LîNKîN_PâRk
Kayıtlı Üye
Bu günkü bilgilerimize göre insanlığın ilk dönemlerinde de hastalıklar vardı ve insanlar kendi kendilerinin hem doktoru hem de eczacısı idiler.
Bundan dolayı ilacın ve eczacılığın tarihi ilk insanlarla başlamış ve uygarlığın gelişmesine paralel olarak ilaç ve eczacılıkta da gelişmeler olmuştur. 100 yıllar boyunca tıp ve eczacılık bilimleri birlikte gelişmiş ve usta - çırak yöntemi ile doktor ve eczacı yetişmiştir. Bu süreç içinde eczacılık tıp bilimi içinde kalmış ve hastalarını muayene eden doktorlar tedavi için gerekli
gördükleri ilaçları da bazen basit araç ve gereçlerle kendileri hazırlamışlardır. Daha sonraları Avrupa'da XVIII. y.y.'da "Eczacılık Mesleğinin" tıp mesleğinden tamamen ayrılması ile ilgili bazı gelişmeler olmuştur.
Fakat eczacılık okullarının açılması XVIII.y.y.'m ikinci yarısında gerçekleşebilmiştir. Aynı yüzyıllarda diğer bilimlerde görülen gelişmelerle birlikte tedavide kullanılan ilaç sayısının da çok fazla artması eczacılık mesleğinin önemini ortaya koymuştur. Bu gelişmeler süresi içinde ilaçların eczanelerde hazırlanması XIX. y.y.'ın sonuna kadar klasik şeklini korumuştur. Fakat ilaç maddelerinin elde ediliş tekniklerinin geliştirilmesi, ilaç etken maddelerininin ve ilaç şekillerinin sayısının çok artması eczacılığın günümüzdeki modern hale gelmesine neden olmuştur. Anadolu uygarlıklarında değişik zamanlarda yaşamış Galenos ve Dioscorides gibi eczacılık ile ilgili önemli çalışmalar yapmış alimler eczacılık tarihinde daima hatırlanacaktır.İslam tıbbında önemli yer tutan hastanelerde eczanenin bulunduğu ve daha sonra Selçuklu ve Osmanlı devirlerinde de değişik sağlık kuruluşlarında bu günkü eczacıların karşılığı olarak kabul etmemiz gereken, drog sağlamak ve ilaç hazırlamak işleri işe görevli uzman kişilerin bulunduğu bilinmektedir. Çok eski yıllardan günümüze kadar belli hastalıklara karşı tedavi edici özellikleri bilinen, hayvansal ve anorganik maddeler karışımı olan formüller kullanılmıştır.
Bu formüller eski tıp kitaplarında sık rastlanılan ilaç tepkileridir. İşte bunların hazırlayanlar eczacılık mesleğinin öncüleri olan ilk eczacılardır. Türkiye'de bugünkü alanda eczacı yetiştiren ilk öğretim kurumunun Sultan II. Mahmut devrinde 1839 yılında bu günkü Galatasaray'da öğrtenime başlayan askeri tıp okulu içinde "Eczacı Sınıfı" olduğu bilinmektedir. Bugünkü İstanbul Üniversitesi Eczacılık Fakültesinin başlangıcı olarak kabul edilen bu öğretim 3 yıldır ve laboratuar çalışmaları yanında eczanede pratik yapma zorunluluğu da vardı.1846 yılında buradan mezun olan Ahmet Mustafa Bey Türkiye'de diploma almış ilk eczacıdır. Bu şekilde ordunun eczacı gereksinimi uzun yıllar karşılanmıştır. 1840'lı yıllarda çok kısa bir zaman bu okulda müdürlük yapmış doktor Bernard tarafından ilk Türk Farmakopesi "Pharmacopea Castrensis Ottomana" yayınlanmıştır. Bu okulda hocalık yapan bazı öğretim üyeleri yurt dışındaki üniversitelerinden diploma almış kişilerdir.Askeri Tıp Okulu'nda 1870 yılına kadar öğretim Fransızca yapılmış ve bu tarihten sonra Türkçe öğrenimine geçilmiştir. Yurdumuzda Askeri Tıp Okulu'ndan sonra açılan ve 1867 yılında Türkçe olarak öğrenime
başlayan Sivil Tıp Okulu'na bağlı olarak açılan "Sivil Eczacı Sınıfı"ndan 1872 yılında diploma alan Yosef Mois Bey ilk sivil eczacıdır. Bu okul 1894 yılında Kadırga'ya taşınmış sonrada 1909 yılında Eczacı mektebi binası olmuştur. Sivil Eczacı sınıfında yapılan dersler Askeri Okuldaki sınıfta olduğu gibi benzer şekilde yürütülmüştür.
