---> Karalama Defteri
Duygularım ile düşüncelerim bambaşka boyutlara yürüyorlar. Eksikliğini hissettiğim ve zaman zaman da olsa bana olan davranışlarını anımsıyorum. Ne zaman konu senden açılsa, ciğerlerimde bir yangın hissediyorum. İçim acıyor. Şefkat duvarlarım ağlıyor. Bir kerecik de eleştirmek yerine tebrik etseydin. Hadi onu da geçtim, bir kerecik de olsa; uzun zamandan sonra üstelik, büyümüşken - adam olmuşken yada senin nazarında hiçbir şey olamamış iken başımı okşasaydın.. Ya onu da geçtim. Sarılsaydın be.. İçtenlikle sarılsaydın. Sarsaydın kollarına, güven verseydin. Bende sırtımı gerçekten yaslayabilecek bir insanın var olup olmadığını sorgulamasaydım sürekli.
Güzel olurdu.
Ama..