endLess_time
Banned
Varlığında oluşan yaralarım ne yazık ki iyileşmedi,acısı hala kuvvetli,izler daha bir belirgin.Uzun soluklu bir hayatın kısa vadeli bir dilimini seninle yaşamanın karışık ruh halinden kurtulamadım bir türlü.Ne zormuş sevmek,ayrılmak ve bu iki tezat duyguyu aynı anda yaşamak.
Sensiz bir hayatın ağırlığını omuzlamak,yüreğimin feryadını susturmak kolay olmadı aslında.Çok yazdım,çok ağladım ama seni yazmaktan usanmadım.Zor günlerdi,yaşamakla yaşamamak arasındaki o ince çizgideydim sanki.Yıkılmış,belirsizliklere hapsolmuştum.O kadar çok şeyi bir anda düşünüyordum ki,çıldırmadığıma hala şaşırıyorum.
Bir hayat çalmışsın benden ve bir hayat yazmışım kendime yeniden,farkında bile değilmişim ne acı.Sensizliğin ilk günlerinde karaladığım satırları buldum tozlanmış çekmecede,ne zor günlermiş ne çaresizmişim meğerse.Yalnızlığı,senden sonra devam eden hayatı anlatmışım kendimce,bir gün,bir yerde,okuyacağını umarak.Benden çaldıklarını,yıkıp yaktıklarını gördüğünde için acımalı,ağlamaklı gözlerle anmalısın bir hiç uğruna harcadığın hayalleri.Bir insan bu kadar mı sevilir bu kadar mı acı yaşatır sevdiğine diye düşünüp utanırsın taşıdığın kalpten,olur ya…
Yokluğunun ilk haftasında yazılmış,çekmecede unutulan satırlardır..
Bugün de yoksun ve ben inatla yaşadığım gerçeğini görmezden geliyorum,
Acılarım çok taze,bekleyebilir hayat biraz daha
Oysa;
Ben yaşadığım gerçeğini görmezden geliyorken
Toprak filize gebe kalıyordu
Mevsim sonbahar olmasına rağmen
Kıyısında ağladığım denizin dalgası
Kumsalla köpüğün sevişmesine şahit oluyordu
Ve bir martı semada çığlıklarıyla,hıçkırıklarımı seslendiriyordu
Hayat çok uzun bir yol,benimse adımlarım çok ufak.Üstelik şimdi tek başımayım,yol arkadaşım dilsiz sağır bir yalnızlık.Şu yüreğime bıraktığın sızı unutmama engel oluyor yaşananları,ihanetinin kokusu genzimi yakıyor.Umutsuzluk hücrelerime yerleşmiş,kırgınım sana,hayata,yaşadıklarıma.Suçsuzum üstelik,günah mıydı yoksa sevmek.Yaşam bir lezzet sofrasıysa neden payıma düşen bu bir porsiyonluk acı.Cevapsızım yine…
Öyle bir haldeyim ki;
Sonbaharın getirdiği hüznü palto niyetine üstüme almışım
Parçalanmış bir hayata yamadır bu hüzünler…
Dört bir yanımı çevirmiş terk edişlerin soğukluğunda
Yaralarıma;
Anıları yok etmek için yakılan bir sigara,bir de gölgem şahidimdir…
Nefes diye içime çektiğim hava içimi boğuyor
Sen yoksun diye midir bilinmez,hayat beni çok yoruyor
Aydınlığı son bulurken şehrin,karanlık(ım) misafirimdir evimin baş köşesinde
Zulamda ömrünü tamamlamak üzere olan düşler
Gramafonda tekrar tekrar dinlenmekten aşınan o şarkı
Koyu kahve kıvamındaki yalnızlık
Ruhumda acımı hafifleten dinginlik
Bir de beni hiç terk etmeyen sensizlikle
Öyle ya da böyle,senden sonra da;hayat devam ediyor…
Sensiz bir hayatın ağırlığını omuzlamak,yüreğimin feryadını susturmak kolay olmadı aslında.Çok yazdım,çok ağladım ama seni yazmaktan usanmadım.Zor günlerdi,yaşamakla yaşamamak arasındaki o ince çizgideydim sanki.Yıkılmış,belirsizliklere hapsolmuştum.O kadar çok şeyi bir anda düşünüyordum ki,çıldırmadığıma hala şaşırıyorum.
Bir hayat çalmışsın benden ve bir hayat yazmışım kendime yeniden,farkında bile değilmişim ne acı.Sensizliğin ilk günlerinde karaladığım satırları buldum tozlanmış çekmecede,ne zor günlermiş ne çaresizmişim meğerse.Yalnızlığı,senden sonra devam eden hayatı anlatmışım kendimce,bir gün,bir yerde,okuyacağını umarak.Benden çaldıklarını,yıkıp yaktıklarını gördüğünde için acımalı,ağlamaklı gözlerle anmalısın bir hiç uğruna harcadığın hayalleri.Bir insan bu kadar mı sevilir bu kadar mı acı yaşatır sevdiğine diye düşünüp utanırsın taşıdığın kalpten,olur ya…
Yokluğunun ilk haftasında yazılmış,çekmecede unutulan satırlardır..
Bugün de yoksun ve ben inatla yaşadığım gerçeğini görmezden geliyorum,
Acılarım çok taze,bekleyebilir hayat biraz daha
Oysa;
Ben yaşadığım gerçeğini görmezden geliyorken
Toprak filize gebe kalıyordu
Mevsim sonbahar olmasına rağmen
Kıyısında ağladığım denizin dalgası
Kumsalla köpüğün sevişmesine şahit oluyordu
Ve bir martı semada çığlıklarıyla,hıçkırıklarımı seslendiriyordu
Hayat çok uzun bir yol,benimse adımlarım çok ufak.Üstelik şimdi tek başımayım,yol arkadaşım dilsiz sağır bir yalnızlık.Şu yüreğime bıraktığın sızı unutmama engel oluyor yaşananları,ihanetinin kokusu genzimi yakıyor.Umutsuzluk hücrelerime yerleşmiş,kırgınım sana,hayata,yaşadıklarıma.Suçsuzum üstelik,günah mıydı yoksa sevmek.Yaşam bir lezzet sofrasıysa neden payıma düşen bu bir porsiyonluk acı.Cevapsızım yine…
Öyle bir haldeyim ki;
Sonbaharın getirdiği hüznü palto niyetine üstüme almışım
Parçalanmış bir hayata yamadır bu hüzünler…
Dört bir yanımı çevirmiş terk edişlerin soğukluğunda
Yaralarıma;
Anıları yok etmek için yakılan bir sigara,bir de gölgem şahidimdir…
Nefes diye içime çektiğim hava içimi boğuyor
Sen yoksun diye midir bilinmez,hayat beni çok yoruyor
Aydınlığı son bulurken şehrin,karanlık(ım) misafirimdir evimin baş köşesinde
Zulamda ömrünü tamamlamak üzere olan düşler
Gramafonda tekrar tekrar dinlenmekten aşınan o şarkı
Koyu kahve kıvamındaki yalnızlık
Ruhumda acımı hafifleten dinginlik
Bir de beni hiç terk etmeyen sensizlikle
Öyle ya da böyle,senden sonra da;hayat devam ediyor…
