byhandsome
Kayıtlı Üye
herkesin gönlünde
elbet bir leyla vardır.
ve herkes biraz mecnun’dur.
her adem oğlunun
bir sevda saklıdır yüreğinde.
güzel gözlerindeki
bir gülümseme için
ömrünü heba edeceği,
gönlündeki yanardağları
harekete geçiren,
ömür törpüsü bir yâri vardır.
her bakışı bir söz,
her sözü bir emir olan bir sevdası,
aşkın tutuşturduğu bir kalbi…
ben mi karşısında durabileceğim
sultan, han, hakan dinlemeyen,
şahlar, padişahlar yıkan
gönül yarası, yürek sızısı
aşkın karşısında?
elbet düşecektim
ben de bu hastalığın pençesine.
elbet bana da çelme takan
birileri olacaktı.
ama nerden bilebilirdim
bu çelmenin senden,
hiç beklemediğim bir anda geleceğini?
önce dizlerimin üstüne düştüm,
fark etseydim belki kurtulurdum.
fazla sürmedi
yüzü koyun yerlere,
ayaklarına kapaklanmam
toz olmak istedim
ayaklarının altında.
saçlarını tarayan rüzgar olmak,
gözlerinde bakış olmak
yeterdi bana.
oysa senin gözlerindeki bakış
başkasınaydı.
bile bile sevdim seni,
hayata inat,
‘bi gün biter’ diyenlere inat.
dünyaya duyurmak isterken sevdamı
bir sen bildin.
bardaktan boşanırcasına
yağan yağmurun altında
göklere, denizlere
haykırmak istedim adını.
dudaklarımdan bir fısıltı
hoş bir nağme gibi döküldü.
adına “elif” dedim.
adın elif değildir.
biliyorum.
elif gibi teksin kalbimde.
başka bir sevgiye yer yok artık.
tek kişilik bir gemi,
tek gemilik bir limandı gönlüm.
önce sen geldin.
söyleyeyim de rahatla.
bu limandan kalkış yok.
fırtınalarım dinmeyecek
ve sen hep burada kalacaksın.
senin limanın başka da olsa.
bu iskele ya boş kalacak
ya da seni bulacak.
sen olmasan da hayalin
hep yanımda olacak.
elif gibi teksin kalbimde.
adına “elif” dedim.
adın elif değildir.
biliyorum.
adına “elif” dedim.
elif gibi ilktin.
alfabeyi öğrenir gibi
öğrenirken aşkı
senden başladım sevmeye.
bir harf öğretenin 40 yıl
kölesi olmayı emreden felsefeyle
sana 40 yıl değil
bir ömür köle olacağım.
ilkler özelmiş, bildim.
sen benim ilkimsin.
ilkim ve sonum…
elif gibi ilktin.
adına “elif” dedim.
adın elif değildir.
biliyorum.
biliyorum.
adın elif değildir…..
elbet bir leyla vardır.
ve herkes biraz mecnun’dur.
her adem oğlunun
bir sevda saklıdır yüreğinde.
güzel gözlerindeki
bir gülümseme için
ömrünü heba edeceği,
gönlündeki yanardağları
harekete geçiren,
ömür törpüsü bir yâri vardır.
her bakışı bir söz,
her sözü bir emir olan bir sevdası,
aşkın tutuşturduğu bir kalbi…
ben mi karşısında durabileceğim
sultan, han, hakan dinlemeyen,
şahlar, padişahlar yıkan
gönül yarası, yürek sızısı
aşkın karşısında?
elbet düşecektim
ben de bu hastalığın pençesine.
elbet bana da çelme takan
birileri olacaktı.
ama nerden bilebilirdim
bu çelmenin senden,
hiç beklemediğim bir anda geleceğini?
önce dizlerimin üstüne düştüm,
fark etseydim belki kurtulurdum.
fazla sürmedi
yüzü koyun yerlere,
ayaklarına kapaklanmam
toz olmak istedim
ayaklarının altında.
saçlarını tarayan rüzgar olmak,
gözlerinde bakış olmak
yeterdi bana.
oysa senin gözlerindeki bakış
başkasınaydı.
bile bile sevdim seni,
hayata inat,
‘bi gün biter’ diyenlere inat.
dünyaya duyurmak isterken sevdamı
bir sen bildin.
bardaktan boşanırcasına
yağan yağmurun altında
göklere, denizlere
haykırmak istedim adını.
dudaklarımdan bir fısıltı
hoş bir nağme gibi döküldü.
adına “elif” dedim.
adın elif değildir.
biliyorum.
elif gibi teksin kalbimde.
başka bir sevgiye yer yok artık.
tek kişilik bir gemi,
tek gemilik bir limandı gönlüm.
önce sen geldin.
söyleyeyim de rahatla.
bu limandan kalkış yok.
fırtınalarım dinmeyecek
ve sen hep burada kalacaksın.
senin limanın başka da olsa.
bu iskele ya boş kalacak
ya da seni bulacak.
sen olmasan da hayalin
hep yanımda olacak.
elif gibi teksin kalbimde.
adına “elif” dedim.
adın elif değildir.
biliyorum.
adına “elif” dedim.
elif gibi ilktin.
alfabeyi öğrenir gibi
öğrenirken aşkı
senden başladım sevmeye.
bir harf öğretenin 40 yıl
kölesi olmayı emreden felsefeyle
sana 40 yıl değil
bir ömür köle olacağım.
ilkler özelmiş, bildim.
sen benim ilkimsin.
ilkim ve sonum…
elif gibi ilktin.
adına “elif” dedim.
adın elif değildir.
biliyorum.
biliyorum.
adın elif değildir…..
