|
|
Dokunduğun Her Satır Titretecek Kalbimi...
- Konbuyu başlatan Ömrüm
- Başlangıç tarihi
---> Sayfa Sayfa Oku Beni
"Hani olur ya belki özlersen istersen beni...
En son bıraktığın yerde parçalanan kalbimi toplamaya çalışıyorum. Bekliyorum orada seni.Bir düş kurmaya aciz kaldım beden haykırışlarda çaresiz savruluyorum bu esen ayrılık rüzgarında. Bir yerinden tutmak istiyorum zamanı tutunmak belki hayata kaçış.Duygular anlamsız sözler kişiliksiz kaldı sen yokken. Pencerelerden göremiyorum ufku erken iner oldu akşamlar. Buram buram koklamak dağlara inat hissetmek seni.
Bu yüzümde süzülenler yaş olmalı hissetmeye küsmüşüm. Belki de sana bu dargınlığım içten içe ateşler içinde varmak koz olmaya.
Dışlamışım her şeyden herkesten kendimi. Ne olabilir kilerle çelişkideyim. Aynaya bakmaya korkmak görmek korkaklığımı.
Bir kerecik tutuversen ya elimi çekiversen hayata tekrar. Bazen bırak diyorum yüreğime bu yalancı umudu. Kalıversin diyorum yapayalnız çaresiz. Olmak istemezcesine varoluşlara yönelme boşuna. Her şeyini kaybetmişlik içinde daha kalmışsa başka şeyleri kaybetmeye bu yeltenişim.
Ne kadar basitmiş diyor bu haykırış yerine tekrar konulamayacak kırıklıklarla dolmuşum ve taşıyorum. Yabancı bedenlerle çıkmaz bir sokakta ilerleyişim. Bir umut bir çare belki yalnızlığıma inat. Kayboldum sensiz var etmeye çalıştığım hayallerimde..."
En son bıraktığın yerde parçalanan kalbimi toplamaya çalışıyorum. Bekliyorum orada seni.Bir düş kurmaya aciz kaldım beden haykırışlarda çaresiz savruluyorum bu esen ayrılık rüzgarında. Bir yerinden tutmak istiyorum zamanı tutunmak belki hayata kaçış.Duygular anlamsız sözler kişiliksiz kaldı sen yokken. Pencerelerden göremiyorum ufku erken iner oldu akşamlar. Buram buram koklamak dağlara inat hissetmek seni.
Bu yüzümde süzülenler yaş olmalı hissetmeye küsmüşüm. Belki de sana bu dargınlığım içten içe ateşler içinde varmak koz olmaya.
Dışlamışım her şeyden herkesten kendimi. Ne olabilir kilerle çelişkideyim. Aynaya bakmaya korkmak görmek korkaklığımı.
Bir kerecik tutuversen ya elimi çekiversen hayata tekrar. Bazen bırak diyorum yüreğime bu yalancı umudu. Kalıversin diyorum yapayalnız çaresiz. Olmak istemezcesine varoluşlara yönelme boşuna. Her şeyini kaybetmişlik içinde daha kalmışsa başka şeyleri kaybetmeye bu yeltenişim.
Ne kadar basitmiş diyor bu haykırış yerine tekrar konulamayacak kırıklıklarla dolmuşum ve taşıyorum. Yabancı bedenlerle çıkmaz bir sokakta ilerleyişim. Bir umut bir çare belki yalnızlığıma inat. Kayboldum sensiz var etmeye çalıştığım hayallerimde..."
---> Sayfa Sayfa Oku Beni
Dağ gibi karayağız birer delikanlıydık. Babamız, sırtında yük taşıyarak getirirdi aşımızı, ekmeğimizi. Arabalar şırıl şırıl ışıklarıyla caddelerden geçerken bizler bir mum ışığında bitirirdik kitaplarımızı. Kendimiz gibi yaşayan binlerce yoksulun yüreğini yüreğimizde yaşayarak katıldık o büyük kavgaya. Ecelsiz öldürüldük. Dövüldük, vurulduk, asıldık.
