çöl çiçeği
Banned
Ne çok 'Seni Seviyorum'larınız var.
Her yere yazıyorsunuz.
Herkese söylüyorsunuz.
Her zaman kullanıyorsunuz.
Sevginizden çok 'Seni Seviyorum'larınız.
'Sen' diye hitap edebildiklerinizden bile çok.
O kadar kısa ki sevgilerinizin ömrü, ard arda ekleseniz dahi, kelebek ömründen kısa kalıyor. Ve bir o kadar sığ ki 'Seni Seviyorum'larınız.
Sevginizi saklamıyorsunuz güyâ. Ama sevgi ile olan mesafenizin uzaklığını dile getirdiğiniz 'Seni Seviyorum'larınız ele veriyor. Ortaya 'Çok' ekliyorsunuz hatta 'Çoooo...k' ekliyorsunuz, 'Gerçekten' ekliyorsunuz. Başına ve sonuna mahzunluk ekliyorsunuz. Ekliyorsunuz ki, milyonlarca 'Seni Seviyorum'dan farklı olsun sizin söylediğiniz.
Ama olmuyor maalesef..!
Herkesi 'Seni Seviyorum' demeye davet ediyorsunuz. Halbuki sizin 'Seni Seviyorum'larınız sahte...Suç ortağı arıyorsunuz. Ancak herkesin maske takmasıyla hayatı maskeli baloya çevirip, vicdanınızı rahatlatacaksınız. Böylece o maskeli baloda kimse sizi tanıyamayacak...
Sadece sizin ve sahte sevgilinizin değerini düşürmüyorsunuz. 'Sevme'nin değerini de yerle yeksan ediyorsunuz. Sevmenin kelimelerden ibaret olmadığını kanıtlıyorsunuz. O yüce değere ihanet ediyorsunuz. Hem de yaşayamadığınız o yüce değere...
Öyle bir cümle kuruyorsunuz ki, 'sen' gerçekten 'sen' değil, başkalarını kastediyorsunuz. Her söyleyişte farklı bir 'sen'...
'Sevmek' gerçek 'sevmek' değil, başka duyguları anlatıyorsunuz. Birinci tekil şahıs eki de sizi anlatmıyor, belki başka yüreklere tercüman oluyorsunuz. Belki de laf olsun torba dolsun...
Kalp şekillleri arasında olması neyi değiştirir ki?
Taş gibi soğuk.
Gülümseyerek söylemeniz ne farkeder ki?
Takım elbiseden daha resmî.
Buğulu gözlerle telaffuz etseniz ne yazar?
İçten olmadığı besbelli. Çok güzel bir oyuncusunuz...
Tamam, yüreğinizde bir yerlerde sevmeye karşı bir iştah, bir açlık var. Ama, bu açlığın reçetesi
bol bol 'seni seviyorum' demek mi?
Kalp resimleri mi?
Hüzünlü şarkılar mı?
Ayrılık ağıtları mı?
Yoksa sahte gözyaşları mı ?
Dağlara, taşlara yazdınız ama yine de sevmiyorsunuz, değil mi?
Sevginiz tükeniveriyor... Kalmıyor... "Sevgim bitti, hâkim bey" diyorsunuz bükük bir boyun ve kısık bir sesle. Tutunamıyor kalbiniz, böyle kaygan zeminlerde, böyle küçücük maskelere, böyle acemice...
'Seni Seviyorum'larınız bol, herkese yetip de artacak kadar bol. Ama 'Seni Seviyorum'larınız bol, çok bol geliyor sevginize.Kalıp olarak bol, içerik olarak ise dar mı dar...
"Belki dil ile değil kalp ile söyleme vakti gelmiştir. Ne dersiniz ?"
Sözüm, gerçekten sevenlerin meclisinden dışarı..
Her yere yazıyorsunuz.
Herkese söylüyorsunuz.
Her zaman kullanıyorsunuz.
Sevginizden çok 'Seni Seviyorum'larınız.
'Sen' diye hitap edebildiklerinizden bile çok.
O kadar kısa ki sevgilerinizin ömrü, ard arda ekleseniz dahi, kelebek ömründen kısa kalıyor. Ve bir o kadar sığ ki 'Seni Seviyorum'larınız.
Sevginizi saklamıyorsunuz güyâ. Ama sevgi ile olan mesafenizin uzaklığını dile getirdiğiniz 'Seni Seviyorum'larınız ele veriyor. Ortaya 'Çok' ekliyorsunuz hatta 'Çoooo...k' ekliyorsunuz, 'Gerçekten' ekliyorsunuz. Başına ve sonuna mahzunluk ekliyorsunuz. Ekliyorsunuz ki, milyonlarca 'Seni Seviyorum'dan farklı olsun sizin söylediğiniz.
Ama olmuyor maalesef..!
Herkesi 'Seni Seviyorum' demeye davet ediyorsunuz. Halbuki sizin 'Seni Seviyorum'larınız sahte...Suç ortağı arıyorsunuz. Ancak herkesin maske takmasıyla hayatı maskeli baloya çevirip, vicdanınızı rahatlatacaksınız. Böylece o maskeli baloda kimse sizi tanıyamayacak...
Sadece sizin ve sahte sevgilinizin değerini düşürmüyorsunuz. 'Sevme'nin değerini de yerle yeksan ediyorsunuz. Sevmenin kelimelerden ibaret olmadığını kanıtlıyorsunuz. O yüce değere ihanet ediyorsunuz. Hem de yaşayamadığınız o yüce değere...
Öyle bir cümle kuruyorsunuz ki, 'sen' gerçekten 'sen' değil, başkalarını kastediyorsunuz. Her söyleyişte farklı bir 'sen'...
'Sevmek' gerçek 'sevmek' değil, başka duyguları anlatıyorsunuz. Birinci tekil şahıs eki de sizi anlatmıyor, belki başka yüreklere tercüman oluyorsunuz. Belki de laf olsun torba dolsun...
Kalp şekillleri arasında olması neyi değiştirir ki?
Taş gibi soğuk.
Gülümseyerek söylemeniz ne farkeder ki?
Takım elbiseden daha resmî.
Buğulu gözlerle telaffuz etseniz ne yazar?
İçten olmadığı besbelli. Çok güzel bir oyuncusunuz...
Tamam, yüreğinizde bir yerlerde sevmeye karşı bir iştah, bir açlık var. Ama, bu açlığın reçetesi
bol bol 'seni seviyorum' demek mi?
Kalp resimleri mi?
Hüzünlü şarkılar mı?
Ayrılık ağıtları mı?
Yoksa sahte gözyaşları mı ?
Dağlara, taşlara yazdınız ama yine de sevmiyorsunuz, değil mi?
Sevginiz tükeniveriyor... Kalmıyor... "Sevgim bitti, hâkim bey" diyorsunuz bükük bir boyun ve kısık bir sesle. Tutunamıyor kalbiniz, böyle kaygan zeminlerde, böyle küçücük maskelere, böyle acemice...
'Seni Seviyorum'larınız bol, herkese yetip de artacak kadar bol. Ama 'Seni Seviyorum'larınız bol, çok bol geliyor sevginize.Kalıp olarak bol, içerik olarak ise dar mı dar...
"Belki dil ile değil kalp ile söyleme vakti gelmiştir. Ne dersiniz ?"
Sözüm, gerçekten sevenlerin meclisinden dışarı..
