Bir ileri bir geri ..

---> Bir ileri bir geri ..

gitmek yenilmek değildir, gitmek kazanmakta... gitmek gitmektir sadece hepsi bu....

Cem Adrian tesadüfen çalmaya başladı nereye gidiyorsun diye? aklıma düştü hemen "tesadüfler ki tesadüfi değildir..."

şimdi gitme vakti...
bahanesiz,sessizce, yazıyla gitme vaktidir...
heybene doldurduğun bir dolu kalp kırığı ile asfaltların yapıştırmasını bekleme vaktidir....
şimdi vakitlerden can yanığı, gözyaşı ve hüzündür...
oysa babam olsa kucağına yatar saçımı okşamasını isterdim, "üzülme can" derdi belki bana "üzülme geçmeyecek ama alışacaksın.."
herkesin çocukluğunda kaçmak istediği bir anısı vardır böyle zamanlar için heybesinde sakladığı.. benim heybemde çocukluğuma dair hayaller var sadece, hiçbiri gerçekleşmemiş, belkilerle dolu...yollarda, yağmur var...
bir kaçış anı arar bazen insan, dünya bir saatliğine dursa dönmese de nefes alsam diye kaldırır başını gökyüzüne. gökyüzünden yağmur olup yağar gözyaşları içine derinine doğru. saklamak ihtiyacı duyar bazen insan en kıymetli hazinesiymiş gibi boğazında düğümlenip gözünün kenarında biriken yaşı gözlerini kırpmadan bekler öylece. sanki bir kırpsa gözünü çıplak kalacak, sanki bir kırpsa gözünü gökyüzü boşalacak. sanki bir ihtiyacı varki gözünü kırpmaya sorma gitsin....
bu yüzdendir gözü kapalı çıkılır en çılgın yollara, bu yüzdendir bir katilin gözünü kırpmadan katledişi, bu yüzdendir bir kalbin göz kırpmadan kırılışı...

oysa herkes annesinin biricik evladıdır, oysa sokakta arkandan koşma düşersin diye bağarmıştı annen, aman dikkat et başına bişey gelmesin demiştir mutlaka, çoğu kez kızmışsındır da büyüdükçe anlarsın...
sevdaya koşma düşersin, başına bişey gelmesin ki kalbinle hareket etme kırarlar...

oysa babam olsa şimdi, tekrar yatsam kucağına, küçülsem sığsam avuçlarına, aynı şefkatle öpse beni koklasa,dünya dursa bir saatliğine, güven dolu sıcacık bir yer bulsam kendime nefes alsam...

oysa babam olsa şimdi, tekrar tekrar yatsam kucağına bana yağmur hikayeleri anlatsa, uyusam kucağında ben büyüsem... uyumadan baba kucağında büyüyemiyor kız çocukları...

heybeme bakıyorum hep, yola çıkmak için pek çok şey eksik, yollar çıkıyor karşıma bu kez dur diyor dön geri heybene al çocukluğunu öyle gel.. dönüp bakıyorum, bir pencere sanki gelecekmiş gibi çocukluğumun mutlu anları,,,gelmiyor...

ben bekliyorum, yollar bekliyor...
oysa şimdi yollara çıkma vaktiydi, yol olma vakti, yol alma vakti...
 
---> Bir ileri bir geri ..

Dayanamıyorum
Yapamıyorum
Savaşıyorum
Direniyorum
Ama artık güçsüz düşüyorum..
Yoruldum..
Başkaları yüz verdikçe benim tepeme çıkan insanlardan yoruldum. Kendini bir şey sanan insanlardan yoruldum. Herkese laf anlatmaya çalışmaktan yoruldum.. Sürekli bir şeylere yetişmeye çalışmaktan yoruldum. En kötüsü de artık kendimle savaşmaya başladım. Bugün en sonunda noktayı koydum. Herkesle savaşabilirsin ama kendi içinde ikiye ayrılmışsan nasıl savaşabilirsin ki başkalarıyla?
İlk defa ağzımdan 'Yapamıyorum!' kelimesini duyduğum an hep dik duran omuzlarım çöktü. Evet artık yapamıyorum. Dayanamıyorum. Savaşamıyorum. Ve belki de yaşayamıyorum..
Biraz önce bir arkadaşımla konuştum. Bir sene öncesine gittim. Bir sene önce bu zamanlarda kardeşim (m) aramız açılmamıştı. Güvenebildiğim biri vardı yanımda. Mutluydum. Daha umut doluydum. Gülen gözlerle bakıyordum hayata. Başıma geleceklerden habersizdim. Peki ya bugün?
Omuzlarımı indirmeye korkuyorum. İndirirsem biliyorum ki bir daha dik duramayacağım. Arkama bakmayı geçtim hiç bir tarafımda güvenebileceğim kimsem yok. Sürekli tetikteyim. Kimden bana ne gelecek düşüncesi.
Bir senedir yaşadıklarımı düşünüyorum. Ve sonra evet belki tükeniyorum ama yine de güçlü duruyorum. Bir senede övünebileceğim tek şey bu belki de.
Çok kötüyüm. Ağlayamıyorum bile. Boş boş bakıyorum sadece. Hayır daha delirmedim. En azından henüz delirmedim. Belki de delirirsem tımarhane daha iyi bir dünyadır. Bana hayatı zindan eden güya akıllılar değil mi? Deliler belki de daha iyidir.
Her şey ağır geliyor. Günler geçsin istiyorum. Uyuyamıyorum. Uyuduğum nadir anlarda abuk subuk rüyalar görüyorum. Devamlı F. bana ulaşmaya çalışıyor. Ben karşılık veremiyorum. Onca zaman onca olay sonrası o rüyaların üzerine bir de kafamı nereye çevirsem onunla ilgili bir şey. İştahım kapandı. Okuyamıyorum. Çok konuşuyorum. Bir haftadır sesim kısık. Dün adamın biriyle bir tartışmaya girdim -ki konu kadın haklarıydı yanlış duvara çarpmıştı- adam en sonunda çenemden pes etti. İstemiyorum böyle olmasını. Tepkisiz kalamıyorum. Aşırı gerginim. Aslında tam bir 'ha yağdı ha yağacak' havasındayım. Hiç bir yerde mutlu değilim. İnsanların hepsi gereksiz geliyor. Velhasıl bıçak sırtında yaşıyorum.
 
bayigram takipçi satın al instagram beğeni satın al instagram takipçi satın al tiktok takipçi satın al Buy Followers haber
vozol puff
Geri
Üst