"Ben daha çok seviyorum" kavgamızı hatırlıyormusun? Sanırım ben yine kazandım.

---> "Ben daha çok seviyorum" kavgamızı hatırlıyormusun? Sanırım ben yine kazandım.

---> "Ben daha çok seviyorum" kavgamızı hatırlıyormusun? Sanırım ben yine kazandım.

---> "Ben daha çok seviyorum" kavgamızı hatırlıyormusun? Sanırım ben yine kazandım.

---> "Ben daha çok seviyorum" kavgamızı hatırlıyormusun? Sanırım ben yine kazandım.

Gözbebeği: insanlarda yuvarlak, hayvanların çoğunda ise dikine elips biçiminde olan gözbebeğinin çapı, irise gelen ışığın miktarına göre değişir. Karanlık ve uzaklık büyütür gözbebeğini; aydınlık ve yakınlık küçültür. Yani bu kararsız çember, ışık varsa küçülür, ışık yoksa büyür. Yakına bakarken de küçüldüğüne göre, yakın olan aydınlıktır, aydınlıktadır. Uzağın payına karanlık düşer. Zaten karanlığı kimse yakında görmek istemez.

Âşık olunca da büyür gözbebeği; demek ki âşık olan hep uzaktadır. Aradaki mesafenin verdiği acıyı azaltmak için, maşuka “gözbebeğim!”diye hitap edilir.

---> "Ben daha çok seviyorum" kavgamızı hatırlıyormusun? Sanırım ben yine kazandım.

Göğsüm senin için dünyanın en rahat yeri olabilirdi.
Seni sıkıca sarardım ,kollarımın arasında sana ne olabilir ki?
Kim bir şey yapabilir sana?
Kimse.
Sen kollarımın arasındayken dünyaya karşı durabilecek bir güce sahibim ben.
Sanki dünyanın en güçlü adamı benim, ve sana sahip olmak.,dünyanın en güzel şeyi sanırım bu…Senin bana ait olduğunu bilmek, sadece benim öpebildiğimi, sarılabildiğimi, dokunabildiğimi bilmek.
Bu çok güzel hissettiriyor, sen ya da ben diye kavramları çıkarsak aramızdan, biz desek kısaca, hem daha basit söylemesi…
Biz.
Dünyanın en şanslı insanları olabilirdik. sen bana sahip olurdun, ben de sana, bunu kimseler değiştiremezdi, kimsenin gücü yetmezdi.
Ben sana bir kere sarılsam, bir daha asla bırakmazdım. Ne kimse cesaret edebilirdi seni almaya, ne de sen gitmek isterdin.
Sahi, istemez misin?
Bir sabah uyandığında göğsümde yatmayı, sabahları sana kahvaltı hazırlamamı, tüm günü birlikte geçirmeyi, sana sürekli sarılmamı, ikide bir öpücüğe boğmamı..? İstemez miydin benimle bir hayatı paylaşmak.?
Doğru, isteseydin şu anda yanımda olurdun. Ben ise bu satırları yazmak yerine sana sarılmakla meşgul olurdum. Ya da varlığına yazardım. Seni ne kadar çok sevdiğimi anlatan yazılardan bir tane daha yazardım.
Ama sen yoksun ki.
Ne sana sarılabiliyorum, ne seni öpebiliyorum.
Sen yoksun ve ben hiçbir şey yapamıyorum.
Sen yokken güçlü bile olamıyorum. Sen yokken, ben, “ben” olamıyorum…

---> "Ben daha çok seviyorum" kavgamızı hatırlıyormusun? Sanırım ben yine kazandım.

