satır aralarına sığdırmaya çalışırdım yokluğunun sancılarını

Gökyüzü hiç olmadığı kadar siyah bu gece.
Hangi günahımın bedelini ödüyorum bilmiyorum.
Oysa , oysa ben ;
Sen üzülme diye , satır aralarına sığdırmaya çalışırdım yokluğunun sancılarını
Üzülme diye kendimi yalnızlığımla aldatırdım..
Sana acı vermemek için ;
Dudaklarıma kilit vurdum.
Son kez gitme diyemedim.
Aslında yüreğimde ilk bahar olarak kalmalıydın
Son baharı yaşatmamalıydın GİDİŞİNLE.


Gittin...
Sana zarar vermemek için .. sen üzülme .. sen ağlama diye
Senden kaçtım
Senin olduğun herşeyden uzaklaştım.
Hayattan , yazdığım bu satırlardan .. kısaca herşeyden kaçtım ...
ßirbiri ardına sıralanmış anlamsız cümleleri duymaktan bıktım artık .
Hangi kelime .. hangi cümle .. yaşama nedenim olabilirki .

Sensizlik ;
Gözlerimin kenarlarında oluşan derin çizgileri hatırlatıyor şimdi..
Bazen diyorumki..
Herşeyi bırak bir kenara ; yaşa yaşayabildiğin herşeyi
Önüme duvar gibi dikiliyor yine kahrolası imkansızlığın
Hangi yöne dönsem altında kaldığım bir duvar.
Ben isterdimki.
Tüm keşkeleri teslim edeyim dünün derinliklerine
Belkilerle yıkayım o altında kaldığım duvarları .



Ne zaman değişmeye başlar hayatımız derdinya .
Aslında cevabı sende gizliymiş.
Sen öğretmedinmi bana ,
Aşk ` a ateşle yaklaşmayı
Bir hayatın nasıl yıkılacağını.

...
Ardına bakmadan gittiğin bu şehirde .
Şimdi bir sigara ucunda yaşamak gibi hayat.
İki nefes çektikten sonra biticekmiş gibi.
Her dumanda kendini zehirlemek gibi.
Ölmek gibi...ÖYle anlamsız..
İstanbul ` un kollarında sallanmak gibi ..
Hani hep derdimya .
Cennette İSTANBUL cehennemde..
Yalandı ..Yalandı..
Bana her yer cehennem şimdi..


Öyle bir gelip geçtinki hayatımdan
CENNETİ`de gördüm CEHENNEMİ ` de işte
Oysa sadece sevmiştim ben.
Gözlerinde gördüğüm o ışık.
SADECE CEHENNEM ` miş
...


...















​