Dağa Çıkarken Daha Önce Hiç Yaşamadığını Söylediğin
ŞeylerÖğrettim Sana Rütbelerimi SanaVerdim
Artık Kontrol Sende Yüreğimse Ellerinde
Yoksa Ben Ne Bırakıp Gitmek İsterim Seni Nede İzin Veririm Gitmene ...