Ne kadar yorgunsun. Kaç yaşındasın ki sen? On dokuz mu gerçekten? Bilmiyorum.
Aslında bıktın sen. Yordu seni bir şeyler. Dayanamıyorsun. Ama hayatta seni hala sevenler, düşünenler var. Aklındalar hep. Onlara kıyamıyorsun. Anlıyorum. Ama yorgunsun. Yüzüne baktığımda gördüğüm sen değilsin artık. Gözlerine çökmüş kendi karanlığın. Nerde o eski yaşam sevincin? Eski mi oldu gerçekten? Pek gülmüyorsun değil mi artık? Yoksa pamuk şekeri de mi sevmiyorsun? Üzüldüm.
Aslında sadece bir kişi var biliyorum. Seni ayakta tutuyor. Kendi karanlık düşüncelerin boğmuyor seni onun yanında. İyi ki var. Anlıyorum seni. Yoksa hep boşverecektin. Sen sadece boşverecektin.
Peki gözlerinin altı niye mosmor? Uykusuz musun sahi? Uyuyamıyor musun nicedir? Düşüncelerin uyutmuyor. Ben söylediğimde kızıyorsun ama kuruntuların uyutmuyor işte. Belki de sen haklısın. Sade bir kahve yapıp uykuya meydan okuyorsun sadece. Düşüncelerinden değil hani. Aslında uyumamalısın. Doğru. Kabusların da bırakmıyor peşini. Anlayabiliyorum. Asıl sebebi bu değil mi?
Özledim seni biliyor musun? O çılgın, rengarenk insanı özledim. Niye yapamıyorsun ha? Anlasana. Sen bu değildin. Bak itiraf zor değil. Sadece onun için yap. Onun için güçlü olsana. Seviyorsun madem neleri ortaya koyduğunu göstersene. Böyle yapamazsın. Bu halde yapamazsın. Biliyorsun işte sen de.
Ah, ne çok dert dinledin sen. Ne kadar zorladın kendini. Nasıl da benimsedin acı olanları. Yapmamalıydın. Sana söylemiştim ben. Dinlemiyorsun değil mi? Dinlemeyeceksin de hiç bir zaman. Başına buyruk olmaya alıştın.
Bak kendini ne hale getirdin. Gör artık. Hadi kalk sadece. Denemeyi seversin sen. Yaparsın da biliyorum. Hadi kalk. Sonra koş. Beyninin gidebildiği yeşilliklere kadar. Özlediğin haline kadar. Koş sadece. Ama arkana bakma. Beni görmen işe yaramayacak. Ben senin en kötü halinim. Ben bir katilim. Senin renkli dünyanın katili. Uçsuz bucaksız düşüncelerinin önündeki engel. Sana git diyorum ben. Ne duruyorsun? Hadi git. Kendine gel. Karşımda seni görmek istiyorum ben, bu ölümü özlemiş, ona susamış suratı değil. Seni, yaşamı görmek istiyorum ben. Git hadi. Hoşça kal.

---> "Ben daha çok seviyorum" kavgamızı hatırlıyormusun? Sanırım ben yine kazandım.

Hiç düşündün mü; bir tırtıl kozasından çıkmak istemezse ne olur?

Uyandın; önünde bir kapı. Gidenler var ve gidemeyenler. Şimdi bir karar vakti; kalmalı mısın? Peki ya kalmak, gidemeyenin hapsi mi? Hayır, hiç sanmıyorum. Kalmak, kendini adamış olanın işi; ne benim, ne de senin. Biz gitmeliyiz çocuk. Tutkularımız içinde savrukça kaybolmak için. Bir daha asla “biz” olamayacak kadar çok sevmek için.

İşte, şimdi dışarıdasın. Karşında izler ve hiç çıkılmamış yollar var. Kanacak mısın izlere? Hayır, bunu yapmamalısın. Bir başkasının izinden gidersen, asla kendine ait bir iz bırakamazsın çünkü. Sen hep yaşamalısın, arkanda bıraktıklarınla.

Ellerin boş, ama kalbin umut dolu olduğunda bilmediğin bir yol tek hazinendir. Yoldasın şimdi; iki yerin arasında değil, sonsuzluğun kalbinde duruyorsun; soluksuz ve dolambaçlı. Bitmez görünüyor, belki de bitmesini istemediğin için.