Vurulduk ey halkım, unutma bizi... Yoksulluğun bükemediği bileklerimize çelik kelepçeler takıldı. İşkence hücrelerinde sabahladık kaç kez. İsteseydik, diplomalarımızı, mor binlikler getiren birer senet gibi kullanırdık. Mimardık, mühendistik, doktorduk, avukattık. Yazlık kışlık katlarımız, arabalarımız olurdu. Yüreğimiz işçiyle birlikte attı. Yaşamımızın en güzel yıllarını birer taze çiçek gibi verdik topluma. Bizleri yok etmek istediler hep.
Öldürüldük ey halkım, unutma bizi... Fidan gibi genç kızlardık. Hayat, şakırdayan bir şelale gibi akardı göz bebeklerimizden. Yirmi yaşında, yirmi bir yaşında, yirmi iki yaşında, işkencecilerin acımasız ellerine terk edildik. Direndik küçücük yüreğimizle, direndik genç kızlık gururumuzla. Tükürülesi suratlarına karşı bahar çiçekleri gibi, taptaze inançlarımızı
fırlattık boş birer eldiven gibi. Utanmadılar insanlıklarından, utanmadılar erkekliklerinden. Hücrelere atıldık ey halkım, unutma bizi... Ölümcül hastaydık. Bağırsaklarımız düğümlenmişti. Hipokrat yemini etmiş doktor kimlikli işkencecilerin elinde öldürüldük acınmaksızın. Gelinliklerimizin ütüsü bozulmamıştı daha. Cezaevlerine kilitlenmiş kocalarımızın taptaze duygularına, birer mezar taşı gibi savrulduk. Vicdan sustu. İnsanlık sustu.
Göz göre göre öldürüldük ey halkım, unutma bizi... Kanserdik. Ölüm, her gün bir sinsi yılan gibi dolaşıyordu derilerimizde. Uydurma davalarla kapattılar hücrelere. Hastaydık. Yurtdışına gitseydik kurtulurduk belki. Bir buçuk yaşında kızlarımızı öksüz bırakmazdık. Önce, kolumuzu omuz başından keserek, yurtseverlik borcumuzun diyeti olarak fırlattık attık önlerine. Sonra da, otuz iki yaşında bırakıp gittik bu dünyayı, ecelsiz.
Öldürüldük ey halkım, unutma bizi... Giresundaki yoksul köylüler, sizin için öldük. Egedeki tütün işçileri, sizin için öldük. Doğudaki topraksız köylüler, sizin için öldük. İstanbuldaki, Ankaradaki işçiler, sizin için öldük. Adanada, paramparça elleriyle ak pamuk toplayan işçiler, sizin için öldük. Vurulduk, asıldık, öldürüldük ey halkım, unutama bizi... Bağımsızlık Mustafa Kemalden armağandı bize. Emperyalizmin ahtapot kollarına teslim edilen ülkemizin bağımsızlığı için kan döktük sokaklara. Mezar taşlarımıza basa basa, devleti yönetenler, gizli emirlerle başlarımızı ezmek, kanlarımızı emmek istediler. Amerikan üsleri kaldırılsın dedik, sokak ortasında sorgusuz sualsiz vurdular. Yirmi iki yaşlarındaydık öldürüldüğümüzde ey halkım, unutma bizi... Yabancı petrol şirketlerine karşı devletimizi savunduk; komünist dediler. Ülkemiz bağımsız değil dedik; kelepçeyle geldiler üstümüze. Kurtuluş Savaşında emperyalizme karşı dalgalandırdığımız bayrağımızı daha dik tutabilmekti bütün çabamız. Bir kez dinlemediler bizi. Bir kez anlamak istemediler. Vurulduk ey halkım, unutma