Yine Yürüyorum Yanlız Ufuklara..

YINE GUNESIN BATMA SAATI ,KIMININ UMUTLARI , KIMININ SEVDALARIYLA BERABER. YINE YALNIZLIGA SELAM SAATI,KAYBOLMUS SEVGILER CARESIZ HUZUNLERLE BERABER...



Meğer seher yelleri de kırarmış başakları,
Umutlarda hep hanımeli açmazmış.
Düşünceler,sarıp sarmalarmış solmuş baharları..


Anılara küskün görüntülerde yaşarmış meğer düşler,
Ve geceler,hep yıldızları gizlemezmiş koynunda,
Hasretlere tutsak olurmuş karanlığın
kolları..

Meltem değilmiş tüm rüzgarların ismi meğer,
İsmi martı değilmiş,
Beyaz olan tüm kuşların..

Sırlar taşımazmış gündönümleri uzaklara her zaman,
Kolay değilmiş her bilmece,
İri sorular varmış yüreklere saplanan..

Nankör diye haykırırmış,
Saatler her geçen an'a,
Meğer arkadaş değilmiş akreple yelkovan..

Ağacın dalında filizlenirmiş meğer sevda,
Yalnızlıkmış kökleri,
Ayrılıkmış derinlere uzanan..

Şimdi sanma yalnız senin gözlerinde geziyor nemli bulutlar,
Yalnızlık doruklarından çığ gibi yıkıldığında,
Erkekler de ağlarmış inan.
Olsa da göz pınarları ıslanmadan..

Sus gönlüm.Bu kışın bahara dönünceye kadar.Bu gece gündüz oluncaya kadar.Uzak yollar yakınlaşıncaya kadar.Bu sıkıntının ardından ferahlık gelinceye kadar.Ve yüzümüz vuslat gözyaşlarıyla ıslanıncaya kadar sus…

Sus gönlüm.Onun geleceğini görünceye kadar.Acının bala dönüştüğünü farkedinceye kadar.Onun gönlünün senin gönlüne muhabbet düğümüyle bağlandığını görünceye kadar sus...

Sus gönlüm.Her susuşun bir cevap olsun.Her susuşun,sabrın olsun.Her susuşun,duan olsun.İçten yakarışının adı olsun,susuşun.Bekleyişinin.umut edişinin,inancının,sevdiğinin vurgusu olsun,susuşun…

Zahmetle nefeslenir cigerlerin berrak bir havaya.

Nasil?

Ic cekmelerin kavurur her bir damarini kalbinin.

Neden?

Kaybolan günlerin ardindan bakmak derinden üzer seni.

Ne kadar?

Saymakla bitiremezsin derd yapraklarini defeterinde.

Ne zaman?

Zamana ihtiyac duydugun gibi kovalar seni kaderin.

Nerede?

Ah bir bilsen ensemdeki hissetigim azrailin nefesini.

Nasil?

Beklemekle umdugun vuslata erisecegini ümit edersin belki.

Nereye?

Uzun bir yolculuga cikmis bir geminin limani aradigi gibi.

Kim?

Kalabaliklarin icinde kaybolan bir silüeti görürsünde...

Kendine sorular sorarsin ya hani....

Cevapsiz sorular kurcalar beynini....

Kim bilir sahnenin son perdesi ne zaman düser

Gidiyorum akan gözyaşlarımla birlikte seni unutmaya gidiyorum.
Kalmak için çarpan yüreğim gitme!
Derken bakışlarında,

Ben seni unutmaya gidiyorum.

Biliyorum bu yürek senin ellerin de can vermek ister.
Biliyorum gözlerim gözlerine bakmak ister
Anlamsızlıklar sararken beni,

Ben seni unutmaya gidiyorum.

Yok olsamda karanlığın kör kuyularında
Bölünsede kalbim bin parçaya,yok olsada
Geçmişin çaresiz ellerine de düşsem,

Ben seni unutmaya gidiyorum.

Zavallı,titrek yüreğim,kahır dolu gözlerim,
Ağlarken bu aşkın arkasından,
Ölüm olsada bu gidiş,
Ben seni unutmaya gidiyorum.

