Emel*
Prenses
Gidişinin üzerinden kaç mevsim geçti inan hatırlamıyorum. Kendimi yokluğunda kaybedeli bir ömür olmuş gibi oysa.
Ne baharın kokusu ne yazın güneşi ne de kışın ayazı anlam bulamamış yokluğunda.
Sen yokken yüreğim hep ekvator iklimlerindeymiş.
Ne kuzey ne güney..Tüm dünyanın ortasında koskacaman bir yoklukmuşum.
Neden seni unutamıyorum biliyor musun?
Yaşadığımız şeyleri hafife alamadığım için. “Seni seviyorum” derken gözlerindeki o anlamı unutamadığım ve yalanlayamadığım için.
Hala yaptığım her harekette attığım her adımda acaba bana kızar mı bunu yaptığım için diye çekinerek yaşıyorum.
Hiç gitmemişsin gibi.. Hala beni seviyormuşsun gibi..Oysa çok uzun zamandır ne yaptığını nerelere gittiğinikimlere gülümsediğini bile bilmiyorum.
Her gece acaba beni mi düşünüyor yoksa çoktan beni silip hayata mı karıştı diye kendimi yiyip bitiriyorum.
Benim olmadığım yerlerde başkalarıyla sohbet ettiğini kahkahalar attığını düşündükçe kahroluyorum.
Saçının bir telini bile kimseye veremezken kim bilir hangi gözlerde kendini tüketiyorsun.
Bana sarıldığın gibi sarılıyor musun acaba birilerine?
Bensiz gülebiliyor musun? Neden ya neden!
Ben bu kadar acı çekerken neden..