Yılanı Öldürseler / Yaşar Kemal

Kitabın Yazarı: Yaşar Kemal
Yayınevi: Yapı Kredi Yayınları
Kitap Türü: Yerli Romanlar
Yayınlandığı Yıl: 1976
Sayfa Sayısı: 102
ISBN: 9750807046

ARKA KAPAK BİLGİSİ

Hasan aile onuru uğruna akrabaları ve köylülerin baskısıyla annesini öldürmek zorunda kalır. Dokuz yaşında işlediği bu cinayeti hiçbir zaman aklı almayacak, kabullenmeyecek ve anlamlandıramayacaktır. Toplumsal cinnetin bir çocuğu katil olmaya sürüklemesinin romanı Yılanı Öldürseler kurban kavramına odaklanır.
"Zengin yaratısı, Yaşar Kemal'i herkese seslenen zaman ötesi büyük klasiklere yaklaştırmaktadır."
- Michel I. Makarius, Jeune Afrique, (Fransa)
"Yılanı Öldürseler'deki derinlik hem ekonomik ve toplumsal yanları gösterilerek işlenen temanın anlamsal yoğunluk taşıması, hem de roman kişilerinin karakteristik özelliklerinin başarıyla işlenmesinden kaynaklanır."
- Feridun Andaç, Yazınsal Gerçekçiliğin Boyutları-

KİTAP ÖZETİ

Yılanı Öldürseler Yaşar Kemal

Çok kısa ama bir o kadarda dolu bir kitap olan Yılanı Öldürseler o kadar gerçekçi bir dille yazılmış ki. Yaşar Kemal o zamanların kan davalarını, törelerini ve toplumun ahlak yapısını çok akıcı bir dille anlatmış. Hala böyle baskıların ve olayların olduğu ülkemizde mutlaka okunması gereken bir kitap.

Bir çocuğun akrabaları ve yaşadığı çevre tarafından annesini öldürmeye zorlanmanın hikayesidir Yılanı Öldürseler. Esme köyün en güzelidir, Allah’ın onu bin günde özene bezene yarattığını düşünenler vardır. Ona bakınca insanlar büyülenir gibi oluyormuş. Ona bakan hemen aşık olur karasevdaya bile düşermiş. Çukurovalı Halil’de görmüş bir gün Esme’yi o an aşık olmuş. Esme istememiş Halil’i, hiç istememiş. Halil 7 kişiyi peşine takıp kaçırmış Esme’yi köyünden zorla, ırzına da geçmiş. Esme 1 yıl hiç konuşmamış, kimsenin yüzüne bakmamış. Halil’in annesi hep dermiş bırak Esme’yi zorla güzellik olmaz diye. Ama Halil bırakmamış. Aşıkmış Esme’ye. Tam 1 yıl sonra ilk defa konuşmaya başlamış Esme. Sanki hiç bir şey olmamış gibi gülmeye başlamış. Oğlu Hasan’ı kucağına aldığında her şeyi unutuvermiş.

Esme’nin asıl sevdiği Abbasmış. Birbirlerini çok seviyorlarmış. Gece gizli gizli Anavarza kayalıklarında görüşürmüşler. Halil bunları takip ettirmiş jandarmalara. Abbas jandarmalarla çatışmaya girmiş ve hapise atılmış. Çıkıp geldiğinde Esmelerin evin bahçesine gitmiş direk. Beklemiş Esme’yi. Esme onu görünce donup kalmış çok sevinmiş gitmiş yanına sen git demiş, ben geleceğim. Günler böyle devam ederken bir akşam Halil,Esme ve Hasan yer sofrasında yemek yerken birden silah sesleri duyulmuş. Halil vurulmuş, başı sofranın üstüne düşmüş. Bir adam Esme’yi kolundan tutup götürmüş. Hasan babasının ölüsüyle kalmış orada. Bir kaç dakika içinde eve bir sürü insan gelmiş. Büyükana, Halil’in kardeşleri herkes. İnsanlar dışarı çıktığında bağırışlar duymuş. Esme’yi Hasan’ın amcaları dövüyormuş. Esme’nin yüzü kan içinde kalmış. Bütün köy vurmaya başlamış hatta. Hasan köşeye sinmiş kızıyordu annesine vuranlara o da gitti itti bütün amcalarını. Herkes’in ağzından aynı laf çıkıyordu. ”Halil’in katili Esme’dir. Onu yüzünden ölmüştür Halil. Vurdurdu Abbas’a Halil’i.”

Bu laflar tüm yıl Hasan’la olacaktı. Bütün köy konuştu 1 yıl boyunca kimse annesinin yüzüne bakmıyordu. Herkes babasını annesinin öldürdüğünü söylüyordu. Büyükana oğullarına bağırıyordu hep oğlumun kanı yerde kaldı bir vuramadınız diye. Hiç kimse vuramıyordu Esme’yi onun güzelliğinden. Yüzüne baktıkları an donup kalıyorlardı. Çok kez Hasan’ı da alıp kaçmaya çalıştı Esme ama hemen yakaladılar. Yine dövdüler. Aradan aylar geçtikçe büyükana Hasan’ı zorlamaya başladı. ***** öldürmen gerekir yoksa babanın kanı yerde kalacak. Bütün köy başladı Hasan’a bunları söylemeye. Hasan delirecek gibi olmuştu artık.

O sıralarda amcalarından biri ona bir silah verdi. Hasan bu silahla her canlıyı vuruyordu. Kuşları, tavşanları, kartalları her şeyi. Artık köyde yeni dedikodu çıkmıştı. Sözde Hasan’ın babası hortlamıştı. Herkes görüyordu. Sözde bir çeşit hayvanlara bürünüyordu. Bazen kurbağa, bazen köpek bazense kırmızı bir yılan. Bu söylentiler arttıkça herkes Hasan’ın üstüne daha çok gitmeye başladı. Baban rahat yatamıyor mezarda, kanı yerde kaldığı için hortluyor. Senin gibi evlat olmaz olsun.

Hasan artık 9 yaşına geldiğinde kendini kaybetti. Artık söylentiler olmadan yaşayamıyordu. Babası ve annesi hakkında bir şeyler olmadan aklını toparlayamıyordu. Bir gün karar verdi. Annesi tam tandırda bir şeyler pişirirken aldı çok sevdiği tüfeğini ve bir kaç kurşunla vurdu annesini...

Yazar: Ilgın Kocaman



​