Fytch

Bu durumun sine adında bir kredisi yoktu.
Özlemek vardı, ölmek vardı.
Ağlamakla beraber gülmek vardı.
Nankörlüğe rüyalarında dahi kapısını kapatmış bir beynin,
saygı duyulacak yorgunluğuna iftira atmak,
küfretmekten de çoktu...​
 
Dersi, mesleği, alfabeyi okulda, emeklemeyi çocuklukta, hayatı ise iş güç peşindeki zorluklarda öğreniyor ve öğretiyoruz ne mutlu bize.
Şahsen her gece yastığımda, bu gün hayattan ne öğrendin? ne öğrettin ? kimleri nasıl gülümsettin ? kimlerin kalbini kırdın ? ne kadar şükrettin ? sorularını yanıtlamadan yatmam. Hayat bir sınavsa cevaplayalım bir zahmet. Bu genellemeye alınmayan varsa hayat adına hepimiz teşekkür edelim. Herkeste farklı dert, aynı efkar ! Ne olacak bu halimiz ? Kısaca herkes kendi sınavına yabancı. Yapmacık gülüşler profesörleri olduk yazıklar olsun bize...
Günün birinde adı neyse bu çıkmazın selam söyleyin, onda benden kalmadı diyeceğimiz sabır eksiklikleri yaşamayız inşallah. Ama boşverin, unutalım o korkak sabırsızlığı. Çünkü bazı unutkanlıklar var insanı günahtan saklayan. Tabiki kederleri saklı gözlerin sobeli yaşlarına ebe aramıyoruz. Demem o ki insan karalamak ile boş kağıda harf sıralamak arasında kalem kadar fark var. Gölgeniz kadar büyük değilsiniz ey insanlar! Bunu size karanlık fısıldamaz ...​
 
Gözlerimizin uykusuzluk mesaisi yaptığı saatlere, karnı tok bir yelkovan ararken geçiyor zaman.
Ama yinede namusumun dili tutulmuş manzarası olur bu güzellik diyebiliyorum sana sevgilim...
 
Güneşe kalbimle bakmayı mutluluğumu kırpmadan öğreten insan, gönlüm soframdaki orucumu bozmaya hoşgeldin. Kalbimdeki gülüşün tadı döküldü dudaklarıma sağol.
Ne olur ne olmazlarımın kaybolduğu insan beni duy. Hayata yorulmaya yakın gölgelerin uğramıştır duvarlara geceleri, yorulma. Onları öldüren bir kahkaha depreminde mutluluktan kalpleri durdu desinler ikimiz beraber gülünce.


 
Sen yeterki sevmeye devam et beni.
Seni bir gün üzersem,

ben senin yerine utanırım benden söz :)
 
Sonra bir şarkı dikiliyor insanın kulaklarına, beynindeki bütün mahalle karışıyor...

 
Aydınlatamadığımız karanlıktaki bir gölgeye isim bulma merasimi misali, kalmak isimli acelenin telaşında yorulurken insan, sarılacaklar kaybolduğunda üzülüyor. Sonra son günleri yoklamasında mevcut bir sürü şarkı bağırıyor buradayım seslerinde. Sorulaaar sorulaar.. Unuttuğunu gördüğünde adımlarına takılmak gibiyken gözlerdeki bulutlar, hangi demlenmiş cümlenin hangi dillenen sözlerinde dinlenir ki bu hal..
Neyse onu boşverinde, Ay' da yürürken hayalleri taşan bir dünya bulursanız haber verin değerli astronotlar. Çünkü atomu parçalayan bir adamın hala hayal kurması gibi birşey bu dünya...
 
takipçi satın al
instagram takipçi hilesi
takipçi satın al
tiktok takipçi hilesi
vozol
Geri
Üst