Buradan mezun olan eczacılardan Ahmet Hamdi Bey eczane açan ilk Türk Eczacılardandır. Yine eczacı Ethem Pertev Bey İlk Türk Müstazarı Pertev şurubunu yapmış ve hazır ilaç üreten laboratuar kurmuş eczacılarımızın öncülerindendir. O yıllarda aktarlar ilaç yapımı için gerekli maddeleri sağlayarak işlerine devam ediyordu. Özellikle Mısır Çarşı'ndakiler çok meşhurdu. Bunlar arasında değişik ilaç yapan ve satanlarda vardı. O yıllarda batıdaki gibi Türkiye'de modern anlayışla açılmış eczanelerde ilaç yapımında Fransız Eczacılarının kullandığı ilaç kitaplarından yararlanılıyordu. Ordu'nun Eczacı gereksinimi karşılanmak amacıyla 1876-1890 yılları arasında Haydar Paşa Askeri Sağlık Mektebi içinde genellikle pratik olarak uygulanan bir eczacılık eğitimi verilmiştir. Eczacılık tarihimizde bu grup "Haydari Diplomalı" Eczacılar olarak bilinmektedir. Amerikalıların işlettikleri "Merkezi Türkiye Yüksek Koleji'nden de diplomalı az sayıda eczacı yetişmiştir. Şam Tıbbiye Mektebine Bağlı olarak açılan Eczacı bölümünde de eğitim 3 yıldı ve staj yapma zorunluluğu vardı. Buradan 289 eczacı mezun olmuştur. 1914 yılında kapanan okulda bazı hocalar İstanbul'a gelmiş ve öğrenci yetiştirmeye devam etmişlerdir. 1908 yılında II. Meşrutiyet'in etkisi eczacılık öğreniminde de görülmüştür. 1908 yılının sonlarında askeri ve sivil eczacı sınıfları birleştirilerek "Paris Yüksek Eczacılık Okulu'nun programına benzer bir programla tıbbiyeden kısmen bağımsız" Eczacı Mekteb-i Alisi kurulmuştur. Kadırga'daki bu "Yüksek Eczacılık Okulu'nda eğitim 3 yıl idi. Fizik, anorganik kimya, botanik, organik kimya, zooloji, farmakoloji, farmasötik teknoloji dersleri veriliyordu. Ayrıca staj yapma zorunluluğu da vardı. Okulu bitiren eczacı Osmanlıca ve Fransızca yapılmış bir diploma alıyordu. 20. Yüzyılın başlarında eczacılık alanında durumumuzu İngiltere ile karşılaştığımızda benzer durumlar görmekteyiz. Eczacılık eğitimi, eczanelerin durumu, ilaç imal edilmesi, ilgili demeklerin kurulması, eczacılık dergilerinin ve kodeks hazırlanması bu yıllarda gerçekleştirilmiştir. Cumhuriyetin getirdiği yeniliklerle birlikte eczacılıkta da yeni gelişmeler olmuştur. Kız öğrenciler eczacılık okuluna kayıt olmuştur. İlk eczane açan Fatma Belkıs Derrnan Hanım'dır.
1933 yılında Büyük Atatürk'ün emirleri ile İstanbul Üniversitesinde reform yapılmış ve kararlaştırılan değişiklik ile eczacı okulu Fen Fakültesine bağlanmıştır.Okul 1944 yılına kadar öğretime bu şekilde devam etmiştir. 1944 yılında tekrar Tıp Fakültesine bağlanan Eczacı Okulu 1962 yılında Fakülte olmuştur. Türkiye'de ilk doktora yapmış olan eczacı, 1926 yılı mezunlarından Muammer Enver Bey'dir.
