Bayan Taruz
Bayan Üye
Üşüyorum.Sokaktayım.Kar taneleri iniyor yere yavaş yavaş.Masumluğuna hayran hayran izliyorum kar tanelerini.Hep merak ederdim kar taneleri nasıl yere hiç birbirleriyle birleşip inmezler diye.Annem cevaplamıştı bu sorunun cevabını meğerse kar tanesinin her birini tek tek melekler indiriyormuş.Çok etkilenmiştim.Gülümsedim.Yalnızım şimdi.Karanlıktayım.Bu havayı çok seviyorum.Dinlendirici bir etkisi var üzerimde.Havanın soğuğunu ve içimizdeki buzlaşmış duyguları tek tek kırıyor.Ciğerlerime dolduruyorum havayı.Ve tekrar üfürüyorum kar tanelerine.Ağzımdan çıkan dumanı izliyorum.Nasılda yok oluyor karanlıkta.Ayakkabılarım iz yapıyor karların üzerinde yürürken.Dönüp arkama baktım bir an ve dengesiz ayak izleri izlemiş peşimi.Hayatımın dengesizliği gibi.
Kar taneleri de benimle birlikte yürüyor sanki.Yalnızlığıma acıyıp eşlik ediyorlar bana.Aslında yalnızlık tek başına kalmak değil kalabalıkta da yalnız olabiliyor insan.
Ağaçlar açmış kollarını, kar tanelerine yuva oluyorlar.İçlerine alıp istekleri kadar orada yaşamaları gerektiğini söylüyorlar.Fakat kar taneleri zamanı geldiğinde bir bir terk ediyor ağaçları,yolları,şehirleri,insanları,mutlulukları,bulutları ve yalnızlıkları..