bizi... Henüz çocukluğumuzu bile yaşamamıştık. Bir kadın eline değmemişti ellerimiz. Bir sevgiliden mektup bile almamıştık daha. Bir gece sabaha karşı, prangalar vurulmuş ellerimiz ve ayaklarımızla çıkarıldık idam sehpalarına. Herkes tanıktır ki korkmadık. İçimiz titremedi hiç. Mezar toprağı gibi taptaze, mezar taşı gibi dimdik boynumuzu uzattık yağlı kementlere. Asıldık ey halkım, unutma bizi... Bizi öldürenler, bizi asanlar, bizi sokak ortasında vuranlar, ağabeyimiz, babamız yaşlarındaydılar. Ya bu düzenin kirli çarklarına ortak olmuşlardı ya da susmuşlardı bütün olup bitenlere. Öfkelerini bir gün bile, karşısındakilere bağırmamış insanların önünde, öldürüldük. Hukuk adına, özgürlük adına, demokrasi adına, Batı uygarlığı adına, bizleri, bir şafak vakti ipe çektiler. Korkmadan öldük ey halkım, unutma bizi... Bir gün mezarlarımızda güller açacak ey halkım, unutma bizi... Bir gün sesimiz hepimizin kulaklarında yankılanacak ey halkım, unutma bizi... Özgürlüğe adanmış bir top çiçek gibiyiz şimdi, hep birlikteyiz ey halkım unutma bizi, unutma bizi, unutma bizi...
Vurulduk ey halkım, unutma bizi... Yoksulluğun bükemediği bileklerimize çelik kelepçeler takıldı. İşkence hücrelerinde sabahladık kaç kez. İsteseydik, diplomalarımızı, mor binlikler getiren birer senet gibi kullanırdık. Mimardık, mühendistik, doktorduk, avukattık. Yazlık kışlık katlarımız, arabalarımız olurdu. Yüreğimiz işçiyle birlikte attı. Yaşamımızın en güzel yıllarını birer taze çiçek gibi verdik topluma. Bizleri yok etmek istediler hep.
Öldürüldük ey halkım, unutma bizi... Fidan gibi genç kızlardık. Hayat, şakırdayan bir şelale gibi akardı göz bebeklerimizden. Yirmi yaşında, yirmi bir yaşında, yirmi iki yaşında, işkencecilerin acımasız ellerine terk edildik. Direndik küçücük yüreğimizle, direndik genç kızlık gururumuzla. Tükürülesi suratlarına karşı bahar çiçekleri gibi, taptaze inançlarımızı
fırlattık boş birer eldiven gibi. Utanmadılar insanlıklarından, utanmadılar erkekliklerinden. Hücrelere atıldık ey halkım, unutma bizi... Ölümcül hastaydık. Bağırsaklarımız düğümlenmişti. Hipokrat yemini etmiş doktor kimlikli işkencecilerin elinde öldürüldük acınmaksızın. Gelinliklerimizin ütüsü bozulmamıştı daha. Cezaevlerine kilitlenmiş kocalarımızın taptaze duygularına, birer mezar taşı gibi savrulduk. Vicdan sustu. İnsanlık sustu.
Göz göre göre öldürüldük ey halkım, unutma bizi... Kanserdik. Ölüm, her gün bir sinsi yılan gibi dolaşıyordu derilerimizde. Uydurma davalarla kapattılar hücrelere. Hastaydık. Yurtdışına gitseydik kurtulurduk belki. Bir buçuk yaşında kızlarımızı öksüz bırakmazdık. Önce, kolumuzu omuz başından keserek, yurtseverlik borcumuzun diyeti olarak fırlattık attık önlerine. Sonra da, otuz iki yaşında bırakıp gittik bu dünyayı, ecelsiz.