Alıntı......
Bundan dolayı ilacın ve eczacılığın tarihi ilk insanlarla başlamış ve uygarlığın gelişmesine paralel olarak ilaç ve eczacılıkta da gelişmeler olmuştur. 100 yıllar boyunca tıp ve eczacılık bilimleri birlikte gelişmiş ve usta - çırak yöntemi ile doktor ve eczacı yetişmiştir. Bu süreç içinde eczacılık tıp bilimi içinde kalmış ve hastalarını muayene eden doktorlar tedavi için gerekli
gördükleri ilaçları da bazen basit araç ve gereçlerle kendileri hazırlamışlardır. Daha sonraları Avrupa'da XVIII. y.y.'da "Eczacılık Mesleğinin" tıp mesleğinden tamamen ayrılması ile ilgili bazı gelişmeler olmuştur.
Fakat eczacılık okullarının açılması XVIII.y.y.'m ikinci yarısında gerçekleşebilmiştir. Aynı yüzyıllarda diğer bilimlerde görülen gelişmelerle birlikte tedavide kullanılan ilaç sayısının da çok fazla artması eczacılık mesleğinin önemini ortaya koymuştur. Bu gelişmeler süresi içinde ilaçların eczanelerde hazırlanması XIX. y.y.'ın sonuna kadar klasik şeklini korumuştur. Fakat ilaç maddelerinin elde ediliş tekniklerinin geliştirilmesi, ilaç etken maddelerininin ve ilaç şekillerinin sayısının çok artması eczacılığın günümüzdeki modern hale gelmesine neden olmuştur. Anadolu uygarlıklarında değişik zamanlarda yaşamış Galenos ve Dioscorides gibi eczacılık ile ilgili önemli çalışmalar yapmış alimler eczacılık tarihinde daima hatırlanacaktır.İslam tıbbında önemli yer tutan hastanelerde eczanenin bulunduğu ve daha sonra Selçuklu ve Osmanlı devirlerinde de değişik sağlık kuruluşlarında bu günkü eczacıların karşılığı olarak kabul etmemiz gereken, drog sağlamak ve ilaç hazırlamak işleri işe görevli uzman kişilerin bulunduğu bilinmektedir. Çok eski yıllardan günümüze kadar belli hastalıklara karşı tedavi edici özellikleri bilinen, hayvansal ve anorganik maddeler karışımı olan formüller kullanılmıştır.
Bu formüller eski tıp kitaplarında sık rastlanılan ilaç tepkileridir. İşte bunların hazırlayanlar eczacılık mesleğinin öncüleri olan ilk eczacılardır. Türkiye'de bugünkü alanda eczacı yetiştiren ilk öğretim kurumunun Sultan II. Mahmut devrinde 1839 yılında bu günkü Galatasaray'da öğrtenime başlayan askeri tıp okulu içinde "Eczacı Sınıfı" olduğu bilinmektedir. Bugünkü İstanbul Üniversitesi Eczacılık Fakültesinin başlangıcı olarak kabul edilen bu öğretim 3 yıldır ve laboratuar çalışmaları yanında eczanede pratik yapma zorunluluğu da vardı.1846 yılında buradan mezun olan Ahmet Mustafa Bey Türkiye'de diploma almış ilk eczacıdır. Bu şekilde ordunun eczacı gereksinimi uzun yıllar karşılanmıştır. 1840'lı yıllarda çok kısa bir zaman bu okulda müdürlük yapmış doktor Bernard tarafından ilk Türk Farmakopesi "Pharmacopea Castrensis Ottomana" yayınlanmıştır. Bu okulda hocalık yapan bazı öğretim üyeleri yurt dışındaki üniversitelerinden diploma almış kişilerdir.Askeri Tıp Okulu'nda 1870 yılına kadar öğretim Fransızca yapılmış ve bu tarihten sonra Türkçe öğrenimine geçilmiştir. Yurdumuzda Askeri Tıp Okulu'ndan sonra açılan ve 1867 yılında Türkçe olarak öğrenime
başlayan Sivil Tıp Okulu'na bağlı olarak açılan "Sivil Eczacı Sınıfı"ndan 1872 yılında diploma alan Yosef Mois Bey ilk sivil eczacıdır. Bu okul 1894 yılında Kadırga'ya taşınmış sonrada 1909 yılında Eczacı mektebi binası olmuştur. Sivil Eczacı sınıfında yapılan dersler Askeri Okuldaki sınıfta olduğu gibi benzer şekilde yürütülmüştür.