Gidiyorsun. Bazen önündeki sis yolunu kaybettiriyor. Böyle olduğunda içindeki sise tutun. Sakın şüpheye düşme; burası hayatı kaybedenlerin değil, hayali kazananların yeri. Kalbinde sınırları olan biri bu mesafeleri aşamaz.

Bazen birlikte yürüdüklerin olur. Bazen biter. Çünkü sen ayrımları seviyorsun. Bıraktıkların belki artık yanında değil; ama yol asla unutturmaz çocuk. Unuttuğunu sandığında, en fazla uyuşmuşsundur. Belki hayatında yoktur, ama bu kalbinde olmadığı anlamına gelmez. Sen sadece yokluğuna alışmışsındır.

Ve şimdi, ben de gidiyorum. Hayır, ben senin aksine, yürümüyorum. Duraksız ve çıkmaz sokaklarla dolu bir yolda, kendimi geride bırakıp, hatıralarıma tutunmuş, gidiyorum.

Rüzgâr, al beni.

---> "Ben daha çok seviyorum" kavgamızı hatırlıyormusun? Sanırım ben yine kazandım.

---> "Ben daha çok seviyorum" kavgamızı hatırlıyormusun? Sanırım ben yine kazandım.

Çok şey hissedip,
Hiç bir şey yazamadığım zamanlarda, ağlarım.

Milyonlarca şey vardır aklında,
Hakaretler,
... Beddualar,
Küfürler,
Yalvarışlar,
Dualar..
Sorular,
İsyan.
Hiç birini anlatamazsın ama,
Anlamayacaklarmış gibi gelir.
Ya da,
Düğüm düğümdür boğazın,
Sesiniz kesilmiş gibi hisseder,
Söylenmek istenen her neyse içine hapsedersin.
Öyle işte,
Öyleyim bu gece..
Bir o kadar da yorgun ve hırçın.
Çık diyor bir yanım yerle bir et bu şehri,
Cinayet işle,
Körkütük dolan caddelerde,
Küfür et, bağır.
Kimseyi sevme, saygı duyma, sahiplenme, gülme yüzlerine, destek olmak dertlerine,
Güvenilir olma,
Çünkü canın yanıyor.
Diğer yanım kahkaha atıyor sonra sinsice,
Otur ulan !
Mecbursun der gibi bakıyor suratıma.

Tam da böyle birşey yaşadığım işte.

Önce kabulleniyorsun,
Yalanlarını, ihanetlerini, seni sevemeyişini,
Bile bile kollarında buluyorsun kendini.
Önce umutlanıyorsun,
Yeminlerine inanmak istiyorsun,
Binlerce kaçış planını yok ediyorsun bir saniye göz göze gelince,
Sarınca öyle güzel.
Giderse, öleğini sandığından,
Kalması için susuyorsun.
Sustukça tepiniyor üzerinde,
Acıyor diyemiyorsun,
Yapma diyemiyorsun..
Seviyorum diyebiliyorsun çevrendeki insanların şaşkın bakışları doğruluyor üzerine.
Önce kanatıyor seni, sonra merhem niyetine dokunuyor.
Aynı yeri tekrar tekrar kanatıp, dokunuyor.
Koşaradım uzaklaşıyorsun önce,
Henüz gözden bile kaybolamamışken ölüradım geri dönüyorsun.
Herşeyi unutmuş gibi hemde.
Söylediklerinden çok duymak istediklerini, işitiyorsun..
Yokluğunun seni yarım bırakacağı fikri çeliyor aklını,
Ve hep o suçluymuş hissi.