Öldürüldük ey halkım, unutma bizi... Giresundaki yoksul köylüler, sizin için öldük. Egedeki tütün işçileri, sizin için öldük. Doğudaki topraksız köylüler, sizin için öldük. İstanbuldaki, Ankaradaki işçiler, sizin için öldük. Adanada, paramparça elleriyle ak pamuk toplayan işçiler, sizin için öldük. Vurulduk, asıldık, öldürüldük ey halkım, unutama bizi... Bağımsızlık Mustafa Kemalden armağandı bize. Emperyalizmin ahtapot kollarına teslim edilen ülkemizin bağımsızlığı için kan döktük sokaklara. Mezar taşlarımıza basa basa, devleti yönetenler, gizli emirlerle başlarımızı ezmek, kanlarımızı emmek istediler. Amerikan üsleri kaldırılsın dedik, sokak ortasında sorgusuz sualsiz vurdular. Yirmi iki yaşlarındaydık öldürüldüğümüzde ey halkım, unutma bizi... Yabancı petrol şirketlerine karşı devletimizi savunduk; komünist dediler. Ülkemiz bağımsız değil dedik; kelepçeyle geldiler üstümüze. Kurtuluş Savaşında emperyalizme karşı dalgalandırdığımız bayrağımızı daha dik tutabilmekti bütün çabamız. Bir kez dinlemediler bizi. Bir kez anlamak istemediler. Vurulduk ey halkım, unutma bizi... Henüz çocukluğumuzu bile yaşamamıştık. Bir kadın eline değmemişti ellerimiz. Bir sevgiliden mektup bile almamıştık daha. Bir gece sabaha karşı, prangalar vurulmuş ellerimiz ve ayaklarımızla çıkarıldık idam sehpalarına. Herkes tanıktır ki korkmadık. İçimiz titremedi hiç. Mezar toprağı gibi taptaze, mezar taşı gibi dimdik boynumuzu uzattık yağlı kementlere. Asıldık ey halkım, unutma bizi... Bizi öldürenler, bizi asanlar, bizi sokak ortasında vuranlar, ağabeyimiz, babamız yaşlarındaydılar. Ya bu düzenin kirli çarklarına ortak olmuşlardı ya da susmuşlardı bütün olup bitenlere. Öfkelerini bir gün bile, karşısındakilere bağırmamış insanların önünde, öldürüldük. Hukuk adına, özgürlük adına, demokrasi adına, Batı uygarlığı adına, bizleri, bir şafak vakti ipe çektiler. Korkmadan öldük ey halkım, unutma bizi... Bir gün mezarlarımızda güller açacak ey halkım, unutma bizi... Bir gün sesimiz hepimizin kulaklarında yankılanacak ey halkım, unutma bizi... Özgürlüğe adanmış bir top çiçek gibiyiz şimdi, hep birlikteyiz ey halkım unutma bizi, unutma bizi, unutma bizi...
---> Sayfa Sayfa Oku Beni
Yüreğime iyilik yağmurları yağdırmayalı* öyle çok zaman geçti ki...*
Herbir hücreme dolan pırıltıdan ibaret yaşamak..*
Sadece bir pırıltı..*
Varlığınla parlayan,yokluğunda acıtan..*
Kelepçelenmiş dudaklarına sahte gülücükler,* ne yapsam boş.