TABİ UNUTMAK NEKADAR KOLAYSA......

bir kez daha seviyorum anladım
bir kez daha o güzel sızıyla kavruluyor yüreğim
nedenleri sıralamak istemiyorum
aç olan susuz bir yürek bu
sararmış yaprağı canlandırma vakti
bunu kör bir dilenci kadar çok istiyorum


sadece siyah saçlarina,
ve umutla ısıldayan gözlerine duydugum özlem
dünyanin bütün zevklerini ardına sıralıyor,
en amansiz hasretlerden daha fazla tüketiyor,
özlemin.


açmadan yüreğimin derinliklerini,
bir zamanlar sana bir nefes kadar yakınken
senden uzaklara gitmek
ve
şimdi gölgeni bile görememek kahrediyor beni


gel yüreğim gel
bir kez daha
hazanları yok edelim güneş varken
bulutlu fırtınalı günlere gerek yok
son baharda yaşanan son umutta
yapraklarımız yeşil kalsın inadına


yüreğim ateşten kor
sabırsız bir koşma bu hissediyormusun
ellerini ellerimde
gözlerin gözlerimde
okuyabilseydim kalbinin derinliklerini.


çözemediğim bir şey varrr bu gün
çözemediğim! ! ! !
zaman akıyor sevgili
şimdi susmanın sırası değil
aşkla yoğrulup şekillenmenin sırasıdır
'SENİ SEVİYORUM '
ve bu sana
söylememiş olduğum sözdür

İşte yine sen vakti bahar gözlüm,
Perde kapandı, oyun bitti ve nöbeti devraldı gece.
Yine sen geldin dalgın gönlüme.
Yine kaldık baş başa.
Hoş..gittiğini sanıyordun değil mi, buralarda olmadığını, beni yalnız bıraktığını.
Yanıldığını bilmiyorsun bahar gözlüm.
En kötüsü de bu, en acımasızı, beni en çok yaralayanı.
Her anımda senleyken farkında bile olmaman dokunuyor bana.
Sana söyleyemediklerimi, içimden atacağım bugün.
Söylemiş sayacağım kendimi, rahatlayacağım,
Belki de ağlayacağım.

İşte yine sen vakti bahar gözlüm,
Her şarkıda seni bulacağım yada seni bulduğum şarkıları dinleyeceğim,
Resmine uzun uzun bakacağım, hayallere dalıp, imkansızlığına yanacağım.
Gözlerim dolacak bahar gözlüm.
Sana deliler gibi aşık olduğumu yazacağım bir yerlere,
Okuyan anlayacak sevdamı, çaresizliğimi.
Ezilmeyeceğim artık söylenemeyenlerin altında,
Bir daha, bir daha yazacağım, göremediğini görüp, hissetmediğini hissedeceğim,
Belki de ağlayacağım.

İşte yine sen vakti bahar gözlüm,
Ardı ardına sigaramı yakıp, ah çekeceğim sensizliğime, sensizliği senle yaşayacağım.
Aşktan yana körelmiş yüreğim uyandı şimdi bahar gözlüm.
Bir ömür saklayacak, seni bir ömür..
Bir ömür sensiz de olsa.
Ölenle ölünmez bilirdim, gidenle de gidilmiyormuş, gidemedim, gitme diyemedim.
Sen gittin ben kalacağım.
Bahar gözlerine bakıp, su sadeliğindeki tertemiz yüzüne dokunamadım.
Bu gece,
Belki de ağlayacağım.

İşte yine sen vakti, bahar gözlüm,
Su yüzlüm, lavantam, gönül ocağım…
Bu sen vaktinde,
Belki de ağlayacağım.

Saymadım
Hasret dolu gecelerimi...
Bu kaçıncı uykusuz gecem?
Gecenin derin karanlığında,
Sessiz dünyamın bir anlığında,
Ansızın kalbimi tıklatıp,
Isıtır mısın yüreğimi..?

Hal hatır sorar diye bekledikçe,
İçim acıyor sanki.
Korkuyorum..
Bir haber gelmeyecek,
Bir daha göremeyeceğim diye
Tarifsiz sızılar yüreğimde...

Yenemiyorum...
Sessizliği ve sensizliği,
Karanlığa damlayan bir damla göz yaşı
Sanki yokluğunu anlamış,
Buz gibi düştü yanağıma.
Işıklar söndü yine.
Kar yağıyor, olanca hızıyla.

Gönlümün karanlığında ay yok.
Elimdeki fincanda
Seninle içtiğimiz çay var.
Uyandırsın dediğim yudumlar,
Beni hayallerine daldırıyorlar
Sensizliğe senden bir selam
Bir haber beklerim.
Sensiz dünyama örtü oldu,
Kar gibi beyaz,
Kar gibi temiz,
kar gibi üşüten hasretlerim.

