Her mektup sanaydı,geç kalma nöbetlerinde gözyaşlarıyla yoğrulan ve senin bile bilmediğin sana.Her göz seni gördüğü için görür,her söz sana başlayan ve sonu olmayan bir şiirin ilk kelimesi olduğu için söylenir.Ve şimdi ben,ayışığına yangın gecelerde yüreğimi satıp bir mendilci çocuğa gülüşümü...