---> Dün gece
Savruluyorum gidişlerinin ardından, ordan oraya yaprak misali..
Herkese seni anlattığımı fark ettim bu aralar.
Sahi hatırlıyor musun sende?
Şarkımız vardı, her cümlesini beraber söylerdik.
Tüm şapşallıkları beraber yapardık.
Tanıdık çıkacak korkusu olsa bile içimizde ellerimizi hiç bırakmazdık...
Sen filmi izlerdin, ben seni...
Tuttuğun takım gol atınca, sevinçten çığlıklar atardın.
O an tek düşüncem 'Boğazı acıdımı' acaba olurdu...
Bana sarıldığın an dünyanın en şanslı insanı zannederdim kendimi.
'Sahip olduğum' en güzel şey olduğuna inanırdım.
Bazen beraber ağlardık, sonra beni güldürmek için elinden geleni yapardın.
Hayaller kurarken, hep olacağına inanırdım... İnandırırdın...
Gideceğini düşünmemiştim. Düşünememiştim.
Sen'li günlere o kadar alışmıştım ki, gidişinin yıkışıyla kendime hala gelemedim...
Tüm güzel günlerimizin hatırasına, ve o hayalini kurduğumuz minik elleri, pembe yanakları olan küçük kızımızın hatrına geri dönermisin lütfen?