---> İçinizde Birşey Kalmasın..
Aramızda belirli bir muhabbet var. Samimiyet var. Ortada hiçbir şey yokken; daha beni tanımayan adımı dahi bilmeyen insanın sözleriyle bana cephe alıyorsunuz. Nedenini belki siz bile bilmiyorsunuz. Kocaman insanlarsınız, kendi şahsi düşünceleriniz var. Dönüp de; hoppp arkadaş ! Sen kim oluyorsun da, tanımadığın bir insan hakkında ileri geri konuşup bizi de galeyana getirmeye çalışıyorsun ! diye tepkinizi ortaya koyamıyorsunuz. Tepki göstermek yerine, bir de taraf oluyorsunuz. Samimiyetiniz bu kadar işte.
Kimse kimsenin arkasını kollamıyor. Herkes, herkes ile samimi gibi görünüp arkasından kuyusunu kazıyor, kazdığı kuyunun da ne kendine faydası ne de bir başkasına zararı var. Bir amacı dahi yok. Ama insanlar, diğer insanların düşmesiyle mutlu oluyorlar. Mutluluk kavramları bu şekilde gelişiyor.
Hepimiz aynıyız. Ama birbirimizi aynı olarak görmeyi dahi kaldıramayacak kadar benciliz işte.