---> Karalama Defteri
Kendimi yine bulamıyorum hiç bir yerde.
Yine hiç bir yere ait olamıyorum.
Huysuzum, çekilmezim ama bir o kadar da dertliyim.
Ne kimseye derdimi anlatmaya gücüm var, ne de dertlerime çare aramaya.
Çıkmaz bir sokağa girmişim, sokağın sonunda sırtımı duvara yaslamışım ve bir sigara yakmışım.
Bakıyorum öyle gök yüzüne.
Camdan bir teyze ailesiyle yediği yemeğin sofra bezini çırpıyor aşağıya.
Camları açık olan mahallenin en şefkatli adamı çocuklarıyla oyun oynuyor, sesleri bile güzel, gülümsetiyor beni.
Park yeri yüzünden hep kavga ettiğim adam geldi, o bile selam verdi, keyfi yerindeydi.
Sonra yine kendime baktım, yapayalnızım.