Güneş bu dünyayı ısıttıkça,
Aya parlak ve soğuk yüzünü yansıttıkça
Kalbimde olacaksın
Çünkü sen beni tamamladın
Sevgime sevgi,yüreğime yürek
Dünyama seni kattın
İyiki kaderim beni sana sürüklemiş
Yoksa bir yanım eksik kalırdı
Sen parçalanmış kalbimin tamiri gibi bişeysin
Buğulanmış aynalarda gördüğüm yüz senin
Gittiğim bütün yolların sonu
Sana çıkıyor.
Sen olmadan yaşanmaz mı bu hayat?
Evet yaşanmaz.
Sen benim aldığım nefes,
Yediğim yemek,
Okuduğum kitapsın.
Kır çiçekleri arasında kıpkırmızı açan gülümsün.
Sen benim
Sen benim
HERŞEYİMSİN

Adını Koymadığım Sevdam

seviyorum seni senden habersiz
hayalimde tutuyorum ellerini
hayalimde geliyorum göz göze
hep bende seni diyeceğin günü bekliyorum
ve o gün gelecek biliyorum
hep uzaktan seyrediyorum seni
en çokta gözlerini
her yere bakıpta
beni göremeyen gözlerini...
oysa sevgimi anlatmak isterdim sana
ne kadar büyük olduğunu
ne kadar özel olduğunu
hani havayı içine çekersin
nefes alırsın yaşamak için
hani kana kana içersin ya suyu
işte öyle birşey...
yaşamak vardı seninle bu hayatı
aynı duyguları hissetmek vardı
akşamdan kalma sohbetleri uzatıp
sabahlamak vardı günlerce
ama yoksun ki...
bekleyeceğim seni
ömrüm yettiği kadar
son nefesimi verene kadar
hatta daha ötesinde bile bekleyeceğim
elbet birgün geleceksin
adını koyamadığım sevdam...

Güzelliğin için değil, çünkü ben seni hiç görmedim...
Ellermi tutmanı değil, çünkü ben sana hiç dokunmadım...
Gözlerine bakmayı değil, çünkü ben onlara hiç dalmadım...
Ben senin beni sevmeni sevdim...
Yüreğinde bana yer vermeni sevdim
Benimle konuşurken, sesini nefesini sevdim
Ağladığımda uzaktan tesellilerini sevdim
Benim seni sevmemi sevdim...
Sessizlikte kalp atışlarını sevdim
Damarlarımda kan yerine dolaşmanı sevdim
Düşlerde benim olmanı, senin olmamı sevdim...
Gönülden sana bağlandığımı sevdim
Gündüz ışığım, Gece karanlığım olmanı sevdim
Alınyazım, Kaderim, Herşeyim olmanı sevdim
Gözyaşım, Kederim, Hüznüm olmanı sevdim
Tebessümlerimin, Gülmelerimin, Mutluluğumun sebebi olmanı sevdim
Söylediğin sözleri değil,
Onları bana söylemeni sevdim....
Ben başlıbaşına seni SEN olduğun için sevdim...
Benliğini, Duygularını, Hislerini sevdim
Ve...
Bu tarifsizliği, sevgime kelime bulamadığımı sevdim...
SENİ SEVDİM

BEN SENİ SENSİZ SEVDİM
Ben seni severken
Sen yanımda yoktun ki!
Ben seni özlerken
Sen bilmiyordun ki!
Ben seni sensiz sevdim...
Sen yokken bakışların vardı
Beynime kazınmış
Nereye baksam oradaydılar,
Ben seni sensiz sevdim..
Göremesem de, rüyamdaydın,
Sevmesen de, kalbimin derinliklerindeydin
Ve kimse seni oradan çıkaramayacak.
Sen bile!

