---> ohlin
Benim dünyamda hiç güneş doğmaz ,koşup oynayamaz çocuklar sıcacık güneşin altında..Burada yağmurda yağmaz,kimse bilmez yağmurdan sonra ıslak toprağın nasıl güzel koktuğunu gerçi yağmuru bilmezler ki zaten merak edemezler toprağın kokusunu..
Her şey kötü değildir ama,ay mesela o hep mehtap halindedir ne güzeldir geceleri..Geceler güzel,kör ,karanlık,dilsiz ve acımasız..
Şizofrenik bir düş benimkisi.Kırık kalpl hayallerle süslediğim boş duvarlara olmayan sesler astığım.Aslında olmayan acılarla dolu bir hayat,aslında yaşanmamış acılar ve ağlatan hayallerin olduğu olmayan bir hayat.
Neden mi böyle diyorum..çünkü korkuyorum artık herşey gerçek,eski hayal dolu dünyam yok şimdi korkunun esir aldığı bir dünyadayım..Ve bunları size anlatmak,yazmak zorunda hisssediyorum kendimi..
Dedim ya şizofrenik br düş benimkisi ve sizlere hayatımı anlatıyorum korkularıma,gözyaşlarıma,aşklarıma ve ölümüme ortak olacaksınız.Ve ondan sonra hayatımın nasıl değiştiğini anlatacağım..Nasıl herşeyi bir anda kaybettiğimi..
Kederin izlerini hatırlayın ama bakmayın gözlerime,gözlerim yalan,gözlerim boş,gözlerim karanlık,gözlerim aslında yok.
Dokunmayı sevmem dokunuşlar ürpertir beni.Korkarım bir ten değince bana.Soğur damarlarım.Dokunmayı hiç sevmem kanım durur üşürüm,masum bir bebek bile değse ürperirim,yada bir yavru kedi dokunmayın bana asla,dokunmayı hiç sevmem oldum olası sevmedim ve ben zaten yoktum.
Sesleride sevmem ben hiç sevmem.Yalnızlıkta ses yok yalnızlık sessiz çığlıkların zavallı annesi ben sevmem sesleri ne bir araba ne bir kuş ne cıvıl cıvıl konuşan insanların sesi hatta doğanın seslerinide sevmem.Hiç ses yoktur benim olmayan hayatımda ben yokum olmayan bir şeyin sesini duyamazsınız..
Sessiz ortaklarındanım dünyanın ve aslolan yalnızlık.Renkler vardı karışık,karanlık..Ve sözler vardı sessiz.Fısıltılarla yaşdık hayatı.Ölümden bile daha çirkin insanlar vardı gözyaşlarımla yıkayıp temizlerdim onları.Sevmeyide öğrettim defalarca,tekrar tekrar..Kolkola ve ve sessiz yürürdük acılarla.Sessiz ve bencil severdik renkleri.Dans ederdik sessiz çığlıklarla sesleri hiç sevmem..Melankolik düşlerde yaşardım.Depresif hayaller ve ölümler.Hep ölürdüm hep öldürürdüm ve ölüp severdim ölüler sessiz ölüler masum yani birazda nekrofili..Garipti hayat acılı,zarif,süssüz.Bazende bir şarap şişesi gibi ekşi ama huzur veren bir tatlı..Dedim ya ben yokum sadece sessiz ortaklarındanım hayatın ve aslolan yalnızlık..
Ben gülmeyide sevmem pek gülmem de beceremem.Bazen ama bazen soğuk ülkenin donuk bakışlı adamını izlerken gülümserim ama siz bunu bilmeyin unutun hiç gülmem sanın üzülün benim için ben gülmeyi beceremem zaten hiç sevmem.