Kadere İnat

uykular haram oldu sensizken
gözlerim kapansa da
aklımda hep deli sorular
nerede şu anda ,
nasıl ,
ne yapar bensiz uzaklarda ...
 
içimde kalanları
döksem satırlara kitap olur dize dize

içimde kalanları
anlatmaya kalksam bir ömür daha lazım olur

içimde kalanları
anlatmaya kalksam göz yaşları sel olur
dünyanı sel alır götürür

o yüzden boş verelim en iyisi biz
ne sen sormuş ol ,
ne de ben duymuş
belki de böylesi en güzel ...
 
sonbahar rüzgarları fısıldar yine ismini kulaklarıma
en sevdiğim şiir mısraları gibi dokunur ismin ruhuma
en sevdiğim şarkının nakaratı gibi dolanır durur dudaklarıma ...
 
gözlerimde bir umut var hala ,
olur da kader görür bir gün beni de diye
belki de
içimdeki çocuk ölmediği için bu kadar hayal perestimdir hala ...
 
boğazımda düğümlenir kelimeler
her birinde biraz serzeniş, biraz sitem
saklarım içimde yine de söyleyemem

korkarım hala seni incitmekten

o yüzdendir ki yaralarımı
içimde biriktiririm

söylemek isteyipte söyleyemediklerimi
şelale oldular önceleri, sonraları ufak ufak büyüdüler
şimdi içimde senin özleminle dolup taşan okyanuslarım var ...
 
Son düzenleme:
yaralarım var benim kimselere gösteremediğim
her gün yenilerini açar içimde
düşünmekmiş insanın bu kadar canını acıtan aslında geç olsa da öğrendim...

söyleyemediklerim var benim
sokağa çıkıp avazım geldiği kadar bağıra bağıra haykırmak istediğim

adına kalp denilen şu kara kaplı kutuda ...
 
içimdekileri dökesim var sana kara kaplı hayat
haykırasım var avazım çıktığı kadar herkese inat ...
 
boş verdim artık karalamıyorum sayfaları yok yere
içimden ne geliyorsa sadece onları söylemek istiyorum karşımdakine,
kim olursa olsun özgürce ...
 
arada geliyorsun aklıma olmadık zamanlarda
bazen birisi adını söylüyor
sen misin acaba diye dönüp bakıyorum ardıma

biliyorum sen olmadığını
ama yine de bir umut işte
bu beden var oldukça her seferinde isminle irkilecek ...
 
asla gerçekleşmeyecek hayaller , düşler biriktirdim içimde
kimisi saf ve tertemiz çocukluktan kalma
büyüdükçe hayallerimiz de büyüyor bizimle birlikte
çocukluk neşesiyle kaybolup gidiyorlar birer birer zihnimizden
avcumuzdan kayıp gidiyorlar, yağmur damlaları gibi birer birer ...
 
insanlar neden boş boş konuşuyor bu kadar diye sorup duruyorum kendi kendime sabahtan beri.

sonuç ; hala düşünüyorum ama bir cevap bulamıyorum. sanırım saçmalamak insanın doğasında var. Doğuştan, yaratılıştan gelen bir hata...
 
Son düzenleme:
içim yağmura hasret bir toprak parçası
her defasında istemeden kırıldıkça kırıldı

toz oldu içim dağıldı dört bir yana
kim bilir ne zaman geleceğim bir araya ...
 
bazıları hayalleri için yaşar
bazılarıysa hayallerindeki için

kimileri durmadan düşler kurar,
kimileriyse sadece düşlerde yaşar ...
 
Son düzenleme:
öyle bomboş sıradan biriyim
ne biraz fazla ne de biraz eksik herkesten

kelimelerim, cümlelerim bile öyle cafcaflı değildir çoğu zaman
kahveyi bile sade seven birinden de anca bunu bekler insan

dedim ya sıradan, dümdüz birisiyim diye
hepi topu bir karışlık hayatta üzmemek lazım kimseleri
bugün varız bir de bakmışız yarın toprak olmuşuz çoktan ...
 
Son düzenleme:
kangren olmuş sevdalarımız ,
yarınlarımız , aşklarımız ,
hayatlarımız içinde boş boş dolandığımız

ama en çok da ruhlarımız

hepimiz boş birer kabuk gibiyiz
biliyorum çoğunuz benim gibisiniz
yüzlerinizde sahte gülümsemeleriniz ...
 
zaman dalga geçiyor sanki bizimle
şakaklarımdan dökülür olmuş aklar

her sabah aynadaki beni tanımakta daha da zorlanıyorum artık

o kadar hızlı geçiyor günler
adeta arkasından bir kovalayan var ...
 
kuru kuru sohbetler de kesmiyor artık
eski dostların bile tadı yok
aynalar bile yüzüme gülmez olmuş artık...
 
Son düzenleme:
Cevap yazmak için giriş yap yada kayıt ol.
Geri
Üst