Sonra aynalara bakamıyorsun,
Gün geçtikçe kendine bile yabancılaştığını farkediyorsun,
Üstelik hala dağ gibi yüreğinde sevda..
Ama kalmanın korkaklık olduğunu kabulleniyorsun içten içe..
İkinizin bir gece sığmadığı gerçeği çarpınca yüzüne,
Söyleyecek sözünüz,
Gülüşecek sebebiniz,
Kavga etmek için bir nedeniniz olmadığında,
Kalmak korkaklık oluveriyor.
Yokluğunda canının canın cayır cayır yanacağını bildiğin için kalmak, acizlik.
Üstelik hayatına yaptığın en büyük *****lik.

Yürekli çocuğumdur ben,
Pes etmem,
Kolay vazgeçmem,
Yansa da dilim gerekiyorsa su içmem.
Aynı yolda koşarken yediğim çelmeleri saymak yerine, doğrulurum düştüğüm yerden...
Acıtıyor diye sevgili,
Aşkı hiç etmem...

Ama gitmek gerekiyor bazen,
Kendini kandırmaktan vazgeçtikten hemen sonra,
Ve kanmaya fırsat vermeden bir daha,
Gözlerine bakmadan yani..
Seni buruşturulmuş bir kağıt gibi fırlatıp, sonra tekrar yazmasına izin vermekten sıyrıldıktan hemen sonra,
Korkularının üzerine yürümek gerekiyor.
Kalmamak yani.

Gitmek gerekiyor bazen..

Gidiyorum sevgilim,
Sevemeyişinle gidiyorum,
Kandırılmışlığımla,
Ve ettiğin yeminlerin imansızlığıyla..
Gidiyorum bu defa..

Sen çünkü, ateşe atlamaksın artık gökyüzünden hemde balıklama.

Son ol istedim ama,
Sonum olsun yokluğun
Nasılsa varlığım kadar dokunmaz umruna.

---> "Ben daha çok seviyorum" kavgamızı hatırlıyormusun? Sanırım ben yine kazandım.

---> "Ben daha çok seviyorum" kavgamızı hatırlıyormusun? Sanırım ben yine kazandım.

Mesela yanımda olsaydın güzel olurdu. Uçurtma uçururduk belki. Pamuk şeker yerdik ben çok severim şekeri, öğrenirdin. Yanımda olurdun en basitinden. Beni severdin, özlerdin. Gece film izlerdik, korku filmi. Korkup sana sarılabilirdim mesela. “Korkma ben yanındayım, bu sadece bi film.” diyip dalga geçebilirdin benimle gülerdik. Düşünsene beraber gülerdik. Beraber ağlardık hatta. Gözyaşlarımı silerdin sen, ben de senin burnunu öperdim. Yine gülerdik. Her şeyi sana anlatırdım sıkılmadan dinlerdin. İçerdik belki? Sarhoş olurduk. Ne güzel olur ama. Ben sarhoşken sana hiç söyleyemeyeceğim şeyleri söylerdim belki. Sen yine gülerdin. Bildiğim fıkraları anlatırdım sana. Uyuduğun zaman izleyebilirdim seni. Pasta alırdık, pastayı yüzüne bulaştırırdım belki. Su savaşı yapabiliriz mesela. Hatta sulu boya da yapardık seninle. Seninki daha güzel olurdu kıskanırdım. Kokunu içime çekerdim. Öyle güzel kokardın ki boynunda uyumak isterdim.
Gitmezdin yanımdan, bir saniye bile. Hep beraber olurduk. Balık tutardık. Sonra yerdik onları. Ellerimle yedirebilirim sana. Kılçıklarını ayıklardım belki. Şiir okurdun bana. Bilirsin çok severim şiiri. Kirpiklerin uzun ya senin. Onların hareketini izleyip gülümserdim belki. Sen de “Ne oldu yine? Neden gülümsüyorsun?” derdin. Söylemezdim ki. Bilmezdin nasıl güzel göründüğünü. Fotoğraflarımı çekerdin. Beraber çekinirdik belki. Öperdin belki de, durmadan öpebilirdin beni. Utanabilirim yanında, kızma. Sarılırdın belki de. Hep sarıl asla bırakma. Ellerini tutunca kalbimin hızlanmasını açıklayamazdım. Gülerdin yine. Olsun sen hep gül bana. Gül diye elimden gelen tüm şebeklikleri yapabilirim senin için. Gitmeni istemediğimi biliyorsun. O yüzden sen hep gül bana ama gitme..

