---> Düşün Ki O Bu Konuyu Okuyacak !
Bütün güzelliği ile yalnızlığının, anlatmasan da bakışlarından anlayabiliyorum içinde kopan fırtınayı. Dilinin ucunda geliyor da söyleyemiyorsun. Üzgünsün çaresizsin.. İlk defa olan karşısında eli kolu bağlanmış duruyorsun. Elinden gelen yapabileceğin hiç bir şey yok. Biliyorum için acıyor.
Benim belki de yapabileceğim tek bir şey var.
Gitmek (!)
Bu şehirden kilometrelerce uzağa gitmek. Ta ki içime soluduğum senin kokunu duyamayacağım kadar uzağa. Mahrum bırakmak kendimi o güzel gülüşünden sıcacık ellerinden her şeyinden vazgeçerek cezalandırmak bunca yaptıklarımdan sonra kendimi.. Bir daha sesini duymamak belki de en acısı. Çok kere sessiz kaldık köşe koltuğunda. Saçlarını okşadım, deniz gözlerine baktım, dudaklarından öptüm seni. Satır satır okudun, her bakışımı ezberledin, dudaklarımın vals yapışını seyrettin. Sessizliğimi tattın. Her halimde oluşan manaları ezberledin artık. Hepsi bir yana, sessizliğe alışmışım da; sensizliğe en fazla kaç gün dayanılır bilmiyorum.