Hey Rachel!
Melek yüzlü sonbahar!
Filistinli bir çocuk gibi gülümsüyorsun, yağmurlar senin için yağıyor.
Ne diyeyim sana Rachel! Kanlı biberonlardan süt içerken bebekler, haberleri izlemekle yetinmedin.
Ne diyeyim sana Rachel! Hamam böceği gibi yaşayanlara inat, adam gibi öldün işte!
Ne diyeyim sana Rachel!
Korktular senden Rachel!
Filistinlileri sevmenden, onlarla birlikte uyumandan, yüreğini sızlatmandan korktular!
Korktular senden Rachel!
Gazze Şeridi’nde yürümenden, başka çocukları merak etmenden, zulmün karşısına dikilmenden korktular.
Korktular senden Rachel!
Gazzeli çocuklarla aynı rüyaları görmenden, diğerlerine örnek olmandan, tankları deviren cesaretinden, Olympia’yı terk etmenden korktular.
Korktular senden Rachel!
Portakal bahçelerinden, sarı saçlarından, megafon tutan o küçük ellerinden korktular!
Korktular senden Rachel!
Başkaları için yaşamandan, mazlumdan yana taraf olmandan, göklerde uçurtma uçuran gözlerinden korktular.
Korktular senden Rachel!
Bir acıya ortak olmandan, yaraları sarmak istemenden, umutları yeşertmenden korktular!