---> "Ben daha çok seviyorum" kavgamızı hatırlıyormusun? Sanırım ben yine kazandım.

---> "Ben daha çok seviyorum" kavgamızı hatırlıyormusun? Sanırım ben yine kazandım.

İz bırakanlarla senin aranda basit bir fark vardı aslında; onlar ömür boyu gayret ediyorlar, sense ömrün boyunca hayret ediyorsun.

---> "Ben daha çok seviyorum" kavgamızı hatırlıyormusun? Sanırım ben yine kazandım.

Biliyorum beni sarhoş sanıyorsunuz!... Saçma! Yani... ben fena halde sarhoşum, ama sorun bu değil; ben içkiden sarhoş değilim. Sizi görünce içki başıma vurdu..

Dostoyevski - Suç ve Ceza

---> "Ben daha çok seviyorum" kavgamızı hatırlıyormusun? Sanırım ben yine kazandım.

"Yüreğim seni çok sevdi
O yürek talan
O yürek yangın yeri
O yürek seni istiyor
Bir tek seni.."

Canan Tan - Yüreğim Seni Çok Sevdi

---> "Ben daha çok seviyorum" kavgamızı hatırlıyormusun? Sanırım ben yine kazandım.

“…bizler birbirimizi tanıdığımızı sanırız.

halbuki;

ne tam anlatabiliriz başkalarına,

ne de başkaları bizim yarım yamalak anlattığımız kendimizi tam anlayabilirler…

birbirimiz hakkında bir yanılsama içinde yaşar

ve ölürüz hepsi bu….!”




Mustafa Ulusoy / Giderken Bana Birşeyler Söyle

---> "Ben daha çok seviyorum" kavgamızı hatırlıyormusun? Sanırım ben yine kazandım.

Bu ülke düşünce insanlarımızı yerden yere çaldı, onları vurdu, vuramadıklarını yaraladı, bilim yuvalarının dışına kovdu; yetmedi, vatan sınırlarının dışına kovdu eğer arada sırada onlar için birazcık iyi bir şey yapmak zorunda kaldıysa, bunda da hep geç kaldı.”


“Parçalanmış değerler karşısında hayatla uyum sağlamak ikiyüzlülüktür. Nükleer çağın değerleri…Doğal ölüm denen şey, gittikçe sayısından eksiltmektedir.Bu noktada, bütün seçilmiş ölümler cinsiyetsizce ele alınmalıdır.Savaşlar daha yaygınlaşmıştır, telefonlar ekranlıdır, yiyecekler daha tehlikelidir, domateslerin büsbütün tadı tuzu kaçmıştır, hayatlar daha sıkı bir denetim altındadır, intelsatlar yukarda dört dönmektedir, yine de günübirlik yeni tadlar tuzlarla yeni özgürlükler aranmaktadır.”

Bence sanat, içinde yaşanabilecek tek dünya. İnsanın özgür olduğu tek yer...”


“Olimpos dağının tepesinde neden hâlâ tanrılar oturtuyoruz? Neden omuzlarımızı hep birlikte o dağların altından çekmiyoruz? Kurumlar…Özerk ve Milli ve…”

“İnsanlar kitle halinde programlanıyor. Salt hayatları değil, bu hayatın sonu gibi başı da programlanıyor”

“Hukuk olmayan yerde yargı, aşk olmayan yerde çocuk, hayat olmayan yerde ölüm.”