Oysa ben öyle çok uğraşmıştımki* demir almamak için limanından,* öyle çok yutkunmuştumki...*
Boğazıma dolandı sevgime dair ne varsa.*
Kirpiklerime saklandı gözyaşlarım,bilme diye...*
Oysa iki adım ötemizde değilmiydi mutluluk.*
Uzansak tutmayacakmıydık..*
Kim korkuttu senin ellerini böyle,* yoksa kaçtığın benmiyim..*
Aylarca hasrete gebe bekledim durdum* sensiz bu sessiz şehirde..*
Ne gözlerim kalktı yerden gün ışığına,* ne ellerimi açtım ezan çığlıklarında..*
Bir kaç çoçuk gülüşüne baktım sırf sana benziyor diye..*
Bir tek onlarınki saftı senin gibi,* bir tek onlarınki sahici..*
Ve bir kez bile aklımdan geçirmedim* "o gitti,dönmeyecek!" demeyi..*
Bir kez bile anlatmadım vapur düdüklerine* gecelerce seni burda bekleyip hıçkırıklarımla* dön diye denize yalvardığımı..*
Oysa benim öğrenecek daha ne çok* şeyim vardı,ne çok..*
Her gün yeni bir gün ümidiyle başladım hep,* gün sonunda bana kalan yokluğunun tortuları oldu..*
Sustum..*
İçimde fırtınalar koptu ben hep sustum..*
Gitmene dair söyleyecek ne çok şeyim* vardı ah bir dinleseydin..*
Gitme diyecektim,bağırdım..*
Ama sen çoktan gitmiştin..*
Seviyorum diyecektim gurursuzca,* yalvaracaktım belki,ağlayacaktım..*
Ama ellerim sen görme diye gözyaşlarımı* silmekle meşguldu,sevmiyorum* dedin çektin gittin..*
Sonra sert rüzgarlar ardı ardına esip dağıttı* gidişinle darmadağın benliğimi..*
Gücüm yetmedi itiraz etmeye,yoktu artık sebebim..*
Giden gitmişti,unutulan unutmuş..*
Yıllar geçti sonra aynalara küs yıllar..*
Gittiğin aylar sonra zonk etmişti beynime..*
Çok geç kalmıştım ben hayata çok geç..*
Bu sefer aynalar küstü bana..
* Tanımadığım biri karşımda..*
Şakaklarına kar yağmış,* yüreği büzüşmüş hasretinden..*
İçimde kaldı koskocaman çocuksu hayallerim.*
Binbir parça pazzılı yapmaya çalışan 3 aylık* bebekten farksızdım yokluğunda..*
Sonra hayat yoksunluğumdan istifade edip unutturdu* bana senle ilgili ne var(yok)sa..* Unuttum dedim adına boyumdan büyük* acıların..*
Unutmadım ben hiç oysa..* ...
* İçimdeki çocuğun masal saatine denk gelmişti aşk...*
Tut deseydin ellerimi,bir an beklemezdim..*
Gel deseydin her hatana beyaz örter gelirdim..*
Yada gidiyorum deseydin en acısından*
Mühür vurur gözlerini beklerdim yorgun* bedenimin tükenmesini..
* Oysa sen bana ne gel dedin, ne git..
* Daha adını ezberleyemeden geldin* geçtin hayatımdan..*
Sokakta oynarken ben iplerlimle,sardın sarmaladın* beni ayağıma bir çift topuklu ayakkabı düşürdün* kanattın dizlerimi,kalkamadım..
* Daha uyku saatime çok vardı oysa..*
Masal kötü bitti diğerlerinden farklı..*
Benim gözlerim acıya hep açık kaldı..*
Belki birkaç yıllık dilimiydim ben hayatının..
* Gittin belki adımı anmaz oldu dilin,unuttun..
* Kolay derdi kuşlar hep kanat çırpışlarında,* unutmak kolay..*
Banada kolay geldi unutmak..
* Aynada hep silik yaşamak...
Yüreğime iyilik yağmurları yağdırmayalı* öyle çok zaman geçti ki...*
Herbir hücreme dolan pırıltıdan ibaret yaşamak..*
Sadece bir pırıltı..*
Varlığınla parlayan,yokluğunda acıtan..*
Kelepçelenmiş dudaklarına sahte gülücükler,* ne yapsam boş.