Sensizlik kalbimin derinlerinde
sakladığım bir yaraymış adeta..
Unuttuğum...
kenarda köşede kalmış...çok derinlere sakladığım..sızlayan bir yaram..
Sensizliği bana hatırlatan şey de sensin aslında..
Belki de sensizlik..senden ibaret..
Yokluğun; varlığın belki de..
Varlığım; yokluğun ya hani...
Belki de varlığım..varlığın aslında..
Sensizliği hissetmiyordum ki sen yokken..
Belki de farketmiyordum...
veya farketmiyormuş gibi yapıyordum..
Mutluydum aslında..sensiz..
Seninle olabileceğimden daha az.. ama sensiz olduğumdan daha mutlu..
Belki tamamlanmamış..belki eksik..
ama kesinlikle şu ankinden daha mutlu..
Diyorum ya...sensizlik..sensin aslında..
Yokluğun da varlığın belki de..
Kim bilir..belki seni,olmadığın için seviyorum..
Ulaşamadığım için sana...
Sensizliği seviyorum belki de...
Ama seviyorum...bu yaşadığım her neyse... seviyorum..
Seni sevmiyorum aslında..çünkü sen yoksun..
Yokluğunu seviyorum senin...
hayalini belki de..
İlk zamanlardaki kadar canımı yakmıyor sensizlik..
Alıştım belki de... doğrusu da bu aslında...
Yanımda olmak zorunda değilsin ki...
Mutlu olmanı seviyorum senin..
mutluysan böyle..
Güzel aslında...
gerçekten mutluysan...
gerçekten..
Ben de mutluyum...seni mutlu görüyorsam..
Gözlerinin içi gülüyorsa..
gözlerini yakaladığım zaman..
Gözlerin daha çok parlıyorsa O’na bakarken..
Mutluyum o zaman...
sen de mutluysan..
Seni hayal etmeyi seviyorum..
Hayalin de sensizlik demek değil mi aslında?
Sensizliği seviyorum ben...
Sensizlik olmasaydı..
sen de olmazdın...
Yokluğun olmasaydı
varlığın da olmazdı..
Diyorum ya... seni sevmiyorum ben...
Sensizliği seviyorum...
Sensizlik de bana...
Seni hatırlatıyor aslında..

ANLATAMAM Kİ.

neden böyle uzaklara dalıyorsun ? diyorlar
onlara ' seni düsündügümü ' anlatamam ki...

Cok üzgün olsamda ağlamıyorsun diyorlar ?
göz yaslarımın Kalbime AKtığını Anlatam***i...
Gönlünü Kimseye Vermezsin diyorlar ?
Gönlümün Sende Olduğunu Anlatamam ki....

Neden gecelerii uyumuyorsun diyorlar ?
Geceleri Seni Aradığımı Anlatamam ki..
Nasıl İnsansın Hayal İcindesin Diyorlar ?
gerceklerle yıkıldığımı Hayallere sığındığımı anlatamam kİ....

emeğine ve yüreğine sağlıkkk

sizler saolun efendim

Geçmişin zarfıydı yüzüme kapanan,
Ben her nefeste gün be gün eksilirdim.
Sokaklar kadar çoğalırdın bende,
Bense seni sevdikçe daha çok yenilirdim.
Hayata pes edişim asılırdı her gece
Düşsel bir darağacı olurdu gözlerin�
Satır arası yalnızlıklar biriktirdim kışlara,
İçimde uzayan yol artık sana çıkmıyor.
Mahşeri bir ayrılık çöküyor,ruhumun dizginsiz sularına
Yaşamdan soyundu gözlerim,
Parmak uçlarımda ölüyor şimdi tüm kuşlar.
Ayazı kesiyor yüzümü ,hüznü üşütüyor,
Tüm düşler bende siyah beyaz oluyor.
Kan gözlü bir asi ayak diriyor içimde,
Beni bende kanatıyor sen diye
Aklıma firar düşüyor, boş kalıyor ten kafesi,
Bir yığın hüzün , bir yığın kül !
Sonbahar yaprağı alevliyor beni
Kendinden eksik biri oluyor ben
Benim aklım, benim ruhum,
Benim…. benim çıldırıyor.!
Köz düşüyor göz çukurlarıma,
Kendime yolcu oluyorum bu gece.
Bende isimsiz, bende adressiz yollar,
Sen içimde yol , yollar gittikçe sen oluyor
Sığınağım boş bir koridordaki ayak sesleri,
Tek ürküntüm yağmur taneleri senden sonra.
Islandıkça yeşeriyor bende hüzün,
Titrek bir kalp düşüyor hücreme
Kelimeler azat etmiyor beni oysa;
Şimdi en çok sustuğum yerden başlıyor,
Hiç kanamalı tüm yaralar akmaya !
Aşka kavgalı haramiler sarıyor dört yanımı,
İçimi, yüreğimi satıyorum üç kuruşa.
Demir parmaklıklara dönüyor yüzüm,
İçimin boşluğu görünmüyor uzaktan bakınca
Uyanıyorum ; her şey bir düş saçması,
Ama, ama ağzına kadar sen dolu içimin tüm kuytuları.
Gözlerimde kan, içimde sonu olmayan ,
Seni olmayan uzun bir yol. !
Dünya ölüyor bende, bende dünyam ölüyor,
Kendime yolcuyum bu gece ;
Düşlerime yokluk düşüyor !

