içimde bir burukluk var hayata ve insanlara karşı. şekeri elinden zorla alınmış bir çocuk gibi hissediyorum adeta. bağırmak istiyorum , haykırmak hatta ama korkuyorum da her zamanki gibi yine yanlış anlaşılmaktan. zaten ne zaman kim anlamaya çalıştı ki bu güne kadar da sormadan edemiyorum kendi kendime. içime içime haykırıyorum bende çaresizce o da beni daha agresif ve insanlara karşı daha bi duygusuz hale getiriyor. ne yapsam bilemedim , en iyisi bir fırsatını bulup alıp başını gitmek diyorum, malesef o da şimdilik benim için hayalden öteye gidemiyor...