Oysa ben öyle çok uğraşmıştımki* demir almamak için limanından,* öyle çok yutkunmuştumki...*
Boğazıma dolandı sevgime dair ne varsa.*
Kirpiklerime saklandı gözyaşlarım,bilme diye...*
Oysa iki adım ötemizde değilmiydi mutluluk.*
Uzansak tutmayacakmıydık..*
Kim korkuttu senin ellerini böyle,* yoksa kaçtığın benmiyim..*
Aylarca hasrete gebe bekledim durdum* sensiz bu sessiz şehirde..*
Ne gözlerim kalktı yerden gün ışığına,* ne ellerimi açtım ezan çığlıklarında..*
Bir kaç çoçuk gülüşüne baktım sırf sana benziyor diye..*
Bir tek onlarınki saftı senin gibi,* bir tek onlarınki sahici..*
Ve bir kez bile aklımdan geçirmedim* "o gitti,dönmeyecek!" demeyi..*
Bir kez bile anlatmadım vapur düdüklerine* gecelerce seni burda bekleyip hıçkırıklarımla* dön diye denize yalvardığımı..*
Oysa benim öğrenecek daha ne çok* şeyim vardı,ne çok..*
Her gün yeni bir gün ümidiyle başladım hep,* gün sonunda bana kalan yokluğunun tortuları oldu..*
Sustum..*
İçimde fırtınalar koptu ben hep sustum..*
Gitmene dair söyleyecek ne çok şeyim* vardı ah bir dinleseydin..*
Gitme diyecektim,bağırdım..*
Ama sen çoktan gitmiştin..*
Seviyorum diyecektim gurursuzca,* yalvaracaktım belki,ağlayacaktım..*
Ama ellerim sen görme diye gözyaşlarımı* silmekle meşguldu,sevmiyorum* dedin çektin gittin..*
Sonra sert rüzgarlar ardı ardına esip dağıttı* gidişinle darmadağın benliğimi..*
Gücüm yetmedi itiraz etmeye,yoktu artık sebebim..*
Giden gitmişti,unutulan unutmuş..*
Yıllar geçti sonra aynalara küs yıllar..*
Gittiğin aylar sonra zonk etmişti beynime..*
Çok geç kalmıştım ben hayata çok geç..*
Bu sefer aynalar küstü bana..
* Tanımadığım biri karşımda..*
Şakaklarına kar yağmış,* yüreği büzüşmüş hasretinden..*
İçimde kaldı koskocaman çocuksu hayallerim.*
Binbir parça pazzılı yapmaya çalışan 3 aylık* bebekten farksızdım yokluğunda..*
Sonra hayat yoksunluğumdan istifade edip unutturdu* bana senle ilgili ne var(yok)sa..* Unuttum dedim adına boyumdan büyük* acıların..*
Unutmadım ben hiç oysa..* ...
* İçimdeki çocuğun masal saatine denk gelmişti aşk...*
Tut deseydin ellerimi,bir an beklemezdim..*
Gel deseydin her hatana beyaz örter gelirdim..*
Yada gidiyorum deseydin en acısından*
Mühür vurur gözlerini beklerdim yorgun* bedenimin tükenmesini..
* Oysa sen bana ne gel dedin, ne git..
* Daha adını ezberleyemeden geldin* geçtin hayatımdan..*
Sokakta oynarken ben iplerlimle,sardın sarmaladın* beni ayağıma bir çift topuklu ayakkabı düşürdün* kanattın dizlerimi,kalkamadım..
* Daha uyku saatime çok vardı oysa..*
Masal kötü bitti diğerlerinden farklı..*
Benim gözlerim acıya hep açık kaldı..*
Belki birkaç yıllık dilimiydim ben hayatının..
* Gittin belki adımı anmaz oldu dilin,unuttun..
* Kolay derdi kuşlar hep kanat çırpışlarında,* unutmak kolay..*
Banada kolay geldi unutmak..
* Aynada hep silik yaşamak...
---> Sayfa Sayfa Oku Beni
Ve bana kalırsa;
sen onca devrik cümlenin arasında sahiplenmeyi bekleyen en eksiltisiz cümlesin...
Bakışlarında deniz mavisi saklı sevgili !
Nefesine canımı bıraktığım ,
Tenini cennet'im saydığım ,
Dokundugumda ölüme gülümsedigim ...
Bir sözune ömrümü adadığım sevgili ,
Endamına kurban olduğum ,
Hasretinden ölürsem toprağıma ;
Gülücük bırakırmısın ?
Nefesine canımı bıraktığım ,
Tenini cennet'im saydığım ,
Dokundugumda ölüme gülümsedigim ...
Bir sözune ömrümü adadığım sevgili ,
Endamına kurban olduğum ,
Hasretinden ölürsem toprağıma ;
Gülücük bırakırmısın ?