Buradan mezun olan eczacılardan Ahmet Hamdi Bey eczane açan ilk Türk Eczacılardandır. Yine eczacı Ethem Pertev Bey İlk Türk Müstazarı Pertev şurubunu yapmış ve hazır ilaç üreten laboratuar kurmuş eczacılarımızın öncülerindendir. O yıllarda aktarlar ilaç yapımı için gerekli maddeleri sağlayarak işlerine devam ediyordu. Özellikle Mısır Çarşı'ndakiler çok meşhurdu. Bunlar arasında değişik ilaç yapan ve satanlarda vardı. O yıllarda batıdaki gibi Türkiye'de modern anlayışla açılmış eczanelerde ilaç yapımında Fransız Eczacılarının kullandığı ilaç kitaplarından yararlanılıyordu. Ordu'nun Eczacı gereksinimi karşılanmak amacıyla 1876-1890 yılları arasında Haydar Paşa Askeri Sağlık Mektebi içinde genellikle pratik olarak uygulanan bir eczacılık eğitimi verilmiştir. Eczacılık tarihimizde bu grup "Haydari Diplomalı" Eczacılar olarak bilinmektedir. Amerikalıların işlettikleri "Merkezi Türkiye Yüksek Koleji'nden de diplomalı az sayıda eczacı yetişmiştir. Şam Tıbbiye Mektebine Bağlı olarak açılan Eczacı bölümünde de eğitim 3 yıldı ve staj yapma zorunluluğu vardı. Buradan 289 eczacı mezun olmuştur. 1914 yılında kapanan okulda bazı hocalar İstanbul'a gelmiş ve öğrenci yetiştirmeye devam etmişlerdir. 1908 yılında II. Meşrutiyet'in etkisi eczacılık öğreniminde de görülmüştür. 1908 yılının sonlarında askeri ve sivil eczacı sınıfları birleştirilerek "Paris Yüksek Eczacılık Okulu'nun programına benzer bir programla tıbbiyeden kısmen bağımsız" Eczacı Mekteb-i Alisi kurulmuştur. Kadırga'daki bu "Yüksek Eczacılık Okulu'nda eğitim 3 yıl idi. Fizik, anorganik kimya, botanik, organik kimya, zooloji, farmakoloji, farmasötik teknoloji dersleri veriliyordu. Ayrıca staj yapma zorunluluğu da vardı. Okulu bitiren eczacı Osmanlıca ve Fransızca yapılmış bir diploma alıyordu. 20. Yüzyılın başlarında eczacılık alanında durumumuzu İngiltere ile karşılaştığımızda benzer durumlar görmekteyiz. Eczacılık eğitimi, eczanelerin durumu, ilaç imal edilmesi, ilgili demeklerin kurulması, eczacılık dergilerinin ve kodeks hazırlanması bu yıllarda gerçekleştirilmiştir. Cumhuriyetin getirdiği yeniliklerle birlikte eczacılıkta da yeni gelişmeler olmuştur. Kız öğrenciler eczacılık okuluna kayıt olmuştur. İlk eczane açan Fatma Belkıs Derrnan Hanım'dır.
1933 yılında Büyük Atatürk'ün emirleri ile İstanbul Üniversitesinde reform yapılmış ve kararlaştırılan değişiklik ile eczacı okulu Fen Fakültesine bağlanmıştır.Okul 1944 yılına kadar öğretime bu şekilde devam etmiştir. 1944 yılında tekrar Tıp Fakültesine bağlanan Eczacı Okulu 1962 yılında Fakülte olmuştur. Türkiye'de ilk doktora yapmış olan eczacı, 1926 yılı mezunlarından Muammer Enver Bey'dir.
Alıntı......
