Saat sevmeyi biraz geçiyor

Bende saat hep sevmeyi biraz geçiyor, biraz ilerisinde yaşıyorum kalbimin. Sevmeye hazır beklemiyorum çeyrek kalalarda, ben seviyorum biraz geçerken aşkı, sen orada bir yer bulup geliyorsun.
Farkında değilsin belki, ben sadece seviyorum çünkü benim saatim hep aşkı gösteriyor. Bende yelkovanla akrebin ayrılığı zamanı yarıştırmaz, birbirini seven iki kalbin nerede durduğunu anlatır.
Sen gibi niceleri girmiştir bu kadranın içine, birkaç vakit onlar da benim kalbimle sevilmenin ne olduğunu anlamışlardır. Kimi zaman ağır gelmiştir öyle durmak karşısında aşkın, gitmişlerdir; kimi zaman yetişememişlerdir bu yüreğin hızına, geçmişte bir anı gibi silinip gitmişlerdir.
Benim saatim sevmeyi az geçiyor, benim kalbim zaten seviyor, hani yürürken birine yetişmek gibi… Ben zaten seviyorum, ben zaten yürüyorum, birileri, sen, o, bir başkası koşup yetişiyorsunuz ömrüme; yanımda kim yürürse onu seviyorum.
Belki bir medet umuyor sevdadan kalpler, hani hiç sevilmemişlerse o güne kadar, aşkın devleşmiş güzelliği karşısında eziliyorlar. Güneşe çok yaklaşmak gibi, yanıyorlar belki ve belki o yüzden nice sevdaları geride bırakıyor kalbim ve hep zaman gibi ilerliyor yerinde!
Şimdi benim ömrüm sevmeyi az geçiyor. Çeyrek kalaya gelmiyor mesela hiç, nasıl baktığına bağlı! Bana göre sevmeyi çok geçiyor, senin çeyreklerin ve daha fazlaların.
Ama hep sevda üstüne kuruluyor ömrüm ve ben zaman gibi, sadece şimdi seviyorum. Ben hep seviyorum, zaman yok oluyor.
Ben hep seviyorum, birileri koşup ömrüme yetişiyor


alıntıdır​