---> Sayfa Sayfa Oku Beni
Bakýþlarým hüzün saçýyorsa geceye
Benim için her mevsim kýþ her günüm geceyse
Geçiyorsa içimden sensizlik katarlarý durmak bilmeden
Kokusu yok çiçeklerin, anlam ifade etmiyo benim için...
Baþlangýcý sendin... sendin ömrümün ilk günü
Ömür ise sayýlý nefes.. Ne zaman biter bilinmiyo.
Ve bilmek istemiyorum sensizlik denizinde daha kaç kez boðulacaðýmý
Sen yokken ben birazdaha ölüyorum.
Sen yokken biraz daha senle doluyorum.
Her bitiriþimde seni, içimde bin sen daha doðuyor
Ýþte o zaman yaþama varýyorum
Ömrümün her karesinde seni yaþýyorum
Bu gece tanrýya yalvarýyorum
[
FONT=Trebuchet MS]Her gece olduðu gibi seni diliyorum[/FONT]
Benim için her mevsim kýþ her günüm geceyse
Geçiyorsa içimden sensizlik katarlarý durmak bilmeden
Kokusu yok çiçeklerin, anlam ifade etmiyo benim için...
Baþlangýcý sendin... sendin ömrümün ilk günü
Ömür ise sayýlý nefes.. Ne zaman biter bilinmiyo.
Ve bilmek istemiyorum sensizlik denizinde daha kaç kez boðulacaðýmý
Sen yokken ben birazdaha ölüyorum.
Sen yokken biraz daha senle doluyorum.
Her bitiriþimde seni, içimde bin sen daha doðuyor
Ýþte o zaman yaþama varýyorum
Ömrümün her karesinde seni yaþýyorum
Bu gece tanrýya yalvarýyorum
[
FONT=Trebuchet MS]Her gece olduðu gibi seni diliyorum[/FONT]
Son düzenleme:
---> Sayfa Sayfa Oku Beni
29 harfe dar gelen, alfabeye sığdırılamayan birşey bu.. Lûgat'ta karşılığına gelebilecek kelime bulunmayan,
tüm kelimeleri kullansan bile aslını ifade etmeyecek olan, büyüklüğünü hiçbir ölçü biriminin ölçemeyeceği birşey..
tüm kelimeleri kullansan bile aslını ifade etmeyecek olan, büyüklüğünü hiçbir ölçü biriminin ölçemeyeceği birşey..
Bilinen / bilinmeyen her gökcisminin yanında ufacık kaldığı, geceye / gündüze sığmayan, zamanın geçtiğini hissettirmeyen,
akreple yelkovanı olduğu yerde sabitleyen, her karanlığa ışık olan, geceyi gündüze çeviren, elini ayağına karıştıran,
aklını başından alan, yeri geldiğinde su yedirip yemek içiren, tüm vücudunu uyuşturan, gözünü karartan, bedenin dört bir köşesini saran, bakılan herşeyde görülen, göz perdesine desen olan, vücuttaki her damarda dolaşan, iliklerine kadar işleyen,[/B]
her saniye anılan, her soruya cevap olan, insana hiç ölmeyeceği hissiyatını veren birşey bu..
akreple yelkovanı olduğu yerde sabitleyen, her karanlığa ışık olan, geceyi gündüze çeviren, elini ayağına karıştıran,
aklını başından alan, yeri geldiğinde su yedirip yemek içiren, tüm vücudunu uyuşturan, gözünü karartan, bedenin dört bir köşesini saran, bakılan herşeyde görülen, göz perdesine desen olan, vücuttaki her damarda dolaşan, iliklerine kadar işleyen,[/B]
her saniye anılan, her soruya cevap olan, insana hiç ölmeyeceği hissiyatını veren birşey bu..
Aşk değil, başka birşey bu..
Hepsini yaşadım.. ve zaman şimdi ömrümü çeyrek geçe.. Ben olmam gereken yerdeyim.. O'nda ...
