Sen değil; Fenerbahçe tribünündeki çocukluğum, gençliğim, hatıralarım öldü dün. Seni Öz Abimiz bildik, kardeşlerim dedin. Ayırmadın. Seni uzaktan bilenler, sana hep ön yargıyla yaklaştı sen hiç aldırmadın. İnsanları kırmamak için gayret ettin. Sesini yükselttiğin kardeşlerine, sinirin geçtiğinde yanına çağırıp helallik istedin. Yeri geldi başımıza tokmak fırlattın, yeri geldi tokmak fırlattığın o başı okşadın. Kardeşlerinin başına birşey gelmesin diye kendini siper ettin. Ne zaman sıkıntılı bir deplasmana gitsek, bize önderlik ettin. 2003 yılında Trabzon'da ölüyorduk neredeyse, onlarca adamın içine tek başına girdin. Haksız yere tutuklandın, ama dik duruşundan bir an olsun vazgeçmedin. Ben önemli değilim önce Cem çıksın dedin. Buraya ne yazarsam kelimeler o kadar anlamını yitiriyor sanki.
"Bazı müminler cennete hasret yaşar. Bazı müminler de vardır ki cennet onları hasretle bekler. Cennetin hasretle beklediği müminlerden olmak duasıyla" diyordun her zaman; şimdi seni yolcu ederken en sevdiğine,
Bizden yana hakkımız helal olsun.
Bu sitenin çalışması için temel çerezleri ve deneyiminizi geliştirmek için isteğe bağlı çerezleri kullanıyoruz.