matrock_guzel
Bayan Üye
Ben bunu kendime itiraf ederken bile acı çekiyorum: (Sevdiğim insandan ayrılalı bi kaç hafta oldu ama onu hala ilk gün ki gibi seviyorum
Onunla aynı fakültedeyiz herşey çok güzel başlamıştı 6 ay sürdü sonra o ayrılmak istedi anlaşamıyoruz en iyisi bu dedi ben çok kıskanç olduğum için onuda biraz sıkmıştım bu konuda ama sonuçta insanın elinde olan bişey değil kıskanmak.O günden beri acı çekiyorum hiç geçmedi hiç azalmadı herkes ona benziyo sanki bi türlü çıkmıyo aklımdan her gece kabus görmekten bıktım kurtulamıyorum bi türlü vazgeçemiyorum sanki o olmasa dünya dönmeyecekmiş gibi geliyo.Bana karşı ilgisiz de değildi birden bire ayrılmak istemesini aklım mantığım kabul edemedi.Sonra ben ondan bi şans daha istedim oda biraz zamana bırakalım dedi ama beklemek öyle zor ki..Şimdi arkadaş olarak konuşuyoruz ama ben onu hala seviyorum vazgeçmeyede niyetim yok gibi...
Onunla aynı fakültedeyiz herşey çok güzel başlamıştı 6 ay sürdü sonra o ayrılmak istedi anlaşamıyoruz en iyisi bu dedi ben çok kıskanç olduğum için onuda biraz sıkmıştım bu konuda ama sonuçta insanın elinde olan bişey değil kıskanmak.O günden beri acı çekiyorum hiç geçmedi hiç azalmadı herkes ona benziyo sanki bi türlü çıkmıyo aklımdan her gece kabus görmekten bıktım kurtulamıyorum bi türlü vazgeçemiyorum sanki o olmasa dünya dönmeyecekmiş gibi geliyo.Bana karşı ilgisiz de değildi birden bire ayrılmak istemesini aklım mantığım kabul edemedi.Sonra ben ondan bi şans daha istedim oda biraz zamana bırakalım dedi ama beklemek öyle zor ki..Şimdi arkadaş olarak konuşuyoruz ama ben onu hala seviyorum vazgeçmeyede niyetim yok gibi...