Sus” hükümleri giydirildi sevdanın sen taraflarına…
Acımadılar! Kurak bıraktılar dudaklarının isyan kızıllığına.
Ve şimdi tüm mavilerimi soyunuyorum gökyüzünden,kalsın uçukluğumun yasaklı dili kararmış sayfalarda. Söylenmemiş cümlelerimi de koyup zulama gidiyorum bu şehirden. Bilesin bu son demdi! Bir daha söylemem; bitti gözlerimde yağmur mevsimi…Bir düş bozumu daha ekledim ömür denilen yap-boza…Ah be Sevgili! Bilir misin kaç ölüm yeter “ikimiz” olmaya? Bu kaçıncı bozgun sevdam,kuramadığım kaçıncı hayatsın avuçlarımda…

Payıma hep imkansızları biriktirmek mi düşecek gözlerini sakladığım yastık altlarında? De hele hazan yüzlüm,susma!
Bu deli sensiz buz tutuyor şimdi gönül ayazında..

Cam kırıklarının dağılması gibi, dağınık kalbim.

Her parçası başka bir yerde.

Öylesine kırıkla dolu ki, neresine dokunulsa can yakıyor...
Can yaktıkça acıyor...
Acıdıkça kanıyor...
O kanadıkça ben biraz daha eksiliyorum!
Gün ışığına hasret gözlerim ufacık bi ışıkta kamaşıyor, görmüyorum...

O yüzden ki ne zaman bana bakan parıltılı bir çift göz hissetsem korkuyorum,
bakmıyorum...

Bana bakmaktan yorulanların gidişlerine engelde olamıyorum!..
Cam kırıklarımı ortalığa saçıveren o gözlerin ardından, ben hiç bir bakışı
gözlerime isabet ettirmiyorum...

Beni kanatan o kırıklar karşımdakini acıtırsa diye korkuyorum!..
Kendi karanlığımda,
İçimdeki kırıklıklarımla,
Işıktan yoksun,
Gün be gün yaşıyormuyum!?
Bilmiyorum...

Yüreğime “iyilik yağmurları” yağdırmayı bırakalı çok oldu... Mevsim artık hüzün çıkmazında… Şimdi acılar biriktiriyorum, kaçak yüreklerin yıkım çalışmalarında... Dokuz şiddetindeki depremler bile destekleyemiyor kayıp giden yüzünün -ihanetinin- anılardan silinmeme çabalarına… Hiç anlatamadığımı ve anlayamadığımı sandın; oysa her sessizliğim yaşama dair ve bize dair bir hüznü barındırıyordu, anlamak isteseydin yüreğini açıp!.. Gözlerime hiçbir zaman yalan konuşturmayı beceremedim, yüreğimin aynasıydı onlar, olduğu gibi yansıttılardı hislerimi… Hiçbir zaman yere eğmedim yada eğdiremedim bakışlarımı... Sana bir kez olsun yalan bakmadım.. Yalan konuşturamadım yüreğimi.. yada yalan şarkılar söyletemedim... Gözlerim artık suskun… Birisiyle aynı dili konuşmuyorsan, susacaksın!... Sana karşı duyduğularım sözlerden nice olduğu için susmaya karar verdim!..
Artık susuyorum!..

Bak gördün mü? Sende benim “vazgeçilmezim” olamadın!.. Kendimi artık şiirlerle, sözcüklerle, imgelerle korumaya aldım…
Sen gittiğin yerde kal!..
Riyakar düşlerinle!..
Artık ihanetinin izi var suskunluğumda...
ve
Değişmeyecek artık bu sonsuz sürgünlüğümün eski yasası

Yoklugunda zaman susuyor kör kuyuların dibinde..
Yoklugunda yasıyorum ; buna yasamak denilirse tabi..
Kalbimin sevgiye hasret topragına , kücük avuçlarımda biriktirdigim ve gözyaslarımla büyüttüğüm nazenin ciceklerini ekiyorum..
Ve tüm ciceklere senin isimini veriyorum..

Yoklugunda nefesimde hüzün ve koyu yalnızlık var..
Artık senin yoklugunda kacıyorum bu yalancı diyarlardan..
Yağmamış yağmurlara hediye ediyorum gözyaslarımı..
Korkularımı emziren karanlık gecede yasıyorum
Buna yasamak denilirse
BEN SENSİZ GEÇEN GÜNLERİME YANARKEN,
BELKİ SEN BENSİZLİĞE SEVİNECEKSİN...
AMA ŞUNU UNUTMAKİ BİTANEM,
BİRGÜN SENDE SEVECEKSİN...
SENDE SEVECEKSİN...