“Senin gelişim dediğin, kişiliğin ortadan kaldırılmasıdır. Bütün kapılar, yollar, geçitler çıkar adına senin için seçilmiş, çizgin çizilmiştir. Bir rumuzdan, bir sayıdan ibaretsin artık. Şu, yaygınlaşan dile baksana, bütün kısaltmalara:OECD, IMF, AIT, NATO, CENTO, IBM, FBI…Bizler de birer rumuzuz.”




"İnsan için “bugünün gerçeği parçalanmış bir gerçek”tir artık..."





Hayır / Adalet Ağaoğlu

---> "Ben daha çok seviyorum" kavgamızı hatırlıyormusun? Sanırım ben yine kazandım.

Yavaşça ayağa kalktı. Gidiyordu işte. Ardı yapacaktı beni. Sildim göz yaşımı kalktım ayağa. Her soruyu anlama çeviren gözleriyle sustu. Bana acıyarak bakıyordu. Noktası çalınmış cümle sonum gibi durdu öylece. “sana birbirinden güzel yalnızlıklar biriktirdim.” der gibiydi. Dudakları kıpırdadı, inler gibi, “çok çocuk kaldın aşka, kendi gölgesine basmaktan korkan…” diyebildi sadece. İşte gidiyordu. Bir daha hiç dönmeyecekti. Bir daha hiç olmayacaktı. Sadece bir “gitme” çıkabildi dudaklarımdan. Yüzüme baktı ve “artık sözlerin merheme yara olmaya başlamışsa, içimdeki seni sus, içindeki beni duy.” dedi ve sırtındaki ceketimi bankın üzerine bırakarak yürümeye başladı. Son sözleri bunlar olmamalıydı! Arkasından “beni hiç almadığın hayatından böyle ucuz kovamazsın!” diye bağırdım. Geriye döndü ve “davet edilmediğin yerden kovulmazsın.” dedi. Son sözüydü. Gitti…


"Ayrılık Ayrı, Aşk Bitişik Yazılır"... / Kahraman Tazeoğlu

---> "Ben daha çok seviyorum" kavgamızı hatırlıyormusun? Sanırım ben yine kazandım.

"Kalp ruha der ki: Ben severim, aşık olurum; ama acısını nedense hep sen çekersin. Ruh da cevap verir: "Sen yeter ki sev." - Şems

---> "Ben daha çok seviyorum" kavgamızı hatırlıyormusun? Sanırım ben yine kazandım.

Laf aramızda ben gökyüzüne bakarmış gibi fotoğraf çektirenlere,
televizyonda ağlayan kadınlara inanmıyorum.
Küresel ısınmaya da inanmıyorum, dünya barışına da..
Bütün bunları boşver, bak sırada ki şarkı çalıyor.
Senin kısmetine hep ağır söylenen şarkılar.
Senin yüzün hüznün yüzü. Senin ellerin hüznün elleri.
... Senin oynaman ağır...

Ben de kendime bir umut sakladım afişlerden.
Kesip, cebime attım kimseye farkettirmeden.

Sen beni tutarsan hiç düşmem ben biliyor musun?
Sıkı sıkıya sarsan ellerini göğsüme dolayıp, hiç düşmem ben!

Bizim sokağa da renkli ve gürültülü arabalar geliyor bu günlerde.
Yüksek sesle ve asla tutmayacakları sözler veriyorlar yarınlar için.
Gürültülü şarkılar eşlik ediyor cömertçe savurdukları hayal cümlelerine. Çok küçük bir bedelle umut satıyorlar bizim sokaklarda.
Biliyorum epeydir gelmediğimden şikayet ediyorsun. Sıradaki şarkıyı seç ödeşelim.
Sıradakini ve sonrakini ve daha sonrakini. Söylediğim ve dinlediğim tüm şarkıları sana vereyim ödeşelim olmaz mı? Hem gelmek istedim, istersen arkadaşlara sor.